Sunday, October 25, 2009

နီကိုရဲ အတြက္ ေရးတဲ့စာ

စာေရးဆရာ နီကုိရဲ ဆံုးတာကို မ်က္ႏွာ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ မေနာ္ေရးမွ သိလိုက္ရတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ သူနဲ႕ ျပန္ဆံုရဦးမယ္လို႕ ေတြးထားတာ။

တေလာက ခ်င္းမုိင္ေရာက္တုန္းကေတာင္ တူးတူးသာနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းေျပာမိေသးတယ္။ သူ႕စာအုပ္အသစ္မထြက္ႏုိင္တာ ထုတ္ေ၀သူက ညစ္ပတ္ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြ စံုစံုလင္လင္ေျပာျဖစ္တယ္။ အႏုပညာသမားကေတာ့ စီးပြားေရး ဘယ္သိပါ့မလဲေလ။ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းလွခ်ည္လား ထင္ၿပီး အဲဒီလူကို ပစ္ယံုတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႕ပဲ သူ စိတ္ညစ္ခဲ့ရမယ္။ အႏုပညာသမားမို႕လဲ ပိုခံစားတတ္ခဲ့လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

သူနဲ႕ က်မကလဲ ဆံုေတြ႕ခင္မင္ခဲ့ပံုက ရိုးပါတယ္။ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးလုပ္ေတာ့ ေလထန္ကုန္းမွာ သူငယ္ခ်င္းခက္မာနဲ႕ တူတူ သြားသြားထုိင္တတ္တယ္။ အဲဒီမွာ ခင္ခဲ့တာပဲ ၊ သူက ေဗဒင္တြက္တတ္တယ္ လကၡဏာၾကည့္တတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ပိုၿပီး ခင္မင္ဖို႕ လြယ္ကူတယ္။ လက္ကေလး ထုိးေပးၿပီး အပ်င္းေျပ ၾကည့္ေနၾကတဲ့ အုပ္စုက က်မတို႕ခက္မာတုိ႕ ေမၿငိမ္းတုိ႕ေပါ့။ အဲဒီ ၉၅ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း ၉၆ ႏွစ္စ ပိုင္းေတြမွာ တနလၤာသမီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေမၿငိမ္း၊ ခက္မာ၊ မုိခ်ာ့၊ မိုးခ်ိဳသင္း၊ ေကသီ ၊ က်မ ဆုိတဲ့ ခင္မင္းေဇာ္တုိ႕ က်ားမေတြ ဆံုေတြ႕ၿပီး မခြဲပဲ တတြဲတြဲ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ရက္စြဲေတြေပါ့။

ဗြီဒီယို ကင္မရာတလံုးနဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္မွာ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ က်မေနာက္ကို ကင္မရာအိတ္ထမ္းၿပီး မၾကည္ ဟုိလူေတြ ရိုက္ပါလား။ ဒီရႈခင္းမုိက္တယ္ ရိုက္ရိုက္ဆိုၿပီး ေျမွာက္ေပးတတ္တာ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာ မျဖစ္ေသးတဲ့ စာေရးဆရာေပါက္စ နီကိုရဲေခၚ ကိုရဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက သူ႕စာေတြက မဂၢဇင္းေတြမွာေတာ့ နာမည္ထြက္ေနၿပီ။ ၾကည္ျပာေရာင္နဂၢတစ္မ်ားထဲက မသီတာကို နာမည္ေျပာင္းေပးရတဲ့အခ်ိန္လဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

သူနဲ႕ က်မက ညေနေစာပိုင္းေတြမွာ က်မအလုပ္လုပ္တဲ့ ၃၇လမ္းထဲက ရံုးခန္းမွာ သူ႕ကိုေစာင့္ၿပီး သူေရာက္တာနဲ႕ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ညေစ်းဘက္ေတြ။ တခါတေလ ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားဘက္ေတြ ။ ဘယ္မွ သိပ္မသြားခ်င္ရင္ ဆူးေလဘုရားလမ္းနဲ႕အေနာ္ရထားလမ္း အနီးအနားက ပလက္ေဖာင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေရာင္းေနတဲ့ ဆုိင္ေတြမွာ ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္ စည္ကားေနတာမ်ိဳးေတြကို လုိက္ လိုက္ရိုက္ရတယ္။ က်မအဲဒီတုန္းက ကိုင္တဲ့ ဗြီဒီယိုကင္မရာကလဲ ခုလိုေသးေသးေလးေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ပုခံုးမွာထမ္းရတယ္ ၊ ေနာက္ခုလို ေမာ္နီတာေသးေသးေလး မပါတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ ၾကည့္ရတဲ့ ကင္မရာအႀကီး။ ဒီေတာ့ ရိုက္စရာ ရွိတာ ရိုက္ၿပီးရင္ သူက ေပးအမ က်ေနာ့္ကိုေပးဆိုၿပီး ကိုင္ေပးထားတာပဲ။ သူရိုက္ေစခ်င္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြဆုိ အမ ရိုက္ ရိုက္ဆိုၿပီး အတင္းေခၚေတာ့တာ။

က်မတို႕ ပလက္ေဖာင္းေစ်းသည္ေတြကို ပထမဆံုး ရိုက္တုန္းက ထင္တယ္။ ေစ်းသည္ေတြက ပစၥည္းေတြသိမ္းၿပီး ေျပးမယ္လုပ္လို႕ ။ မနည္းလိုက္ဆြဲရတယ္။ က်မတုိ႕ အေပ်ာ္ရိုက္တာပါ ။ အရုိက္က်င့္ေနတာပါဆိုၿပီး ေတာင္းပန္ရွင္းျပ လုပ္ရတယ္။ ဘာလို႕ ထြက္ေျပးတာလဲ ေျပာေတာ့ စည္ပင္က လာရိုက္တာ မွတ္လို႕တဲ့။

နီကိုရဲ ဆီမွာ ထူးျခားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ရွိတယ္။ က်မ ျမင္ဖူးသမွ်လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ အရင္းႀကီးမယ္ အဖ်ားရႈးရႈးသြယ္သြယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလးေထာင့္လက္ စသျဖင့္ ရွိေပမယ့္ သူ႕လက္ကေတာ့ အရင္းက ေသးၿပီး အဖ်ားပိုင္း ပထမဆစ္က ႀကီးေနတယ္။ က်မက သူ႕လက္ကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး နင္က ဒီလက္ေၾကာင့္ ဒါ့ထက္နာမည္ႀကီးတဲ့ စာေရးဆရာ ျဖစ္မယ္လို႕ေတာင္ ျပန္ေနာက္ခဲ့ေသးတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ က်မ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး လြိဳင္ေကာ္ဖက္ေရာက္ ... ေနာက္ စာေပနယ္က အားလံုးနဲ႕ အဆက္ျပတ္သေလာက္ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းမွာ ခက္မာက ပုသိမ္အိမ္ကိုလာလည္တယ္။ အိမ္မွာအိပ္ခါနီး ညဘက္က်ေတာ့ သတိတရ ဘယ္သူရွိေသးလား သူဘာလုပ္ေနလဲ ေလွ်ာက္ေမးေနတုန္း ခက္မာက ျဗဳန္းကနဲ အမ နီကိုရဲဆီ ဖုန္းဆက္မလား သူ႕ဟန္းဖုန္းနံပါတ္ က်မဆီမွာ ရွိတယ္တဲ့။ ေအး ဆက္ၾကည္ရေအာင္ ဆုိၿပီး ဖုန္းဆက္စကားေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ အမ ပုသိမ္ျပန္ေရာက္ေနသလား။ ကေလး ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ။ အကုိေရာ ဘယ္မွာလဲ ေမးခြန္းေတြခ်ည္း ေမးျဖစ္ၾကတယ္။ ေအး ဒီတခါ ရန္ကုန္လာရင္ ေလထန္ကုန္းကို လာလည္ဦးမယ္ဆုိေတာ့ ေလထန္ကုန္းက သိပ္မစည္ေတာ့ဘူး အမရဲ႕။ ခု ဂ်က္ကာ တခုေျပာင္းထုိင္တယ္ တဲ့။
ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ေရာက္ေပမယ့္ မဆံုျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေလထန္ကုန္းမဟုတ္ပဲ ပိုအဆင့္ျမင့္တဲ့ အင္း၀ စာအုပ္ဆုိင္နားက နာမည္ေမ့ေနတဲ့ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာပဲ ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးအေမေတြျဖစ္ေနေတာ့ အရင္ကလို တေမ့တေမာ မထုိင္ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။

မေတြျဖစ္တာ ၾကာေပမယ့္ မွတ္မွတ္ရရ ဒီလဆန္းပိုင္းကပဲ သူ႕အေၾကာင္းကို သတိတရေျပာျဖစ္ၿပီး ခုေတာ့ သူဆံုးၿပီတဲ့။ အႏုပညာသမားေတြမွာ ကိုယ္မွန္ေနတာကိုေတာင္ စီးပြားေရးသမားရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈထဲက ရုန္းထြက္ဖုိ႕ ေငြေၾကးမတတ္ႏုိင္ခဲ့လို႕ ေရးထားခဲ့တဲ့ ၀တၴဳေတြ မထုတ္ႏုိင္ပဲ ပရိသတ္နဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပတ္၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ဆင္း အဲလိုျဖစ္ခဲ့ေလသလားလို႕ ေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းတရားေတြက သူ႕ကို အသက္တုိေစတာျဖစ္မွာပဲ။

ေပ်ာ္စရာေတြ အေရးေကာင္းခဲ့တဲ့ နီကိုရဲ ဆုိတဲ့ ရိုးသားတဲ့ ကိုရဲ၀င္း တေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ရွိပါေစလို႕ပဲ အမ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဗြီဒီယို ကင္မရာ ကိုင္တိုင္း သတိရေနဆဲပါ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Tuesday, October 20, 2009

အားက်မခံ ...

ဘေလာ္ဂါေတြလဲ ခုတေလာ စားစရာေတြခ်ည္း တင္ေနတယ္။ သူတုိ႕ ၀ါးတီးေတြကို သူမ်ား သားရည္က်ေအာင္ ရက္စက္လြန္းၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဟိုတုန္းက စားခဲ့တာေလးေတြထဲက ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ သတိရၿပီး ရိုက္မိတာေလးေတြ တင္ေပးလိုက္တယ္။(စားစရာေတြကို စားရေတာ့မယ္ ဆုိတာနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ အၿမဲပဲ ေမ့ၿပီး ကုန္ခါနီးမွ သတိရတတ္လြန္းလို႕ပါ)။ ၀ဋ္လိုက္ၾကပါကုန္။


ဒါက ေအာ္စလို တရုပ္ဆုိင္က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ႕ ဘဲကင္
ဒါက ေအာ္စလိုက ေပၚတူဂီ ထမင္းပဲ သူက ေထာပတ္ထမင္းနဲ႕ တူတယ၊္ ပဲဟင္းကို ပ်စ္ပ်စ္ခ်က္ၿပီး အနီေရာင္ဆိုးထားတယ္၊ သိုးသားနဲ႕ စားခဲ့တယ္



ဒါကေတာ့ ေအာ္စလိုမွာ ေရာင္းတဲ့ ဂ်ပန္ဆူရွီ

ဒါက ဆြီဒင္ရိုးရာအစားအစာ၊ အားလူမီးဖုတ္ ၀က္သားကင္ ၊ ေျပာင္းဆန္
ဆြီဒင္မွာ စားရတဲ့ အားလူးကိုေျခၿပီးေၾကာ္ထားတာနဲ႕ ၀က္ေပါင္ေျခာက္

ဘာေတြ ဘယ္လုိပဲ ေစ်းႀကီးႀကီး ၊ ကိုယ့္ဖာသာခ်က္တဲ့ သီးစံုခ်ဥ္ရည္ဟင္းေလးေလာက္ ဘယ္ဟင္းက ေကာင္းမလဲ။ ငါးဖယ္ငါးဆုပ္၊ ဒန္႕သလြန္သီး၊ ရံုးပတီသီး၊ ပန္းေဂၚဖီ၊ အာလူး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊( လက္က်န္ေပါင္းစုဟင္း)

ဒါက ဘေလာ္ဂါ တူးတူးသာ အိမ္ကိုလာလည္တုန္းက လုပ္စားတဲ့အသုတ္စံု

၀က္ေျခေထာက္စြပ္ျပဳတ္၊ အစိမ္းေၾကာ္၊ငပိခ်က္၊ သရက္သီးတို႕စရာ
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာက ထမင္းနဲ႕ဟင္းသာ စားလို႕အေကာင္းဆံုး

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Sunday, October 18, 2009

ဘ၀ဒိုင္ယာရီ အပိုင္း ၂ ၊ အခန္း ၁၂

အခန္း(၁၂)
ေထာင္ဆိုတာ ေနတတ္ရင္ အက်ယ္ႀကီးပါလို႕ ေျပာတတ္တဲ့ ေထာင္ထဲ၀င္လုိက္ ထြက္လုိက္သူေတြရဲ႕ စကားေတြလိုပါပဲ။ ေထာင္ထဲကုိ သီးသန္႕ အက်ဥ္းသူ ဆုိၿပီး ႏုိင္ငံေရးမႈနဲ႕ ၀င္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရွိလာသလို ၀င္လာသမွ်ကလဲ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသူေတြ မ်ားေနေတာ့ သိပ္ၾကမ္းတဲ့ ေထာင္၀ါဒါမေတြလဲ နည္းနည္းေတာ့ ရွိန္ၾကတယ္။ သူတုိ႕ေတြက အစပိုင္းမွာ သာမန္ရာဇ၀တ္မႈသည္ေတြလို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆက္ဆံခဲ့ေပမယ့္ ေျခာက္လဲ မေၾကာက္ ၊ေျမွာက္လဲ မေျမာက္တဲ့ သူေတြဆိုတာ သိလာေတာ့ ပံုမွန္ဆက္ဆံလာၾကတယ္။ ေနာက္ အႀကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ သူတို႕ မသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေျပာျပႏိုင္ ေပးႏုိင္တယ္ ဆုိတာ လက္ေတြ႕ သိလာေတာ့ ဆက္ဆံေရးက ထင္သေလာက္မဆိုးေတာ့ဘူး။ ေနတတ္ရင္ က်ယ္လာတဲ့ သေဘာပဲ ထင္ပါရဲ႕။

အျပင္မွာ သူတို႕ ေမးခြင့္မႀကံဳတဲ့ ၈ေလးလံုးတုန္းက ရန္ကုန္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ဘုန္းေမာ္ ေသနတ္ပစ္ခံရတဲ့ေန႕ကအေျခအေနေတြ၊ ေရဒီယိုက သတင္းမွာ တလြဲေက်ညာေတာ့ ေဒါသထြက္ၾကရတာေတြ စံုေနတာပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ေတြက ၿမိဳ႕အလိုက္ဖြဲ႕ထားတဲ့ အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အေပ်ာ္ခရီးစဥ္ေတြကို စီကာပတ္ကံုးနားေထာင္ခ်င္လို႕ ခဏခဏ ျပန္ေျပာျပၾကရတယ္။ အဲဒီပစ္ကနစ္မွာ ကစားတဲ့ နည္းေတြကိုလဲ သင္ေပးရေသးတယ္။ က်မက ဂိမ္းမာစတာ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္လို႕ တေယာက္က သြားေထာင္လို႕ သူတို႕ကို ကစားနည္းေတြ ေရးေပးပါ တဲ့ ။ ဟဲ့ နင္တုိ႕ကဘယ္မွာ သြားေဆာ့မွာတုန္း လို႕ ခပ္ရိရိ ေမးေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့တဲ့ သူတုိ႕ကလဲ အားက်မခံ။

တခ်ိဳ႕ ေထာင္မႈးအဆင့္ေတြက ဒီမုိကေရစီလူထု လႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံတယ္။ သူတုိ႕ သိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြကို လာလာေမးၿပီး လာနားေထာင္ တတ္တယ္။ အစက ကိုယ္ကလဲ ေျပာရမလား မေျပာရဘူးလား ဇေ၀ဇ၀ါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လဲ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီပဲ ။ ရသေလာက ္ေျပာမယ္ စည္းရံုးမယ္္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ေျပာျပျဖစ္ေတာ့တယ္။

ေထာင္၀န္ထမ္းေတြထဲမွာ ေကာင္းတဲ့လူလဲ ရွိတယ္ဆုိတာ ပိုၿပီးသေဘာေပါက္လာတယ္။ ဒီလိုပဲ နယ္ေျမတုိင္းမွာ လူေကာင္းလူဆိုး ရွိေနတာပဲ ဆုိတာမ်ိဳးကို လက္ေတြ႕ သိလာတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ဆို ကိုယ့္လိုပဲ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ လူေတြထဲကပဲ ဒီအဖြဲ႕ကစည္းလံုးေတာ့ ျဖိဳခြဲခ်င္စိတ္နဲ႕ ေသြးခြဲစကားေတြကို ဆိုတာေတြ လဲ ႀကံဳလာရတယ္။ အေသးအဖြဲေလးေတြကို တေန႕နည္းနည္းလာေျပာတာမ်ိဳးေပါ့။ က်မကိုခဏခဏ လာအေျပာဆံုးက ရိကၡာကိုင္တာကို က်မတုိ႕အဖြဲ႕ထဲမွာ အငယ္ဆံုးကို ေပးထားတယ္။ အဲဒီတေယာက္က ၀က္အူေခ်ာင္းေတြကို ဘယ္လိုယူစားတယ္ ဘယ္မုန္႕ကို ဘယ္လို္္ခိုးစားတယ္ ဘယ္သူက ဘယ္သူနဲ႕ဘာေတြ ေျပာေနတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာ လာေျပာတဲ့လူကို က်မတုိ႕က အကုန္စြန္႕ႏုိင္လို႕ ႏုိင္ငံေရး လုပ္တာလို႕ ဒီေတာ့ အစားတလုပ္အတြက္ စကားတခြန္းအတြက္ ဘာမွ ေနာက္ဆံမတင္းဘူးလို႕ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျပန္ေျပာပစ္လုိက္တယ္။

က်မကို ေျပာသလိုပဲ ေနာက္လူေတြကိုလဲ အဲလိုေျပာတာေတြ ရွိတယ္။ က်မတို႕ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ေနတဲ့ တေလွ်ာက္လံုး အဲလို အစားအေသာက္ကိစၥေတြနဲ႕ စကားမ်ားတာ တခါမွမျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။

ေနာက္ၿပီး ခုခ်ိန္ထိ ျပန္သတိရတဲ့အထဲမွာ ေထာင္ထဲက ဖုန္းေမာ္ေန႕လိုမ်ိဳး ။ ၈ေလးလံုးေန႕ေတြ အာဇာနည္ေန႕ေတြလိုမ်ိ္ဳး အထိမ္းအမွတ္ေန႕ေတြမွာ ရွိတဲ့လူေလးနဲ႕ မိန္းမေထာင္ရဲ႕ ေထာင့္တခုခုမွာ အားလံုးၿငိမ္သက္ ၈ စကၠန္႕တုိ႕ ၊ အားလံုးအေလးျပဳတုိ႕ ခိုးလုပ္ၾကရတာေလးေတြပါပဲ။ အဲဒီလို အခမ္းအနားမ်ိဳးကို လံုး၀ လုပ္ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မရရေအာင္ခိုးလုပ္ၾကရတယ္။ တခါတေလ မနက္အေစာႀကီး ထလုပ္ၾကတယ္။ တခန္းနဲ႕တခန္း အခ်က္ျပအသံေပးၿပီး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနတာမ်ိဳးကို ေသခ်ာ လုပ္ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာမလြယ္ရင္ ေန႕လည္ဘက္ ဒါမွမဟုတ္ ညေန တန္းပိတ္ခါနီး အဲလိုပဲ အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး လုပ္ၾကတာပဲ။ ေနာက္ အဲဒီေန႕ နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္ရစရာ စကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီကေန ေရွ႕ဆက္ဘာေတြ လုပ္ခ်င္တယ္ စသျဖင့္ ေဆြးေႏြးၾက ျငင္းခုန္ၾကနဲ႕ အခမ္းအနားကို အသက္၀င္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာပဲ။

အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြ လုပ္လာရေတာ့ အျပင္မွာ လဲ အဲလိုေန႕ေတြမွာ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း တိတ္တဆိတ္ဆက္သြယ္ လုပ္တဲ့ အက်င့္ပါလာတယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ေရာက္ေတာ့လဲ လူစံုႏိုင္သမွ် ဆံုၿပီး လဘက္ရည္ဆုိင္လို အေအးဆုိင္လိုမ်ိဳးမွာ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ထုိင္ၿပီး ၈ စကၠန္႕ တိတ္ဆိတ္ေနတာမ်ိဳးကို လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အျပင္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲလို သတိတရ လုပ္ျဖစ္တာကိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ေနမိၾကတယ္။

ဒီလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ တခ်ိဳ႕ေန႕ေတြကို အေလးအျမတ္ျပဳတာ မေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ လံုၿခံဳေရးေၾကာင့္ ေငြေရးေၾကးေရးေၾကာင့္ ဆုိတာေတြ သိလာရေတာ့ ေထာင္ထဲမွာနဲ႕ ေထာင္ျပင္ေရာက္တုန္းက လုပ္ခဲ့ရတဲ့ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ကေလးကို သိပ္သတိရတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ေထာင္သက္ ၂ ႏွစ္ဆုိတာ ဘာမွမၾကာလိုက္သလိုပါပဲ။ ေမလ ၈ ရက္ ၁၉၉၂ မွာ က်မေထာက္ရက္ေစ့နဲ႕ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တယ္။ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့တယ္လို႕ ေျပာတဲ့အခါမွာ အဲဒီတုန္းကလဲ အခု လႊတ္သလိုပဲ န၀တက ၄၀၁ နဲ႕ ျပန္လႊတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီေတာ့ သူမ်ားေတြက ၄၀၁ နဲ႕ လြတ္လာ သလားေမးရင္ ေဒါသထြက္ရတယ္ ။ မဟုတ္ဘူး ႏွစ္ေစ့လြတ္တာလို႕ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေထာင္က်ရင္ ေလွ်ာ့ရက္ေပးတယ္ တႏွစ္ ၂ လရတယ္။ ၁၉၉၅ ခုနွစ္က စၿပီး မေပးေတာ့ဘူး။

ေထာင္က လြတ္တဲ့ေန႕မွာေတာ့ မိန္းမေထာင္ေလးတံခါးေရာက္ရင္ ေနာက္ျပန္မၾကည့္နဲ႕ေနာ္ ဆိုတ့ဲ က်န္ရစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစကားကို နားမေထာင္ျဖစ္ပဲ သူတုိ႕ကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး အျပင္က ေစာင့္ေနမယ္ စိတ္ခ်ေနာ္လို႕ ျပန္ေအာ္ေျပာခဲ့မိတာေလးကို ခုခ်ိန္ျပန္ေတြးမိတိုင္း လြမ္းပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးမေထာက္ဘူး လို႕ စိတ္ထဲက အာခံတဲ့ အေတြးကလဲ ေထာင္ပိုင္ႀကီး ဆံုးမစကားေျပာေနခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုး ေတြးေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕ နည္းနာ ေျပာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ အရင္လြတ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ စကားကိုလဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သတိရေနမိေသးတယ္။ ေထာင္ထြက္လက္မွတ္ႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ေထာင္ဘူးတံခါးက ငံု႕ထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အျပင္ေလာကႀကီးကေတာ့ ပံုမွန္လႈပ္ရွား သြားလာေနတာပဲ ျမင္ရပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အခ်ိန္ေတြ ဘ၀ေတြကို စေတးေနတဲ့ ႏုိင္ငံကိုခ်စ္တဲ့လူေတြ ရွိေနေသးတယ္၊ သူတုိ႕ အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းခံေနရတယ္ ဆုိတာေတြကို အားလံုးကို သိေစခ်င္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေလးမွာ ဒီလိုလူေတြ ရွိေနတာကို အားလံုးသိေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေရာက္ခ်င္တယ္လို႕ တမ္းတမိတာကေတာ့ ေထာင္ကလြတ္ လြတ္ခ်င္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ပါပဲ။ ေထာင္ကလြတ္တဲ့ေန႕က အေပ်ာ္ဆံုး ဆုိတာမ်ိဳးကိုေတာ့ မခံစားရဘူး။

ပုသိမ္ေထာင္က ၿမိဳ႕လည္ေစ်းနားနီးနီးဆိုေတာ့ ေထာင္ျပင္ကို ေရာက္တာနဲ႕ ေစ်းထဲက ဆိုင္ကိုပဲ တန္းသြားၿပီး စားခ်င္တာ စားဖို႕ အားခဲစားေပမယ့္လို႕ တကယ္ၿမိဳခ်လို႕ မရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပုသိမ္ၿမိဳ႕လည္က က်မ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ၀က္သားငါးဆုပ္လံုးနဲ႕ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ဆုိင္က က်မလဲ ၀င္သြားေရာ မွာစရာမလိုပဲ ထည့္ၿပီးသားလာခ်ေပးတာပါ။ ဘယ္လိုမွ ကုန္ေအာင္မစားႏုိင္လို႕ ဘာလဲ အႀကိဳက္ေျပာင္းသြားသလား ၊ ခံတြင္းမေတြ႕တာလား လို႕ေတာင္ ေမးယူရပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့လဲ အိမ္က စားတဲ့ ေပၚဆန္းေမႊးထမင္းက ေပ်ာ့ေနသလိုနဲ႕ လည္ေခ်ာင္းထဲကနင္ေနပါတယ္။ အိပ္ေတာ့လဲ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ မအိပ္တတ္ေတာ့သလိုလိုနဲ႕ အသားမက်တဲ့ ေထာင္ထြက္ဘ၀ပါပဲ။ တေန႕လည္လံုး တညေနလံုး စကားေျပာလိုက္တာ မရပ္မနားကို ျဖစ္လို႕။ အစားမ၀င္တာကေတာ့ အမွတ္တရပါပဲ။ ေထာင္ထမင္းမာမာနဲ႕ ဟင္းေျခာက္ေတြ စားေနရတဲ့ က်မတို႕ရဲ႕ လည္ေခ်ာင္းေတြက အစာအသစ္ကို လက္ခံဖုိ႕ ျငင္းဆန္ခ်င္တာလားလို႕ စဥ္းစားမိေသးတယ္။

ေထာင္က လြတ္လာၿပီးမွ ေထာင္ဆိုတာ ပန္းပဲဖုိဆိုတဲ့ စာသားကို ပိုသေဘာေပါက္လာတယ္။ သံက ပန္းပဲဖုိထဲ ေရာက္သြားၿပီး မီးနဲ႕ေတြ႕ ထုေထာင္းတာခံၿပီး သံေကာင္းတဲ့ ဓါးတလက္အျဖစ္ ထြက္လာသလို သစ္သား၀င္သြားရင္ေတာ့ ျပာျဖစ္ၿပီး ထြက္လာမွာပါပဲ။ ေထာင္က်ၿပီး ႏုိင္ငံေရးကို လံုး၀ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ လူေတြကိုလဲ ေတြ႕လာရသလို က်မတို႕ေတြနဲ႕ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ေျပးတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုိင္ဘက္ ေဟာင္းေတြ ၊ ေထာင္က်ဖက္ေတြလဲ ရွိလာပါတယ္။ သူတုိ႕ တတ္ႏုိင္သေလာက္လုပ္ၿပီး သူတုိ႕ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္တဲ့ လမ္းေရြးခ်ယ္သြားၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္လဲ အဲဒီအခ်ိန္က တရားမရွိတဲ့ က်မအေနနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ စိတ္နာခဲ့ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

(ေထာင္အေတြ႕အႀကံဳအခ်ိဳ႕ထဲက မွတ္မိသေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမ့က်န္ေကာင္း က်န္ေနႏုိင္ေသးတာမို႕ သတိရတုိင္း ျဖည့္စြက္ေရးသြားပါဦးမယ္။ ေထာင္ကလြတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အခ်ိဳ႕နဲ႕အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဒသမွာ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြကို အပိုင္း(၃) အျဖစ္ ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမယ္။အားေပးပါဦးေနာ္..)

Saturday, October 10, 2009

ခင္မင္းေဇာ္ အတြက္... ခ..... ဆိုတာ

ခရီးက ျပန္ေရာက္ေတာ့ စာေရးဖို႕ ျပင္ေနတုန္း ကိုဂ်ဴလိုင္က တက္ဂ္တယ္ ။ (မ်က္ႏွာစာအုပ္ ထဲမွာေတာ့ ေနေနရယ္ ဟနရယ္ကလဲ ေရးခိုင္းတယ္။) ေနာက္ကိုဂ်ဴလိုင္က မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေရးယံုတင္မကဘူး ဘေလာ့ဂ္မွာလဲ ေရးတင္တယ္။ ဒီေတာ့ ေရးေပးရျပန္တာေပါ့။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ေပ်ာ္စရာႀကီးေတာ့ ျဖစ္သားး သူမ်ားေရးတာေလးေတြလဲ သိပ္ေကာင္းတယ္။ ဒါနဲ႕ မေရးခိုင္းတဲ့ ျမန္မာလိုပါ ဆက္ေရးေပးလုိက္တယ္ ။

Khin Min Zaw for K

1. What is your name : Khin min zaw

2. A four Letter Word : Kiss

3. A boy's Name : Kam

4. A girl's Name : Kaythi

5. An occupation : kicker

6. A color : Khaki

7. Something you'll wear : Kerchief

8. A food : Kele

9. Something found in the bathroom : kleenex

10. A place : Korea

11. A reason for being late : kept

12. Something you'd shout : kill

13. A movie title : Kwik Stop (2009)

14. Something you drink : Kaluah (Russia)

15. A musical group : Kid Rock

16. An animal : Kangaroo

17. A street name : Kyauk Myaung street

18. A type of car : KIA Careis (US)

19. The title of a song : Kalifornia

20. A verb : Kidnap



ျမန္မာလိုလဲ စဥ္းစားရတာ ေပ်ာ္စရာ....
ခင္မင္းေဇာ္ ေဖာ္ ...

1. What is your name : ခင္မင္းေဇာ္

2. A four Letter Word : ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

3. A boy's Name : ခုိင္ၿမဲ

4. A girl's Name : ခက္မာ

5. An occupation : ၿခံႀကီး၀န္းက်ယ္

6. A color : ခရမ္းေရာင္

7. Something you'll wear : ခါးပတ္

8. A food : ေခါက္ဆြဲေၾကာ္

9. Something found in the bathroom : ခံု

10. A place : ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ( ရန္ကုန္)

11. A reason for being late : ခိုးထြက္လာရလို႕

12. Something you'd shout : ခ်စ္ေတာ့ဘူး

13. A movie title : ခ်စ္ခ်င္းငယ္ၿပိဳင္

14. Something you drink : ေခါင္ရည္

15. A musical group : ခရမ္းျပာ

16. An animal : ေခြး ၊

17. A street name : ခေရပင္လမ္း

18. A type of car : ခိုင္ KIA (US) ေဟးးး စဥ္းစားလို႕ ရပဟ။ ခ်က္ပလက္ ကား ပဲ စီးေတာ့မယ္ ဟဟ။

19. The title of a song : ခ်စ္သူ႕သီခ်င္း

20. A verb : ခ်စ္ၾကပါ

ဆက္ၿပီး tag ဖုိ႕ အတြက္ က်န္ေနေသးတာလုိက္ရွာေတာ့
ညီမ တန္ခူး
ညီမ တူးတူးသာ
သမီး ဆုမြန္ တုိ႕ ေရးေပးၾကေနာ္...

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္