အဲသည္ညက သမီးက ေဖေဖ့ကို စကားေတြ အၾကာႀကီး ေျပာခဲ့သည္။
………………………………………..
စေတြ႕ခ်ိန္မွာ ေဖေဖဟု ေခၚရမွာ တြန္႕ဆုတ္ခဲ့သည္။
ေဖေဖ့ကို သမီးအိပ္ယာ ေဘးက စာၾကည့္စားပြဲ အထက္နားမွာ ခ်ိတ္ထားေသာ ဓါတ္ပံုမွ တဆင့္သာ ရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။ ေဖေဖက ေက်ာင္းဆက္တက္ဖုိ႕ ေခၚလာေတာ့ သမီးကို သြားခ်င္သလားလို႕ ေမးခဲ့တဲ့ ေမေမ့စကားသံမွာ မခြဲခြာရက္သလို အသံမ်ိဳးျဖစ္ေနတာမို႕ သမီးမသြားခ်င္ဘူးလို႕ ေျဖခဲ့မိေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေမေမကပဲ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေလသည္။ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခ်င္ေနဦးမည့္ ေဖေဖ့ကို သမီးရဲ႕ ပညာေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ခြင့္ ေထာက္ပံ့ကူညီခြင့္ ေပးလိုက္ပါဦးမယ္ လို႕ ရယ္ဟဟနဲ႕ေျပာလာသည္။ ဒီလိုနဲ႕ သမီး တႏွစ္သမီးမွာ ခြဲခြာ ထားခဲ့ေသာ ေဖေဖ့ဆီသို႕ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ အရြယ္သမီးက ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ေမေမကိုပါ လာခဲ့ဖုိ႕ ေခၚခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္က မထြက္ခြာႏိုင္ဆိုေသာ ေမေမက သမီးကိုေတာ့ ပညာဆည္းပူးေစခ်င္သလို ႏိုင္ငံျခားဆိုတာ ဘယ္လိုဆိုတဲ့ အသိကိုလဲ သိေစခ်င္ပံုရသည္။
သူငယ္ခ်င္း မွသည္ လက္တြဲေဖာ္ထိ ခ်စ္ခင္ျမတ္နုိးရေသာ ေဖေဖ့ ဓါတ္ပံုေအာက္မွ သမီးနားမလည္ေသာ စာသားမ်ားကို ခ်ိတ္ဆြဲထားေလ့ရွိေသာ ေမေမသည္ စိတ္ကူးယဥ္မဆန္ပဲ လက္ေတြ႕သမား တေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ေဖေဖ့အိမ္စေရာက္ခါစက ေဖေဖ ဆိုတာ ဓါတ္ပံုထဲကလို သေဘာေကာင္းမယ့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေပမယ့္ သမီးတို႕ စိမ္းေနေသးသည္။ ေမေမေျပာျပတဲ့ ေဖေဖ့အမူအက်င့္မ်ားမွာ ေအးစက္စက္ ရွိေနတာမ်ိဳး သိထားၿပီးသားမို႕ ေဖေဖ့ဆီက ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳးကို ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ပါ။
.........................
သမီးဒီညေတာ့ စကားေတြ ေျပာပါရေစ ေဖေဖရယ္။ တကယ္က သမီး ဘ၀မွာ ေဖေဖ့ကို ျမင္ဘူးခဲ့တာ သမီး ၂ ႏွစ္ခြဲေလာက္က လို႕ ေျပာဖူးေပမယ့္ သမီး မမွတ္မိဘူး။ ေမေမျပန္ေျပာျပရင္ ၀ ိုးတ၀ါးပဲ သိသလို မသိသလို၊ ေဖေဖ ေရာက္ေနတဲ့ နယ္စပ္ရြာေလး တရြာကို သတင္းရလို႕ ေမေမက သမီး ကို ေခၚၿပီး သြားခဲ့တာတဲ့။ ေဖေဖတို႕ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ ရြာမွာ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေဖေဖ့ကို သိတဲ့လူက အခု သူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အလႈမွာ ရွိေနတယ္ဆိုၿပီး လိုက္ပို႕တယ္တဲ့။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေတာင္ကုန္းေလး ေပၚမွာ ဆိုေတာ့ ေမေမနဲ႕ သမီးက လမ္းေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္တက္ေနတုန္း အဲဒီလူက ေဖေဖ့ဆီ ေျပးလို႕ သတင္းပို႕လိုက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေလွခါးထိပ္က ဆင္းလာတဲ့ ေဖေဖနဲ႕ သမီးတုိ႕ ေတြ႕တာတဲ့။ေဖေဖက ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သမီးလာ လို႕ လက္ကမ္းေပးေတာ့ သမီးက ေအးေအးေဆးေဆးပဲ လုိက္သြားတာပဲတဲ့။ ေမေမျပန္ေျပာျပတာေလ။ ၂ႏွစ္ခြဲ သမီးေလးကိုခ်ီၿပီး အနားေရာက္လာတဲ့ ေမေမ့ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဖေဖတို႕ရဲေဘာ္က ရိုက္ထားလိုက္တဲ့ ဓါတ္ပံုေလး ေဖေဖ့အိပ္ခန္းမွာ ေတြ႕ရတဲ့ အေၾကာင္း သမီးေမေမ့ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ေျပာျပျဖစ္ေသးသည္္။ အဲဒီတုန္းက ေဖေဖတို႕ေမြးထားတဲ့ ၾကက္သန္းေတြ ကိုက္လို႕ သမီးနဲ႕ ေမေမ့တကိုယ္လံုး အနာေတြ ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဖေဖက ဘာလို႕လိုက္လာလဲ ျပန္ေတာ့လို႕ ေျပာခဲ့တယ္ဆို။
အဲဒီက ျပန္လာေတာ့ ေမေမက ဓါတ္ပံုေတြ တပံုမွ မယူခဲ့ဘူးေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သမီးက ေမေမျပန္ေျပာျပတာပဲ မွတ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ သမီးက စိမ္းမေနတာ ခုမွမဟုတ္ပဲေနာ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ မစိမ္းဘူးတဲ့။ အဲဒါေမေမ့ေၾကာင့္ေပ့ါ ေဖေဖရဲ႕။ ေမေမက ေဖေဖ့ဓါတ္ပံုေတြ ျပၿပီး ဒါသမီးေဖေဖေပါ့လို႕ ေျပာျပတတ္တာ သမီးရဲ႕ အိပ္ယာ ၀င္ခ်ိန္တိုင္းပဲျဖစ္ေလသည္။ တကယ္က ေမေမက သမီးရဲ႕ စံျပပဲ ေပါ့ ။
ေမေမေျပာေတာ့ ေဖေဖက စိတ္ခံစားမႈေနာက္ကို သိပ္ၿပီး လိုက္တတ္သတဲ့။ သမီးကိုေတာ့ က်န္တာေတြ ေဖေဖနဲ႕ တူတဲ့ သမီးအျဖစ္ ေမေမသေဘာက်ေပမယ့္ ေဖေဖ့လို ခံစားမႈကို ဦးစားမေပးဖို႕ အၿမဲပဲ ေျပာခဲ့သည္္။ သမီးနဲ႕ ေမေမ့ကို ထားၿပီး ေဖေဖထြက္သြားမယ္ဆိုတုန္းက ေမေမက ေဖေဖ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ခ်ၿပီး ျပန္မလာနဲ႕လို႕ မွာလိုက္တယ္ဆို။
..........................
သမီးမွတ္မိတာ တခုရိွေသးသည္္။ ေဖေဖတို႕သတင္းေတြကို စံုစမ္းတိုင္းေမေမက ေတာ္လွန္ေရးနယ္္ထဲမွာ ရွိေနေသးလားကိုပဲ စံုစမ္းတာ။ ေဖေဖ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္သြားၿပီလို႕ သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ေဖေဖ့ ဓါတ္ပံုေအာက္မွာ ေမေမက စာတန္းတခု ေရးၿပီး ကပ္လိုက္တာ။ စိန္ေခၚပြဲကို ေက်ာခိုင္းသူ တဲ့။ ေမေမ့ကို အဲဒီစာသားအဓိပၸါယ္ သမီးငယ္ငယ္တုန္းက မေမးဖူးဘူး။ သမီး နည္းနည္းႀကီးလာၿပီး ၈ တန္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေမးၾကည့္တယ္ သိလားေဖေဖ။ ေမေမဘာေျပာမလဲ ေဖေဖသိလား။
သမီးအေဖ ယံုၾကည္လို႕ တိုက္တဲ့တိုက္ပြဲကေန ၃ ႏွစ္ေလာက္နဲ႕ ထြက္သြားတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ အထင္ႀကီးလို႕ မရေတာ့ဘူး သမီးေရ .. ေတာ္ေသးတာတခုက လက္နက္ခ်ၿပီး ျပန္မ၀င္လာတာ တခုပဲ။ ေမေမက အဲဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ထပ္ တခါမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး ေဖေဖရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႕ ေမေမဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေနာက္ကြယ္က ေထာက္ပံ့မႈ ေတြကေန ေရွ႕တန္းကိုထြက္လို႕ အရင္ကထက္ ပိုလုပ္လာတယ္။
.....................
“အၾကာႀကီးထားခဲ့လို႕ သမီးက ေဖေဖ႕ကို စိတ္ဆိုးေနလား” ေမးလိုက္ေသာအခါ “ဟင္.. လူမ်ားေတြ အတြက္ အေရးႀကီးတာေတြကို လုပ္ေနတာပဲ ဘာလို႕စိတ္ဆိုးရမွာလဲ “ သမီးက ဒီလိုေျဖလိုက္ေတာ့ ေဖေဖက သမီးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက သမီးရင္ထဲက စကားေတြ ေျပာမိရင္ သမီးတို႕ သားအဖ ခုလိုေႏြးေထြးမႈ ရခ်င္မွ ရေတာ့မွာ ေနာ္ေဖေဖ။ ခုက်ေတာ့ ေဖေဖက သမီးကို ပိုနားလည္လာသလို သမီးကလည္း ေဖေဖ့ကို ပိုနားလည္လာပါသည္္။ (အဲဒီတုန္းက ေဖေဖ့ကို သမီးက သတၱိနည္းသူ ဆင္းရဲဒဏ္မခံႏိုင္သူ အတၱႀကီးသူ၊ တုိင္းျပည္ထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုခ်စ္သူ လုိ႕ ျမင္ထားတာ။) တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာက်ေတာ့ ေဖေဖက အဲဒီအတြက္ ေနာင္တေတြနဲ႕ ေလးလံဖိစီးေနသူပဲ ျဖစ္ေနျပန္သည္။
ေဖေဖေျပာျပခဲ့တဲ့ ေသြးထြက္သံယို ခ်ီတက္ပြဲမ်ား၊ နံရံေလးဘက္မွ အိမ္မက္ဆိုးမ်ား၊ ငွက္ဖ်ားတက္ ခရီးၾကမ္းမ်ား၊ ဗံုသံလႊမ္းေသာ ပြဲေတာ္ညမ်ား ႏွင့္ တက္ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းေတာ္မွ စာအုပ္ထူထူမ်ား အေၾကာင္းေတြဟာ သမီးအတြက္ အသစ္အဆန္းေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သမီးေဖေဖက ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္္ စြန္႕စားႏိုင္မႈ ၊ စြန္႕လႊတ္ႏိုင္မႈ ေတြကို ဒါ့ထက္ ခံႏိုင္ရည္ ရွိသင့္တယ္ လို႕သမီးေတြးမိတယ္ဆိုရင္ ေမေမ့ စဥ္းစားခ်က္ေတြ ေအာက္က ႀကီးျပင္းလာတဲ့ သမီးမို႕လို႕ ဒီလိုေတြးတာလို႕ ေဖေဖက ထင္ဦးမည္္။
ေမေမနဲ႕ေဖေဖရဲ႕ အဓိက ကြဲလြဲခ်က္က အဲဒီအခ်က္ပဲ။ ေမေမကေတာ့ ေဖေဖဟာ ေနာက္ဆုတ္ ထြက္ခြာၿပီး ကိုယ့္အတၱကို တည္ေဆာက္သြားသူလို႕ ေကာက္ခ်က္ဆြဲခဲ့တယ္။ ေနာက္ အဲဒီအတြက္ လိပ္ျပာလံုရေအာင္လို႕ သမီးျဖစ္သူကို ေခၚၿပီး ေက်ာင္းထားေပးမယ္ ျပင္ဆင္တယ္လို႕ နားလည္သည္္။
သမီးတုိ႕ဆီမွာ မီးေတြျပတ္ေနလို႕ ေမွာင္ထဲမွာ သမီးစာက်က္ေနတဲအခါ ျခင္ေဆးေခြ ထြန္းထားရက္နဲ႕ ယပ္ေတာင္တေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး ေစာင့္တတ္တဲ့ ေမေမ့ဆီမွာက်ေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ သူႏိုင္တ့ဲဖက္က လုပ္ဦးမယ္လို႕ ေတြးတတ္သည္္။ ေဖေဖ့သတင္း စံုစမ္းရင္းက ရလာတဲ့ အဆက္အသြယ္ေတြနဲ႕ ေမေမ့လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေထာင္ႏႈတ္ခမ္း၀မွာ လို႕ သမီးသိပါတယ္ ေဖေဖ။ ေမေမရွာေဖြတဲ့ ေငြေၾကးအခ်ိဳ႕တ၀က္ဟာ တိုင္းျပည္အတြင္းမွာ လူမသိ သူမသိ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံေနသူေတြ အတြက္ ျဖစ္တယ္ ။ ေမေမဟာ ႏိုင္ငံေရး ေလာကမွာ နာမည္ႀကီး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ့အလုပ္ေတြကို ျမင္ေနရတဲ့ သမီးကေတာ့ သိပ္ကိုေလးစား တန္ဖိုးထားရပါတယ္ေဖေဖ။
ေဖေဖက်ေတာ့ ဥေရာပ ႏုိင္ငံရဲ႕ တကယ့္ တကၠသိုလ္ႀကီးက ဘြဲ႕တခုရ၊ လစာ အသင့္အတင့္ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္တခုလုပ္၊ ကားေကာင္းေကာင္းစီး ခု သမီးလာေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ လံုးခ်င္းအိမ္ယာ တလံုး၀ယ္လို႕ ဘ၀ကို သက္ေတာင့္ သက္သာ ျဖတ္သန္းခ်ိန္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေဖေဖ့မသိစိတ္ထဲမွာ ဒါဟာ တရားရဲ႕လား၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံအတြက္ တာ၀န္ေက်ရဲ႕လားလို႕ အၿမဲပဲ မလံုမလဲ ခံစားေနရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေတြကို ေဖေဖတို႕ ဒီႏို္င္ငံေရာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကား၀ုိင္းကေန သမီးက ၾကားျမင္ၿပီး ခံစားသိလိုက္ရတာပါ။ ေဖေဖတုိ႕ကေတာ့ သမီး ဒီလိုေျပာရင္ ၀န္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ နယ္စပ္က ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ဖုန္းဆက္ဖို႕ ခဏခဏ ႀကိဳးစားရင္း မဆက္ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ၊ ရတဲ့ လစာေလးထဲက နယ္စပ္ျပန္ပို႕မယ္လို႕ ဖယ္ထားဖို႕ ႀကိဳးစားရင္ ကုန္သြားခဲ့တာေတြ၊ သမီးေရာက္ခါစ တေခါက္ နယ္စပ္ျပန္ဆင္းဦးမယ္လို႕ ေဖေဖတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ တုိင္ပင္ၾကၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ မျပန္ႏုိင္ေသးတာေတြ… ေဖေဖေရ ရုပ္၀တၳဳ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ေနေပမယ့္ ေဖေဖတို႕ စိတ္အတြင္းက မလံုမလဲ စိတ္ကေလးေတြ ရွိေနသေရြ႕ေတာ့ ေဖေဖ့ဆီမွာ ခံစားတတ္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးသားေကာင္းေတြ ရွိေနေသးတယ္လို႕ သမီးထင္ပါသည္္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္လာရတယ္ဆိုတာ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕တုိင္း ငါ့အေဖက ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႕ သမီးေတြးမိပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဖေဖရယ္။ ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ နယ္စပ္မွာ ခုထိ က်န္ေနရစ္ေသးတယ္္္၊ အရင္လိုပဲ ေနထိုင္မႈ ၀န္းက်င္ထဲမွာ ရုန္းကန္ေနၾကတုန္းပဲ ဆိုတာ ေဖေဖတို႕ ေျပာေနက် မဟုတ္လား။ ေဖေဖကိုယ္တုိင္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတခြန္းရွိေသးတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ဇြဲရွိလိုက္တာ ဆိုတာေလ။ ဒါဆို ေဖေဖတို႕ ကိုယ္တုိင္ကေရာ…
ေဖေဖေရ.. ေမေမကေလ အလုပ္တခု လုပ္မယ္ဆုိရင္ အဆံုးထိ လုပ္ႏုိင္မလား ဆံုးျဖတ္ပါတဲ့။ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ၾကည့္ၿပီးမွ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လုိက္တာက ေယာက္်ားေကာင္း မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ငုတ္မိသဲတိုင္ တက္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ စိတ္ဓါတ္ကို က်င့္သံုးပါ တဲ့။
……………….
တကယ္ေတာ့ သမီးက အိမ္ျပန္ခ်င္တာ ေဖေဖရဲ႕.. သမီးတို႕အိမ္မွာ သီတင္းကၽြတ္ခ်ိန္ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းတာ သိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္ သိလား။ သႀကၤန္ဆိုရင္ေလ ေမေမနဲ႕ အတူတူ သမီးက ဥပုသ္ေစာင့္ေသးတယ္။ ေမေမက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ တရက္ေရပက္ခံ ထြက္ခြင့္ေပးေပမယ့္ ႏွစ္တိုင္း မလည္ျဖစ္ပါဘူး။ ေမေမတေယာက္တည္း ပ်င္းေနမွာ စိုးတာနဲ႕ ေမေမ့ေနာက္ကို အေဖာ္လိုက္လုပ္ေပးတာ။ ေဖေဖေရာ ဒီမွာ ဥပုသ္ ေစာင့္ျဖစ္ေသးလား။ ေမေမကေတာ့ေလ သမီးကိုလြမး္ေနမွာ.. သမီးသိတယ္။ သမီးလဲ ပညာေတြ သင္ၿပီးရင္ အိမ္ကို ျပန္မွာပဲ ။
…………………
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေတာ့ ေဖေဖတို႕ အုပ္စုေတြ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ေနၾကျပန္ေပါ့။ အေ၀းေရာက္ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြလို႕ ခံယူၿပီး သံရံုးေရွ႕က ဆႏၵျပပြဲေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဆုေတာင္းပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပလို႕။ ဒီအာဏာရွင္ကို တိုက္မွ ရေတာ့မယ္လို႕ တေက်ာ့ျပန္ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကျပန္ေလသည္။
အလႈေငြေတြ ေကာက္ၿပီး အထဲက သပိတ္အဖြဲ႕ပဲ ပို႕ရေတာ့မလုိလို နယ္စပ္က ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕ေတြပဲ ပို႕ရေတာ့မလိုလို ေဖေဖတို႕ အုပ္စုေတြ အလုပ္မ်ားေနၾကတာ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္။
သမီးသူငယ္ခ်င္း အျဖဴမေလးေတြက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိခ်င္သမွ် ေျဖၾကားေပးရင္း။ သမီးတို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ ေမေမနဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပန္လုပ္ရင္း သမီးတုိ႕ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခ်င္သမွ်ကို ေမေမက ေသခ်ာလုပ္ေပးေနတာပဲ ေဖေဖေရ… ။ ေဖေဖ့ကို အခုက်မွ ဖြင့္ေျပာျပတာကိုလဲ စိတ္မဆိုးဘူး ထင္ပါတယ္ေနာ္..။ ေမေမ့ရဲ႕ တိက် ျပတ္သားမႈေတြ ၊ ခိုင္မာမႈေတြကို သမီးက စိတ္ခ်ခဲ့သလို သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေမေမ့ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ႏွစ္ျခိဳက္ေလးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ ေဖေဖ့ကို အသိမေပးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ စက္တင္ဘာကာလမွာ ေမေမဟာ သမီးနဲ႕အနီးကပ္ေနေနတဲ့ ေဖေဖ့ထက္ သမီးကို ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို လမ္းျပႏိုင္ခဲ့ပါေလသည္။
……………………
သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြက ျမန္မာ့အေရးစိတ္၀င္စားသူေတြျဖစ္လာ။ သမီးက ေက်ာင္းမွာလဲ ျမန္မာ့အေရး ေဟာေျပာသူ ျဖစ္လာနဲ႕ ေမေမ့သမီး ေဖေဖ့သမီး ျဖစ္လာခဲ့သမွ် ဒီတခါမွာေတာ့ တာ၀န္က်ေနၿပီ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို သမီးေတာ့ ခံစားရရွိလာတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႕ တာ၀န္မေက်ေသးဘူးတဲ့ ေမေမက ေျပာတယ္ ေဖေဖရဲ႕။ စနစ္တခု ေျပာင္းဖို႕ဆိုတာ ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ေသာက္ဆိုသလို မရဘူးတဲ့။ သမီး စိတ္ရွည္ရမယ္ေနာ္။ ငါလုပ္တာ ဘာမွလဲ မျဖစ္ဘူးလို႕လဲ စိတ္ဓါတ္မက်ရဘူး။ သမီးတို႕ အရြယ္ေတြဟာ ေကာက္ရိုးမီးလို စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္ၾကတယ္၊ နာမည္ႀကီးခ်င္တယ္၊ စိတ္ခံစားမႈေနာက္ကို လုိက္ခ်င္တယ္၊ ေရရွည္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကို စိတ္မရွည္ တတ္ၾကဘူး။ ကိုယ္လုပ္ႏုိင္သေလာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေသးပါေစ။ ေရရွည္လုပ္ႏုိင္မွ အသီးအပြင့္ကို ျမင္ရလိမ့္မယ္ သမီးေရ။ ေမေမတို႕ လုပ္လာခဲ့တာ ခုဆို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ရွိခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေတာင္မွ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ေရာင္ျခည္ေတာင္ မသန္းေသးပါဘူး သမီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမတုိ႕ ဒီအာဏာရွင္တုိက္ပြဲထဲက ဘယ္ေတာ့မွ မထြက္ဘူး ။ အဓိက က စိတ္ဓါတ္ခို္င္မာရမယ္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ျပင္းထန္ရမယ္။ ႏို႕မို႕ဆိုရင္ေတာ့ ေသြးေအး သြားတာနဲ႕ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေတြ ျဖစ္လို႕ အားလံုး ေရစုန္ေမ်ာသြားလိမ့္မယ္တဲ့။
ဒီလိုေၾကကြဲစရာေတြ ခံျပင္းစရာေတြ သမီးတုိ႕ ခံစားေနၾကရတာ ၊သမီးတုိ႕ကိုယ္တုိင္ ဒီတုိက္ပြဲကို ၀င္ႏြဲေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့အခါမွာေတာ့ ေမေမတို႕ တာ၀န္မေက်သလိုခံစားရတယ္ သမီးရယ္.. တဲ့
ေမေမက အဲလိုေျပာတယ္ေဖေဖ။ ေဖေဖကေရာဟင္…။ သမီးကို ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ပါနဲ႕လို႕ တားျမစ္ဦးမွာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ေဖေဖ့ေသြးေတြ သတၱိျပေနတာလို႕ ဂုဏ္ယူေပးမွာလားဟင္..။
တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဂုဏ္ယူသင့္တဲ့အရာပဲ မဟုတ္လား ေဖေဖ၊ ေမေမကေတာ့ သမီးကို ဂုဏ္ယူေနမယ္လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။ သမီးတို႕မ်ိဳးဆက္အထိ ဒီတုိက္ပြဲကို သယ္ေဆာင္ လာခဲ့တာကေတာ့ အျပစ္ေျပာလို႕မရပါဘူး ေဖေဖရယ္။ သမီးတုိ႕ လုပ္ႏုိင္တာကို လုပ္ရမွာပဲ မဟုတ္လား။ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ တာ၀န္ကုိေတာ့ ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရမွာက တကယ့္သမိုင္းေပးတာ၀န္ပဲ မဟုတ္လား။
……………….
စက္တင္ဘာအၿပီးမွာ ေမေမနဲ႕ ေဖေဖရဲ႕ တယ္လီဖုန္းေျပာသံေတြဟာ ပိုလို႕ ဆူညံ ျငင္းခုန္လာသလိုပဲ။ သမီးတေယာက္အေနနဲ႕ ဘာမွ ၀င္မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ေမေမနဲ႕စကားေျပာၿပီးတိုင္း ေဖေဖ ငိုင္သြားတာကို သတိထားမိလာတယ္။ ေမေမက ေဖေဖ့ကို ေသြးေအးသြားတတ္တဲ့ စရုိက္မ်ိဳး မႀကိဳက္ဖူးလို႕ အတိအလင္း ေ၀ဖန္လိုက္ပံုရတယ္။ ေဖေဖတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အစည္းအေ၀းေတြ ပိုစိတ္လာတယ္။ ေဖေဖ ဟုိလူနဲ႕ေတြ႕ ဒီလူနဲ႕ ေတြ႕ေတြ လုပ္လာသည္။ ၿပီးေတာ ့သက္ျပင္းေတြ ခ် ခ်ေနတတ္သည္။
ေဖေဖက သူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳအရ ေတာ္လွန္ေရး ခရီးခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ပံုေတြကို သိေနပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ခုလက္ရွိ ပိုင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အဆင္ေျပမႈေတြကိုလည္း စြန္႕လႊတ္ခဲ့ရမွာ ခ်င့္ခ်ိန္ေနပါလိမ့္မယ္။ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္စ လူငယ္ေလးဘ၀တုန္းက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ပိုင္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပည့္စံုေနတယ္ ထင္ေနတဲ့ လူလတ္တေယာက္အေနနဲ႕က်ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရး ႏွစ္ၾကာရွည္မႈအေပၚ ယံုၾကည္လိုက္ဖို႕လဲ တြန္႕ဆုတ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေမေမ့လို သတ္ကြင္းတြင္းက လူတေယာက္နဲ႕ခံစားခ်က္က ေတာ့ မတူႏုိင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား ေဖေဖရယ္။
……………………..
ဒီေန႕ သမီးေမြးေန႕ မွာ ညေနစာကို သမီးကိုယ္တုိင္ခ်က္တဲ့ သီးစံုပဲကုလားဟင္း နဲ႕ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ကို သားအဖႏွစ္ေယာက္ ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္စားဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတုန္းမွာပဲ မုန္တိုင္းသတင္းက ၀င္လာတယ္။ ေလတိုက္ႏႈန္းကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ညစာစားပြဲဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားခဲ့တယ္။ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဆိုတာ ေဖေဖေရာ ေမေမေရာ ရဲ႕ ဇာတိရပ္ရြာေတြပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ တေန႕ထက္တေန႕ ပိုတိုးတိုးလာတဲ့ သတင္းဆိုးေတြကို နာခံရင္း ဘာေတြလုပ္ေပးရမလဲ ဘာလုပ္ေပးသင့္သလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ အိပ္မရ စားမရ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေမေမနဲ႕ ဖုန္းအဆက္အသြယ္မရမခ်င္း အိပ္မရျဖစ္ေနတဲ့ သမီးကို ေကာ္ဖီခြက္ေတြ တခြက္ၿပီးတခြက္ ေသာက္လိုက္၊ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းေတြ ထုိင္ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အေဖာ္လုပ္ေပးေနတဲ့ ေဖေဖ ကိုယ္တုိင္ကေရာ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လို ျဖစ္ေနမလဲ။ သိပ္ခံစားတတ္တဲ့ ေဖေဖရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ တီဗီြဖန္သားျပင္ေပၚမွာ အေရာင္ေျပးေနတယ္။ ေဖေဖ့စကားသံေတြက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေျခာက္ကပ္ အက္ကြဲ ေနေသးေတာ့သည္။
.......................
တပတ္ျပည့္ေျမာက္မွာ ေမေမနဲ႕ အဆက္အသြယ္ရခဲ့သည္။ ရန္ကုန္က သမီးတို႕ရဲ႕ တထပ္အိမ္ေလးမွာ အိမ္ေခါင္မိုး တခ်ိဳ႕ လန္ထြက္သြားတာကလြဲလို႕ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးလို႕ သိရသလို သမီးတုိ႕အိမ္က ေရစုပ္စက္ကို မီးစက္နဲ႕ဖြင့္ၿပီး ေရလႈေပးေနတယ္တဲ့။ သမီးကို သာဓုေခၚဖုိ႕ ေမေမက လွမ္းေျပာျပေနေသးသည္။ ေမေမ့ရဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရးအစီအစဥ္ေတြကို သမီးကို ေျပာျပေနတဲ့ ေမေမ့အသံက တည္ၿငိမ္လြန္းလွစြာ။ အဲဒါ သမီးရဲ႕ ေမေမပဲေပါ့။ ေမေမ့ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အခက္အခဲနဲ႕ေတြ႕ေလ တည္ၿငိမ္ေလ ဆိုတာပါပဲ။ သမီးလဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀ိုင္းကူမယ္ဆိုေတာ့ သမီးတို႕ စက္တင္ဘာၿပီးကတည္းက စုမိထားတဲ့ အဖြဲ႕ေလးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ နဲ႕ ကူညီေပါ့ လို႕ ေမေမက ခြင့္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ေမေမနဲ႕ ဆက္သြယ္ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးထဲ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ပါလိ္ု႕ သမီးဒီက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကလည္း ေငြေၾကးေကာက္ခံသူေတြ ျဖစ္လို႕။ သမီးရဲ႕ ဘဏ္စာရင္းမွာလည္း ေငြေၾကးပမာဏေတြ ေသာင္းဂဏန္းထိ တိုးတက္လာလို႕။ ေမေမကေတာ့ သူလုပ္ႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာထဲက အတက္ၾကြဆံုးလႈပ္ရွားလို႕ေပါ့ေလ။
……………
မုန္တုိင္းကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ေနတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကို ဖမ္းဆီးတယ္ သတင္းၾကားေတာ့ ကိုယ့္အေမကို စိတ္ပူမိလို႕ ဖုန္းဆက္ေမးရေသးတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ သမီး လုပ္ေနတာေတြကို အစက သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္သလို စစ္ေဆးတာေတြ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သမီးေသခ်ာ ရွင္းျပလုိက္ေတာ့လဲ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနလို႕။
ေမေမက ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္ ေဖေဖရဲ႕လုိ႕ သမီးက စကားအစခ်ီလိုက္ေတာ့ မ်က္ခံုးပင့္သြားတဲ့ ေဖေဖ့ကို ေမေမေျပာတာေတြ အကုန္ျပန္ေျပာလို႕ ေကာင္းပါ့မလားလို႕ ေတြေ၀သြားမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေမရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ေတြကို ေလးစားေက်နပ္မိေနတဲ့ သမီးတေယာက္အေနနဲ႕ ကိုယ့္အေမကို သိပ္ၿပီးခ်စ္ခင္ ေစတနာထားတဲ့ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ တလံုးမက်န္ျပန္ေျပာျပဖုိ႕ စိတ္ကူးလိုက္ပါတယ္။
...........................
သမီးေရ.. ခုကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ စလုပ္ခါစက လူေတြအမ်ားစုႀကီးက ႏုိင္ငံေရးေတြေဘးခ်ိတ္၊ ခုက လူမႈေရး ပဲ ဒုကၡေရာက္သူကုို ကယ္ဆယ္ရမယ္ ဆိုၿပီး တက္တက္ ၾကြၾကြပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရက္ေတြ ၾကာလာတဲ့အခါ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ျပည္သူ႕အက်ိဳးသယ္ပိုးသူ မွန္သမွ်ကို ရန္သူလို ဆက္ဆံလာတယ္္။ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြ စြမ္းအားရွင္ေတြတင္မကပဲ ျပည္သူ႕ရဲလို႕ ေခၚတဲ့ ရဲေတြကပါ အဖမ္းခံခ်င္ေနလား၊ ဒီပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ကရလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ စစ္ေဆးလာေတာ့သည္္။ တခ်ိဳဳ႕လူေတြကို စဖမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္းကို တကယ္ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ လုပ္ခ်င္သူေတြပဲ က်န္ေနေတာ့တယ္။
ေမေမေျပာခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ရင္းက ဒါကိုမဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ ျပည္သူ႕အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမွန္သမွ် လုပ္ခြင့္မရပါဘူး သမီးရယ္။ ဒါကို အဓိက ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမေမတုိ႕က အာဏာရွင္စနစ္ကို အရင္ တုိက္ဖ်က္ပစ္ရမယ္ ဆိုတာ ပိုေသခ်ာတာေပါ့၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းလုပ္ခ်င္သူေတြ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္း လုပ္ႏုိ္င္ဖုိ႕၊ သဘာ၀ ၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းခ်င္သူေတြ စနစ္တက် အႏၱရာယ္ကင္းကင္း လုပ္ႏုိင္ဖုိ႕ ၊ က်န္းမာေရး ပညာေရး ဘာလုပ္ငန္းမဆို ျပည္သူေတြ အက်ိဳးအတြက္ အႏၱရာယ္ ကင္းကင္းလုပ္ႏုိင္ဖုိ႕ ဆိုတာကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဒီတိုင္းျပည္ကေန ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္မွ ရပါလိမ့္မယ္ သမီးေရ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရး လုပ္စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ လူေတြကို ေျပာျပခ်င္တာ ေမေမ့ရင္ထဲမွာ အျပည့္ရွိေနတယ္ ၊ ျပည္သူအားလံုး ေအးခ်မ္းသာယာေစခ်င္လို႕ လုပ္ေနတာ အကုန္လံုးဟာ ျပည္သူေတြအေရး ၊ အဲဒီျပည္သူေတြ ေနထုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုး အေရးပါပဲ။ ဒါဟာ နိုင္ငံေရးပါ၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနသူ အားလံုးဟာလဲ တို႕ႏိုင္ငံႀကီးက ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ရန္သူမိတ္ေဆြမေရြး မည္သူမဆို တကယ့္ကို လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြနဲ႕ ဘ၀ကို ရွင္သန္ေစခ်င္သူေတြပါ။
ေခါင္းကိုက္ေနသူကို ၊ ေခ်ာင္းဆိုးေနသူကို ေခါင္းကိုက္ေဆး ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ဆး ေပးလိုက္ရံုနဲ႕ ေရာဂါ မေပ်ာက္ႏုိ္င္ေသးပါဘူး။ ဒီလို ေခါင္းကိုက္ ေခ်ာင္းဆိုးေနတာ ဘာအေျခခံေရာဂါလဲ ဆိုတာ စံုစမ္းၿပီး အဲဒီပင္မေရာဂါကို ေပ်ာက္ေအာင္ ကုသမွ ဒီေခါင္းကိုက္ ေခ်ာင္းဆိုးေတြက ေပ်ာက္မွာ ေနာ္။ သမီးလဲ တကယ့္ ပင္မေရာဂါကို အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ကုသႏိုင္သူျဖစ္ပါေစ။
...............
ေမေမ ေျပာတဲ့ စကားေတြကို နားေထာင္ေနတဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာမွာ ေက်နပ္ ဂုဏ္ယူျခင္းေတြ ရွိေနတယ္။ ေဖေဖ ေျပာခဲ့သလို ေဖေဖနားလည္ေအာင္ ဖတ္ရမယ့္ စာတအုပ္အျဖစ္ သမီးတေယာက္ျဖစ္လာေအာင္ အေသြးအေရာင္စံုခ်ယ္ေပးေနတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ ခ်စ္ဇနီးကို ေဖေဖက အားေပးမႈေတြ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မႈေတြနဲ႕ ျဖည့္ဆည္းေပးသင့္သည္လို႕ သမီးက ထင္မိျပန္သည္္။
အဲသည္ညက သမီးက ေဖေဖ့ကို စကားေတြ အၾကာႀကီး ေျပာခဲ့သည္္။ သမီးတို႕၏ သူငယ္ခ်င္း လူငယ္ကေလးမ်ား၊ သတင္းမ်ား၊ ဘေလာ့ဂ္မ်ား၊ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မ်ား၊ ကူညီမႈမ်ား၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ား။ မည္သုိ႕ပင္ျဖစ္ေစ သမီး၏ စကားမ်ား အဆံုးတြင္ “ဒါမွေဖ့ေဖ့သမီးကြ..” ဟု ေဖေဖက သမီးေခါင္းကေလးကို ပုတ္ရင္း ရယ္ေမာကာ ေျပာလိုက္ပါသည္။
“သမီးက ေဖ့ေဖ့ရဲ႕ သမီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သမီးက သမီးပဲေလ..။”
.............
ဒါပဲေလ ေဖေဖ သမီးတို႕ကေတာ့ အဆံုးမသတ္ေသးတဲ့ တိုက္ပြဲေတြထဲကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျခလွမ္းလို႕၀င္လာခဲ့ပါၿပီ။ ေဖေဖေျပာသလိုပါပဲ အဆံုးမသတ္တဲ့ တုိက္ပြဲေတြကို မ်ိဳးဆက္ေတြကပဲ အဆံုးသတ္ရမယ္ဆိုတာ။ ႏုိ႕မို႕ဆို အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အဲဒီတုိက္ပြဲေတြကပဲ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို အဆံုးသတ္ေနလို႕ သမီးတို႕ တုိင္းျပည္က အနာဂါတ္သားေကာင္းေတြ ဘ၀က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့၊ အဓိပၸါယ္မဲ့ ….. အရာရာ အားလံုးမဲ့ေနခဲ့တာပဲေလ…….
………………………
တကယ္ေတာ့ သမီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွ တခ်ိန္လံုး ထပ္ၾကပ္မခြာ လိုက္ပါခဲ့သည္ပဲ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ေလာင္းရိပ္တြင္ မခုိခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ရွိခဲ့၍ သမီးရွိခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရွိခဲ့၍ သမီးတို႕ရွိခဲ့သည္။ ထိုတည္ရွိခဲ့မႈ ကိုလည္း သမီးက သိသည္။ အသိအမွတ္လည္း ျပဳသည္။ သို႕ေသာ္ သမီးသည္ သီးသန္႕ ျဖစ္တည္ခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အတိတ္တို႕ျဖင့္ ဖိစီးေလးလံေနခ်ိန္တြင္ သမီးတို႕က လွ်င္ျမန္စြာ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေရြ႕လ်ားေနၾကသည္။ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ေအာင္ ဖတ္ရမည့္ စာအုပ္တအုပ္သည္…..။
…………………..
အဲသည္ညက သမီးက ေဖေဖ့ကို စကားေတြ အၾကာႀကီး ေျပာခဲ့သည္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
( ပန္ဒိုရာ၏ ေျမအုတ္မ်ား ေက်ာက္အုတ္မ်ားႏွင့္ ေသြးစက္နီနီ ၀တၴဳအားျပန္လည္ ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္)
