အမွတ္တရ

လက္တြဲေဖာ္သို႕ (၁၃) ေစာင္ေျမာက္သ၀ဏ္လႊာ

ဘ၀ခရီးၾကမ္းၾကမ္း
လိႈင္းပဲ ထန္ထန္
ေလပဲ တုိက္တိုက္
သြားခ်င္ရာသြား ဖ၀ါးေျခထပ္ လုိက္ဖို႕ရယ္ျပင္… သူ႕ရင္ခြင္။

ဒီလမ္းကို ဒီတက္နဲ႕ ဟုိေကြ႕မွာ တခ်က္လွမ္းခဲ့ပါ့
လြမ္းတလို႕ သူေမွ်ာ္ရည္ ေရွ႕ေဆာင္ခဲ့ၿပီ…
ဒီလူက ဒီလိုအေၾကာင္း ..
ဒီအကြက္မွာေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္……
နဂါးတုိင္းအေမာက္မေထာင္ဘူးတဲ့…
ေတြးဆကာ ပူပန္တတ္ပံု… နဲ႕
ေခါင္းမာမာ ကိုယ့္စရုိက္ရယ္က … ေတြ႕ႀကံဳပံုဆန္း။


လမ္းရုိးကိုေလွ်ာက္ကာလွမ္းေပမယ့္ ..
ပန္းေမြ႕ယာ ေရႊေကာ္ေဇာကိုေတာ့ ေတြ႕ရမယ္ မရည္မွန္းနဲ႕..
တို႕ဘ၀က ေခတ္ႀကီးကိုဆန္တက္…
ကမ္းရွိေပမယ့္ ေ၀းေနသလို ….
ေနသာေသးသပလို႕ ဂ်ိဳမေသြးခ်င္ပါဘူး..
တို႕ေခတ္ကိုေတာ့ ေရာက္ရမည္မွာမလြဲသာမို႕…
ဇြဲခိုင္ခိုင္ ကိုင္ကာစြဲ..
ခေယာင္းလမ္းလဲ ေလွ်ာက္ရမယ္။

အေဖာ္ျပဳကာပဲ… လက္တြဲကို ခိုင္ခိုင္က်ည္လို႕..
သစၥာဆို … ဒီေသာင္ကမ္းကို ..
ေမာင္သြားမယ္.. ရည္ေမွ်ာ္ကူးရင္ျဖင့္…
အိုဘယ့္… ေမတၱာရွင္ရဲ႕..
စိတ္ကူးနဲ႕ ေတာင္….ျငင္းဆိုအားပါဘု..
သံေယာဇဥ္ ေနာက္တိုးတြဲပါလို႕ ….
ျဖည့္ခြင့္ရ ပါရမီအားကိုးကာ
ေမာင္ေမာင္ေရ…..ခ်န္ေနရစ္မွာတဲ့လား။

ကိုင္း…
ယံုၾကည္ျခင္းထပ္တူျပဳစို႕ရယ္….
မတြန္႕ဆုတ္ဘူး ….သိလား..
ဖ၀ါးေျခထပ္ လုိက္ခဲ့မယ္။ ။

(ခင္မင္းေဇာ္)

၂၀၀၈ ရင္ျပင္မွာ….

၂၀၀၈ ရင္ျပင္မွာ
ၾကယ္ေတြေႁကြ လြမ္းေတးဆိုလဲ..
ငါတို႕ ေကာင္းကင္မွာ ေရာင္နီဆိုတာရွိတယ္..
ေရာင္ျခည္ဆိုတာ ရွိေသးတယ္..
ပန္းဆိုတာ တပြင့္ေႁကြရင္ ႏွစ္ပြင့္ေ၀မွာပဲ..
ဒါ…ေလာက သဘာ၀တရား..
ခံယူတတ္ဖုိ႕ပဲ လုိတယ္။


ဘာေၾကာင့္ ေျပာသလဲ…
စစ္မေရာက္ခင္ ျမွားကုန္တဲ့ စကားသံေတြ..
ဘာလို႕ေတြးေနလဲ…
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ အေတြးအေခၚေတြ..
ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ…
ကိုယ္တိုင္မလုပ္ပဲ ေခါင္းေဆာင္ေမွ်ာ္ေနသူေတြ..
ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး …
အဆိုးကို ႀကိဳၾကည့္ခ်င္ေနၾကသူေတြ။

ဘာျဖစ္လဲ…
ရြက္မရွိ တက္နဲ႕ေလွာ္မယ္..
တက္က်ိဳးရင္ လက္ထိုးေလွာ္မယ္..
ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္
အလံမလွဲစတမ္း…
ေနာင္ရိုး စိတ္ထား
ထားတတ္မွ ျဖစ္မယ္။

တိုက္ပြဲဆိုတာ..
တိုက္ရဲသူအတြက္သာ ျဖစ္တယ္။ ။

ခင္မင္းေဇာ္

ႏိႈးေဆာ္ျခင္း

http://ko-htike.blogspot.com/ ထံမွ ရယူသည္။

Rest of your post

ခ်စ္သူတုိ႕ သက္တမ္းတိုလွ၏

ဓါတ္ပံုကို မိုးမခမွ ရယူပါသည္

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၈ ရက္ေန႕မွာ သမိုင္း၀င္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးထဲမွာ မဂၤလာ ေဆာင္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ထားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈေဆာင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုလွေရႊနဲ႕ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မခင္မာေအးတို႕ရဲ႕ မဂၤလာပြဲဟာ ၆၂ ခုႏွစ္ သမိုင္း၀င္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန႕ျဖစ္မယ့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ဗံုးခြဲၿဖိဳခ်မႈေအာက္မွာ ပ်က္သုန္းခဲ့ရပါတယ္။

၂ေယာက္ဘ၀အစမွာကတည္းက အာဏာရွင္ရဲ႕ ၿဖိဳခြဲဖိႏွိပ္မႈကိုခံခဲ့ရတဲ့ မဂၤလာေမာင္ႏွံအျဖစ္၄င္း။ အာဏာရွင္ေန၀င္းရဲ႕ လက္ေအာက္မွ စလို႕ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာရွင္ေတြကို ဒူးမေထာက္ လက္မေျမွာက္ပဲ ခြပ္ေဒါင္းပ်ိဳဘ၀မွ ခြပ္ေဒါင္းေတြရဲ႕ မိခင္ဘ၀ထိ လက္တြဲ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ဦးလွေရႊရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္၊ ကိုဆက္ေအာင္ႏိုင္ (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)၊ ကိုဆက္ေအာင္ခိုင္(၈၈ ေတာခိုေက်ာင္းသား ယခု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု) ဇနီး ခင္သီေအာင္၊ ေမဇြန္ဦး(ခ)ေနျခည္ ခင္ပြန္း ကိုေအာင္ႏိုင္( အဖမ္းဆီးခံ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္) တို႕ရဲ႕ မိခင္၊ မင္းဆက္ေအာင္ ၊ ညီဆက္ေအာင္၊ ရန္ဆက္ေအာင္တုိ႕ရဲ႕ အဖြား ေဒၚခင္မာေအး ဟာ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ ဧၿပီလ ၁၁ရက္ေန႕ည ၉ နာရီခြဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။

အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ တမိသားစုလံုး ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႕ ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံခဲ့သလို ဘ၀ေလာကဓံကိုလည္း ႀကံ႕ခုိင္တဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေတာ္လွန္ေသာ မိသားစုနဲ႕ ထပ္တူ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမိပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။
ေအာ္..
ခ်စ္သူတို႕ သက္တမ္းတိုလွ၏
မုန္းသူတို႕ သက္တမ္းရွည္လွ၏..
ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးဦးတင္မိုး ေရးထားခဲ့တဲ့ စာတုိေလးကို သတိရမိပါ၏။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

အမွတ္တရ ေက်ာင္းသႀကၤန္အပိုင္းအစ

ကေလးေတြက ေရစပက္ေနၿပီေလ..
ထိုင္းမွာက သႀကၤန္ကို ကေလးေတြနဲ႕ စၾကတယ္။ ဧၿပီ လဆန္းကတည္း က ပက္တတ္ၾကေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ ထုိင္းဘုရင္ရဲ႕ အမေတာ္ ကြယ္လြန္တာ ရက္ ၁၀၀ ျပည့္လြန္မွ ပက္ၾကေလေတာ့ နည္းနည္း ေနာက္က်သြားတယ္ ထင္ပါ့။ ၁၀ ရက္ေန႕ေလာက္မွ စပက္တာ ေတြ႕ရတယ္။

အမွတ္မထင္ ေရပက္ခံလုိက္ရေတာ့ လန္႕ၿပီး စိတ္တိုသလို ျဖစ္သြားတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း တခ်ိန္က သႀကၤန္အႀကိဳေက်ာင္းတြင္း ေရပက္ပြဲေလးကို သတိရမိသြားပါတယ္။

တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ေတြမွာေတာ့ ဟိုးအရင္တုန္းက ေႏြရာသီ ႏွစ္လည္ ေက်ာင္းပိတ္ခါနီး တဦးနဲ႕ တဦး သႀကၤန္အႀကိဳေရပက္တဲ့ ဓေလ့ ရွိေနက်မို႕ အဲဒီမတ္လကုန္ခါနီး ေက်ာင္းသားေတြ ျပန္ခါနီး အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ေရစိုစို ရႊဲေနေလ့ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္း၀င္းအျပင္ထြက္လုိက္ရင္ ေရစိုရႊဲေနၾကတဲ့ ကိုယ္တုိ႕ ေက်ာင္းသားေတြဟာ တမ်ိဳးတဘာသာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေက်ာင္းသားဓေလ့မို႕ ကဲ့ရဲ႕ ျပစ္တင္ခံရျခင္း မရွိပါဘူး။

ဒီလို ေက်ာင္းပိတ္ခါနီးကာလေတြထဲက မွတ္မွတ္ရရ တႏွစ္ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ မတ္လႏွစ္လည္ ေက်ာင္းပိတ္ခါနီးအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ထံုးစံအတိုင္း အဲဒီအခ်ိန္ေတြဆို ဘြဲ႕ေပးအပ္တဲ့ အခမ္းအနားေတြကလည္း တပတ္ေလာက္ ရက္ဆက္ရွိတတ္တာကလား။ အစမ္းေလ့က်င့္ရက္ ၊ တကယ္ေပးတဲ့ ေန႕ နဲ႕ ေက်ာင္းထဲမွာလည္း လူေတြ စည္ကားေနတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြပဲမဟုတ္လား။ တရက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းတက္ရမယ့္ ေန႕မွာ အတန္းထဲမွာ အကုန္ေက်ာင္းတက္ဖုိ႕ မွာထားၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက ေရခဲတံုးေတြ စိမ္ထားတဲ့ ေရဗူးေတြ၊ ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္ေတြနဲ႕ ေရပက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ထားၾကသလို က်မတို႕ မိန္းကေလးအုပ္စုေတြကလည္း အတန္းထဲမွာ စားဖို႕ ေသာက္ဖုိ႕ လဘက္သုတ္ေတြ အေအးဗူေတြ သယ္လို႕ တေပ်ာ္တပါး ေက်ာင္းကို ေရာက္လာၾကတဲ့ ရက္ေပါ့။

အတန္းထဲမွာ အားလံုးစုထိုင္ ေျပာၾကရယ္ၾက စားၾကေသာက္ၾကရင္း အားလံုး ဘြဲ႕ယူမယ့္လူတြ အျပင္မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနၾကတာေတြကို သြားေငးၾကမယ္လို႕ သေဘာတူၿပီး သြားဖို႕ ျပင္ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ္ေတာ္ေတြက သူတုိ႕ သယ္လာတဲ့ ေရဗူးႀကီးေတြထဲက ေရခဲေတြကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြထဲ ထည္႕ေရျဖည့္ၿပီး ေလာင္းပါေတာ့တယ္။ ေရေလာင္းမယ္ ဆိုတာ သိေပမယ့္ ျပန္ခါနီးေလာင္းမယ္ ထင္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေန ေနတဲ့ က်မတို႕ အုပ္ကို အလစ္ အငိုက္ ေလာင္းလိုက္တာမို႕ အားလံုးေအာ္ၿပီး ေလွခါးကေန ေအာက္ထပ္ကိုေျပးဆင္း။ ေနာက္ ေအာက္ထပ္က ဒီ့ျပင့္ အတန္းသားေတြကလည္း သူတုိ႕အခန္း၀က ေလာင္း ၊ ေနာက္ကလဲ လိုက္ပက္နဲ႕ ေျပးဟယ္လႊားဟယ္ေတြ ျဖစ္လို႕၊ ေနာက္ ဓါတ္ပံုရုိက္ေနတဲ့ ကြန္ဗို႕ေရွ႕ဖက္ထိ ေျပးတဲ့လူက ေျပး ေရလိုက္ပက္သူက ပက္နဲ႕ ေတာ့္ေတာ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္….ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့ မိသားစုနားကို က်မက ေရာက္သြားခ်ိန္မို႕ အရွိန္ေလွ်ာ့လုိက္တဲ့အခ်ိန္……ေနာက္က ေရလိုက္ပက္တဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္းကလဲ အရွိန္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္တဲ့ က်မကို မွီၿပီဆိုၿပီး အားရပါးရ ေရထည့္ထားတဲ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႕ လွမ္းအပစ္လိုက္… ဟားဟား ဘြဲ႕ယူမယ့္ အမႀကီးတေယာက္ရဲ႕ အေဖဆီကို တည့္တည့္ ေရာက္သြားပါေလေရာ…. တကယ္က ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ လုပ္ထည့္လိုက္တာမို႕ သူတပါးကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မေတြးမိခဲ့ၾကပါဘူး။ စိတ္ဆိုးၿပီး ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္တဲ့ အဲဒီဦးေလးႀကီးကို ဘယ္လို ေတာင္းပန္ရမလဲမသိပဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ရပ္ေနတဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေရာက္လာၾကတဲ့ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရယ္ အားလံုး မ်က္ႏွာ ငယ္ငယ္ေလးေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္လို႕ ေျပာေနရင္း အရမ္းကို အားနာခဲ့ရတဲ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏုိင္မယ ္မထင္ပါဘူး။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမထဲကို ခုလို စိုရႊဲေနတဲ့ အ၀တ္အစားနဲ႕ ဘယ္လုိ၀င္မလဲ ၊ ေနာက္ ဘယ္လို ဆက္ျဖစ္လဲ မသိေတာ့ပါဘူး။

အမွတ္မထင္ေရပက္ခံလုိက္ရတိုင္း၊ ကုိယ္တုိင္ လန္႕မိၿပီး ေဒါသထြက္မိတဲ့အခ်ိန္ေရာက္တုိင္း အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဲဒီဦးေလးႀကီးကို ျပန္သတိရမိဆဲပါ….


အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ က်မအတြက္ ေက်ာင္းသႀကၤန္ေတြနဲ႕ ဆံုေတြ႕ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေနာက္ဆံုးရက္လဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိ ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ေက်ာင္းသႀကၤန္ေလးေတြကို ခုေနာက္ပိုင္း မ်ိဳးဆက္ေတြ ရရွိပါရဲ႕လားလို႕လဲ ေတြးမိေနပါတယ္။ တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး အတာသႀကၤန္ပြဲကို အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ ဆင္ႏြဲခြင့္ ရၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလွ်က္……

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

စိတ္ထဲရွိရာ…

ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ့္ တခါတခါ ၾကားရျမင္ရတာေတြ အျမင္မေတာ္သလို ျဖစ္တာေတြေတာ့ စိတ္ထဲ ရွိတာ အျဖစ္ ခ်ေရးၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္..

တေန႕က ျမ၀တီကို ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးရဲ႕ အိႏၵိယ ခရီးစဥ္ကို ျပေနတာနဲ႕ ႀကံဳေတာ့ ၾကည့္မိေသးတယ္။ ဦးသန္းေရႊက ေတာ္ေတာ္ပိန္သြားသလို ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ကိုလဲ ေတြ႕လိုက္တယ္။ ဦးေမာင္ေအးလဲ ပိန္ေနတာပဲ။ သူတုိ႕ စည္းစိမ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ အာဏာေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရွိဘူး ဆိုတာ သူတို႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ေပၚေနတာပဲ။ အနား ၀န္ႀကီးေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြလဲ သူတုိ႕ကို ဘာမ်ား ေျပာမလဲလို႕ မ်က္ႏွာပိုးေလးေတြ ေသေနလိုက္တာမ်ား ။ တကယ့္ကို သနားစရာ၊ ဟိန္းတာ ေဟာက္တာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြေလ။ ခုေတာ့ က်ားေရွ႕က သမင္ေလးလို ….။ ၀န္ႀကီးေတြရဲ႕ မိန္းမေတြဆိုလဲ ေကာ္ေဇာနီေပၚမတက္ရပဲ ေဘးနားက ရပ္လို႕ မ်က္ႏွာေသေလးေတြနဲ႕ ရယ္ျပေနၾကတာ အသက္ကမပါ။ ေအာ္ .. ၾကည့္တတ္ရင္ တရားရစရာပါပဲ…


ေနာက္တလိုင္း ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိုလံပစ္ မီးရႈးတိုင္ကို အဂၤလန္က ျဖတ္သယ္ေနတာကို ျပေနရင္းပဲ ၀င္လုတာ ခံလုိက္ရတာ သတင္းထဲမွာ ျပေနျပန္တယ္…။
က်မျဖင့္ ၾကည့္ေနရင္း အားက်လိုက္တာ ..။ လႈပ္ရွားတက္ႁကြစြာနဲ႕ တရုပ္အိုလံပစ္ကို ဆန္႕က်င္ ဆႏၵျပေနတာေတြကို ျမင္လိုက္တာနဲ႕ က်မရဲ ႕ ေသြးေတြလဲ ဆူပြက္လာခဲ့တယ္။ က်မတို႕ တိုင္းျပည္က သံဃာေတာ္ေတြကို ရုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ေတာ့ ေသြးဆူခဲ့သလုိပါပဲ။ ျမန္မာျပည္က သံဃာေတာ္ေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့သလို တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာလဲ တီဗြီသတင္းေတြမွာ ျမင္ေနရတာပဲ။ မိုးထဲေရထဲ ေနပူထဲ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ သတၱိ ဇြဲ ခံႏိုင္ရည္ေတြကိုလဲ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ လြတ္ေျမာက္လိုမႈကို က်မက ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားနားလည္ၿပီး အားေပးခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္။ ဒီဖက္က ဒီမိုအင္အားစုေတြက တိဗက္ဘုန္းဘုန္းေတြကို ေထာက္ခံေၾကာင္း တစံုတရာ သတင္းထုတ္ေပးေစခ်င္ေသးတယ္။ ဒါဆုိရင္ တိဗက္ဘုန္းဘုန္းနဲ႕ တိဗက္ျပည္သူေတြက ၀မ္းသာၿပီး အင္အားတက္ လာမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ခုေတာ့ က်မကပဲ မသိတာလားမသိ.. ေထာက္ခံသံ ဘာမွမၾကားရသလုိပဲ…

ေနာက္ .. ေမလ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ မဲထည့္ဖုိ႕ ျပည္သူေတြကို လမ္းျပေပးမယ္ဆိုတဲ့ လူေတြက အေျခခံဥပေဒအၾကမ္းကို ေသခ်ာ ဖတ္မထားရေသးဘူး ဆိုတာ သိိလိုက္ရေတာ့ အံံ့လဲ အံ့ၾသမိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကန္႕ကြတ္ရတယ္ဆိုတာကို ၿခံဳၿပီး ေျပာသလို ေျပာလို႕မရဘူးလုိ႕ က်မက ထင္တယ္ေလ။ နအဖ ဆြဲလို႕၊ ေရြးေကာက္ခံအမတ္ ေတြမပါလုိ႕ ဆိုတာေတြဟာ လုပ္ငန္းစဥ္အမွားေတြပါ။ တကယ့္အႏွစ္သာရအမွားကို ရွာျပရမယ္။ ဒီပုဒ္မက ဘယ္လုိအခြင့္အေရးကို ဆံုးရံႈးေစတယ္။ ဒီပုဒ္မမွာေတာ့ ဘာအခြင့္အေရးမွ မရရွိေစဘူး အဲလုိမ်ိဳး ကိုယ္က တအုပ္လံုးကို ဒိုးလုိေမႊ ေရလုိေႏွာက္ သိမွတ္ထားသင့္တယ္။ အဲဒါေတြအတြက္ က်မက ဂ်ဴလုိင္အိပ္မက္ (မတ္လအတြင္းပို႕စ္)နဲ႕ ကိုလူသစ္ ဘေလာ့က ပို႕စ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႕ သိလာရလုိ႕ သူမ်ားေတြကိုလည္း ဆရာႀကီးလုပ္ခြင့္ နည္းနည္းရခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ဘေလာ့ကို က်မဘေလာ့က တဆင့္သြားတတ္ေအာင္လဲ သင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။( ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုပါ ေၾကာ္ၿငာ၀င္တာလဲ တေၾကာင္းေပါ့)။

ေနာက္ဆံုး ခ်စ္တဲ့ မေနာေျမမွာ ဖတ္ရတဲ့ ပို႕စ္တခုအရ ဂိုးဒင္းဂိတ္ တံတားေပၚမွာ တိဗက္လြတ္ေျမာက္ေရး ေက်ညာစာတမ္း ခ်ိတ္ဆြဲတာကို သိရေတာ့ က်မတို႕ တိုင္းျပည္အတြက္ကိုလဲ အဲလိုပဲ လုပ္ခ်င္လာျပန္ေရာ…

ကဲ.. စိတ္ထဲရွိရာေတြ ခ်ေရးရရင္ ကုန္ႏုိင္ဖြယ္မျမင္ဘူး .. ဒီေန႕ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ..ေနာက္ေန႕ … ဆက္ေရးျဖစ္ရင္ ေရးဦးမယ္ေနာ္… မေပ်ာ္မပါးနဲ႕ေပါ့…
ခ်စ္ခင္စြာနဲ႕
ခင္မင္းေဇာ္

အေမလူထုေဒၚအမာ

မေႁကြတဲ့ ၾကယ္ေတြထဲမွာ အေတာက္ပဆံုး ၾကယ္တပြင့္ပဲေပ့ါအေမ။
အေမကေတာ့ အေမျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေခတ္ႀကီးက အေမ့ပုခံုးေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့ တာ၀န္ထက္ မကတဲ့ ၀န္ေတြကို ထမ္းပိုး ျပသြားခဲ့ပါၿပီ။
အေမေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္း၊ ေဖာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေတြကေန အေမေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီ က်မတို႕ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲ ၊၀ီရိယ ၊ သတၱိ ေတြနဲ႕ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ပါ့မယ္ အေမ..
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ...


Rest of your post