အာဇာနည္မ်ိဳး ေသရိုးမရွိ

ဒီဓါတ္ပံုကို ဒီဘေလာ့က ရယူထားပါတယ္။

တေထာင့္ကိုးရာေလးဆယ့္ခြန္
ေျပာင္းႁကြ တမလြန္
မ်က္ရည္ၿဖိဳင္လို႕ ဘ၀င္ညိႈး
ဇူလိုင္ တဆယ့္ကိုး...
ငယ္ငယ္တုန္းက ရြတ္ဆုိခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာ တပိုင္းတစေပါ့။
ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႕တိုင္း မိုးအံု႕အံု႕ေလး (သို႕မဟုတ္) ဖြဲဖြဲေလး ျဖစ္ေနတတ္တယ္လို႕ မိဘေတြက ေျပာျပဖူးတာ။
ေနာက္ ေက်ာင္းေတြမွာ အာဇာနည္ေန႕ တို႕မေမ႕ လို႕ ေက်ာက္သင္ပုန္းႀကီးမွာ ေရးလို႕ တေက်ာင္းလံုးက ေက်ာင္းသားေတြကို ေဟာႀကီးထဲမွာ စုစည္းလို႕ ဆရာေတြက အာဇာနည္ေန႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဟာေျပာခဲ့တာ။
ေနာက္ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႕ မွာ ကိုယ့္ၿမိဳ႕က လြတ္လပ္ေရး ေက်ာက္တုိင္ရွိတဲ့ ပန္းၿခံထဲမွာ ပန္းေခြသြားခ်ရတာ။
မနက္ ၁၀နာရီ ၃၇ မိနစ္ ေရဒီယိုက ဥၾသဆြဲခ်ိန္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူ အိမ္ထဲမွာေနသူေတြပါ မက်န္ မတ္တပ္ရပ္လို႕ အေလးျပဳၾကတာ။( က်မတုိ႕ၿမိဳ႕ဆိုရင္ ကမ္းနားက သေဘၤာေတြ၊ ဆန္စက္ေတြအားလံုးကလဲ ဥၾသဆြဲပါတယ္)
ဌာန ဆိုင္ရာ အားလံုး၊ ေက်ာင္းအားလံုး အျပင္ ကိုယ့္အသိစိတ္ဓါတ္နဲ႕ လာတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြေရာ တေန႕လံုး မျပတ္ပဲ စည္ကားလြန္းလွတာ...
ဒါေတြကို ခုခ်ိန္ျပန္ေျပာျပရင္ .. ဟိုး ေရွးေရွးတုန္းကလို႕ အစခ်ီစရာ လိုပါ့ဦးမလား..။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ရဲ႕ အာဇာနည္ေန႕မွာ ပင္နီအက်ီ ၤေတြ၀တ္လို႕ ပန္းေခြေတြကို ကိုင္စြဲလို႕ စနစ္တက်နဲ႕ ပန္းေခြခ်ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကရင္း အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ နယ္ၿမိဳ႕ေလး တၿမိဳ႕က ေက်ာင္းသားလူငယ္ ဗကသ အဖြဲ႕၀င္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္ ဆိုတာကလည္း ပံုျပင္တပုဒ္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။

အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႕ နည္းနည္းမွ မတြန္႕ဆုတ္ခဲ့တဲ့ ဒီလူငယ္ေလးေတြ ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးထဲကေန တမလြန္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး သြားခဲ့ၾကတယ္လို႕ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႕။
သူတုိ႕ လုိခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေရႊျပည္သစ္ႀကီးကို ေနာက္ဆံငင္ငင္နဲ႕ အသက္ထြက္သြားခဲ့ၾကရတာပါ။

သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ ရဲေဘာ္တုိ႕ေရ...
မင္းတုိ႕ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွ အရံႈးမေပးပဲ ......
ဆက္လက္ တုိက္ပဲြ၀င္သြားမယ္ဆိုတာကို ....
၆၁ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႕မွာ ကတိျပဳလိုက္ပါတယ္။
(ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ တုိက္ပြဲ၀င္ဖက္ ဧရာ၀တီတိုင္း ဗကသမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေအာင္မ်ိဳးေထြး၊ ေက်ာ္ေက်ာ္၀င္း၊ လွေဌး(ခ) ဂတီး တုိ႕ကို သတိတရ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္