အဲဒီလြယ္အိတ္ကေလးကို ထုိးခဲ့ခ်ိန္တုန္းက အေရာင္စပ္တာ ဒီဇုိင္းေဖၚတာေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ စိတ္ကူးမိတဲ့အတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္နဲ႕ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။
ေထာင္ဆုိတာ လူကိုသာ ဘယ္မွမသြားႏုိင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ထားႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္ကူးေတြကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ထိန္းထားလို႕မရတဲ့ ေနရာေပါ့။ ဆုိေတာ့ ကြန္႕ျမဴးခ်င္ရာ ကြန္႕ျမဴးႏုိင္သလို ျဖစ္ခ်င္ရာေတြကိုလဲ အကန္႕အသတ္ေတြၾကားထဲက လုပ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာပဲ။
အဲဒီလြယ္အိတ္ကေလးကို ဒီတေခါက္ ကိုအံ့ေက်ာ္ ပုသိမ္ျပန္ေတာ့ က်မရဲ႕ ဘီဒိုထဲကေန ရွာေဖြေတြ႕ရွိၿပီး တအံ့တၾသနဲ႕ သယ္ခ်လာခဲ့တယ္။
သူ႕ကို ေျပာလဲ မျပျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီလြယ္အိတ္ကေလး အေၾကာင္းကို သူအိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေမးျမန္းၿပီး အဓိပၸါယ္ ေဖၚခိုင္းေနေသးတယ္။
က်မ ထုိးထားတဲ့ သေကၤတေတြကို သူမျမင္မိလိုက္ဖူးတဲ့။
က်မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လြယ္အိတ္ကေလး
