Why do I have to fight???
They killed my father a year ago,
And they burnt my hut after that
I asked the city men "why me?" they ignored
"I don't know, mind your business," the men said.
One day from elementary school I came home,
Saw my sister was lifeless, lying in blood.
I looked around to ask what happened, if somebody'd known,
Found no one but living room as a flood.
Running away by myself on the village road,
Not knowing where to go but heading for my teacher
Realizing she's the only one who could help to clear my throat,
But this time she gave up, telling me strange things in fear.
Why, teacher, why.. why.. why?
I have no dad nor a sister left.
To teach me and to care for me you said, was that a lie?
This time with tearful eyes she, again, said...
"Be a grown one, young man,
Can't you see we all are dying?
And stop this with your might as soon as you can,
For we all are suffering."
(ဘာေၾကာင့္ တုိက္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာက ေနာ္ေမဦးေရးတာလို႕ ဆရာဂါမဏိက ေျပာပါတယ္။)
ဘာေၾကာင့္တုိက္
မႏွစ္တုန္းက ငါ့အေဖကို သူတုိ႕သတ္ခဲ့
ၿပီးေတာ့ ငါ့တဲကို မီးရႈိ႕
ဘာ့ေၾကာင့္ ငါ့ကိုမွ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ
ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြကို ေမးလဲ သူတုိ႕လွည့္မၾကည့္။
မသိဘူး ၊ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေအးေအးေန တဲ့.....။
တေန႕ ငါမူလတန္းေက်ာင္းက အိမ္ျပန္အလာ
ငါ့အစ္မ အသက္မဲ့ေသြးအိုင္ထဲမွာ။
ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးလိုက္ဖုိ႕ရာ တေယာက္ေယာက္မ်ား သိေလမလား..
ေသြးလႊမ္းတဲ့ အိမ္ခန္းကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွမေတြ႕
ရြာလယ္လမ္းေပၚ ငါတေယာက္တည္း ေလွ်ာက္ေျပး
ဘယ္သြားရမွန္းမသိေပမယ့္ ဆရာမဆီ ေျခဦးလွည့္မိ
ငါ့အသိကို ရွင္းေပးႏုိင္တာ သူတေယာက္တည္းလို႕ နားလည္ထား
သို႕ေသာ္ ဒီတခါေတာ့ သူမတတ္ႏုိင္
အထူးအဆန္းကိစၥေတြ ေၾကာက္ရြံ႕စြာေျပာျပ။
ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆရာမရယ္ ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ… ဘာ…ဘာျဖစ္လို႕လဲ
ငါ့မွာ အေဖလဲမရွိေတာ့ အစ္မလဲ မရွိေတာ့။
ဆရာမေျပာေတာ့ ငါ့ကို ေကာင္းရာညႊန္လတ္ အတတ္သင္ေစမယ္ဆိုတာ ညာေျပာတာလားဟင္။
ဒီတခါ မ်က္ရည္ေတြ က်ရင္း ဆရာမ ထပ္ေျပာ…
ႀကီးလာေအာင္သာ လုပ္စမ္းပါ သားရယ္၊
တုိ႕အားလံုး အသက္ငင္ေနၾကတာ မေတြ႕ဘူးလား၊ မင္းႀကီးလာတာနဲ႕ တခါတည္း ဒီဥစၥာကို အင္နဲ႕အားနဲ႕ တားပစ္လုိက္၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ တုိ႕အားလံုးခံေနရတာမို႕...။
( အဂၤလိပ္ကဗ်ာမွ စာေရးဆရာ ဂါမဏိ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္၊)
တိတ္ဆိတ္ေျမ
တိတ္ဆိတ္ေျမမွာ ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္တာက
တေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနမလား
လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ ျပန္ေရာင္းႏုိင္ဖို႕ေလ။
သတင္းေပးေတြကို ႏုိင္ငံ့ေသြးနဲ႕ တန္ဖိုးသင့္ေပး
ဒီေတာ့ မင္းဆိုးတို႕မႀကိဳက္တာကို ဘယ္သူမွမေျပာရဲ။
ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိတဲ့ တိတ္ဆိတ္ေျမမွာေလ
ရယ္ေမာသံတိတ္ အေတြးအျမင္ဆိတ္။
ေဟာဒီျမန္မာႏုိင္ငံဆိုတဲ့ တိတ္ဆိတ္ေျမမွာ
ဆိတ္ၿငိမ္ေနတဲ့ လူထုႀကီးအတြင္းက တိတ္ဆိတ္ျခင္းအသံကိုေတာင္ ၾကားႏိုင္။
တိတ္ဆိတ္ေျမမွာ ဘယ္သူမွ မေျပာႏိုင္တာက
စစ္သားေတြ ဘယ္အခ်ိန္လာၿပီး
မ သြားမလဲ။
တရုတ္က လမ္းရခ်င္။ ျပင္သစ္က ေရနံလုိခ်င္နဲ႕
ယိုးဒယားက သစ္ယူ၊ န၀တက ခိုးရာပါပစၥည္းယူနဲ႕...။
တိတ္ဆိတ္ေျမမွာေလ..
တိတ္ဆိတ္ေျမမွာ ဘယ္သူမွမၾကားႏုိင္တာက
အသတ္ခံရသူေတြရဲ႕ တိတ္သြားတဲ့ အသံ
ေနာက္ၿပီး အေၾကာက္တရားနဲ႕ ပိတ္ဖံုးထားတဲ့အသံ
ဘယ္လိုပင္ ဇြတ္အတင္းလုပ္လုပ္။ လြတ္လပ္မႈဆိုတဲ့အသံကို
လူလိမ္လူညာတို႕ မတုပႏုိင္ မွိန္ေပ်ာက္ေအာင္ ဖံုးမပစ္ႏိုင္ေပါ့။
(In the Quiet land ကဗ်ာကို စာေရးဆရာဂါမဏိမွ ဘာသာျပန္ဆိုထားပါသည္)
တိတ္ဆိတ္ေျမ ကဗ်ာကို သင္းအုုပ္ဆရာ Wrightson Tongue ကေရးတယ္လို႕ ဆရာဂါမဏိက စီေဘာက္မွာ လာေရးထားပါတယ္)
ေကာမန္႕မွာ တေယာက္က ဆရာေဖသက္နီ ဘာသာျပန္မႀကိဳက္ဘူး ေျပာခဲ့လို႕ ဆရာဂါမဏိ ဘာသာျပန္ကို ထပ္တင္ေပးထားပါတယ္။
