ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး

(အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၌ ထုတ္ေ၀ေသာ စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၁၈၀-၁၈၅ ကို ျမန္မာျပန္သည္။)

လူတုိ႕အားအဂတိလိုက္စား ေဖာက္ျပားေစသည္မွာ အာဏာမဟုတ္၊ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြ႕ံျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အာဏာလက္လႊတ္ရမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းသည္ အာဏာ လက္ကိုင္ထားသူတုိ႕အား ေဖာက္ျပန္ေစသည္။ ျမန္မာအမ်ားစုသည္ အဂတိတရားေလးပါးႏွင့္ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိၾကပါသည္။ အလုိဆႏၵေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ(ဆႏၵဂတိ) ဟူသည္မွာ တံစိုးလက္ေဆာင္ကို လိုခ်င္၍၄င္း၊ မိမိခ်င္ခင္သူမ်ားအက်ိဳးအတြက္၄င္း၊ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဒါသဂတိဆိုသည္မွာ မိမိမုန္းတီးသူမ်ားကို ရန္ၿငိႈးလုပ္လိုသျဖင့္ လမ္းမွားသို႕ ေရာက္သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေမာဟဂတိဆိုသည္မွာ မသိနားမလည္မႈေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဤဂတိေလးပါးထဲတြင္ အဆိုး၀ါးဆံုးမွာ ဘယာဂတိျဖစ္ဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေၾကာက္ရြ႕ံမႈ(ဘယာ) သည္ အမွားအမွန္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏုိင္သည့္ စြမ္းရည္အားလံုးကို နစ္မြန္းေအာင္ျပဳ၍ တျဖညး္ျဖည္း ပ်က္စီးေစသည့္အျပင္ အျခားအဂတိသံုးပါး၏ မူလအရင္းအျမစ္လည္း ျဖစ္္တတ္ပါသည္။

ေလာဘသက္သက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ပါက ဆႏၵဂတိသည္ခ်ိဳ႕တဲ့မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ မိမိခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ ေမတၱာ၊ ေစတနာ ဆံုးရံႈးမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း စသည္တုိ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သကဲ့သို႕ မိမိထက္သာသြားမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ အႏွိမ္ခံရမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ နစ္နာမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း စသည္တုိ႕ကလည္း ေဒါသဂတိကို ျဖစ္ေစပါသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈအခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ လြတ္ကင္းစြာ အမွန္တရားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မရွာႏိုင္မခ်င္း ေမာဟကို ဖယ္ထုတ္ရန္ ခက္ခဲမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈႏွင့္ ေဖာက္ျပန္မႈတုိ႕သည္ အလြန္နီးကပ္စြာ ဆက္သြယ္ေနသျဖင့္ ေနရာအႏွံ႕အျပား၌ ေၾကာက္ရြံ႕ေနရေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းတြင္ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ိဳးစံုတို႕သည္ နက္ရိႈင္းစြာ အေျခစိုက္လာပါသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲမ်ားမွ စတင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္းသည္ စီးပြားေရးအခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ားအေပၚ ျပည္သူလူထုက မေက်နပ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု အမ်ားက ယူဆၾကပါသည္။ စပ္ဟပ္၍ မရေသာ လမ္းစဥ္မ်ား၊ မဆီေလ်ာ္ေသာ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ား၊ တေန႕တျခား တုိးပြားေနေသာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ၊ ၀င္ေငြ၏၀ယ္အားက်ဆင္းမႈ စသည္တုိ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ပြားခဲ့သျဖင့္ တျပည္လံုးစီးပြားေရး ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ေနရသည္မွာ မွန္ကန္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ရိုးရာဓေလ့အရ သေဘာေကာင္းၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္စြာေနတတ္ေသာ ျပည္သူတုိ႕၏ သည္ခံႏုိင္မႈတရား ပ်က္ျပားသြားရျခင္းမွာ လက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကို ရရွိႏုိင္ရန္ပင္ ခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရ၍သာ မဟုတ္။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၊ ေဖာက္ျပန္မႈတုိ႕ေၾကာင့္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနရသည့္ ဘ၀၏ ရွက္ဖြယ္ရာ အေနအထားေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ၄င္းတုိ၏ အေပါင္းအေဖာ္မ်ား ေသဆံုးရသည္ကိုသာ ကန္႕ကြတ္ဆႏၵျပေနသည္မဟုတ္ပဲ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့ေစၿပီး အနာဂတ္အတြက္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မေပးႏုိင္ေသာ အာဏာရွင္စနစ္က ၄င္းတို႕၏ အသက္ရွင္သန္ပိုင္ခြင့္ကိုပင္ ျငင္းဆန္ေနသည္ကို ကန္႕ကြတ္ေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ျပင္ ေက်ာင္းသားတို႕၏ ကန္႕ကြတ္ေတာင္းဆိုမႈမ်ားသည္ ျပည္သူလူထု၏ မခ်င့္မရဲ မခံခ်င္စိတ္မ်ားကို ပီပီသသ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိေနသကဲ့သို႕ ျဖစ္ေလရာ ဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ ႏုိင္ငံတ၀ွမ္းလွ်င္ျမန္စြာ ျပန္႕ႏွံ႕သြားပါသည္။

ဤလႈပ္ရွားမႈကို စိတ္အထက္သန္ဆံုး ကူညီေထာက္ခံၾကသူမ်ားထဲတြင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္အခ်ိဳ႕လည္း ပါ၀င္ပါသည္။ ၄င္းတို႕သည္ ေဖာက္ျပန္ေသာစနစ္တြင္ ရွငန္သန္ရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္သာမက ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ ကၽြမ္းက်င္မႈႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရရွိထားၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ၄င္းတို႕၏ ႁကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈက ၄င္းတုိ႕ကို စစ္မွန္ေသာ လံုၿခံဳမႈကိုေသာ္၄င္း၊ ေက်နပ္မႈကိုေသာ္၄င္း မေပးႏုိင္ပါ။ တိုင္းသူျပည္သားအားလံုး ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး ထုိက္ထုိက္တန္တန္ အသက္ရွင္သန္လိုသည္ဆုိပါက တာ၀န္ရွိေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ တရပ္ကား အနည္းဆံုး လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ၄င္းတုိ႕က မသိပဲမေနႏုိင္ ျဖစ္လာရပါသည္။ အာဏာရွင္တုိ႕ လက္ခုပ္ထဲမွ ေရကဲ့သုိ႕ မလႈပ္ႏုိင္မရွားႏုိင္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနရေသာ မလံုၿခံဳေသာဘ၀ကို ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတုိ႕ ၿငီးေငြ႕လာၾကပါသည္။
လက္ခုပ္ထဲက
ေရဘ၀မို႕
ငါတို႕ေအးျမရေသာ္လည္း…
လက္ခုပ္ထဲက
ဖန္ကြဲစေတြ
ငါတုိ႕ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါဘိ..
(ေမာင္သာယာ၏ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ မွ)
အေသးငယ္ဆံုးေသာ ဖန္စကေလးမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ၄င္းတို႕၏ စူးရွခၽြန္ထက္ေျပာင္လက္ေသာ စြမ္းအင္ျဖင့္ ၄င္းတုိ႕အား ေခ်မႈန္းမည့္ လက္တို႕အႏၱရာယ္မွ ၄င္းတုိ႕ကိုယ္ ၄င္းတုိ႕ ကာကြယ္ႏုိင္စြမ္းရွိျခင္းသည္ ဖိႏွိက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူမ်ား၏ အရင္းအႏွစ္ျဖစ္ေသာ သူရသတၱိႏွင့္ ထင္ရွားေသာ သေကၤတမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆႏုိင္ပါသည္။ မိမိကုိယ္မိမိ ေတာ္လွန္ေရးသမားဟု ယူဆၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံရင္ဆိုင္ေနေသာ ျပႆနာမ်ားကို အေျဖရွာရာ၌ မေနမနားႀကိဳးစားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သတၱိ၊ ဗ်တၱိရွိသူမ်ားကိုသာ အားမကိုးမူ၍ လူတုိင္းလူတုိင္း မိမိတို႕ကိုယ္တုိင္ သတၱိ၊ ဗ်တၱိရွိေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားျဖစ္ေအာင္ စြန္႕စားရေပလိမ့္မည္။ သုိ႕မွသာလွ်င္ က်ေနာ္တို႕အားလံုး လြတ္လပ္ေရး အစစ္ ခံစားခြင့္ရၾကေပလိမ့္မည္ ဟု ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္၊ (အလယ္ပစၥယံ ညီလာခံမိန္႕ခြန္း- ၂၀-၁-၄၆)

ေန႕စဥ္ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကရေသာ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနတြင္ မေဖာက္ျပန္ရေလေအာင္ မည္မွ်ႀကိဳးစားအားထုတ္ရသည္ကို တရားဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ေနထုိင္ေနရသူမ်ားအဖို႕ အလြယ္တကူသိျမင္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒဟူသည္မွာ အျပစ္က်ဴးလြန္သူတုိ႕ကို မ်က္ႏွာမလိုက္ပဲ အျပစ္ဒဏ္ခတ္၍ ေဖာ္ျပန္မႈကုိ တားဆီးကာကြယ္ျခင္းသာမဟုတ္ပါ။ ေဖာက္ျပန္ေသာ အေလ့အက်င့္မ်ားကို အားမကိုးပဲ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းထားရန္အတြက္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျပည္သူတုိ႕က ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ေစမည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ရာတြင္ တရားမွ်တေသာ ဥပေဒမ်ားက အေထာက္အကူျပဳေနျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသို႕တရားမွ်တေသာ ဥပေဒမ်ားမရွိသည့္ ေနရာေဒသမ်ားတြင္မူ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ဟီရိၾသတၱပၸ တရားတို႕ႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ က်င့္စဥ္တုိ႕ကို ခုခံကာကြယ္ရန္ တာ၀န္သည္ သာမန္ျပည္သူတုိ႕အေပၚတြင္ က်ေရာက္လာပါသည္။ ျပည္သူတုိ႕၏ အဆက္မျပတ္ ႀကိဳးပမ္းမႈႏွင့္ တည္ၾကည္စြာ ခံႏိုင္ရည္ရွိမႈမ်ား၏ စုေပါင္းအက်ိဳးဆက္မ်ားသည္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္ အဆုိးအေကာင္း သိတတ္ေသာ စိတ္ဓါတ္တို႕ ပ်က္ျပားေနရသည့္ ႏုိင္ငံတြင္ လူသားတို႕၏ ဆိုးသြမ္းေသာ စရိုက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ၄င္းတုိ႕၏ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ညီညြတ္မႈလိုလားေသာ စိတ္မ်ားကို အားေပးႏုိင္မည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းမ်ား စိုးမိုးေသာ ႏုိင္ငံအျဖစ္သို႕ ေျပာင္းလဲႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

အတတ္ပညာ အလြန္အမင္း ထြန္းကားေသာ ေခတ္တြင္ တီထြင္ထားသည့္ ေသေစႏုိင္ေသာ လက္နက္မ်ားကို အားနည္သူႏွင့္ အကူအညီမဲ့သူတုိ႕အား လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးရာတြင္ အင္အားႀကီးသူ၊ အာဏာ ရွိသူနွင့္ တရားလက္ကိုင္မရွိသူတုိ႕က အသံုးျပဳႏိုင္ၾကပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ တုိင္းႏိုင္ငံအသီးသီးတြင္၄င္း၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အဆင့္တြင္၄င္း ၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ပိုမိုနီးကပ္စြာ ဆက္စပ္ထားရန္ အလြန္ပင္ လိုအပ္ေနပါသည္။ ဘာသာအယူ၀ါဒမေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ႏုိင္ငံမေရြး လူသားအားလံုး ရပိုင္ခြင့္ရွိေသာ အေျခခံ လြတ္လပ္မႈမ်ားႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ျမွင့္တင္ရန္ လူတိုင္း ၊ အဖြဲ႕အစည္းတုိင္း ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သင့္သည္ဟု ကုလသမဂၢ ကမၻာ့လူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းတြင္ ထုတ္ျပန္ေက်ညာထားပါသည္။

သုိ႕ေသာ္လည္း လတ္တေလာ အက်ိဳးအျမတ္ကို ေရရွည္သာယာ၀ေျပာေရးႏွင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႕ထက္ ပို၍ ဦးစားေပးေသာ ကိုယ္က်ိဳးရွာ အုပ္စုမ်ားကို အေျချပဳ၍၄င္း၊ ျပည္သူလူထုေပးထားေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္အေပၚတြင္ အေျခမခံပဲ အတင္းအဓမၼ လုပ္မႈအေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ အစုိးရမ်ား ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး လူ႕အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ ျမွင့္တင္ရန္အတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာက စုေပါင္းအေရးယူ ေဆာင္ရြက္ျခင္းဟူသည္မွာ တပို္င္းတစသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္အဆင့္တြင္ တည္ရွိေနမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ လူ႕မိသားစု၀င္အျဖစ္ ရရွိထားေသာ မိမိႏွင့္ခြဲျခား၍မရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ရာတြင္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း ခံေနၾကရသူမ်ားက မိမိတုိ႕ကိုယ္မိမိတို႕ အားကိုး၍ ရုန္းကန္ႀကိဳးပမ္းေနရသည့္ ေနရာေဒသမ်ားမွာမူ ဆက္လက္တည္ရွိေနမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အစစ္မွန္ဆံုးေသာ ေတာ္လွန္ေရးဟူသည္မွာ တုိင္းျပည္တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလမ္းေၾကာင္းကို ပံုေဖာ္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ တန္ဖိုးထားမႈမ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ေနၿပီဟူေသာ အသိမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စိတ္ဓါတ္ေတာ္လွန္ေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရုပ္ပိုင္းအေျခအေနမ်ား တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာေစရန္ ေရွ႕ရႈ၍ အစိုးရလမ္းစဥ္မ်ားႏွင့္ ရွိၿပီးသား လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ဥပေဒမ်ားကိုသာ ေျပာင္းလဲရန္ ရည္ရြယ္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးသည္ စစ္မွန္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရယူႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ စိတ္ဓါတ္ေတာ္လွန္ေရး မဆင္ႏႊဲပါက စနစ္ေဟာင္းတြင္ မမွ်တမႈမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္ အင္အားစုမ်ား ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနမည္ျဖစ္၍ ျပဳျပင္ေရးႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားျပန္လည္ရွင္သန္ေရးျဖစ္စဥ္ကို အၿမဲတမ္း အႏၱရာယ္ေပးေနမည္ ျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္မႈ၊ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရးတုိ႕ကုိ ေတာင္းဆိုေနရံုျဖင့္ မလံုေလာက္ပါ၊ ဆႏၵဂတိ၊ ေဒါသဂတိ၊ ေမာဟဂတိ၊ ဘယာဂတိ တုိ႕ကို တြန္းလွန္ရန္ ထာ၀ရတည္ရွိေသာ အမွန္တရားအတြက္ အနစ္နာခံရန္၄င္း၊ ခိုင္ၿမဲေသာ ဇြဲလံု႕လျဖင့္ တုိက္ပြဲ၀င္ရန္၄င္း အားလံုး တညီတညြတ္ ျပတ္သားစြာ သႏၷိဌာန္ခ်ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

သူေတာ္စင္၊ သူေတာ္ေကာင္း ဟူသည္မွာ အျပစ္က်ဴးလြန္မႈမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကို ေရွာင္က်ဥ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းရာ၌ ဇြဲ လံု႕လ မေလွ်ာ့သူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု အဆုိရိွပါသည္။ ထုိနည္းတူပင္ လြတ္လပ္သူဆိုသည္မွာလည္း လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ထိန္းသိမ္းထားမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ထားႏိုင္ေသာ အဖိႏွိပ္ခံမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည့္၀၍ က်ဥ္းက်ပ္မႈမရွိေသာ ဘ၀ကို ရရွိေရးအတြက္ လူသားတုိ႕ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၾကေသာ အေျခခံလြတ္လပ္မႈမ်ားတြင္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ေရးသည္ နည္းလမ္းအျဖစ္၄င္း၊ ေနာက္ဆံုးပန္းတုိင္အျဖစ္၄င္း ထင္ရွားစြာေပၚလြင္ေနပါသည္။ အစုိးရ၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမွ လြတ္ကင္းေစရန္ အာမခံေပးႏုိင္မည့္ ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕အစည္း ခိုင္မာစြာ အေျခစိုက္ထားေသာ တိုင္းနုိင္ငံကို တည္ေထာင္လိုသူမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႕၏ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္၊ လ်စ္လ်ဴရႈစိတ္မ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ပထမဆံုး ႀကိဳးစားၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အေျပာႏွင့္အညီ အစဥ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ ေအာင္ဆန္းသည္ သတၱိကို အၿမဲတမ္း လက္ေတြ႕ျပသခဲ့ပါသည္။ ကာယသတၱိကိုသာ မဟုတ္ပဲ အမွန္တရားကို ေျပာဆုိရဲျခင္း၊ ေျပာသည့္စကားအတုိင္း ရပ္တည္ျခင္း၊ ေ၀ဖန္မႈကို လက္ခံျခင္း ၊ မိမိ၏ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကို ၀န္ခံျခင္း၊ မိမိ၏ အမွားကို ျပင္ႏုိင္ျခင္း၊ အတုိက္အခံကို ရိုေသေလးစားျခင္း၊ ရန္သူႏွင့္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ မိမိသည္ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သင့္ မျဖစ္သင့္ကို ျပည္သူအား ဆံုးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ေပးျခင္း စေသာစြမး္ရည္သတၱိမ်ားကို လက္ေတြ႕ျပသခဲ့ပါသည္။ဤသုိ႕ေသာ ကိုယ္က်င့္တရားဆုိင္ရာ သတၱိမ်ားေၾကာင့္ ေအာင္္ဆန္းအား ျမန္မာတျပည္လံုးက အၿမဲတမ္း ၾကည္ညိဳေလးစားခ်စ္ခင္ေနမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းတုိ႕အားသူရဲေကာင္း စစ္သည္ေတာ္အျဖစ္ႏွင့္သာမကပဲ တုိင္းျပည္၏ စိတ္ဓါတ္ကို တက္ႁကြသန္႕စင္ေစသည့္ စံနမူနာထားအပ္သူအျဖစ္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးေနၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ မဟတၱမဂႏၵီႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂ်၀ါဟလာေနရူးသံုးသြားေသာ စကားမ်ားကို ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေျပာရာတြင္လည္း သံုးႏုိင္ပါသည္။ ၄င္း၏ဆံုးမၾသ၀ါဒမ်ား၏ အႏွစ္သာရသည္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကင္းမဲ့ျခင္းႏွင့္ အမွန္တရားပင္ျဖစ္၍ ဤစိတ္ဓါတ္မ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားလုပ္ကိုင္ကာ လူထု၏ သာယာ၀ေျပာေရးကို အၿမဲတမ္း ဦးတည္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အၾကမ္းမဖက္ေရးလမ္းစဥ္ကို ေရွ႕ေဆာင္ျဖန္႕ခ်ီသူ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္ေသာ ဂႏၵီႏွင့္ အမ်ိဳးသားစစ္တပ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္းသည္ ပင္ကုိယ္သဘာ၀အရ ကြာျခားလွပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကာလေဒသမေရြး အာဏာရွင္စနစ္မ်ားမွ ေပၚထြက္လာေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ားသည္ ဆင္တူရိုးမွားရွိသကဲ့သုိ႕ ထုိစိန္ေခၚမႈကို ၿပိဳင္ဆုိင္အံတုရန္ ထြက္ေပၚလာသူမ်ား၏ အရည္အေသြးမ်ားသည္လည္း တူညီေလ့ရွိပါသည္။ ဂႏၵီ၏အႀကီးမားဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈတရပ္မွာ အိႏၵိယျပည္သူျပည္သားမ်ားတြင္ သတၱိစိတ္သြင္းေပးျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆေသာ ေနရူးသည္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ေခတ္သစ္အျမင္ရွိသူ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ႏွစ္ဆယ္ရာစု လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အကဲျဖတ္ေသာအခါတြင္ ေရွးေဟာင္းအိႏၵိယျပည္၏ ဒႆနအေတြးအေခၚမ်ားအထိ ျပန္လည္ရွာေဖြကာ ေရးသားတင္ျပထားသည္ကား လူတဦး သို႕မဟုတ္ တိုင္းျပည္တျပည္အဖို႕ ႀကီးက်ယ္အျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာ ပါရမီသည္ အဘယ ေခၚ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမရွိျခင္း ျဖစ္၏၊ ကာယသတၱိသာမဟုတ္ စိတ္ထဲမွာပင္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္မရွိျခင္းသည္ ပါရမီျဖစ္ဖြယ္ရာ ရွိေသာ္လည္း ထုိ႕ထက္ပို၍ အဖိုးတန္ဖြယ္ရာရွိေသာ္လည္း ထိုထက္ပို၍ အဖိုးတန္ဖြယ္ရာ ရွိေသာ သတၱိမ်ား ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရရွိလာေသာ သတၱိ၊ ေၾကာက္စိတ္ကို လိုက္ေလ်ာရသည့္အျဖစ္ကို မေရာက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေလ့က်င့္၍ ရရွိေသာ သတၱိ၊ အက်ပ္ကိုင္ ဖိႏွိပ္ေနသည့္ ၾကားမွ တည္ၾကည္သိမ္ေမြ႕စြာ ရပ္တည္ႏုိင္ျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္စြာ အဆက္မျပတ္ ဖိႏွိပ္ေနသည့္ၾကားထဲမွာ ထပ္ခါတလဲ တည္ၾကည္သိမ္ေမြ႕မႈကို ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ ရရွိေသာ သတၱိ စသည္တုိ႕ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးမ်ား မရွိဟု ျငင္းပယ္ထားေသာ စနစ္ေအာက္တြင္ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္သာ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် လႊမ္းမိုးေနပါသည္။ ေထာင္က်မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ေသရမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ မိတ္ေဆြမိသားစု ၊ ဥစၥာပစၥည္း သို႕မဟုတ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းမ်ား ဆံုးရံႈးမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ဆင္းရဲမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ အထီးက်န္ျဖစ္မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း စသည္တုိ႕ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးရာပါ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ မိမိကိုယ္မိမိ ေလးစားမႈတို႕ကို မဆံုးရံႈးရေလေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ရာတြင္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစေသာ သတၱိျပသည့္ ေန႕စဥ္လုပ္ရပ္ကေလးမ်ားကို အခ်ည္းႏွီးပင္ျဖစ္သည္ သို႕မဟုတ္ အရာမေရာက္ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္ ၊ အရမ္းကာေရာ လုပ္သည္၊ မိုက္မဲျခင္းျဖစ္သည္ စသည္ျဖင့္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ကာ မိမိကပင္ ဘ၀ေပးအသိဥာဏ္ သို႕မဟုတ္ ပညာဥာဏ္ရွိသကဲ့သို႕ ဟန္ေဆာင္ျခင္းသည္ တိတ္တခိုး အႏၱရာယ္ေပးသည့္ အဆိုး၀ါးဆံုးေသာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အင္အားသည္ အမွန္တရားျဖစ္သည္ဟူေသာ မူျဖင့္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စနစ္ေအာက္၏ ပံုသြင္းျခင္းခံရသူမ်ားအဖို႕ အင္အားကုန္ခမ္းေစေသာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ အဆိပ္ေငြ႕မွ လြတ္ကၽြတ္ေအာာင္ ရုန္းထြက္ရန္မွာ မလြယ္ကူလွပါ။ သို႕ေသာ္လည္း ေၾကာက္ရြံ႕မႈသည္ ယဥ္ေက်းေသာ လူသား၏ သဘာ၀မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အဖိႏွိပ္ဆံုးေသာ အစုိးရယႏၱရားေအာက္၌ပင္ သတၱိသည္ ထပ္ခါတလဲလဲ ထႁကြလာပါသည္။

အထိန္းအခ်ဳပ္မရွိေသာ အာဏာကို ရင္ဆုိင္ရာတြင္ သတၱိရွိမႈႏွင့္ ခံႏုိင္ရည္ရွိမႈတိုးအား အၿမဲတမ္း ရွင္သန္ေနေစေသာ ေရေသာက္ျမစ္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားဆုိင္ရာ သေဘာတရားမ်ားကို အထြတ္အျမတ္ထားသည့္အေပၚတြင္ ခိုင္မာစြာ ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္ၿပီး မည္မွ်ပင္ ရံႈးနိမ့္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈမ်ား ရွိေစကာမူ လူသားသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရုပ္ပိုင္းႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တုိးတက္မႈ ႏွစ္ခုစလံုးကို ရရွိမည္ဟူေသာ သမိုင္းသေဘာကို ယံုၾကည္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားျဖင္း၊ မိမိကိုယ္ မိမိ မေကာင္းမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း စေသာ စြမ္းရည္တုိ႕သည္ လူသားတို႕ကို တိရစၦာန္ရိုင္းမ်ားႏွင့္ အထင္အရွားကြဲဲျပားေစေသာ အဓိကအခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

လူ႕တာ၀န္၀တၱရား၏ မူလအရင္းအျမစ္မွာ လံုး၀အျပစ္ကင္းစင္ျခင္းဟူေသာ သေဘာတရားကို နားလည္၍ အျပစ္ကင္းစင္လိုေသာ စိတ္ဆႏၵ၊ အျပစ္ကင္းစင္ရန္ နည္းလမ္းရွာေသာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ယင္းနည္းလမ္းအတုိင္း လိုက္နာလိုေသာ စိတ္ဓါတ္၊ ယင္းနည္းလမ္းကို အဆံုးတုိင္ မလိုက္နာႏိုင္သည့္တုိင္ ကိုယ္ပိုင္ခၽြတ္ယြင္းခ်က္အကန္႕အသတ္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္အတားအဆီးမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ရန္ လိုအပ္ေသာ အတုိင္းအတာအထိ အနည္းဆံုး ေရာက္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားလိုျခင္းတုိ႕ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္ျခင္တံုတရား ရွိ၍ ယဥ္ေက်းေသာလူသားတုိ႕ႏွင့္ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္ေသာ လူ႕ေလာကကိုလူသားတုိ႕ စိတ္ကူးေမွ်ာ္ျမင္ၾကသည့္အတြက္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈႏွင့္ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈမွ ကင္းလြတ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ား တည္ေထာင္ရန္ မေၾကာက္မရြံ႕ အနစ္နာခံ လုပ္၀ံ့ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သစၥာတရား၊ ဂရုဏာတရားႏွင့္ တရားမွ်တမႈတုိ႕ကို ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ အေတြးအေခၚေဟာင္းႀကီးမ်ားဟု ဆိုကာ ပစ္ပယ္၍ မရပါ။ ရက္စက္ေသာ အာဏာစက္ကို တြန္းလွန္ရာတြင္ ဤတရားမ်ားသည္သာလွ်င္ အကာအကြယ္ေပးေနလွ်က္ ရွိတတ္ပါသည္။
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
(ဒီအခ်ိန္မွာ အန္တီစုကိုယ္တုိင္ေရးသားခဲ့တဲ့ ဒီေဆာင္းပါးကို လူတုိင္းဖတ္သင့္တယ္ လို႕ စဥ္းစားမိလို႕ ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္