တုိ႕တူတူ လက္ခ်င္းတြဲလို႕ေလ....

က်မတို႕ စံုတြဲ မနက္ေစာေစာ မုန္႕စားထြက္ျဖစ္ရင္ အၿမဲ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါက် စကားက အဆက္မျပတ္ေျပာျဖစ္ၾကတာ ပံုမွန္ပဲ။ ေန႕စဥ္ ညဘယ္ေလာက္နက္နက္ မနက္ သားကိုေက်ာင္းပို႕ဖုိ႕ ေစာေစာထရၿမဲ။ က်မက စားဖို႕ေသာက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေပးတာကို သားက စားၿပီး မနက္ ၇ နာရီခြဲတာနဲ႕ သူ႕အေဖက ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ရတာကိုး။

ေက်ာင္းပို႕ၿပီး ျပန္လာရင္ မုန္႕ဟင္းခါးစားမယ္ဆို မုန္႕ဟင္းခါးဆုိင္၊ နန္းႀကီးသုတ္စားမယ္ဆို နန္းႀကီးသုတ္ဆိုင္၊ တုိ႕ဟူးေႏြးဆို တုိ႕ဟူးေႏြး၊ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ ကိုေတာ့ ထုိင္ျဖစ္တာ မ်ားတာေပါ့။ က်မတုိ႕ ၂ေယာက္လံုးက မုန္႕ဟင္းခါးကို လဘက္ရည္ နဲ႕ ပဲျပဳတ္နံျပား၊ အီၾကာေကြး ေလာက္ မႏွစ္သက္တာခ်င္းတူတာကိုး။ အဲဒီလို သြားတဲ့အေခါက္တုိင္း စကားတေျပာေျပာနဲ႕ ဟုိလူက ဘယ္လို ဒီသတင္းဖတ္ၿပီးပလား၊ ၾကားၿပီးပလား စသျဖင့္ ရယ္စရာ ေမာစရာေတြေရာ သတင္းစကားေတြေရာ ေျပာျဖစ္ေနတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားမေျပာပဲ ဒီတုိင္းသြားေနရတာလဲ အလုပ္မွမဟုတ္တာေနာ္။ အဲဒီအခါတုိင္း လမ္းတေလွ်ာက္ေတြ႕တဲ့ လူတုိင္းက ဒီလင္မယား အိမ္မွာ စကားမေျပာျဖစ္ၾကလို႕ လမ္းထြက္စကားေျပာတာလားတဲ့။ ေျပာစရာ မကုန္ႏုိင္ဘူးလားတဲ့။ အဲဒီလို ေျပာတုိင္း က်မတို႕ ၂ေယာက္က ရယ္မိၾကတယ္။

တကယ္က က်မတို႕ အိမ္မွာဆုိရင္ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ကိုယ္ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနတာမ်ားတာပါပဲ။ က်မက အျပင္မ်ားမ်ားထြက္ရသလို က်မ အိမ္မွာ ရွိေနျပန္ေတာ့လဲ သူကလဲ သူ႕အလုပ္နဲ႕ အျပင္ထြက္ရတာေတြ ရွိေနျပန္ေရာ။ တအိမ္ထဲမွာ မနက္စာ ထမင္းတူတူ မစားျဖစ္ၾကသလို ညစာကိုလဲ ႀကံဳရာစားတာမ်ားလာလို႕ ညစာေတာ့ တူတူစားရေအာင္လို႕ မနည္းစုစည္းထားရတာေလ။

တရက္ေတာ့ အိမ္ကိုလာတဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္က က်မေရာ သူေရာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္ေနၾကေတာ့ သူ႕နားတခါရပ္ က်မနားတခါရပ္ၿပီး ေအာ္ရယ္လိုက္တာ တဟားဟားပဲ။
ဘာလို႕လဲ သိလား။

သူ က်မပီေအနားသြားရပ္တုန္းက တုန္ကနဲ ဆိုၿပီး တက္လာတဲ့ ခ်က္ေဘာက္မွာ လဘက္ရည္သြားေသာက္ဦးမလား လို႕ ေမးတဲ့စာတန္း ထြက္လာတာေတြ႕လို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မရဲ႕ ခင္မင္းေဇာ္ နာမည္နဲ႕။
ေနာက္ က်မေနာက္နား လာရပ္ၿပီး ၾကည့္ေတာ့ ဗြီဒီယို အက္ဒစ္ လုပ္ေနတာကိုးလို႕ ေတြးမိတုန္း တုန္ကနဲ တက္လာတဲ့ ခ်က္ေဘာက္က ကိုမင္းေဇာ္တဲ့။ ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္က် သြားမယ္ေလ ဆုိတဲ့ စာတန္းကို ဖတ္ၿပီး သူမေအာင့္ႏုိင္ပဲ တဟားဟား ရယ္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့မွ က်မက သူ က်မေနာက္နားလာရပ္တာကို သိေတာ့တာ။
ဘာရယ္တာလဲ ေပါ့ ေမးေတာ့မွ
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ၂ေယာက္ကလဲ ပါးစပ္ကေျပာေတာင္ ၾကားေနတာကို စာရိုက္ေျပာေနတာ က်ေနာ္ျဖင့္ တကယ္ရယ္ခ်င္တာတဲ့။
ပါးစပ္က အသံထြက္ေျပာရမွာ ပ်င္းသြားလို႕ ... စာပဲ ရုိက္လိုက္ေတာ့တာ လို႕ က်မက ျပန္ေျဖေတာ့
ဒါ ေခတ္မွီ အိမ္ေထာင္သည္ေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ျဖစ္သြားၿပီထင္ပါတယ္တဲ့။
ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာထုိင္ၿပီး တကမၻာလံုးက မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက တအိမ္တည္းအတူေနသူခ်င္းက တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားဦးမယ္တဲ့။

သူက ေတြးေတြးဆဆ ေျပာျပတာမို႕ က်မတို႕လဲ ေသခ်ာစဥ္းစားမိၿပီး ဟုတ္တယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနၿပီဆုိၿပီး ေနမႈပံုစံသစ္ေျပာင္းဖုိ႕ ျပင္ဆင္ၾကတာေပါ့။
အဲဒါနဲ႕ အစပိုင္းမွာ ေရးထားသလို က်မတို႕ အလုပ္မရွိတဲ့ ေန႕ေတြမွာ မနက္ပိုင္းေတြကို တူတူလမ္းေလွ်ာက္အျပင္ထြက္ၾကတယ္။ စကားေတြေျပာၾကတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္အေၾကာင္း ....
အိမ္နီးခ်င္းေတြအေၾကာင္း.....
သူ႕ေဆြမ်ိဳး ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးအေၾကာင္း ......
သူ႕မိတ္ေဆြ ကိုယ့္မိတ္ေဆြအေၾကာင္း ...
သားနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္း.....
အလုပ္ထဲက မေျပလည္မႈေတြ ေျပလည္မႈေတြအေၾကာင္း......
တခါတေလ အတိတ္အေၾကာင္း...
တခါတေလ အနာဂတ္အေၾကာင္း.....
ၿပီးေတာ့ တေယာက္လက္ကို တေယာက္ဆြဲၿပီး ရယ္စရာေတြကို တူတူရယ္ေမာခဲ့ၾကေတာ့တယ္။
မိုးတြင္းကုန္ရင္ေတာ့ ညေနပိုင္းေတြမွာပါ အခ်ိန္ယူလမ္းေလွ်ာက္ဦးမယ္လို႕လဲ စိတ္ကူးထဲမွာ စီစဥ္ထားပါၿပီ။
က်မတုိ႕နဲ႕ တူတူလမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္ေလ.... လိုက္မယ္မဟုတ္လားးး။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္