Monday, August 31, 2009

တုိ႕တူတူ လက္ခ်င္းတြဲလို႕ေလ....

က်မတို႕ စံုတြဲ မနက္ေစာေစာ မုန္႕စားထြက္ျဖစ္ရင္ အၿမဲ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါက် စကားက အဆက္မျပတ္ေျပာျဖစ္ၾကတာ ပံုမွန္ပဲ။ ေန႕စဥ္ ညဘယ္ေလာက္နက္နက္ မနက္ သားကိုေက်ာင္းပို႕ဖုိ႕ ေစာေစာထရၿမဲ။ က်မက စားဖို႕ေသာက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေပးတာကို သားက စားၿပီး မနက္ ၇ နာရီခြဲတာနဲ႕ သူ႕အေဖက ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ရတာကိုး။

ေက်ာင္းပို႕ၿပီး ျပန္လာရင္ မုန္႕ဟင္းခါးစားမယ္ဆို မုန္႕ဟင္းခါးဆုိင္၊ နန္းႀကီးသုတ္စားမယ္ဆို နန္းႀကီးသုတ္ဆိုင္၊ တုိ႕ဟူးေႏြးဆို တုိ႕ဟူးေႏြး၊ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ ကိုေတာ့ ထုိင္ျဖစ္တာ မ်ားတာေပါ့။ က်မတုိ႕ ၂ေယာက္လံုးက မုန္႕ဟင္းခါးကို လဘက္ရည္ နဲ႕ ပဲျပဳတ္နံျပား၊ အီၾကာေကြး ေလာက္ မႏွစ္သက္တာခ်င္းတူတာကိုး။ အဲဒီလို သြားတဲ့အေခါက္တုိင္း စကားတေျပာေျပာနဲ႕ ဟုိလူက ဘယ္လို ဒီသတင္းဖတ္ၿပီးပလား၊ ၾကားၿပီးပလား စသျဖင့္ ရယ္စရာ ေမာစရာေတြေရာ သတင္းစကားေတြေရာ ေျပာျဖစ္ေနတာပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားမေျပာပဲ ဒီတုိင္းသြားေနရတာလဲ အလုပ္မွမဟုတ္တာေနာ္။ အဲဒီအခါတုိင္း လမ္းတေလွ်ာက္ေတြ႕တဲ့ လူတုိင္းက ဒီလင္မယား အိမ္မွာ စကားမေျပာျဖစ္ၾကလို႕ လမ္းထြက္စကားေျပာတာလားတဲ့။ ေျပာစရာ မကုန္ႏုိင္ဘူးလားတဲ့။ အဲဒီလို ေျပာတုိင္း က်မတို႕ ၂ေယာက္က ရယ္မိၾကတယ္။

တကယ္က က်မတို႕ အိမ္မွာဆုိရင္ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ကိုယ္ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနတာမ်ားတာပါပဲ။ က်မက အျပင္မ်ားမ်ားထြက္ရသလို က်မ အိမ္မွာ ရွိေနျပန္ေတာ့လဲ သူကလဲ သူ႕အလုပ္နဲ႕ အျပင္ထြက္ရတာေတြ ရွိေနျပန္ေရာ။ တအိမ္ထဲမွာ မနက္စာ ထမင္းတူတူ မစားျဖစ္ၾကသလို ညစာကိုလဲ ႀကံဳရာစားတာမ်ားလာလို႕ ညစာေတာ့ တူတူစားရေအာင္လို႕ မနည္းစုစည္းထားရတာေလ။

တရက္ေတာ့ အိမ္ကိုလာတဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္က က်မေရာ သူေရာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္ေနၾကေတာ့ သူ႕နားတခါရပ္ က်မနားတခါရပ္ၿပီး ေအာ္ရယ္လိုက္တာ တဟားဟားပဲ။
ဘာလို႕လဲ သိလား။

သူ က်မပီေအနားသြားရပ္တုန္းက တုန္ကနဲ ဆိုၿပီး တက္လာတဲ့ ခ်က္ေဘာက္မွာ လဘက္ရည္သြားေသာက္ဦးမလား လို႕ ေမးတဲ့စာတန္း ထြက္လာတာေတြ႕လို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်မရဲ႕ ခင္မင္းေဇာ္ နာမည္နဲ႕။
ေနာက္ က်မေနာက္နား လာရပ္ၿပီး ၾကည့္ေတာ့ ဗြီဒီယို အက္ဒစ္ လုပ္ေနတာကိုးလို႕ ေတြးမိတုန္း တုန္ကနဲ တက္လာတဲ့ ခ်က္ေဘာက္က ကိုမင္းေဇာ္တဲ့။ ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္က် သြားမယ္ေလ ဆုိတဲ့ စာတန္းကို ဖတ္ၿပီး သူမေအာင့္ႏုိင္ပဲ တဟားဟား ရယ္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့မွ က်မက သူ က်မေနာက္နားလာရပ္တာကို သိေတာ့တာ။
ဘာရယ္တာလဲ ေပါ့ ေမးေတာ့မွ
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ၂ေယာက္ကလဲ ပါးစပ္ကေျပာေတာင္ ၾကားေနတာကို စာရိုက္ေျပာေနတာ က်ေနာ္ျဖင့္ တကယ္ရယ္ခ်င္တာတဲ့။
ပါးစပ္က အသံထြက္ေျပာရမွာ ပ်င္းသြားလို႕ ... စာပဲ ရုိက္လိုက္ေတာ့တာ လို႕ က်မက ျပန္ေျဖေတာ့
ဒါ ေခတ္မွီ အိမ္ေထာင္သည္ေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ျဖစ္သြားၿပီထင္ပါတယ္တဲ့။
ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာထုိင္ၿပီး တကမၻာလံုးက မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက တအိမ္တည္းအတူေနသူခ်င္းက တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားဦးမယ္တဲ့။

သူက ေတြးေတြးဆဆ ေျပာျပတာမို႕ က်မတို႕လဲ ေသခ်ာစဥ္းစားမိၿပီး ဟုတ္တယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနၿပီဆုိၿပီး ေနမႈပံုစံသစ္ေျပာင္းဖုိ႕ ျပင္ဆင္ၾကတာေပါ့။
အဲဒါနဲ႕ အစပိုင္းမွာ ေရးထားသလို က်မတို႕ အလုပ္မရွိတဲ့ ေန႕ေတြမွာ မနက္ပိုင္းေတြကို တူတူလမ္းေလွ်ာက္အျပင္ထြက္ၾကတယ္။ စကားေတြေျပာၾကတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္အေၾကာင္း ....
အိမ္နီးခ်င္းေတြအေၾကာင္း.....
သူ႕ေဆြမ်ိဳး ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးအေၾကာင္း ......
သူ႕မိတ္ေဆြ ကိုယ့္မိတ္ေဆြအေၾကာင္း ...
သားနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္း.....
အလုပ္ထဲက မေျပလည္မႈေတြ ေျပလည္မႈေတြအေၾကာင္း......
တခါတေလ အတိတ္အေၾကာင္း...
တခါတေလ အနာဂတ္အေၾကာင္း.....
ၿပီးေတာ့ တေယာက္လက္ကို တေယာက္ဆြဲၿပီး ရယ္စရာေတြကို တူတူရယ္ေမာခဲ့ၾကေတာ့တယ္။
မိုးတြင္းကုန္ရင္ေတာ့ ညေနပိုင္းေတြမွာပါ အခ်ိန္ယူလမ္းေလွ်ာက္ဦးမယ္လို႕လဲ စိတ္ကူးထဲမွာ စီစဥ္ထားပါၿပီ။
က်မတုိ႕နဲ႕ တူတူလမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္ေလ.... လိုက္မယ္မဟုတ္လားးး။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

18 comments:

ေမျငိမ္း said...

ဟီဟိ.. တူပံုမ်ား..
ငါနဲ႔ ရာေက်ာ္လည္း အဲလိုပဲ..။ ငါတို႔ကေတာ့ ဘာဆိုင္မွ မထိုင္ျဖစ္ေပါင္ဟယ္... :(
လမ္းေတာ့ မၾကာခဏ ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္..။ အင္းး ေသခ်ာ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ဦးမွပါေလ..။

Nge Naing said...

မေတြ႔တာခ်င္းေတာ့ တူတယ္ အစ္မေရ။ ကၽြန္မေတာ့ ေယာက္်ားနဲ႔ ခ်တ္ဖို႔ တခါမွ မစဥ္းစားမိဘူး။

Anonymous said...

ေနာက္ကေန ကပ္ေလွ်ာက္ျပီး ေနွာက္ယွက္ခ်င္လို့ပါ :D

ေနာက္တာပါ .. အမဟာဖတ္ရတာ စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာၾကည္နူးစရာ :)

(ညီမ)

kay said...

အဲဒါေလ..အမရဲ႕..ေခတ္ၾကီးက..ေရြ႕ေနတာမ်ား-
ဟုတ္တယ္..အဲဒီလို ထြက္ေပးနိုင္မွ..ေတာ္ကာက်မယ္။
က်မ တို႕ကေတာ့.. တေယာက္တခန္း သံုးေပမဲ့.. ေအာ္ပဲ ေျပာပါတယ္။ း))

သက္ေဝ said...

ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာထုိင္ၿပီး တကမၻာလံုးက မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ စကားေျပာေနရင္းက တအိမ္တည္းအတူေနသူခ်င္းက တျဖည္းျဖည္း
ေ၀းသြားဦးမယ္ တဲ့...

ဟုတ္တယ္ အမေရ...
စိတ္ေအး လက္ေအး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ဖို႕ လိုေနၿပီ...
သတိေပးတာ ေက်းဇူးပါ...

tg.nwai said...

ဟုတ္ပါ႔ အစ္မေရ... ကိုယ္႔ကြန္ပ်ဳတာေရွ႕ထုိင္ၿပီး ေဟ႔ ထမင္းစားေတာ႔မလား... ေကာ္ဖီေသာက္ဦးမလားလုိ႔ အမ်ိဳးသားကုိလွမ္းခ်က္... သူ ေအာက္မွာ ရွိေနရင္လည္း ကိုးရီးယားကားလာရင္ လွမ္းေျပာဦးေနာ္လို႔ လွမ္းရုိ္က္္... ကေလးေတြနဲ႔ဆုိရင္လည္း are u still playing games! Stop and do your homework now! တို႔...သူတုိ႔ကလည္း ok mom! ေပါ႔ေလ...

တခါတေလ.. mom! pls send me banana tree or dog. (ဒါက ဂိမ္းကစားတဲ႔အခါ သားအမိေတြ တည္႔လုိ႔ေပါ႔)

အစ္မရယ္..လမ္းေလွ်ာက္လည္း စကားမေျပာျဖစ္ပါဘူး.. အစ္မနဲ႔ အစ္ကိုနဲ႔ကိုေတာ႔ အားက်တယ္..ကိုယ္ကသာ ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာေနတာ..သူကေတာ႔ သူ႔ဘာသာစဥ္းစားခ်င္တာေတြ စဥ္းစားေနတာပါပဲ.. အင္း..အစ္မလုိ ကို္ယ္႔အမ်ိဳးသား စိတ္၀င္စားမယ္႔ အေၾကာင္းမ်ိဳး မေျပာမိလုိ႔ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕ေလ..။

မဆုမြန္ said...

သမီးတို႕လဲ အတူတူပဲ အန္တီေရ ေဘးခ်င္းကပ္ ထိုင္ေနရျပီးေတာ့ ခ်က္နဲ႕ခ်ိန္းတယ္ က်ပ္သူက်ပ္ကိုေတာ့ ညေနတိုင္း အခ်ိန္ေပးျပီး လမ္းေလ်ာက္တယ္ သူက တစ္ေနကုန္ထိုင္ေနရတာ ခ်ိျပိး လမ္းမေလ်ာက္တတ္ ေတာ့မွာစိုးလို႕တဲ့ အျမဲတမ္းကစားတယ္ သမီးကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ လယ္ရိတ္ရင္းတန္းလန္းဆို ဘယ္ေတာ့မွ မလိုက္ခ်င္ဘူး..အခုေတာ့ လမ္းေလ်ာက္ထြက္တာကို လြမ္းတယ္..

tututha said...

လမ္းေလွ်ာက္အစ္မေရ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီညြတ္တယ္ .. တူးေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပင္ပ ေရာက္ကတည္းက လမ္းမေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့တာ (တူးေရးတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းအက္ေဆးထဲကလိုေပါ့ .. ရန္ကုန္မွာေတာ့ လမ္းေန႔တုိင္းေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္ တကူးတက လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ေသးတယ္ .. ခုေတာ့ အဲလိုဟုတ္ဘူး)

Rita said...

လမ္းတူတူ လိုက္ေလွ်ာက္မယ့္သူ ျမန္ျမန္လာပါ။
:)))))

JuneOne said...

တို႔လည္းပဲ အိမ္မွာရွိေနတုန္းဆို ဘာအေၾကာင္းမွမေၿပာၿဖစ္။အလုပ္သြားမွ ဖံုးနဲ႔လွမ္းၿပီးစကားစၿမည္ေၿပာရတယ္။

JulyDream said...

မနာလိုဘူးလို႕ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္...
ၾကြားႏုိင္တဲ့သူမ်ား ၾကြားၾကပါေစေလ...
အင္း... မုဒိတာေလး ပြါးေပးအံုးမွ...

မီယာ said...

အမေျပာမွပဲ ဆင္ျခင္ရေတာ့မယ္... အလုပ္က ျပန္လာကတည္းက ကြန္ျပဴတာေရွ႕ထုိင္ၿပီး စာျပန္စရာရွိတာျပန္ သတင္းေတြဖတ္ ဘေလာ့လည္ ဂိမ္းေဆာ့နဲ႔... ထမင္းစားဖုိ႔ ေခၚရင္ စားလုိက္ၿပီး ဆက္ေဆာ့တာ... ၿပီးေတာ့ ေမာၿပီး ေခါင္းကုိက္တယ္ဆုိၿပီး အိပ္ေရာ...

တန္ခူး said...

လိုက္မယ္ေလ မ… အီၾကာေကြးနဲ ့လဘက္ရည္ေလးလဲ ေသာက္ရင္းေပါ့…
ကြ်န္မကေတာ့ အလုပ္၂ခု တျပိဳင္နက္လုပ္တယ္… ဘေလာ့ဖတ္ရင္း စကားေျပာရင္းေပါ့… တခါတေလ သားနဲ ့ကြ်န္မ စကားလုေျပာေနလို ့ သူ ့အေဖက ဘယ္သူ ့စကားနားေထာင္ရမွန္းမသိဘူး… မ တို ့လုိေတာ့ မျဖစ္ဖူူးဘူး… ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ သူက မခ်က္ဘူး မ ရဲ့… ဒီေန ့ေတာင္ ထုိင္စဥ္းစားေနတာ… ကြန္ျပဴတာအခ်ိန္နဲနဲေလ်ာ့ျပီး သားနဲ ့စကားပိုေျပာ ပိုကစားဦးမွလို ့… မ ရဲ့ ခ်က္ထဲက ဒီကစျပီးေရွ ့ကိုဆို ဆိုတာေလးေတြ ့ျပီး စိုင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းေတြျပန္နားေထာင္ေနတာ… လက္မတြဲျဖစ္တာ ၾကာျပီေကာ မ ေရ…

Moe Cho Thinn said...

ဆင္ျခင္ေတြးေတာစရာေတြ အမ်ားႀကီးေပးတဲ႔ ပို႔စ္ပါပဲ အမေရ။
ခ်ိဳသင္းတို႔ကေတာ႔ မိုးလင္း မိုးခ်ဳပ္ အလုပ္အတူတူ၊ အျပင္သြားလဲ အတူတူမို႔ ကိုယ္ ဘေလာ႔ဖတ္ခ်ိန္ သူ သတင္းဖတ္ခ်ိန္ ေလာက္ စကားမေျပာမိတာ။ ဒါေပမဲ႔ သြားသုတ္သုတ္ လာသုတ္သုတ္ မို႔ အတူ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း စကားေျပာခ်ိန္ေလး ထားရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။
အမတို႔နဲ႔အတူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ လိုက္ထိုင္၊ လမ္းလိုက္ေလွ်ာက္မယ္ေလ ဘယ္႔ႏွယ္လဲ။

kiki said...

ဟားဟားဟား .. သေဘာက်တယ္ အမခင္မင္းေဇာ္ေရ ။
အီးေခတ္ၾကီးထဲ က အီးလူသားေတြ အီးဘာသာနဲ ့ဆက္သြယ္တဲ့ စနစ္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီဘဲေနာ္ ။
ကြန္ပူတာၾကီးေရွ ့မွာ ထိုင္တာၾကာေတာ့လည္း အေညာင္းမိ ၊ မ်က္စိ မြဲ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့မယ္ ။ အမွန္ပါဘဲ အမေရ ။အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ လက္ေတြ ့ဘဝက လူေတြနဲ ့စကားစျမည္ ေျပာၾကဖို ့ လိုအပ္ေနပါျပီ ။
လက္တြဲျပီးေလွ်ာက္ရမဲ့သူမရွိတဲ ့ လူေတြ အတြက္ေရာ .. အၾကံေပးပါအံုး ။ ဘာဆြဲျပီးေလွ်ာက္ရ ေကာင္းမလည္း လို ့ ။ :)

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိကီ

Anonymous said...

ဟိဟိ... ေပ်ာ္စရာၾကီး.. အဲ႔လိုလုပ္လိုက္တာ သိပ္ေကာင္းတယ္.. ခုမွ အန္တီတို႔ romantic ဆန္ေနၾကပါလားကြယ္ရို႕.. း)

Unknown said...

အန္တီေရ ... သမီးနဲ႔ ထားထားလည္း တစ္ခန္းထဲ ေနၿပီး အဲလို စကားေျပာေနရတာ အေတာ္ၾကာၿပီ ... !!!

လင္းလက္ၾကယ္စင္ said...

တေယာက္နဲ႕တေယာက္ သီးသန္႕ေလး အခ်ိန္မေပးရင္ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ နီးလ်က္နဲ႕ ေ၀းသြားႏိုင္ပါတယ္။ အန္တီတို႕ စံုတြဲရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေသာပံုစံေလးကို မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္ :)