ညိႈ႕ႏုိင္လြန္းတဲ့ သိဂၤါရရြာ

                                (ပံုကို Photo:Ak20(PatheinCity.com) ကယူပါတယ္)

အင္တာနက္အသံုးျပဳၿပီး ဘေလာ့ေတြ ေဖ့ဘြတ္ေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕တခါမွ မေတြးခဲ့မိ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပဲ အသက္ ၄၀ ေလာက္မွ စသံုးတတ္ခဲ့။ က်င္လည္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္လိုပဲ ျမန္မာျပည္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ လဲ အင္တာနက္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သံုးတတ္လာေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ျပန္ေတြ႕ ျပန္ဆံု ျပန္ပြားနဲ႕ အေတာ့္ကို အသံုး၀င္ခဲ့ပါတယ္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ဟိုတုန္းက အေၾကာင္းေတြ ေျပာ ျဖစ္သလို မဆံုခဲ့ရတဲ့ႏွစ္ေတြက အခက္အခဲေတြ ရင္ေမာစရာေတြကိုလဲ ေမးျဖစ္ ေျပာျဖစ္ၾကေပါ့။ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာ ကုိယ္ေမ့တာ သူတုိ႕ ေျပာ သူတုိ႕ ေမ့တာ ကိုယ္ေျပာနဲ႕ ငယ္ဘ၀ ျပန္ေရာက္ရသလိုပဲ ။ တေလာက ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အထဲမွာ ၾကြက္နီအေၾကာင္း ဟာသတခုကိုသတိတရ ေျပာျဖစ္တယ္။ သူ႕အေၾကာင္းဆုိေတာ့ သူနဲ႕ တြဲဘက္ ကိုသွ်ပ္ အေၾကာင္းလဲ ဆက္စပ္ေနတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိ႕လဲေကာင္း ဖတ္ရတာလဲ ရွင္းေအာင္ ငွက္လို႕ ဒီထဲမွာ သတ္မွတ္လိုက္ၾကစို႕။

ေခါင္းစဥ္တပ္ရရင္ ၾကြက္နဲ႕ ငွက္ အလြဲလို႕ တပ္ေပးရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ၾကြက္လား ငွက္လား လြဲခ်က္ရယ္

ျဖစ္စဥ္အစကို မေျပာခင္ ပါ၀င္သူေတြကို အရင္ မိတ္ဆက္ေပးဦမယ္ေနာ္။ က်မတို႕ ပထမႏွစ္တုန္းက ေမာ္ကၽြန္းကေန ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာ တေယာ က္ရွိတယ္။ သူ႕နာမည္ကိုေတာ့ TTO လို႕ မွတ္ပါေလ။ အဲဒီေခတ္က ေက်ာင္းတက္ရင္ အေဆာင္မရခင္ အျပင္ေဆာင္မွာ ေနရေသးတယ္။ အေဆာင္မွာ သတ္မွတ္လူဦးေရ ျပည့္တဲ့ထိ ဘယ္သူအေဆာင္ရတယ္ မရဘူး ေက်ညာေပးတယ္ေလ။ အဲဒီမွာ မပါရင္ေတာ့ အျပင္ေဆာင္ပဲ ေနေတာ့ေပါ့။ အဲဒီႏွစ္က TTO က အတြင္းေဆာင္မရဘူး။ အျပင္ေဆာင္က တက္ရတယ္။ ပုသိမ္ေကာလိပ္ အျပင္ေဆာင္ေတြက တာလမ္းႀကီးလို႕ေခၚတဲ့ေနရာမွာ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႕ မနီးမေ၀းေပါ့။ ေက်ာင္းသူအမ်ားစုက နယ္က လာတာဆုိေတာ့ အဲဒီမနီးမေ၀း ၁၀မိနစ္ေလာက္ခရီးကို လမ္းေလွ်ာက္တတ္တာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီခရီးကို TTO က လမ္းမေလွ်ာက္ဘူး။ ပန္းကမၻာ စက္ဘီးအသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္နဲ႕ ေက်ာင္းတက္တယ္။ ႏွာတံေပၚေပၚ အသားျဖဴျဖဴ ႏွႈတ္ခမ္းခၽြန္ခၽြန္ေလးနဲ႕ အရပ္ကလဲ ရွည္ရွည္ ဆုိေတာ့ အေတာ္ေပၚလြင္တယ္။ အဲဒီမွာ ေကာင္ေလးေတြလဲ အီၾကတာေပါ့။ အဲဒီထဲ ၾကြက္ေရာ ငွက္ေရာ သူတုိ႕ အုပ္စုလဲ ပါတယ္။ သူတုိ႕က အုပ္စုလိုက္ႀကီး အီေတာ့ ဘယ္သူကဘယ္သူလဲ ဆုိတာ ေဘးကလဲ မခြဲျခားႏုိင္။ အအီခံရတဲ့ ေကာင္မေလးလဲခြဲျခား မတတ္ေတြ ျဖစ္တာေပါ့ေလ။

သူတို႕က ညတိုင္း အဲဒီမိန္းကေလးေဆာင္ေရွ႕ သီခ်င္းသြားသြားဆိုတယ္။ ေအာ္ေမ့လို႕ အဲဒီ TTO က သေဘာလဲ ေကာင္းတယ္ ။ ေဖၚေဖၚေရြေရြ လူတုိင္းကို ႏႈတ္ဆက္ တတ္ေတာ့ က်မရဲ႕ ညီမ၀မ္းကြဲနဲ႕ လာၿပီး ေပါင္းျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕အိမ္ေတြ ဘာေတြ လိုက္အိပ္ ၿပီး လည္တာ ဘာညာလဲ ရွိေတာ့ က်မတို႕နဲ႕လဲ အရမ္းမတြဲျဖစ္ေပမယ့္ မစိမ္းတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိတယ္။ ေျပာင္ေျပာင္ေနာက္ေနာက္ ရွိတယ္ အဆက္အစပ္ရွိတယ္ေပါ့။ စာသင္ခ်ိန္ေတြဘာေတြဆုိလဲ ေရွ႕ေနာက္ ထုိင္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဆုိေတာ့ ခုန စကားျပန္ေကာက္ရရင္ သူတုိ႕ညတုိင္း TTO အေဆာင္ေရွ႕ သြားသီခ်င္းဆုိၿပီးရင္ ေနာက္ေန႕ဆုိ က်မတို႕က သိတာပဲ။ သူတုိ႕ အုပ္စု ဘယ္အခ်ိန္ကေန ဘယ္အခ်ိန္ထိ ဘာသီခ်င္းေတြ ဆုိတယ္ ဆုိတာကအစ။ ၾကြက္တုိ႕ကို သြားေမးရင္လဲ တေယာက္နဲ႕တေယာက္လႊဲခ်တာေပါ့။ သူလိုလို သူလိုလို ေပါ့ေလ ။ အီေနတာေတာ့ အီေနတယ္ ဆုိတာ သိသာတဲ့ စေကးႀကီးကလဲ ရွိေပါ့။ ေနာက္ တဖြဲ႕လံုးကို တျဖည္းျဖည္း စံုစမ္းေတာ့ ၾကြက္နဲ႕ ငွက္နဲ႕ ၂ေယာက္က အီဇယားရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာက်န္ေနတယ္။ (စကားခ်ပ္....သူတို႕ ၂ေယာက္လံုးကလဲ တျခားလူေတြ မသိဘူးဆိုတဲ့အထာနဲ႕ေပါ့။)

အဲလို ၂ေယာက္ျပဴးႀကီးနဲ႕ ဇာတ္လမ္းက ဆက္ေနေတာ့ TTO ဘက္ကလဲ ဘယ္သူမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ။ ဒီေတာ့ ဟိုက မိန္းမဥာဏ္နဲ႕ ဇာတ္လမ္းတခု ဆင္လုိက္တယ္။ သူ႕ကုိယ္သူ မာမီလို႕ သံုးလိုက္ၿပီး ငွက္ကို ဒယ္ဒီ လုပ္ပစ္တယ္။ အလုိလိုေနရင္း ၾကြက္က သားသား ျဖစ္သြားေရာ။ မာမီ့စက္ဘီးေနာက္မွာဒယ္ဒီ ပါသြားလိုက္။ သားသား ပါသြားလိုက္နဲ႕။ ပုသိမ္ေကာလိပ္ရဲ႕ မိုးျပာမွာ အုပ္စုလိုက္ ထုိင္ေနခ်ိန္ မာမီေရာက္လာၿပီဆုိ သားသားေရာ ဒယ္ဒီေရာ အဲဒီ၀ိုင္းေရႊ႕သြားေရာ။ က်မတို႕ပါ မာမီေတြ ဒယ္ဒီေတြ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္ ဆုိပါေတာ့။

ဒီလိုနဲ႕...။

တေန႕ညဘက္ အဲဒီအေဆာင္ေရွ႕ သြားဆိုၾကတယ္။ အဖြဲ႕လိုက္ပဲ။ သူတို႕သြားဆိုတုိင္း ည ၃နာရီ ၄ နာရီထိ။ TTO ကလဲ ဇြဲေကာင္းတယ္ ။ မျပန္မခ်င္း ျပတင္းေပါက္က အားေပးတာ။ လဘက္သုပ္ေတြ ခ်ေပးတဲ့အခါ ခ်ေပးေပါ့ေလ။ သူတို႕ကလဲ အရက္ေလး ေသာက္လိုက္ လဘက္သုပ္ေလး စားလိုက္ သီခ်င္းဆုိလိုက္ၾကေပါ့။ အဲဒီလိုေနရာေတြကပဲ ငွက္က သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဟာမိုနီ ဆိုတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တာပါ။ ဟာမိုနီပါတဲ့ သီခ်င္းေတြဆုိရင္ ဘယ္သူက ဘာအသံကို ဆို။ ဘာသူက ဘာကိုေအာ္ေပါ့ ။

အဲဒီေန႕က ညနက္လာေတာ့ ေအးတာလဲ အရမ္းပဲေပါ့။ ဒါနဲ႕ အေဆာင္ထဲက ဂ်င္းဂ်ာကင္ပစ္ခ်ေပး လာတယ္။ သီဆုိေနသူမ်ားဆီေပါ့။ အဲဒီမွာ ဇယားထိပ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့၂ေယာက္က ဖမ္းလိုက္ေတာ့ ၾကြက္က ရတယ္။ ၾကြက္ကလဲ သူ႕ေပးတယ္ ထင္ၿပီး ၀တ္ထားတာခၽြတ္ကို မခၽြတ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေန႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိေတာ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ က်မတို႕လဲ မသိဘူးေပါ့။ တနလၤာေန႕ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ေနပူပူထဲ ၾကြက္က ဂ်င္းဂ်ာကင္ ၀တ္လို႕။ ၾကြားလို႕မဆံုး ထူးျခားလို႕။ ထံုးစံအတုိင္း သီခ်င္းတုိက္ၾကေတာ့ TTO ေရာက္လာပါေလေရာ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ဟဲ့ အဲဒါ ဒယ္ဒီ့ကို ေပးတာေလ ဆုိေတာ့ ၾကြက္ ရွက္ၿပီး သီခ်င္းတုိက္ေနရာက ထြက္ေျပးတာပဲ။

ေနာက္ေန႕ ထိ ၾကြက္ ရွက္ၿပီး မတီးေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး ထြက္ေျပးေနလို႕ TTO က အမႀကီးစားေသာက္ဆုိင္က ဆီခ်က္ေကၽြးၿပီး ေခ်ာ့ခဲ့ရတာ မွတ္မိေသးတယ္။

ငွက္ကေရာ အဲဒီဂ်ာကင္ေလး ဘယ္အခ်ိန္ထိ ၀တ္သြားလဲ က်မမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေဆာင္ေရွ႕ဟာ သူတို႕ရဲ႕ အဆုိေလ့က်င့္ကြင္းျဖစ္ခဲ့သလို စာသားသစ္ေတြ အေၾကာင္းအရာသစ္ေတြ ေပၚထြက္လာရာ ေနရာလဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႕က ငွက္ကို ဒယ္ဒီလုိ႕ ေခၚခဲ့ဖူးတာလဲ သတိတရ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီခ်ိန္ကစၿပီးၾကြက္လဲ TTO အစြဲကၽြတ္ၿပီး မာ ဘ၀ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္လို႕ ထင္တာပဲေနာ္။

(ခ်စ္စြာေသာ ၾကြက္ေရ။ ဒီသတိတရ စာေလးဖတ္မိၿပီး ငါ့ကို မဆဲပါနဲ႕လို႕ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ ေမာ္ကၽြန္းကိုလဲ တခါေလာက္ သြာလည္ၾကရေအာင္ေလ။ )

ဆက္ရန္...