ပညာ နဲ႕ သညာ

ေခတ္စနစ္တုိင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားေတြက သူတို႕ေတြကို ထိခိုက္မယ့္ အရာမ်ိဳးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ သင္ၾကားခြင့္ မျပဳခဲ့ၾကဘူး။
သူတို႕သင္ခြင့္ျပဳတဲ့အရာတုိင္းကလဲ မမွန္ကန္ခဲ့လို႕ စနစ္ေတြ တခုၿပီးတခု၊ ေခတ္ေတြတခုၿပီးတခုကို ေတာ္လွန္ေရးေတြနဲ႕ ေဖာက္ထြက္စဥ္းစား လုပ္ကိုင္ႏုိင္သူေတြက ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့တယ္။
ဒါဟာ သမိုင္းသက္ေသပဲ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ခု လူေတြ လက္ခံေနတဲ့ သင္ၾကားေနတဲ့ အရာေတြထဲမွာလဲ မွားယြင္းမႈေတြ ရွိႏုိင္မယ္။
ကိုယ္တုိင္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္မွာ ဘယ္အလုပ္ဟာ ဘယ္အတုိင္းအတာထိ လုပ္ဖုိ႕ လိုအပ္တယ္ဆုိတာ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ၾကတဲ့ လူေတြမွသာ ေခတ္ကိုေခါင္းေဆာင္ႏုိင္မယ။္ စနစ္ကိုေခါင္းေဆာင္ႏုိင္မယ္။

စာအုပ္ထဲက သီအုိရီေတြကိုသာ အၿမဲက်င့္သံုးေနမယ္ အဲဒါေတြနဲ႕သာ ခ်ိန္ထိုးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေပၚလာစရာမရိွဘူး။ ေခတ္စနစ္ေတြလဲ ေျပာင္းလဲလာစရာမရွိဘူး။
အဲဒီသေဘာတရားကို နားလည္ႏုိင္သူေတြ မ်ားျပားလာပါေစ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Rest of your post

ျပည္သူ႕အစိုးရ ေပၚေပါက္ေရးးးး တို႕အေရးး

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာလိုက္တယ္တဲ့။
ဆိုင္းဘုတ္ကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျဖဳတ္ခ်စရာမလို၊
အန္ဂ်ီအိုပါလို႕လဲ ေျပာင္းဖို႕မလိုတဲ့....

နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႕စည္းေရး မွာလဲ အင္အားမရွိတဲ့ ၿငိမ္းအဖြဲ႕ငယ္ေလးေတြပဲ ရလိုက္တယ္။
ကုိယ့္ရဲ႕ လက္နက္နဲ႕လူေတြကိုပါ အၿပီးအပ္လိုက္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း ၀ါးၿမိဳသြားမယ့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕စည္းေရးကို ဘယ္တုိင္းရင္းသားကမွ လက္မခံဘူး။
နအဖ အကြက္ေတြကို ျမင္ၾကဖို႕လိုၿပီ။
နအဖနဲ႕ ပူးေပါင္းမႈအားလံုး မလုပ္ၾကဖို႕ ဘူးလႈပ္ရွားမႈကို တုိးျမွင့္ၾကစုိ႕။

ေတာ္လွန္ေရး သစၥာျဖင့္
ခင္္မင္းေဇာ္

Rest of your post

၀မ္းနည္းေၾကာင္းေလး ေရးေပးပါ....

ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေတြကေန သင္ခန္းစာေတြ ယူတတ္ၾကဖုိ႕ လိုလိမ့္မယ္လို႕ ေဖ့ဘြတ္ေတြ လည္ဖတ္ရင္း ဘေလာ့ေတြ လည္ဖတ္ရင္းကေန ေတြးမိသြားတယ္။

တကယ္က ခုေသတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ၿပီး က်မသနားမိတာက က်န္တဲ့လူေတြ သနားတာနဲ႕ နည္းနည္းကြာျခားမယ္။ ဘယ္လိုကြာျခားလဲ ဆုိေတာ့ စစ္တပ္ဆုိတာနဲ႕ ေပါင္းေနရင္၊ သူတုိ႕ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနႏုိင္ရင္၊ ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာႀကီးနဲ႕ ေ၀းေ၀းေနႏုိင္ရင္ ငါတုိ႕ ရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ေတြအတြက္ စိတ္ခ်ရၿပီလို႕ စဥ္းစားထားတဲ့လူေတြ လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးေနတဲ့လူေတြ အတြက္ သူတုိ႕အားထားေလးစားကိုးကြယ္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနတဲ့ အဲဒီ ဗြီအိုင္ပီ လူတန္းစားႀကီးရဲ႕ ဗြီအိုင္ပီ ေရကစားမ႑ပ္မွာ ခုလိုလဲ ေသႏုိင္တယ္ ဆုိတာကို အသက္နဲ႕ ရင္းၿပီးမွ သိလိုက္ရလို႕ပဲ။

ဒီစနစ္ႀကီးေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ဘူး။ လက္ရွိအာဏာရွိသူနဲ႕ ေပါင္းရင္ အဆင္ေျပတန္ေကာင္းပါရဲ႕၊ အသတ္မခံရဘူး၊ အဖမ္းမခံရဘူး၊ ပစၥည္းေတြအလုမခံရဘူး၊ အခြင့္အေရးေတြေတာင္ရမယ္လုိ႕ ေတြးၿပီး ဘ၀ကို လဲခဲ့ရတဲ့လူေတြပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေသြး မၾကည္တဲ့အခါ ဖေနာင့္နဲ႕ အေပါက္ခံရတတ္တာေတြက ေရွ႕မွာ သင္ခန္းစာေတြ ေပးသြားတဲ့ လူေတြ လဲ မနည္းပါဘူး။

ရင္ထဲ ရွိရာ ….ယံုၾကည္ရာ

ဧရာ၀တီက ဦးခင္ေမာင္ေဆြ ေဆာင္းပါး ကို ဖတ္ၿပီး ေအာ္ ေခတ္တုိင္းေခတ္တုိင္းမွာ ဒီလို ေခြးကတက္က ေနရေနရ ဆုိတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ရွိပါလားလို႕ တရားက်သြားရတယ္။( အဲဒီေကာမန္႕ကို ဧရာ၀တိက တည္းျဖတ္တာ ခံရေသးတယ္)သူက ပါတီကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပံုပဲ။ ဘာလို႕ဆို ဒီနာမည္နဲ႕ပါတီမွတ္ပံုတင္မွ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မွ သူ႕ကို လက္ခံမယ္ လုိ႕ တစံုတေယာက္ အဖြဲ႕အစည္းတခုကမ်ား ေျပာထားသလားမသိ။ မွတ္ပံုမတင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းလြန္းလို႕တဲ့။ လႊတ္ေတာ္ထဲက တုိက္ခ်င္လို႕တဲ့။ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ ခံထားရတာကို သူမသိလုိ႕ ျဖစ္မွာပါလို႕ ေလ်ာ့ေပါ့ေတြးေပးေနရတယ္။ လူႀကီးဆိုေတာ့လဲ ေတြးမိေတြးရာ ေရးမိေရးရာ ေရးတယ္ထင္ပါတယ္ေလ။

အံမယ္ သူက ဆုိေသးတယ္ေလ။ ေခါင္းေအးေအး ထားစဥ္းစားတာ ေရရွည္အက်ိဳးေမွ်ာ္တတ္တာ သူတုိ႕ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ပဲ ဆုိလား။ ေအာ္ ငါးဖယ္က ေျပာင္းျပန္လို႕။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ သူ႕အေတြးအေခၚက ဘာလို႕ လြဲေနပါလိမ့္လို႕ စဥ္းစားရတာ ေခါင္းေတာင္စားသြားေသးတယ္။
သူေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကို ႏွေျမာမိေသးတယ္။ ေစာေစာစီးစီးသာ ခုလိုေတြးမိရင္ ေစာေစာ ထြက္ေနရမွာပဲဟာေနာ္။

ခုဆို ႏုိင္ငံျခားသူ(ထုိင္းမ)ကို ယူထားတဲ့ ဦးသုေ၀ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို ၀င္ၾကပါ မဲဆြယ္ေပးေသာ္လည္း ၀င္ခြင့္မရႏုိင္၊
ေဒၚသန္းသန္းႏု လဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တဆက္တည္း ၁၀ ႏွစ္ မေနထားမိလို႕တဲ့ (ငယ္တုန္းက ေနထားတာ မရဘူးလားမသိ) ၀င္ရဘူးတဲ့။ အင္တာဗ်ဴးမွာ နားေထာင္လိုက္ရတာ….
ေဒါက္တာခင္ေဇာ္၀င္းလဲ ႏုိင္ငံျခားက လခစားျဖစ္ေနေတာ့ ၀င္လို႕ရပါ့မလား သူ႕မွာ ပါတီလဲ မရွိ….
ႏုိင္ငံျခားနဲ႕ ဖုန္းလဲ တေကာ၊ စာေလးတေစာင္ ၊ အင္တာဗ်ဴးေလးတခု လုပ္မိရင္ေတာင္ ပါတီဖ်က္သိမ္းခံရမယ့္ ဥပေဒေအာက္မွာ…….

လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမက ၀င္ခ်င္ေနတဲ့ လူေတြလဲ အေျခခံဥပေဒကို ေသခ်ာ မဖတ္မိဘူးလား။ အိမ္ကိုပဲ အရမ္းျပန္ခ်င္ေနတာလား မိဘေတြအတြက္ ခုမွပဲ ျပန္စဥ္းစားမိေနတာလား။
……..
အင္းေလ..သူတို႕လဲ သူတို႕သမိုင္း သူတုိ႕ေရးေနတာပဲမဟုတ္လား။
...........
.................
ဒီေန႕ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကလဲ ျပည္သူသုိ႕ ပန္ၾကားလႊာထြက္သတဲ့။
တကယ္က တုိက္ပြဲမဆံုးေသးဘူး။ တကယ့္ အာဏာဖီဆန္ေရးတုိက္ပြဲေတြက ခုမွ စမွာမို႕ အရင္ ဦးေအာင္ေရႊလက္ထက္က မေအာင္ျမင္ခဲ့တာကို ေတာင္းပန္တာလားမသိ လို႕ ေတြးမိတယ္။

အန္အန္လ္ဒီမွာ လုပ္ရမယ့္ လမ္းေတြ ။ တုိက္ရမယ့္ တုိက္ပြဲလက္နက္ေတြ ၊ နည္းနာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ အဲဒါကို မွတ္ပံုမတင္ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ၾကတဲ့ အဖြဲ႕၀င္ေတြ အမတ္ေတြအားလံုး မွာ တာ၀န္ရွိသလို အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံတဲ့ အဖြဲ႕တုိင္း ျပည္သူတုိင္းမွာလဲ တာ၀န္ရွိတယ္။

အဲဒါကေတာ့..
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြက ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ ေရွ႕ကေခါင္းေဆာင္ေပးပါ ဆုိတဲ့ မန္းဒိတ္ကို ရယူထားၿပီးေနာက္ တခါမွ အသံုးမျပဳရေသးတဲ့ အတြက္ အဲဒီမန္းဒိတ္ရ ေရြးေကာက္ခံ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ကိုယ္ရထားတဲ့ မန္းဒိတ္ေတြကို အသံုးခ်ေပးဖုိ႕ တာ၀န္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူကိုယ္တိုင္ေျပာၿပီး သူကိုယ္တုိင္ေရွ႕ေဆာင္လုပ္ျပတဲ့ မတရားတဲ့အမိန္႕အာဏာ ဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက ဆိုတာကို အန္အန္လ္ဒီအဖြဲ႕၀င္ေတြ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ လုပ္ေဆာင္ျပၾကဖို႕။

ဘဘဦး၀င္းတင္ေျပာတဲ့ သူေသ ကိုယ္ရွင္ နည္းလမ္းေတြကို ႀကံဆ တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႕။

ဒီသံုးခုကို တညီတညာတည္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က လုပ္ၾကည့္ပါ။ ျပည္သူနဲ႕ တသားတည္းေနပါဆိုတာ ျပည္သူေတြလမ္းေပၚထြက္ရင္ လုိက္ထြက္ေပးႏိုင္ဖို႕ နဲ႕ ျပည္သူေတြ လုိက္ပါႏုိင္ေအာင္လဲ ကိုယ္က အရင္ေရွ႕ထြက္ဦးေဆာင္ျပႏုိင္ဖို႕ပဲ မဟုတ္ပါလား။

…….
...........
လူထုတုိက္ပြဲေကာ္မတီ ၂၀၁၀ ရဲ႕ ျပည္သူ႕အစိုးရေပၚထြန္းေရးနဲ႕ ဘူး လႈပ္ရွားမႈကို အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါတယ္။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

ေျခရာေကာက္ စစ္တမ္း

အခုလက္ရွိ နအဖရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ ၂၁၈၅ ေယာက္ ရွိေနပါတယ္…
……………
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ခန္းမထဲမွာ အက်ဥ္းသား ၀တ္စံုေတြ ၀တ္ဆင္ထားၿပီး ေျခေထာက္မွာ သံေဒါက္ေတြနဲ႕ အက်ဥ္းသား ၁၀ ေယာက္က တန္းစီမတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။ အခမ္းအနားမွဴးက ခုနစကားကို မိုက္ခရုိဖုန္းကေန တဆင့္ေျပာျပတယ္။ ရင္ထဲကို ေဆာင့္တက္သြားၿပီး မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ခ်က္ခ်င္း၀ဲတက္လာတယ္။ ဒီလိုအခင္းအက်င္း ဒီလို ၀တ္စံုေတြနဲ႕ …….. ဘယ္လိုမွမခံစားႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ကို မ်က္လံုးေ၀့ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေဟာင္းတဦးကို ျမင္ေတြ႕လုိက္တယ္။ ဘယ္ကိုမွ ဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။ မ်က္ခြံကို မွိတ္ထားၿပီး ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ရပ္ေနမိတုန္းမွာ နားထဲမွာ ဆက္ၾကားရတာက ပံုစံေအာ္သံ၊ ေနာက္ ပုံစံႀကီးေအာ္သံ….

ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သူမ်ားသို႕

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ က်မသေဘာထားေတြ တင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပိုၿပီး ေကာက္က်စ္ယုတ္မာမႈေတြ အထင္းသားေတြ႕ရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရ ပါတီ ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အပါအ၀င္ ၊ တစည နဲ႕ တုိင္းရင္းသားပါတီ ၁၀ ဖြဲ႕ လက္ရွိတရား၀င္ တည္ရွိေနပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို အသိအမွတ္မျပဳ၊ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္မႈ ဘာမွမရွိပဲ သူတုိ႕ဖာသာ ေရးတဲ့ အေျခခံဥပေဒနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ အသစ္ထပ္လုပ္မွာမို႕ ခုန ပါတီ ၁၀ဖြဲ႕က ျပန္ၿပီးမွတ္ပုံတင္ရမတဲ့။ ရက္ေပါင္း ၆၀အတြင္း မွတ္ပံုမတင္ရင္ ပ်က္ျပယ္မတ့ဲ။

အံမယ္ သူတုိ႕က တိုင္းျပည္အတြက္ သိပ္ၿပီး အစိုးရိမ္ႀကီးေသးတယ္။ ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကိုတင္ အရည္အခ်င္းကန္႕သတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဖာသာ ေထာင္မယ့္ ပါတီက ပါတီ၀င္ေတြကိုေတာင္ လုိက္ၿပီး အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ေပးေသးတယ္။ သိပ္ၿပီး ေစတနာႀကီးတာကိုး။ ေထာင္က်ေနတဲ့ လူေတြပါတီထဲပါရင္ ပါတီသိကၡာက်မွာမို႕ ပါ၀င္ခြင့္ မျပဳဘူးတဲ့။ ထူးေထြတည့္ အ့ံရာေသာ္ ပါပဲေလ။

2010 ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သတ္၍

ျမန္မာ့သတင္းသမဂၢ ရဲ႕ ညီလာခံကို သြားတက္ရင္း အဲဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္သင့္မ၀င္သင့္ စကား၀ိုင္း ရဲ႕ အျငင္းအခုံကို ၀င္ေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။
ဦးသုေ၀ေရာ ေဒါက္တာ ခင္ေဇာ္၀င္းကပါ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၿပီး ပါလီမန္ထဲကေန ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ၾကမယ္တဲ့။

ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႕လာေျပာေနတဲ့ ၂ ေယာက္မွာ ဦးသုေ၀ ဆို သူျပင္ဆင္ေနတဲ့ပါတီက ခုထိေတာင္ မွတ္ပံုမတင္ရေသးဘူး။ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္၀င္းဆို ဘယ္ပါတီ၀င္မွ မဟုတ္တဲ့ အန္ဂ်ီအို ၀န္ထမ္း။ သူတုိ႕ ကို္ယ္တုိင္ေတာင္ ခုထိ ဘယ္လိုေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ရမယ္။ ဘယ္လုိစည္းရံုးေရးဆင္းမယ္ ၊ ကိုယ့္ပါတီကို ဘယ္လိုတိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းမယ္ ဆိုတာေတြ အတည္တက် မလုပ္ရေသးပဲ သူတုိ႕၀င္ၿပီးႏုိင္ရင္ ပါလီမန္ထဲက ဖြဲ႕စည္းပံုကို ျပင္မတဲ့။

ဖြဲ႕စည္းပံုရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာေတြထဲကမွ စစ္တပ္ရဲ႕ ပါ၀င္မႈ ၂၅ ရာႏႈန္းတင္မကပဲ ကာကြယ္ေရး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံေတာ္ ေခ်ာက္ထဲက်မယ့္အေျခအေန၊ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာ ထိပါးလာႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမွာ အာဏာသိမ္းခြင့္ရွိတယ္လို႕ အၿပီးသတ္အာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အခ်က္ကိုေတာင္ မျမင္ႏိုင္တာလား မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလားးး။။

စပ္မိစပ္ရာ ... အတင္းတုိထြာ

ဒီေန႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသာ ရွိရင္ ေမြးေန႕ ေမြးရက္ တထပ္တည္း က်တဲ့ အသက္ ၉၅ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႕ကို က်င္းပၾကရမွာပါ။ ဒီေန႕ကို ျမန္မာႏုိင္ငံကေလးမ်ားေန႕အျဖစ္ ဗိုလ္ေတဇေလးေတြ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း ေလးေတြ အားက်အတုယူႏုိင္ဖုိ႕ ဂုဏ္ျပဳသတ္မွတ္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ ေအာင္ဆန္းဆုိတဲ့ နာမည္ေတာင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေရွာင္က်ဥ္ေနၾကေလေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကေလးမ်ားေန႕လုပ္ေပးဖို႕ ဆုိတာကေတာ့ ေ၀း ေ၀း ေပါ့။

ျပည္ေထာင္စုေန႕ မိန္႕ခြန္းရွည္ႀကီးထဲမွာမ်ား ပင္လံုစာခ်ဳပ္တုိ႕ ေတာင္တန္းေဒသ ေခါင္းေဆာင္မ်ားတုိ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕ ဆုိတာေတြ ပါမွာစိုးလို႕မ်ားလားမသိ။ စကားတလံုးနဲ႕တလံုး ပါဆယ္နဲ႕ ပို႕ယူရတဲ့အထိ ေလးတြဲ႕စြာ သတိထားဖတ္ၾကားသြားပါေလရဲ႕။

ျပည္ေထာင္စုေန႕ က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေတာင္ ေျပာင္းလို႕ရသေလာက္ ေျပာင္းထားၿပီးမွေတာ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ ျဖစ္ေပၚလာပံုကေတာ့ မသိေလ ပိုေကာင္းေလလို႕ သေဘာထားလုိက္ေရာေပါ့။

သားသား( ၄)

စာမေရးတာၾကာၿပီး ျပန္ေရးဖို႕ ျပင္ေတာ့ သားသားအေၾကာင္းပဲ ေရးခ်င္လာတယ္။
ဒီတခါေတာ့ သားသားရဲ႕ ၀ါသနာတခ်ိဳ႕ မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္လို႕ပါ။

သူက စြန္႕ဦးတီထြင္ေတာ့ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆုိ ငယ္ငယ္က ကစားစရာအသစ္တခု ၀ယ္ေပးရင္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္းကိုင္မေဆာ့ဘူး။ သူ႕ကိုတေယာက္ေယာက္က ေဆာ့ျပရေသးတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး လုိ႕ သူစိတ္ခ်မွ ကိုင္တတ္တဲ့အမ်ိဳး။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ သူငယ္ငယ္က အပူေလာင္တာ ေခ်ာ္လဲတာ ဘာညာ သိပ္မရွိဘူး။ ဘယ္အလုပ္မဆို ခ်က္ခ်င္း ဇိုးကနဲ ဇတ္ကနဲ မလုပ္ဘူး။

သူ စိတ္၀င္စားတာက discorvery လုိမ်ိဳး မွတ္တမ္းကားေတြ ၊ ေနာက္ ကမၻာလံုး ေတြပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကမၻာလံု းခပ္ေသးေသးေတြပဲ ရလို႕ အႀကီးႀကီး ရရင္ ၀ယ္ေပးမယ္လို႕ ေျပာထားခဲ့ဘူးေတာ့ ထိုင္းကိုေရာက္တဲ့အခါ ကမၻာလံုးအႀကီးႀကီးေတြ ေတြ႕ရင္ ၀ယ္ခိုင္းတတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ခုနည္းနည္းႀကီးၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ ကိုင္တတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ google earth ကိုေဒါင္းလုပ္ဆြဲေပးခိုင္းေနၿပီ။ အိမ္ကို ႏုိင္ငံတကာက ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ တေယာက္ေယာက္လာလည္ရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံကလဲေမးၿပီး သြားရွာတာပဲ။ တခါတေလက် သူေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ ကို ျပန္သြားရွာၾကည့္တတ္သလို ခုေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကိုလဲ အေသအခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေနတတ္ၿပီ။ သူတက္တဲ့ေက်ာင္း ၊ ၿမိဳ႕အ၀င္လမ္း ၊ ေဆးရံု စသျဖင့္ ေတြ႕တဲ့အခါ မိဘေတြကို ေခၚ ေခၚ ျပတာပဲ။ သူကမၻာႀကီးက ႏုိင္ငံေတြ ၿမိဳ႕ေတြကို စိတ္၀င္စားတာကေတာ့ ခုကတည္းက သားသားဘယ္ေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေတြကို သြားလို႕ ရေတာ့မလဲ လို႕ ခဏခဏေမးတာပါပဲ။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတဲ့အခါ သားသြားခ်င္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြကို သြားလို႕ရလိမ့္မယ္လို႕ ေျဖေပးထားရတယ္။

ကိုယ့္အႀကိဳက္

ဘေလာ့ေလးကို ဖုန္သုတ္သန္႕စင္ရင္း ဘေလာ္ဂါညီမေလး ေပါက္ရဲ႕ ကိုယ့္အႀကိဳက္ tag ကုိေရးလိုက္ပါၿပီ။

ေရးလက္စျပတ္သြားေတာ့ ေရးရမွာ ပ်င္း။ ေရးရမွာ ပ်င္းေတာ့ ေခါင္းထဲက ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြ ေပၚလာတာေတာင္ ကီးဘုတ္ကို မႏွိပ္ခ်င္ ျဖစ္ရတာမို႕ ေခါင္းနဲ႕ ေမာ္နီတာ ႀကိဳးနဲ႕ ဆက္ထားၿပီး ေတြးသမွ် စာလံုးေပၚႏုိင္ေအာင္လုပ္တဲ့ စက္ကေလးမ်ား တီထြင္ၾကရင္ေကာင္းမယ္လို႕ စဥ္းစားမိေသးတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္တဲ့ကာတြန္းထဲက ဖိုးဆိတ္ျဖဴသာ ရွိေသးရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္။ တီထြင္ပါရဂူ ဖိုးဆိတ္ျဖဴဆိုရင္ေတာ့ ပူဆာတာ အကုန္လုပ္ေပးႏုိင္မွာပဲေနာ္။

ဘေလာ့မဖတ္မလည္ မေရး လုပ္ေနရင္း ညီမသက္ေ၀က အမကိုလဲ တဂ္ တဲ့အထဲပါတယ္ ေျပာလာတယ္။ ဘာအေၾကာင္းတဂ္ထားသလဲ ေမးေတာ့ ကိုယ္အႀကိဳက္ လံုခ်ည္(ထဘီ) ေလးအေၾကာင္းတဲ့။ ဗုေဒၶါလုိ႕ တမိပါတယ္။ ဘာလို႕ဆို ဒီမွာ ေနတာ ေဘာင္းဘီခ်ည္း၀တ္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိေရးရပါ့မလဲ ခက္လုိက္တာ လို႕ ညည္းမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရင္ အိမ္မွာေတာ့ လံုခ်ည္၀တ္ျဖစ္ေပမယ့္ အျပင္သြားရင္ ေဘာင္းဘီပဲ ၀တ္ျဖစ္ေနတာမို႕ ဘာအႀကိဳက္ဆံုးလဲေတာင္ စဥ္းစားမရျဖစ္ေနတယ္။


ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္က လံုခ်ည္(ထဘီ)၀တ္ခ်င္လြန္းလို႕ ေမေမတုိ႕ ေစ်း၀ယ္ထြက္တဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ိဳးမွာ သူတုိ႕ လံုခ်ည္ေတြ ယူၿပီး၀တ္ရင္း ေရသီနားခတ္တမ္းေဆာ့ခဲ့တာကို သတိရတယ္။ တကယ္လံုခ်ည္(ထဘီ)၀တ္ျဖစ္တာက ၉ တန္းမွပါ။ က်မတို႕ေက်ာင္းက ၈တန္းထိ စကဒ္၀တ္ခြင့္ေပးပါတယ္။ ၉ တန္းေရာက္ရင္ေတာ့ မျဖစ္မေန ထဘီ၀တ္ရမယ္ဆုိေတာ့ ထဘီမၿမဲတဲ့ က်မအဖို႕ ခါးပတ္ပတ္၀တ္ခဲ့ရပါတယ္။ ခါးတိုအက်ီ ၤနဲ႕ ထဘီခါးပတ္ ပတ္၀တ္ခဲ့ရတဲ့ ငယ္ဘ၀မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခါးသက္ဖြယ္ရာပါပဲ။ ေနာက္ ထဘီ၀တ္က်င့္ျဖစ္တယ္။ သူမ်ားေတြလို ဒီတုိင္း၀တ္ခ်င္လြန္းလို႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အိမ္ေနရင္း စကဒ္မ၀တ္ပဲ ထဘီ၀တ္ေနတယ္။ လူေရွ႕သူေရွ႕ဆုိ ထဘီျပင္၀တ္တတ္လြန္းလို႕ ခဏခဏ အဆူခံခဲ့ရတဲ့ ငယ္ဘ၀ပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက က်င့္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်မ ထဘီတခါ၀တ္ထားရင္ အၾကာႀကီးခံတယ္။ ျပန္ျပင္မ၀တ္ရေတာ့ဘူး။ ေဒါက္ထည့္၀တ္တတ္တာကလဲ ေကာလိပ္တတ္ေတာ့မွပါ။ ေဒါက္ေလးေဒါက္ တေဒါက္ခ်င္းထည့္တဲ့ ပတ္လည္ေဒါက္ကို ခ်ည္သားထည္ေတြမွာ ထည့္ျဖစ္ၿပီး ပြဲေနပြဲထုိင္အ၀တ္ေတြမွာေတာ့ ၂ ေဒါက္ၿပိဳင္ ေလးေဒါက္ ထည့္ၿပီး ပံုက်ပန္းက်၀တ္တတ္လာတယ္။

က်မက ပတ္ထဘီေတြ လံုခ်ည္စကဒ္ေတြကို မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ျပင္၀တ္လုိ႕ရတဲ့ ကြင္းလိုက္လံုခ်ည္ထဘီေလးေတြပဲ ႀကိဳက္ခဲ့တယ္။

ကုိယ္၀တ္တတ္စားတတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ တရုပ္ခ်ည္ထည္ေတြ ေခတ္စားလာတာကလဲ ေက်းဇူးးတင္စရာပဲ။ တရုပ္ခ်ည္ထည္က အဆင္ဆန္းဆန္းေလးေတြကို ႀကိဳက္တတ္သလို အပြင့္ႏုတ္ႏုတ္ေလးေတြကုိလဲ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ၀မ္းဆက္ေတြ ခ်ဳပ္၀တ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အျဖဴခံေပၚမွာ ပန္းေရာင္ အ၀ါေရာင္ အစိမ္းေရာင္နဲ႕ ငယ္ကၾကည့္ဖူးတဲ့ ဖန္စႀကၤာထဲက ပန္းပြင့္ပံုေလးေတြ ေဖာ္ထားတဲ့ တရုပ္ပိတ္၀မ္းဆက္ကေလးဟာ က်မရဲ႕ အစြဲလမ္းဆံုး ၀တ္စံုေလး ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္။

အလံုးေတြေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အလံုးအႀကီးကေန အေသးဆံုးထိ အေရာင္စံု အလံုး ဆုိဒ္စံု ၀ယ္၀တ္ခဲ့တယ္။ အျဖဴလံုးေတြခ်ည္းပဲမို႕ အေပၚက အက်ီ ၤကို အျဖဴနဲ႕ပဲ တြဲ၀တ္တတ္လြန္းလို႕ က်မရဲ႕ အေဆာင္ေသတၱာထဲမွာ ရွိသမွ်အက်ီ ၤ အျဖဴေရာင္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပၚမွာ ဖန္ခြက္အ၀ိုင္းေလာက္ရွိတဲ့ အျဖဴလံုးထဘီေလးတထည္ဟာလဲ က်မရဲ႕ ေဖးဘရိတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္။

အဲဒီေခတ္ၿပီးေတာ့ ဒါးႀကီးပါတိတ္ေခတ္၊ ဘူးပါတိတ္ေခတ္ေတြေရာက္လာေတာ့ က်မက ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြထဲ ပါေနၿပီျဖစ္ေတာ့ အ၀တ္အစားမွာ ေယာလံုခ်ည္အညိဳ၊ အနက္ ၊ အစိမ္းရင့္ေတြ ခ်ည္း ၀တ္ျဖစ္ျပန္ပါေရာ။ ၂ နံစပ္ အညိဳေယာလံုခ်ည္မွာ ေရာင္စံု စႀကၤာပံုေလးေတြ ပါတဲ့ ထဘီေလးတထည္ကို က်မျဖင့္ ဘယ္လိုမွ ေမ့မရႏုိင္တာ ဒီေန႕ထိပဲ။

ထုိင္းေရာက္ေတာ့ ပတ္ထဘီေလးေတြ ၀တ္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ လံုခ်ည္ကြင္းလိုက္ ၀တ္ရတာေလာက္ မႏွစ္သက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ ခ်ည္ထည္ကိုသာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စိတ္အခံေၾကာင့္ရယ္ ပတ္ထဘီေပၚက လက္နဲ႕ေရးတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ႏွစ္သက္မႈရယ္ေၾကာင့္ ၀ယ္ထားတဲ့ ပတ္ထဘီအနက္ေရာင္ေလးတထည္ကိုေတာ့ ဒီေန႕ထိ ႀကိဳက္မိတုန္းပါပဲ။

ကိုယ္ႀကိဳက္မိတဲ့ ပတ္ထဘီေလး ၀တ္ထားတယ္။

ေထာင္က ထြက္မယ့္ေန႕၀တ္ခဲ့ဘူးတဲ့ အစိမ္းရင့္ေပၚမွာ အျဖဴ ၂ ဆင့္ခ်ိတ္ အခၽြန္ေလး၊ ဘြဲ႕ယူတုန္းက ၀တ္တဲ့ အျဖဴေပၚ ေအာက္နားေရာင္စံုအခၽြန္းနဲ႕ ေဟမာေန၀င္းခ်ိတ္ဆင္ေလး ။
မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ၀တ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ပြင့္ကပ္ ပုဇြန္ဆီေရာင္ ဇာ၀တ္စံုေလး။

ကိုယ့္အႀကိဳက္ေတြကလဲ မ်ားလြန္းလွပါတယ္ ေပါက္ေရ… ဒီေလာက္ေရးျဖစ္တာပဲ ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္။

စာျပန္ေရးျဖစ္ေအာင္ သတိတရ တဂ္ေပးတဲ့ ညီမေပါက္ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္