က်ေနာ္ကို စၿပီးစစ္ေဆးေတာ့ က်ေနာ့္အခန္းကေန သီးသန္႔ အခန္းထဲကို ေခၚသြား ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို စၿပီးစစ္ေဆးပါတယ္။
“မင္းက မင္းအိမ္မွာမအိပ္ေတာ့ ဘယ္မွာသြားအိပ္တာလဲ၊ ဘယ္အိမ္ေတြက မင္းကို လက္ခံထားသလဲ”
က်ေနာ္လည္းကိုယ့္ကိုကယ္တင္ထားခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ထမင္းရွင္ေတြကို ဒုကၡ ေရာက္ေစမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳး မေရာက္ေစဖို႔ အတြက္ သူတို႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းကို သတိထား ေျဖဆိုၿပီး မႏၱေလးနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔က ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းေတြ မွာခိုကပ္ ေနထိုင္ခဲ့ရတယ္လို႔ ျပန္ေျဖဆိုခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီမွာသတိျပဳမိတာ တစ္ခုကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးေတြဟာ စံုုစမ္းစစ္ေဆးမႈတစ္ခု လုပ္တဲ့အခါတိုင္း သူတို႔ရဲ့ အစြမ္းအစနဲ႔ဘာမွ စံုစမ္းထားတာမရွိပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ထြက္ဆိုခ်က္ ေတြကိုသာ အသာေလးမွတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္၊ ဟိန္းေဟာက္ၿပီးမွ လုိက္ေရးသား မွတ္တမ္းလုပ္ တာကိုသာေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါအျပင္ ျပင္ပမွာ က်ေနာ္တို႔တေတြ လွုပ္ရွားမႈေတြ အတူတူ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ တခ်ိန္တည္း၊ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ အဖမ္းအဆီးခံရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ထြက္ဆိုခ်က္ေတြ မတူညီတဲ့ ထြက္ဆိုမႈမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ လိမ္လည္မႈကေပၚသြားၿပီး ျပန္လည္ စစ္ေဆးတာေတြ၊ ရိုက္ႏွက္တာေတြ ျပဳလုပ္ခံရပါတယ္။
စစ္ေဆးေနတဲ့ ရက္ေတြထဲက တစ္ရက္မွာ က်ေနာ့္ကို သူတို႔ေတြ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ စစ္ေဆးပါတယ္။ စၿပီးစစ္ေဆးခ်ိန္ထဲက ထမင္းလည္းမေကၽြး၊ ေရလည္းမတိုက္၊ အေပါ့အပါး သြားခြင့္ေတာင္ မေပးတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ ဒုကၡ စေရာက္ပါေတာ့တယ္။
သူတို႔ေမးသမွ်ေျဖေနရင္းက အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာတာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေရတစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ခ်င္ပါတယ္ လို႔ေျပာေတာ့ မရေသးဘူးဆိုၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။ ေရငတ္လာတာေၾကာင့္ သူတို႔ေမးသမွ် ဆက္မေျဖႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို လူကေမာဟိုက္လာၿပီး ေရေသာက္ခ်င္စိတ္မ်ား ထိန္းမႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္မိ ပါတယ္။
က်ေနာ့္ေဘးခန္းက ရဲေမာ္ထူးကလည္း ေရေသာက္ခ်င္တာရယ္၊ ဆီးသြားခ်င္တာရယ္ ကိုေတာင္းဆိုတဲ့ အသံကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရဲေမာ္ထူးအခန္းထဲက ေထာက္လွမ္းေရးက ေရေသာက္ခ်င္ရင္ ေသးမေပါက္ရဘူး။ ေသးေပါက္ခ်င္ရင္ ေရမေသာက္ရဘူးလို႔ ေျပာၿပီး ႀကိဳက္တာေရြးခိုင္း ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ရဲေမာ္ထူးက သူ႔မွာ ေရလည္း အင္မတန္ ငတ္ေနေၾကာင္း၊ ဆီးလည္း ဆက္မေအာင့္ႏိုင္ ေတာ့လို႔ ကိုက္ေနေၾကာင္း ေတာင္းေတာင္း ပန္ပန္နဲ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ့ “ေဟ့ေကာင္၊ မင္းကို လူလိုေျပာေနတာ နားမလည္ဘူးလား၊ မင္းအလုပ္ တခုတည္းမဟုတ္ဘူး၊ ငါမွာ အျခားအလုပ္ရွိေသးတယ္။ ျမန္ျမန္ေျပာ တစ္ခုပဲရမယ္” ဆိုတဲ့အသံႀကီးက ဟိန္းထြက္ လာပါတယ္။ ရဲေမာ္ထူးလည္း ဆီးပဲသြားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး အိမ္သာကို အျမန္ပို႔ ခိုင္းပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း ရဲေမာ္ထူး အခန္းဖက္က ကိစၥၿပီးလုိ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ အၾကာမွာပဲ က်ေနာ့္ေရွ႔စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး က်ေနာ္ ေျပာသမွ်ကို လိုက္ေရးေနတဲ့ သတၱ၀ါကို“အကို၊ က်ေနာ္ဆီးသြားခ်င္လို႔” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သတၱ၀ါက စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး “ေအး၊ လိုက္ပို႔ေပးမယ္” လို႔ျပန္ေျပာပါတယ္။
က်ြန္ေတာ္လည္း အခြင့္အေရးရတုန္း ေျပာဦးမွဆိုၿပီး“အကို၊ က်ေနာ္မနက္ကတည္းက ေရလည္းမေသာက္ရေသးဘူး၊ ေရေသာက္ခ်င္ပါတယ္။” ေျပာေတာ့“ေရေသာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေသးမေပါက္ဘူး၊ ေသးေပါက္ခ်င္ရင္ ေရမေသာက္ရဘူး၊ တစ္ခုရမယ္၊ အခုေရယူမလား၊ ဆီးေတာ့မသြားရဘူး၊ ေအာင့္ထား၊ ဒီအခန္းထဲမွာ သြားလို႔ကေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ လွ်ာနဲ႔ ျပန္လ်က္ရမယ္” က်ေနာ့္ကို ျပန္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ပါေတာ့ တယ္။
က်ေနာ္လည္း ေရမေသာက္ရလည္းေနပါေစ၊ ဆီးပဲသြားေတာ့မယ္လို႔ အေျဖျပန္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးကေန ဆက္ၿပီး “မင္းတို႔ ကိုေရမတိုက္တာ ေသးခဏ ခဏေပါက္လုိ႔၊ ငါတို႔အိမ္သာ လိုက္ပို႔ ရတာ အလုပ္ရႈပ္လို႔ မတိုက္တာရွင္းၿပီလား၊ ကဲအိမ္သာ သြားမယ္”
က်ေနာ္ကိုအိမ္သာ လိုက္ပို႔ပါတယ္။ အိမ္သာကိုေရာက္ေတာ့ ဆီးကိုအရင္သြားၿပီး အိမ္သာထဲက ေရကို ေသာက္ေရအျဖစ္ သက္မွတ္ၿပီး အငမ္းမရ အ၀ေသာက္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ က်ေနာ့္ပါးစပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ သုတ္ပါတယ္။ တစ္ရက္ေလာက္ ေရငတ္ေနလို႔ အိမ္သာထဲကေရကို ေသာက္လိုက္ရတာနဲ႔ အေတာ့္ကို လန္းလန္း ဆန္းဆန္း ျဖစ္သြား ပါတယ္။ က်ေနာ့္အာေခါင္ေတြျပန္ၿပီး စိုစြတ္ လာပါေတာ့တယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ညကက်ေနာ့္ကို တစ္ညလံုးစစ္ေဆးထားလို႔ ပင္ပန္းၿပီး အိပ္ေမာက်ေနတုန္း က်ေနာ့္ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္တဲ့အသံၾကားလို႔ ရုတ္တရတ္လန္႔ ႏိုးသြားပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ့္ေျခေထာက္ကို ဖိနပ္ ေတြနဲ႔ကန္ၿပီး အတင္းထခိုင္းပါတယ္။
“ေဟ့ေကာင္…ထစမ္း၊ မင္းဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲက(MT ၃၈၀၊၅၄)ဆိုတာ ဘာသေကၤတလဲ”
က်ေနာ္က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေဒါပံုၿမိဳ႔နယ္က အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသား ျမတ္သူကို ေထာက္လွမ္းေရးက လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္အတြင္းက ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး တရားရံုးထုတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အမႈကိုင္ရဲမွ ျမတ္သူအား ပုဒ္မ၃၈၀၊၅၄ ျဖင့္ အမႈဖြင့္ အေရးယူခဲ့ ေၾကာင္း၊ အဲဒီကိစၥအားသိ၍ မွတ္သားထားျခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိက ယံုၾကည္ပံုမေပါက္ပဲ
“မင္းမလိမ္နဲ႔…ဒါေတာထဲက မိုးသီးဇြန္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အဆက္အသြယ္ သေကၤတ မဟုတ္လား” ဆိုၿပီးတဖက္သက္စတင္ စြပ္စြဲပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က မဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုပါတယ္။ ဒါဘာသေကၤတလဲဆိုၿပီး
က်ေနာ္ေဒါသ ထြက္ထြက္နဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“ေအး၊ ငါတို႔စံုစမ္းၾကည့္ဦးမယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းပိုနာၿပီသာမွတ္”
ေနာက္တခုကေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ဘုန္းဘုန္းက ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းေအာင္ဆိုၿပီး ေပးထားတဲ့ အင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားက ပိတ္စအနီေလးက ေထာက္လွမ္းေရးရဲ့ အႏၱရာယ္က မကာကြယ္ႏိုင္ပဲ အမႈပါ ထပ္တက္ လိုက္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ့္ကို စစ္ေဆးေနစဥ္မွာ က်ေနာ္ဖမ္းမိခံရစဥ္က က်ေနာ္နဲ႔အတူပါလာတဲ့ အိတ္နဲ႔ အျခား ပစၥည္းေတြကို တစ္ေယာက္ကယူလာၿပီး အခန္းထဲ၀င္လာပါတယ္။ၿပီးေတာ့
“ေဟ့ေကာင္၊ ဒီအနီေရာင္က ပိတ္စလား၊ လက္ပက္လား၊ နဖူးစည္းလား၊ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္တဲ့သေကၤတ လား”
“က်ြန္ေတာ္က ဘာသေကၤတမွမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေျပာၿပီး ဒီပစၥည္းဟာအင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားက စြန္႔တဲ့ သကၤန္းစျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီသကၤန္းစမွာ အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦး ေဂါပကအဖြဲ႔ရဲ့ တံဆိပ္တံုးလည္း ပါေၾကာင္း ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဘာမွဆက္မေမးေတာ့လို႔ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ ထင္ေပ မယ့္ က်ေနာ့္အမႈကို စစ္ခံုရံုးမွာ တင္ၿပီးစစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ခြပ္ေဒါင္းတံဆိပ္ပါ အနီေရာင္လက္ပတ္ဆိုၿပီး သက္ေသခံ ပစၥည္း အျဖစ္နဲ႔ တင္ပါတယ္။
အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားက သကၤန္းစဟာ န၀တရဲ့ စစ္ခံုရံုးေရာက္ေတာ့မွ ခြပ္ေဒါင္း လက္ပက္ဘ၀ကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းသြားလို႔ က်ေနာ ္တအံ့တၾသ ျဖစ္သြားမိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment