ေပ်ာက္္ဆံုးေနတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ

ဒီလိုလာေရာက္ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ၾကတယ္

ဒီေန႕ ထိုင္း ျမန္မာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္တဲ့ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က တရုပ္ဘံုေက်ာင္းမွာ ႏွစ္စဥ္က်င္းပေနၿမဲ ျဖစ္တဲ့ ဆန္လႈပြဲကို ျပဳလုပ္သြားပါတယ္၊ ဒီအလႈပြဲမွာ အမ်ားဆံုး လာေရာက္တဲ့ ဆန္လက္ခံယူသူမ်ားကေတာ့ ျမန္မာနယ္စပ္ၿမိဳ႕ကေလး ျဖစ္တဲ့ ျမ၀တီၿမိဳ႕က ႏွစ္ေသာင္းခန္႕ေသာ ျမန္မာျပည္သားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊
တခ်ိန္က အာရွမွာ ေရႊႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႕ ရန္ကုန္ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ ေခတ္အမီဆံုးအျဖစ္ အားက်ခံခဲ့ရတဲ့၊ ေနာက္ သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႕ဗမာ လို႕ အားရပါးရ ဟစ္ေၾကြးခဲ့ၾကရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံန႕ဲ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ အခုလို အလႈခံစားရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ပါၿပီလား၊
ကေလးေတြတို႕လို႕တြဲေလာင္းနဲ႕ အေမေတြ၊ သားသမီးေတြကို လက္္ဆြဲလို႕ တမိသားစုလံုး ခ်ီတက္လာတဲ့ မိသားစုေတြ၊ ေသာင္ရင္းျမစ္ကေလးျခားေနယံုနဲ႕ ေနထိုင္မႈ၊ လံုျခံဳမႈေတြ ကြာျခားသြားတဲ့ ဘ၀ေတြ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ က်မရင္ထဲဆို႕နစ္ေၾကကြဲရပါတယ္၊

ဒီလို လက္ကို ေဆးဆိုးမွတ္သားရျပန္တယ္

ၿပီးရင္ လက္မွတ္ကေလးေတြယူလို႕ တေယာက္တေစာင္တဲ့

ကေလးေတြကို မုန္႕ေ၀ဖို႕ တန္းစီလို႕ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ တန္းစီစနစ္နဲ႕ ရင္းႏွီးယဥ္ပါးမႈမရွိတဲ့ ဘ၀ေတြမို႕ စုၿပံဳတိုးခဲ့တာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေ၀မယ့္သူက အရမ္းခက္ခဲၿပီး မေ၀ျဖစ္ ျဖစ္သြားေတာ့ ျမင္လုိက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာေလးေတြဟာ အျပစ္ကင္းစင္လြန္းပါတယ္၊

တန္းမစီတတ္လို႕ မုန္႕မရျဖစ္သြားတဲ့ကေလးေတြ

ဒီလိုေနရာခ်ထားေပးတာလည္း ခံရတာပါပဲ

ကေလးေတြကလဲ ေနပူပူ ဆူညံညံသံေတြ ၾကားမွာ ခုလို

သူတို႕ေတြကို ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ခုလို တိုးေ၀ွ႕ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတာကို ျမင္ေတြ႕ရေတာ့ ေခတ္မွီဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ေနသူမ်ားကို ေခၚျပခ်င္လိုက္တာ၊ ေမြးေန႕ပြဲ တခုကို သိန္း ၆၀ အကုန္ခံက်င္းပတတ္တဲ့၊ လွည္းက်ိဳးထမ္းပြဲကို စိန္ေတြစီၿပီး သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္ခံတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲလို႕ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ေနရာယူေနသူေတြကို ျမင္ေစခ်င္လိုက္တာ၊
..

ဒီလို ေပးလႈတာေပါ့။ တေယာက္တထုပ္ေနာ္

ဒီအထုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့

ဒီလူအုပ္ေတြထဲက မ်က္ႏွာညိႈးငယ္စြာနဲ႕ ဆန္ ၅ ကီလို၊ ငါးေသတၱာ၂ဘူး၊ မာမား ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ၂ ထုပ္၊ဆားတထုပ္ ၊အခ်ိဳၽမႈန္႕ အထုပ္ေသး တထုပ္ ပါတဲ့ အထုပ္တထုပ္ရဖို႕ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့ ဒီျမင္ကြင္းေတြ.....

က်မကေတာ့ျဖင့္ ခံစားလို႕ မရႏိုင္ပါဘူး၊ ေခတ္စနစ္တခု ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနရတဲ့ ႏိုင္ငံသား ဂုဏ္သိကၡာေတြအတြက္ ဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါသလဲ.....၊
သမီးတို႕ စီးပြားေရး အဆင္မေျပလို႕ ဒီဆန္ကို လာယူတာပါ.......
ဒီတေန႕စာေလာက္ ရလဲ မဆိုးပါဘူး အန္တီရဲ႕ ၊ဒါ့ေၾကာင့္အမနဲ႕ လိုက္လာတာေလ...
မနက္ ၇ နာရီကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တာ...ျမ၀တီမွာ အလုပ္လဲရွားတယ္ အမရယ္ ...
က်မ က်ဘန္းအလုပ္ပဲ လုပ္ရပါတယ္..အလုပ္ရတဲ့ေန႕ တေန႕ ေထာင့္ငါးရာမွာ ဆန္ဖိုးက ၁၂၀၀ အမရယ္္ စားလို႕ မေလာက္ဘူး။ ကေလး ၂ ေယာက္မွာ တေယာက္က ေက်ာင္းေနတယ္ေလ.....ဒီလုိပဲ...ရုန္းကန္ရတာပဲ အမရယ္.........
အဖြားတို႕ လာတာ ဒီကို ဘတ္ ၃၀ ကုန္တယ္ ၊ အျပန္အတြက္ေတာ့ ေတာင္းရမ္း ျပန္ရမွာပါပဲ.........
ဆရာေလးျဖင့္ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္သားေတြကို ခုလိုေတြ႕ေတာ့ ၀မ္းနည္းလိုက္တာ.....စိတ္မေကာင္းဘူး တကယ္ပဲ.........
လူေတြက ရင္ဖြင့္လိုက္ၾကတာ.........

သူတို႕ ျပန္ၾကေလၿပီ

က်မကေရာ ........ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါအံ့နည္း။။။။။။။။။။