သားသား (၂)

အိမ္နားက ကေလးေတြ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးေတြရဲ႕ လူလည္က်တာေတြ ေတြ႕လာရေတာ့ သားငယ္ဘ၀ အေၾကာင္းေလး သတိတရ ေရးခ်င္လာျပန္တယ္။

သားသားအသက္ ၃..၄ ႏွစ္ေလာက္က စကားအရမ္းေျပာပါတယ္။ သူ႕ကို ကိုကိုႀကီးလို႕ ေခၚမွ ႀကိဳက္တယ္။ သူက သူ႕ထက္ငယ္သူေတြက သူ႕နာမည္ေခၚၿပီး ေျပာရင္ ကိုကိုႀကီးလို႕ေခၚေလ ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္ ဆုိၿပီး ေျပာတတ္တယ္။ တေန႕ သူ႕အေဖဘက္က အဖြားအိမ္ကို သြားလည္ေတာ့ အဲဒီအိမ္ကို အရင္လာလည္ေနတဲ့ သားသားနဲ႕ ႏွစ္၀မ္းကြဲညီအကို ေတာ္တဲ့ ကေလးေလးကလဲ ေရာက္ေနတယ္။ ကေလးက သားသားထက္ ၁ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးၿပီး ခပ္ေအးေအးေလးပဲ။ သူတုိ႕ ၂ေယာက္ ကေလးခ်င္း ညီအကိုေတာ္တယ္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး အတူေဆာ့ၾကလို႕ ေျပာၿပီး လူႀကီးေတြက စကားေျပာေနၾကတာေပါ့။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုကိုႀကီးကေလ ကိုကိုႀကီးကေလနဲ႕ သားက ေျပာေနလို႕ ဟဲ့ သားက ငယ္တယ္ ။ သူ႕ကို ကိုကိုႀကီးလို႕ ေခၚရမယ္ဆုိလဲမရဘူး။ သူက ကုိကုိႀကီးပဲ ဆိုလို႕ ဟိုကအေမက ရပါတယ္ ကေလးပဲ ထားလိုက္ပါ ဆိုေတာ့ ရတယ္တဲ့ ေတြ႕လား သားက ကိုကိုႀကီးပဲေနာ္လို႕ ျပန္ေျပာလို႕ ရယ္လိုက္ၾကရတာေလ အဲဒီတုန္းက။

သူ႕ကို ဓါတ္ပံုရုိက္လို႕ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ သားသား

ေနာက္ သူငယ္ငယ္က ရက္သားေလးတုန္းက ကေလးေလးေတြ ၀တ္တဲ့ ဇီးကြက္အက်ီ ၤေလး ၀တ္ေပးထားေတာ့ သူ႕အေဖက မခ်ီတတ္ခ်ီတတ္နဲ႕ ခ်ီၿပီး ေယာက္်ားေလးလား မိန္းမေလးလား အဲလိုေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို က်မအေမသူ႕အဖြားက ျပန္ေျပာတာၾကားထားၿပီး သူ႕အေဖဘက္က အဖြားကို တခါတေလ စိတ္လိုလက္ရ သားသားငယ္ငယ္တုန္းကေလ ပါပါးက ေယာက္်ားေလးလား မိန္းမေလးလား ဆိုၿပီး ဒီလိုလုပ္တယ္ လို႕လဲ ကေလးေလး ခ်ီသလို လုပ္ျပၿပီး ျပန္ေျပာတတ္တယ္။

သူ႕အသက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ကဆို ဘာျပန္ေျပာေျပာ သားသားငယ္ငယ္တုန္းကေလ နဲ႕ အစခ်ီလို႕ ေစ်းထဲက လူေတြက ေဟ့ေကာင္မင္းက ခုလူႀကီးျဖစ္ေနလို႕လား ငယ္ငယ္တုန္းကလို႕ ေျပာရေအာင္လို႕ ျပန္ေမးၾကရတယ္။

ေနာက္သူ႕ဦးေလးတေယာက္ ေငြလႊဲမယ္ဆုိ ေငြေတြကို ပီနန္အိတ္ထဲထည့္ၿပီး သယ္တာ ျမင္ျမင္ေနေတာ့ တေန႕သူက ထူးထူးျခားျခားေျပာလာတယ္။ မာမားတဲ့ ပါပါး ႏုိင္ငံျခားက ျပန္လာရင္ ပိုက္ဆံေတြကိုေလ ဒီလိုအမ်ားႀကီး သယ္လာမွာေနာ္တဲ့။ ပီနန္အိတ္ကို ထမ္းထားတဲ့ ပံုစံနဲ႕ ခါးေလးကုန္းၿပီး သယ္လာပံု လုပ္ျပတယ္။ ေနာက္ ဆယ္ထပ္တုိက္ေဆာက္ၿပီး တည္းခိုခန္း လုပ္စားမယ္တဲ့။ သားစီးဖို႕ ဓါတ္ေလွကား တပ္ဦးမယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ပုသိမ္မွာ တည္းခိုခန္းေတြကို အထပ္အျမင့္ေတြနဲ႕ အၿပိဳင္အဆိုင္ေဆာက္ေနခ်ိန္ေပါ့။ သူ႕အေဖကို ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္တယ္ပဲ ေျပာထားေတာ့ သူကလဲ အဲလုိပဲ စိတ္ကူးယဥ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။ က်မမွာ အဲဒီတုန္းက ရယ္ရခက္ ငိုရခက္ပါပဲ။

ေနာက္ သူ႕အေဖဖက္က အေဒၚေတြက ေက်ာင္းဆရာမေတြ လုပ္ၾကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ဆုိ သြားလည္ျဖစ္တယ္။ သူတုိ႕ကလဲ ေလွ်ာ္ဖြတ္ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေန႕ခင္းဘက္ တေရးတေမာ အိပ္ရင္ သူက မအိပ္ရဘူးေလ အလုပ္ လုပ္တဲ့။ လုပ္စရာမရွိဘူးေလ သားသားရဲ႕ ဆုိေတာ့ လုပ္စရာမရွိရင္ ဆိုင္ထြက္တဲ့။ ျမန္မာထမင္းဟင္းေရာင္းတဲ့။ အိမ္မွာ ဧည့္သည္တခ်ိဳ႕လာလုိ႕ ဆုိင္မွာ လိုက္ေကၽြးရင္ က်မက အစားအေသာက္ေရာင္းတာ အရမ္းျမတ္တယ္။ ဘာညာ အၿမဲေျပာတတ္တာကို သူမွတ္ထားတာျဖစ္မယ္။ သူ႕အေဒၚေတြဆိုတာ ရယ္လိုက္ၾကတာ။ အံမယ္ ငါတုိ႕ တူေလးက စီးပြားေရးကို ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ နားလည္ေနပါလားေပါ့။

သူအေဒၚသူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တခါတေလ လာလည္လို႕ အေၾကာ္ေတြ လဘက္ရည္ေတြ ၀ယ္ေကၽြးတယ္ဆုိရင္လဲ သူနဲ႕ တုိးရင္ ဘာလို႕ သူမ်ားေတြကို ၀ယ္ေကၽြးတာလဲ ပို္က္ဆံကုန္တာေပါ့ လုပ္ေနလို႕ ဟိုက ဧည့္သည္က ဆက္ပဲ စားရမလို မစား ရမလိုနဲ႕ဟဲ့ နင္တူက လူလည္ပဲ သားရယ္ အန္တီတို႕၀ယ္ေကၽြးတာပါ ဘာညာ လုပ္ရတယ္။ အဲဒါ အသက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္ေနတာေလ။

ခု အသက္ ၁၀ ႏွစ္မွာေတာ့ သူက အြန္လိုင္းဂိမ္းကစားတာျမန္ဖို႕ ထပ္ထည့္ရမယ့္ ဘာကဒ္ဆိုလဲ အဲဒီကဒ္ကိုလဲ ပူဆာတတ္ေနၿပီ။ ဟိုတေလာက ဘတ္တေထာင္တန္ အတုေပၚေနတယ္ အစစ္အတုဘယ္လိုခြဲရမလဲ မသိဘူးလို႕ သူ႕အေဖနဲ႕အေမ အခ်ီအခ်ေျပာေနေတာ့ သားသိတာ ၾကာၿပီ။ သားခြဲတတ္တယ္တဲ့။ ဘယ္လိုခြဲရလဲ သားဘယ္လုိသိလဲ ဆိုေတာ့ အင္တာနက္ထဲမွာ ပါတယ္ေလတဲ့ သူကပဲ လင့္တခုကေန ရွာၿပီး ဘယ္ေနရာက ဘာ ရွင္းျပေနေတာ့တယ္။

ခုတေလာေတာ့ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သားသိတာ ၾကာၿပီ ဆိုတဲ့ လက္သံုးစကားနဲ႕ ေျပာေနျပန္ပါတယ္။
(သားသားပို႕စ္ေတြကေတာ့ ေရးမကုန္ႏုိင္ေပါ့ လာဦးမယ္ေနာ္)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္