ႏွစ္သစ္မကူးခင္ တက္ဂ္အေၾကြးကို ဆပ္ပါလို႕ ေျပာလာတဲ့ ဖိုးဂ်ဴလိုင္အတြက္ ေရးတဲ့ စာ
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႕ ဆံပင္က တိုတို (တိုတာမွ ေယာက္်ားေကလို ညွပ္ထားေတာ့ ထိပ္လယ္က ဆံပင္က ေထာင္ေတာင္ေနတယ္) နဲ႕ ေကာင္မေလးတေယာက္ ဆယ္တန္းေအာင္လို႕ ေကာလိပ္တက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
ေကာလိပ္ဆိုေတာ့လဲ ေပ်ာ္တာေပါ့။ အသက္က ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တခါတရံ အဲဒီေခတ္က မိန္းကေလးေတြသိပ္မ၀တ္တဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႕ ရွပ္အက်ီ ၤလဲ ၀တ္တတ္ေသးတဲ့ ေကာင္မေလးေပါ့။ ေကာလိပ္ကို စက္ဘီးနဲ႕ ေက်ာင္းတက္တယ္။ သူနဲ႕ တူတူေက်ာင္းတက္တဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ ဆုိေတာ့ ၂ ေယာက္ စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႕ေပါ့။
သူတို႕ေန႕တုိင္း ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တူတဲ့ ေမဂ်ာတူေတြနဲ႕ အၿမဲတမ္း စကားမေျပာျဖစ္ေပမယ့္ တူတူစက္ဘီးစီးေနက် မ်က္မွန္းေတာ့ တမ္းမိေနတဲ့ ေကာင္ေလးအုပ္စုလဲ ရွိေသးတယ္။ တေန႕ေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႕ ေက်ာင္းတူတူ တက္ေနက် ေကာင္မေလးက ေက်ာင္းမတက္ဘူး။
ေကာင္မေလးကလဲ တေယာက္တည္း စက္ဘီးနင္းလာရေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္နင္းတယ္ ခါတုိင္းလို စကားတေျပာေျပာ ေအးေအးေဆးေဆးမဟုတ္ဘူး။ သူ႕ေနာက္မွာလဲ စက္ဘီးတစီးက အျမန္လိုက္စီးေနတယ္။ ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ ျမင္ဖူးေနက်။ အတန္းထဲကပဲ ပရယ္တီကယ္ လုပ္ရင္ တခန္းတည္း။ ဒါေပမယ့္ တခါမွစကားမေျပာဖူးဘူး။ ေက်ာင္းတက္တာကလဲ ၁ လေက်ာ္ ၂ လနီးပါးပဲ ရွိေသးခ်ိန္ကိုး ။ ေနာက္က စက္ဘီးအနားကပ္လာတယ္ထင္လိုက္ စက္ဘီးကို ျမန္ျမန္စီးလိုက္ လုပ္ေနရင္း ခရီးတ၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးနာမည္ ေခၚသံၾကားရေရာ။ ဒုကၡပါပဲေပါ့ ငါ့ကိုမ်ား စကားလိုက္ေျပာမလို႕လား ေက်ာင္းကို ျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ အားစိုက္နင္းစမ္း။
စိတ္ထဲမွာ အဲလိုေျပာရင္း ခပ္ျမန္ျမန္အရွိန္ကို ျမွင့္နင္း။ ေနာက္က ေကာင္ေလးကလဲ စကားေျပာဖို႕ လုိက္သလို ခပ္ျမန္ျမန္လိုက္နင္းရင္း နာမည္ကို တရစပ္ေခၚ။
ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းကိုေရာက္။ တေန႕ ၿပီးသြားတယ္။ ကုိယ့္ကို ေက်ာင္းမွာက်ေတာ့လဲ လာစကားမေျပာရဲဘူး အဲဒီကိုယ္ေတာ္က။ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေတာ့ ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္ေသး။ သူေက်ာင္းမတက္မခ်င္းကုိယ့္မွာလဲ ဒီဒုကၡအရႈပ္ႀကီးနဲ႕ စိတ္ညစ္ခဲ့ရ။
ဘုရားဘုရား ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ ဒီနည္းနဲ႕ ရည္းစားစကား ေျပာတာလဲ တခါမွမခံဘူး။ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တုန္းကေတာ့ စာေပးတာမ်ိဳးပဲ ရွိတာကိုး။ ဒါေတာင္ ေက်ာင္းက ထုိင္ခံုထဲမွာ လာထည့္ထားတာပဲ။ ေက်ာင္းနဲ႕ အိမ္ကလဲ နီး။ တခါကိုယ့္ကို စတဲ့ အတန္းထဲက ေကာာင္ေလးတေယာက္ကုိ စီးထားတဲ့ ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႕ ေကာက္ေပါက္လိုက္လို႕ ေခါင္းေပါက္သြားတာလဲ ရွိဖူးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္နဲ႕ ပါးစပ္ကို ေၾကာက္ၿပီး ေတာ္ရံုဘယ္သူမွ လိုက္စကားေျပာရဲတာမဟုတ္။ ဒါနဲ႕ ၃ ရက္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့စက္ဘီးကို အရွိန္ေလွ်ာ့။ ေနာက္ စက္ဘီးကို ရပ္ၿပီးဆင္းလိုက္တယ္။ နင္ဘာေျပာခ်င္ေနတာလဲ လို႕ ခပ္မာမာေမးလုိက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေက်ာင္းမတက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဘာလို႕ ေက်ာင္းမတက္လဲ ေမးတယ္။ ေနာက္ နင္က ငါေျပာတဲ့စကားကိုမွ နားမေထာင္ပဲ စက္ဘီးကို အျမန္စြတ္စီးေနတာကိုးတဲ့။ အမ္…. နင္နဲ႕ငါမွမသိတာ နင္က ဘာစကားေျပာစရာလိုလို႕လဲ လို႕ ျပန္ေမးေတာ့ အဲဒီ(ေက်ာင္းမတက္တဲ့ )ေကာင္မေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို သူက ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မိပါသတဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႕ ေက်ာင္းမတက္လဲ ဆိုတာကို ေကာင္မေလးကို လုိက္ေမးတာပါတဲ့။ ေသဟဲ့ နႏၵိယ( ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးဦး ၊ ေကာင္မေလးဆိုတာ က်မ.ဟိဟိ)။ (မွားတဲ့အခါလဲ မွားေပမေပါ့ေနာ္)
ကိုဂ်ဴလိုင္ တက္ဂ္ထားတဲ့ တခါတုန္းက…… ဆိုတာဒီမွာတင္ ၿပီးပါၿပီ။
လက္ကအရွိန္မေသဘူး ဆက္ၿပီးေရးခ်င္ေသးေတာ့ ဇာတ္လမ္းကို ဒီေန႕ထိ ဆက္ေပးရမယ္ဆုိရင္….
၃ ရက္ေလာက္စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ ဒုကၡက ကင္းလြတ္သြားၿပီး အဲဒီေကာင္ေလးဟာ က်မရဲ႕ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းထဲကို စာရင္း၀င္သြားတာ ဒီေန႕ထိပါပဲ။ က်မသူငယ္ခ်င္းကလဲ သူ႕ကို မႀကိဳက္ခဲ့ပါဘူး။ ခုေလာက္ဆို ပါေမာကၡျဖစ္ေနမလားမသိ။ က်မနဲ႕ေနာက္ဆံုးေတြ႕ေတာ့ ကထိက။
၂၀၀၅ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက က်မ မဂၤလာေစ်းက အျပန္ ေက်ာက္ေျမာင္းသီတာလမ္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီကို ၀င္ အဲဒီကေန ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို သြားဖုိ႕ ကားဂိတ္ကို လမ္းေလွ်ာက္အထြက္ ၊ကားတစီးေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီဒူးက်နဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္နဲ႕ တေယာက္က နင္-- မဟုတ္လားတဲ့၊ က်မနာမည္ကို ေမးေနတဲ့ အဲဒီတေယာက္ကို မသိတာမို႕ ဟုတ္တယ္ နင္ကဘယ္သူလဲ ဆုိေတာ့ မ်က္မွန္ကို ခၽြတ္ၿပီး ရယ္ျပတဲ ့သူငယ္ခ်င္းက ခုန ကိုယ္ေတာ္ေပါ့။ ငယ္ငယ္က ပိန္ပိန္မည္းမည္းေလးရွည္ရွည္ေလးက ခုေတာ့၀တုတ္ စိုစုိေျပေျပျဖစ္လို႕။
သူသေဘာၤသားလုပ္ၿပီး ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ ေနတယ္တဲ့။ သူ႕ထက္ အသက္ေတာ္ေတာ္ငယ္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးတေယာက္အေဖ ျဖစ္ေနေလရဲ႕။ ဘယ္သြားမလို႕လဲ ငါလိုက္ပို႕ေပးမယ္ ဆုိၿပီး သူ႕ကားေပၚတင္ စေကာ့ေစ်းေရာက္။ ထံုးစံအတုိင္း အစားအေသာက္တန္းအရင္သြား မေတြ႕တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ အာရုိက္ရင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္းစားေနတာကို မုဒိတာပြားၿပီး သူေကၽြးတာ စား။ ခု ဒီပို႕စ္ကို ေရးရင္း သူ႕ကို သတိတရျဖစ္ေနမိပါေသးတယ္။(သူလား နာမည္ေက်ာ္ဂီတစာဆို ေမာင္ေၾကးမံုနဲ႕ အမ်ိ္ဳးအရင္းႀကီးလဲ ေတာ္တယ္ သိလား) တကယ္လို႕မ်ား ဒီပို႕စ္ကို သူဖတ္မိရင္ က်မကို ဆက္သြယ္လာႏုိင္ပါေစေသာ္၀္။ (သူက ဘေလာ့ေတြဘာေတြလဲ စိတ္၀င္စားမယ္ မထင္ပါဘူးေလ။)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
