သိဂၤါရသႀကၤန္….

( ဓါတ္ပံုကိုေမးလ္ထဲက ရပါသည္)

ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ…..

သီခ်င္းသံ ဆူညံညံမရွိ။ ၀မ္းတူး တီးေကာ္ စားပြဲထုိးရဲ႕ ေအာ္သံမရွိ။
ေငြရွင္းဖို႕ေအာ္ေခၚသံမရွိ၊ ပလာတာ ရိုက္သံ နံျပားရိုက္သံ ဆူညံညံမရွိ။
ပကတိ တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ဒီဆုိင္ေလးမွာ လဘက္ရည္ေကာင္းေကာင္း၊ ပလာတာ ေကာင္းေကာင္း၊ စမူဆာ ေကာင္းေကာင္း ရွိေနျပန္သည္။
ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးကို သတိတရ ထုိင္ေနျဖစ္တုန္းပင္။

ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ…
ေအးခ်မ္းျခင္း ရွိသည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းရွိသည္။
ေဖာ္ေရြတဲ့ အၿပံဳးေတြ ရွိသည္။ရိုးသားတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ ရွိသည္။
ၾကင္နာတတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးသားေတြကို ျမင္ေနရသည္။
ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးကို သတိတရ ထုိင္ေနျဖစ္တုန္းပင္။

ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ..
တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ ထုိင္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
တေယာက္လက္ကို တေယာက္ဆုပ္ကာ ထုိင္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
တေယာက္ အသက္ရႈသံကို တေယာက္နားစိုက္ကာ ထုိင္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
တေယာက္ အနာဂတ္တေယာက္ ေ၀မွ်ကာ ထိုင္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။
တေယာက္ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကို တေယာက္က ပိုင္္ဆိုင္ထားၾကသည္။
ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးကို သတိတရ ထိုင္ေနျဖစ္တုန္းပင္။

ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ…
ေကာင္ေလးတေယာက္ သူ႕ေကာင္မေလးကို ထုိင္ေစာင့္ေနပံုရသည္။
အသက္ခပ္လတ္လတ္တေယာက္က တစံုတေယာက္ကို ထုိင္ေစာင့္ေနပံုရသည္။
အရြယ္ေတာ္ဟိုင္းတဲ့ လူပ်ိဳသိုးႀကီးတေယာက္ တစံုတဦးကို ထုိင္ေငးေနပံုရသည္။
ဟမ္းဖုန္းကို ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ဦးေလးႀကီးတေယာက္လဲ လာထိုင္ေသာက္ေနသည္။
ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးကို သတိတရ ထုိင္ေနျဖစ္တုန္းပင္။

ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ…
ပိေတာက္ေတြနဲ႕ ေကာင္မေလးတေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထုိင္ေနခဲ့ဖူးသည္။
ပိေတာက္ေတြနဲ႕ မိန္းမပ်ဴိတေယာက္ ေစာင့္စားေနခဲ့ဖူးသည္။
ပိေတာက္ေတြနဲ႕ ဇနီးတေယာက္ ဂုဏ္ယူေနခဲ့ဖူးသည္။
ပိေတာက္ေတြေရႊရည္လူးခဲ့ေသာ ဧၿပီလတြင္ ႏွစ္ေယာက္တဘ၀ခရီးကို စတင္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေပသည္။

ဒီလဘက္ရည္ဆုိင္ေလးကို သတိတရ ထုိင္ျဖစ္ေနတုန္းပင္။

(၁၉၉၆ ဧၿပီလ အမွတ္တရ)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္