Wednesday, September 16, 2009

ဘ၀ဒုိင္ယာရီ အပိုင္း၂ ၊ အခန္း(၁၀)

အခန္း(၁၀)
ေထာင္မွာ မွတ္မွတ္ရရ ေထာင္တြင္း ရိုက္မႈတခု ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ခုေနျပန္ေျပာရင္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္သလိုပဲ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ေနတဲ့ မိန္းမေထာင္ထဲမွာ အိပ္ေမာက်ခါစ ၁၀ နာရီေက်ာ္ ၁၁ နာရီနီးပါးေလာက္မွာ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားသံေတြက ေတာ္ေတာ့ကို ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ဖြယ္ရာပါပဲ။ ေထာင္လန္႕ရင္ တေယာက္က စေအာ္တဲ့အခါ က်န္တဲ့လူေတြကလဲ ဘာမွန္းမသိပဲ လိုက္ေအာ္ၾကတယ္ ဘာညာဆုိတာေတြက ၾကားဖူးထားေတာ့ ကိုယ္လဲ ဘာလုပ္ရမယ္မသိဘူး။ အိပ္ေနရာကေန ငုတ္တုတ္ေလးေတြ ထထိုင္ၿပီး မ်က္လံုး အ၀ိုင္းသားနဲ႕ ဘာမွမျမင္ရပဲ ၾကားေနရတ့ဲ အသံကို နားစြင့္ေနခဲ့ရတယ္ေလ။

ရိုက္မႈျဖစ္စဥ္ကေတာ့ ႏွစ္ႀကီး VIP ေတြထဲမွာ သံလမ္းခိုးမႈ ၁၆/၁ နဲ႕ ၁၀ ႏွစ္က်ခဲ့တဲ့ အမနဲ႕ ကေလးအေမတေယာက္ ညဖက္မွာ ရိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သံလမ္းခိုးမႈနဲ႕အမကို က်မတို႕က သံလမ္း ၁၀ ႏွစ္လုိ႕ ေခၚတယ္။ သူနဲ႕ ကုတင္နားခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ ၈၈ တုန္းက သူတုိ႕ၿမိဳ႕မွာ ရိုက္ပြဲေတြျဖစ္ၿပီး လူေသမႈျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမႈနဲ႕ ၀င္လာသူပါ။ လူအမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ လူေသမႈ နဲ႕ ၃ ႏွစ္က်တယ္။ ညီအမ ၃ ေယာက္ လံုး ၀င္လာတာမွာ အငယ္မေလးက ကေလးကိုယ္၀န္နဲ႕ ဆုိေတာ့ ႏွစ္နည္းေပမယ့္ ႏွစ္ႀကီးသမားနားက ကုတင္မွာ ေနရာရတယ္။ သူ႕အမ ၂ေယာက္ကေတာ့ ရဲဘက္ကို ပါသြားတယ္။ သူတို႕ ညီအမက ပညာတတ္ဘြဲ႕ရ ျဖစ္ၿပီး ရုပ္ရည္ေလးေတြက သန္႕တယ္။ ေနာက္ ကေလးေမြးေတာ့လဲ အဲဒီသံလမ္းအမႀကီးနဲ႕ပဲ တူတူ ကေလးကို ျပဳစု ဘာညာလုပ္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တေန႕ေတာ့ ခ်ဲမႈနဲ႕ အဲလိုပဲကေလးအေမ တေယာက္၀င္လာတယ္။ ကေလးက လသားပဲ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးကေတာ့ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္တဲ့ ခ်ဲဒိုင္ကုိင္သူ ဆိုေတာ့ ၀င္လာကတည္းက ေငြနဲ႕ ေပါက္ၿပီး၀င္လာေတာ့ ေထာင္မႈးမေတြ ၀ါဒါမေတြက ျပာေနတာပဲ။ သူ႕ကေလးကိုလဲ ၀ိုင္းၿပီး ခ်စ္ျပၾကတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ခုန ကေလးအေမက သူ႕ကေလးကို မခ်စ္ေတာ့ပဲ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ကေလးကို သူ႕ေဘးက သံလမ္းအမက ျပဳစုေပးေနတာ ျမင္ေတာ့ မခံစားႏုိင္ဘူး ျဖစ္မယ ္ထင္ပါတယ္။ ညဘက္မွာ ဘယ္တုန္းကတည္းက သိမ္းထားလဲမသိတဲ့ သစ္သားေခ်ာင္း တေတာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္နဲ႕ ေခါင္းကို ရိုက္ခြဲပါေလေရာ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အရိုက္ခံရတဲ့အမက အဲဒီေန႕မွာ ေခါင္းဦးတံုးေပၚမွာ မအိပ္ပဲ အဲဒီတံုးက မာလို႕ ဆိုၿပီး ေအာက္နည္းနည္းေလွ်ာခ် အ၀တ္ထုတ္ခုၿပီး အိပ္မိေတာ့ ေခါင္းကြဲတာပဲ ျဖစ္သြားတယ္။ တကယ္လို႕ ေအာက္ခံအမာနဲ႕သာ ဆုိ သူ႕ရုိက္ခ်က္က စိစိညက္ညက္ေၾကသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရိုက္ခံရသူက ေငါက္ကနဲထၿပီး သူ႕ကိုလုိက္ေတာ့ သူက ကုတင္ေတြေပၚကေန အခန္းတံခါးေသာ့ခတ္ထားတဲ့ အထဲမွာ လွည့္ပတ္ေျပး က်န္တဲ့လူေတြက ေအာ္ ၊ လိုက္တဲ့လူကလဲ ဆံပင္ဖားလ်ားနဲ႕ ေခါင္းကြဲထားလို႕ ေသြးေတြက စီးက်လုိ႕တဲ့ ၊ ဆူညံေနတာပဲ။ အဲဒီရိုက္မႈက ၁ ခန္းမွာ ျဖစ္ေတာ့ က်မတို႕က ၃ ခန္းမွာ ေနတာ။ ၾကားမွာ ၂ ခန္း တခန္းျခားေနတယ္။ ပတ္လည္က လူေတြကို ဘာျဖစ္တာလဲ ေျပးၾကည့္ခိုင္းၿပီး သူတို႕ ေျပာတာနားေထာင္၊ ၀ါဒါမေတြလဲ ေလးတခါး ေျပးၿပီးအေၾကာင္းၾကားေပါ့။ ေထာင္မႈးလာမွ အကုန္လုပ္လုိ႕ရမွာေလ။ သူတို႕ဖာသာ ေသာ့ဖြင့္ခြင့္မရွိဘူး ။ အသံေတြကလဲ ေဘးက ေအာ္တဲ့အသံေတြနဲ႕ ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္က်ယ္ၿပီး ေယာက္်ားေထာင္ဖက္မွာ ရွိေနတဲ့ သီးသန္႕ေတြကလဲ မိန္းမေထာင္က ငါတုိ႕ သီးသန္႕ေတြေတာ့ အေသခ်ခံထိေနၿပီလားေပါ့။ ဘာလုပ္ေနတာလဲ မိန္းမေထာင္ဘက္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ဘာညာေတြ ထပ္ၿပီးေအာ္နဲ႕ အက်ဥး္ေထာင္ႀကီးတခုလံုး ဆူညံသြားပါတယ္။

ေထာင္မႈးေတြ ေထာင္ပိုင္ေတြ ၀င္လာေတာ့ ၃ ခန္းက က်မတို႕က အရင္ျမင္ရတယ္။ ေနာက္ ရန္ျဖစ္တဲ့ ၂ ေယာက္ကို ညတြင္းခ်င္း တုိက္တခန္းစီ ထည့္ပိတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႕ တုိက္ထဲမွာ ေရခ်ိဳးမခ်ပဲ လခ်ီေနရတယ္။ အရုိက္ခံရတဲ့ သံလမ္း ၁၀ႏွစ္ကေတာ့ ခဏေလးပဲ တုိက္က ထြက္ရေပမယ့္ ရိုက္တဲ့ေကာင္မေလးက ကေလးေလးနဲ႕ တုိက္ထဲမွာ ၃ လေလာက္ေနလိုက္ရပါတယ္။ သူေနတဲ့ တုိက္က က်မတုိ႕ကို ေထာင္ထဲ ၀င္ခါစက ထားတဲ့ ငါးခန္းတြဲ တုိက္တန္းျဖစ္ၿပီး အဲဒီဘက္ကို သြားဖို႕ မလြယ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ အရိုက္ခံရသူကို အဲဒီအခန္းဘက္ သြားၿပီး တခုခု လုပ္မွာစိုးလုိ႕ မသြားႏုိင္ေအာင္ ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကပ္ထားပါတယ္။ ေနာက္မႈဖြင့္မယ္ ဘာညာ ေျပာေပမယ့္ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ သမီးေလးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေတာ့ ကေလးပါ ဒုကၡေရာက္ေနရတယ္ ။ ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ အမရယ္ဆိုၿပီး ၀ါဒါမေတြကပါ ေတာင္းပန္ေနၾကတယ္။ သူတို႕ပါ အမႈစစ္တဲ့အထဲ ပါၿပီး အလုပ္ရႈပ္မွာ ေၾကာက္တာကိုး။ တကယ္လဲ အဲဒီအမက ကေလးေလးကို ခ်စ္တဲ့လူမို႕ ေနာက္မႈမဖြင့္ေတာ့ပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလး တုိက္ကထြက္လာေတာ့ အခန္းေျပာင္းထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ႏုိ႕မို႕ ညဖက္တခါ မေက်ပြဲ ထပ္ခ်ေနဦးမယ္ မဟုတ္လား။

မိန္းမေထာင္က ဆူညံသံေတြ စၾကားတာနဲ႕ ေထာင္နားက မိတ္ေဆြေတြအိမ္က က်မအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေျပာၿပီးေနၿပီ။ မနက္က်ေတာ့ ၀ါဒါမအိမ္ကို အိမ္ေတြက သတင္းေမးေတာင္ ေရာက္ေနၿပီတဲ့ မနက္ပိုင္း ဂ်ဴတီခဏလဲတဲ့ ၀ါဒါမက က်မတုိ႕ကို လာေျပာတယ္။ ပုသိမ္သားေတြနဲ႕ ပုသိမ္ေထာင္ကေတာ့ အဲဒီလို သတင္းျပန္႕ပြားမႈျမန္ခဲ့တယ္ေလ။

ေထာင္ထဲမွာကေတာ့ အုတ္ရိုးေလးဘက္ၾကားမွာ ေနရတဲ့ လူေတြမို႕ထင္ပါရဲ႕ စိတ္ေတြက ရန္ျဖစ္ရန္ အသင့္ ဆိုသလို ျဖစ္ေနၾကတယ္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ သည္းညည္းမခံၾကဘူး။ အားလံုးထဲမွာ က်မတို႕ သီးသန္႕အုပ္စုပဲ လူေတြက နည္းနည္းရွိန္ၿပီး က်မတို႕၀င္ဆံုးျဖတ္ေပးတာကို လက္ခံၾကတယ္။ ဒါေတာင္မွ က်မတို႕နဲ႕ လူလည္ပန္ကာေတြ ရန္ျဖစ္တတ္ေသးတယ္။ သူတုိ႕ကိုေတာ့ နည္းနည္းၾကမ္းေပးလိုက္ရင္ ၿဖံဳတယ္။ က်မတို႕ အုပ္ထဲမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက နည္းနည္းလက္ယဥ္တဲ့လူရွိသလို ကိုယ့္အုပ္စုထိရင္ေတာ့ မခံတတ္တဲ့ လူေတြမ်ားတာမို႕ ရန္ျဖစ္လဲ သိပ္ေၾကာက္စရာမလိုဘူး။ အမ်ားစုက ရန္ျဖစ္တာနဲ႕ လက္ပါတတ္ၾကတယ္။ က်မေရာက္ခါစ သူမ်ားေတြရန္ျဖစ္ၿပီး ၀ုန္းဒုိင္းနဲ႕ ဆြဲခ်ၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုယ္လဲ လက္ယဥ္လာတယ္ ေျပာရမယ္။ အတုျမင္ အတတ္သင္ပဲ။

တခါက ကိုယ္ေတြအဖြဲ႕ထဲက တေယာက္နဲ႕ ေထာင္က် ေဖာ္လန္ဖားေနာက္တေယာက္ နည္းနည္းအေျခအတင ္ျဖစ္ေတာ့ ဟိုဘက္က လာ၀ိုင္းၿပီး ရိုက္ဖို႕လုပ္တယ္။ အေျခအေနက ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒုိင္း နဲ႕ ျဖစ္သြားၿပီး စကားေတြမ်ားေနတုန္း ၀င္ဆြဲသလိုလိုနဲ႕ အဲဒီတေယာက္ကို ေနာက္က ၀င္ခ်ဳပ္ေပးလိုက္တာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ကိုယ့္လူေတြ လက္သြက္သြက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ထိသြားၾကတယ္။ အာက်ယ္ေနတာမဟုတ္ဘူး သီးသန္႕ေတြက တကယ္လုပ္ပါလား ဆုိတာ သိသြားၾကတယ္။ သူတုိ႕ေတြ တကယ္ခ်ရဲသဟ လို႕ ေျပာစမွတ္တြင္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ေဟ့ ဘာအမႈနဲ႕ပဲ လာလာ ငါတုိ႕က လူလိုပဲ ဆက္ဆံတယ္။ ေအး ဒါေပမယ့္ မေကာက္က်စ္နဲ႕ မယုတ္မာနဲ႕ ငါတုိ႕ သည္းမခံဘူး လို႕ ခပ္က်ယ္က်ယ္ စြာေပးလိုက္ေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ ဒီလူေတြပဲ ေန႕တုိင္း ရွိေနတဲ့ ေနရာတခုမွာ ကလိန္ကက်စ္ေတြ လာလုပ္လဲ ေပၚတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြရဲ႕ အက်င့္ကလဲ ျပင္ရခဲသားကိုး။ အသားက်ေနတာ ၾကာတဲ ့ၾကားထဲ ဆင္ျခင္ဥာဏ္မရွိေတာ့ ျပင္ႏုိင္ဖုိ႕ ခက္ခဲေနရတယ္။

ေထာင္ထဲမွာ တတ္လာတဲ့ ပညာေတြထဲမွာ အဆဲနည္း မ်ိဳးစံုလဲ ပါတယ္။ သူတုိ႕ ဘယ္လိုဆဲဆဲ သူတုိ႕ ဆဲတာရဲ႕ ေနာက္မွာ ႀကီးတလံုးထပ္ထည့္ၿပီး ျပန္ေအာ္လိုက္တာနဲ႕ ဒင္းတုိ႕ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲလို လူလည္လုပ္လာခဲ့ဖူးတယ္။ ေထာင္ပံုျပင္ကေတာ့ တေထာင့္တညလဲ ၿပီးႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေရာမေရာက္ေတာ့ ေရာမလုိ က်င့္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ားမိုးခါေရေသာက္တုိင္းေတာ့ လိုက္မေသာက္ႏုိင္ခဲ့တာက အသိဥာဏ္နဲ႕ ဆုိင္လိမ့္မယ္။

အဲဒီေထာင္ဆိုတာၾကီးက ထြက္လာကတည္းက လူေတြကို အားလံုး တူတူပဲလုိ႕ ျမင္ေနတာက ပိုခုိင္မာလာၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွမေၾကာက္တဲ့ စိတ္ကလဲ ပိုျပင္းထန္လာတယ္။ ပိုၿပီးလဲ ေခါင္းမာလာတယ္။ မ၀တဥကၠဌ ၊ စည္ပင္ တာ၀န္ခံ တုိ႕ေတာင္ ျပန္ေျပာရဲလာေတာ့ ေစ်းေခါင္းေလာက္ေတာ့ ပဲ ပဲ ထင္ေတာ့တယ္။ အဲဒီစိတ္ေတြနဲ႕ပဲ တည္ေဆာက္ခဲ့လို႕ ကိုယ့္အေပၚ စီးပြားေရး၊လူမႈေရးအရ အာဏာပါ၀ါနဲ႕ အႏုိင္ယူမယ့္ လူအားလုံးကို ျပန္ၿပီးအႏုိင္တုိက္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေလာကမွာ ေၾကာက္တတ္သူကို ပိုေျခာက္တတ္တယ္ ဆိုတာ အမွန္ပဲ။

ခုခ်ိန္ထိ ေခါင္းမာသူ၊ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံေနရတာဟာ ေထာင္ထဲက အေတြ႕အႀကံဳေတြအရ ရယူႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြပဲ ။ ေနရာတုိင္းမွာ ကိုယ္ရႏိုင္တဲ့ ကုိယ္ယူႏုိင္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ဆုိတာကေတာ့ လက္ေတြ႕သက္ေသပါပဲ။
(ဆက္ရန္)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

11 comments:

ကုိေပါ said...

အစ္မေရ... ဒီပုိ႔စ္က အစ္မပီေအႀကီးကုိ “တုိ႔က လက္ယဥ္တယ္ေနာ္” လုိ႔ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလား။ း-)

က်ေနာ့္ ေနာက္ဆုံးပုိ႔စ္မွာ အစ္မအတင္း နည္းနည္းထည့္ တုပ္ထားတယ္....ဟီး။

ၾကည္ said...

အမရဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ခ်စ္ခင္စြာလာဖတ္သြားပါတယ္။ အမေပ်ာ္ရြင္ပါေစ။

Anonymous said...

ကိုေပါကိုတီးလိုက္စမ္းပါဗ်ာ ဒီလူအရမ္းစြာတယ္ :P

Dr. Yi Yi Win said...

စာေတြလာဖတ္ပါတယ္ အစ္မေရ။

seinn kaung myat zaw said...

အမေရ

ဘ၀ဒုိင္ယာရီ အပုိင္း (၂) အခန္း (၁၀)ကုိ အျမန္ေလး ေရးေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
က်န္ေသာ အခန္းဆက္မ်ားကုိလည္း ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။

Moe Cho Thinn said...

အမေရ
အထဲကအေၾကာင္းေတြ အကုန္ စိတ္၀င္စားတယ္။ ဖတ္လို႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ စိတ္ေတြကို လႊတ္ေပးထားတာမ်ိဳး ထင္တယ္ေနာ္။ ဆက္ေရးေနာ္ အမ။

okn said...

အစ္မေရ လာဖတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးေတြက ကေလးအေမေတြ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကမ္းတာပဲေနာ့္။ အျပင္မွာ မေတြ႔ဖူးတဲ့ စရိုက္အမ်ိဳးစံုကို ေတြ႔ရမွာပဲ။

ေတာင္ေပၚသား said...

အမေရ ဖတ္သြားတယ္ စိတ္၀င္စားစရာ အျဖစ္ေလးေတြပါပဲ။ မိန္းကေလးျဖစ္ျပီး ဒီလုိ ဒုကၡဆင္းရဲ ေတြကုိ ခံႏုိင္တာ ခ်ိီးက်ဴးမိပါတယ္။


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

အစ္မရဲ႕ ဒီပိုစ္ေတြဖတ္ျပီး ေလာကၾကီးကို မေလး ေၾကာက္တယ္၊ နားလည္းမလည္နိုင္ေအာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္။ The truth hurts!ေလ

အမွန္ေတာ႔ ဒါေျပာရန္လာတာမဟုတ္ပါဘူး...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ လာေျပာတာပါ။

ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္..
မေလး

min said...

အစ္မနာမည္ကိုႀကားဖူးေပမဲ႔အခုမွဘဲအစ္မရွိကိုေရာက္
ေတာ႔တယ္.ေက်းဇူးပါဘဲ.

littlebrook said...

ဟူးးးးးးးးးး ေၾကာက္စရာေတာ့ေကာင္းသား အမရာ ..