ဘ၀ဒုိင္ယာရီ အပိုင္း ၂ ၊ အခန္း (၁၁)

အခန္း(၁၁)
ဒီလိုနဲ႕ ေထာင္ထဲမွာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မုန္တိုင္းစစ္ဆင္ေရးနဲ႕ ကရင္လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ၀င္လာၾကတယ္။ တကယ့္ကို အသက္ႀကီးႀကီး ကရင္အဖြားႀကီးေတြေရာ။ အသက္သိပ္မႀကီးေသးတဲ့ ပညာတတ္ကရင္အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ က်မအရင္ေနခဲ့တဲ့ သီးသန္႕အခ်ဳပ္တိုက္တန္း ၅ ခန္းတြဲကို ေရာက္လာၾကတယ္။ အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခု ဆိုတာ သူတုိ႕မွအစစ္၊ ဘာဆုိဘာမွ မပါပဲ ေရာက္လာၾကတာပဲ။ အရမ္းေအးေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတုိ႕အတြက္ ေစာင္မရွိအေႏြးထည္မရွိ ။စစ္ေၾကာေရးကို ဘယ္လုိျဖတ္လာလဲ ေထာင္ထဲဘယ္လုိျဖတ္သန္းမလဲ စဥ္းစားစရာရင္း စိတ္မေကာင္းလဲ ျဖစ္ရတယ္။

သူတို႕၀င္ၿပီးတဲ့အပတ္ကစၿပီး ေထာင္၀င္စာ ၂ ပတ္တခါထြက္တုိင္း အျပင္က ေရွ႕ကလူေတြ ေတြ႕ေနလို႕ ကိုယ့္အလွည့္မေရာက္ေသးရင္ ေစာင့္ရတဲ့ စက္ခ်ဳပ္ဘုတ္ထားတဲ့အခန္းေလးမွာ ေခါင္းေတြ ေတြ႕ေတြ႕ ေနရတယ္။ အစက ဘာေၾကာင့္လဲ မစဥ္းစားမိဘူး။ ေထာင္ထဲကမ်ား ေခါင္းစပ္ၿပီး ေရာင္းသလားေပါ့။ ေနာက္ အၿငိမ္မေနႏုိင္တဲ့ ပါးစပ္က စပ္စုေတာ့ အဲဒါ ေထာင္ထဲက ေသတဲ့လူေတြအတြက္တဲ့။ ဟင္.. ကနဲပဲ အသံက ထြက္ႏုိင္ေတာ့တယ္။ အသက္ႀကီးလြန္းတဲ့ ကရင္လူမ်ိဳး အဖိုးႀကီးေတြ ကိုမ်က္စိထဲ ေျပးျမင္ေယာင္မိတယ္။


အုတ္ရိုးေတြပတ္ခ်ာလည္ကာရံထားၿပီး အုတ္တုိက္ခန္းေလးေတြက ပူတဲ့အခါ အရမ္းပူၿပီး ေအးတဲ့ရာသီမွာေတာ့ အရိုးစိမ့္ေအာင္ ေအးပါတယ္။ ေစာင္မပါ အေႏြးထည္မပါနဲ႕ အဖမ္းဆီးခံလာရတဲ့ ကရင္အဖိုးႀကီးေတြ ဒီလိုရာသီမွာ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ဖို႕ လြယ္ပါ့မလား။ ၾကားရတဲ့ သတင္းတခ်ိဳ႕မွာ မနက္ေစာေစာ တန္းစီေနရင္း အသက္ေပ်ာက္ေနတာကို ေတြ႕ရတာလဲ ရွိသတဲ့။ ဘုရားေရ….သူတုိ႕အမ်ားစုဟာ အရင္က ေကအန္ယူေဟာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ။လက္ရွိ ေကအန္ယူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ။ ခုလိုမ်ိဳး ပစ္စလက္ခတ္မလုပ္သင့္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ က်မတို႕ မိန္းမေထာင္ကို ေရာက္လာတဲ့ ကရင္အဖြားႀကီးေတြဆုိ ေတာ္ေတာ့္ကို အသက္ႀကီးေနပါၿပီ။ တခ်ိဳ႕ဆို တမိသားစုလံုးဖမ္းခံရတဲ့အတြက္ ကေလးေတြ ဒီတုိင္းက်န္ရစ္ခဲ့တာေတြ ရွိသလို တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ရြာကို အၾကမ္းပတမ္း၀င္ေရာက္စီးနင္းၿပီး ဖမ္းတာမို႕ သား ေတြ ေယာက္်ားေတြ ေသေၾကခဲ့တာေတာင္ ရွိပါတယ္။ သူတို႕ဟာ အသက္ႀကီးေနၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ဆို ကရင္လူမ်ိဳးဆိုတာေလး တခုတည္းနဲ႕ ဘာအခ်က္အလက္မွာ ေသခ်ာမရွိပဲနဲ႕ အဖမ္းခံလိုက္ရတာပါ။ ရြာလံုးကၽြတ္ ေယာက္်ား အားလံုး အဖမ္းခံရတဲ့ရြာေတာင္ ရွိပါတယ္။

မိန္းမေထာင္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ အထဲက အသက္ႀကီးႀကီး အဖြားႀကီးေတြ ျပန္လြတ္သြားၿပီး အသက္ ခပ္ရြယ္ရြယ္ ကရင္အမ်ိဳးသမီး ၂ ေယာက္ကေတာ့ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ဆီ က်ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕ ၂ေယာက္ကို နန္းနန္းႀကီး၊ နန္းနန္းေလး လို႕ က်မတို႕က ေခၚပါတယ္။ နန္းနန္းႀကီးက အရင္ ေကအန္ယူ ရဲေမေဟာင္းပါ။ သူကေတာ့ ေကအန္ယူရဲ႕ ၉၀ လႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္တယ္ မပါ၀င္ဘူး က်မတို႕ကိုလံုး၀မေျပာပဲ အင္မတန္ စကားနည္းတဲ့ အမျဖစ္ပါတယ္။ အကီ် ၤခ်ဳပ္ ကၽြမ္းက်င္တာမို႕ ေထာင္ထဲမွာ ၀ါဒါမေတြရဲ႕ ကေလးေတြအတြက္ ေဘာင္းဘီအက်ီ ၤေလးေတြကို လက္ခ်ဳပ္နဲ႕ ခ်ဳပ္ေပးပါတယ္။ သူ႕ဆီကို ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႕တဲ့လူမရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီလို အလုပ္ လုပ္ၿပီး သူစားဖုိ႕ ရွာရပါတယ္။
ေနာက္ ၆ ႏွစ္္ေက်ာ္အၾကာ က်မ ဒုတိယတေခါက္၀င္သြားေတာ့ သူက အပ္ခ်ဳပ္စက္ဘုတ္ကိုင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ က်မကို ၀မ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆိုလို႕၊ ၿပီးေတာ့ အျပင္က သတင္းေတြ ေမး၊ က်မ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေမးေပါ့။ ပိန္ေနတာကေတာ့ ၀င္လာတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သူ႕နာမည္အရင္းကေတာ့ နန္းၾကည္ၾကည္လို႕ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္နန္းနန္းေလးလို႕ ေခၚတဲ့တေယာက္ကေတာ့ သူ႕ေမာင္ေတြလဲ အသတ္ခံရ၊ သူ႕အေဖလဲ အသတ္ခံရၿပီး သူ႕ေယာက္်ားျဖစ္တဲ့ သင္းအုပ္ဆရာပါ ေထာင္က်တာပါ။ သူတုိ႕လင္မယားအတြင္းေထာင္၀င္စာ ေတြ႕ခြင့္ရပါတယ္။ သူေျပာျပတာက မုန္တုိင္းစစ္ဆင္ေရးနဲ႕ တရြာလံုးကို ၀င္ရွာေတာ့ သူ႕ေယာက္်ားကုိ အသိတေယာက္က အပ္သြားတဲ့ ကက္ဆက္ေခြကို ဖမ္းမိၿပီး ခုလို သူတုိ႕ မိသားစု အားလံုး ေထာင္က်တာလို႕ ေျပာပါတယ္။ သူ႕ကေလးေတြကို ဘယ္သူၾကည့္က်န္ခဲ့လဲ ဆုိတာကိုေတာင္ သူေသခ်ာ မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႕အေဖက မန္းနဲ႕စတဲ့ နာမည္တခု ျဖစ္ၿပီး ေအာင္တလံုး ပါတယ္ ဆုိတာေတာ့ က်မမွတ္မိပါတယ္။ ဒီဘက္ကို က်မေရာက္ခါစကေတာင္ အဲဒီနာမည္ကို မွတ္မိပါေသးတယ္။ အတီးဖဒိုမန္းရွာကို ေမးေတာ့ သူသိတယ္ လို႕ ေျပာပါတယ္။ နန္းနန္းေလး ေယာက္်ား သင္းအုပ္ဆရာက အဖမ္းမခံရခင္က ဘာသာေရးအရဖိလစ္ပိုင္ကို ခရီးထြက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တဲ့။ သူ႕ေမာင္ေလးလဲ အသတ္ခံရတာပါပဲ။ ဖမ္းမိေတာ့ ေခါင္းကို အုတ္ခဲနဲ႕ ထုသတ္ပစ္တာပဲတဲ့။ သူ႕အေဖလဲ ေကအန္ယူေဟာင္းပါပဲ။ သူ႕အေဖလဲေသတယ္။ ဘယ္လိုေသလဲ ဆိုတာ သူေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။ ခုေတာ့နည္းနည္းေမ့ေနၿပီ။ ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သတ္တာပဲ လားမသိဘူး။ သူေျပာျပတဲ့ထဲမွာ ရဟတ္ယာဥ္ပါ သံုးတယ္တဲ့။ အဲဒီရြာေတြကို ရဟတ္ယာဥ္သံုးၿပီး၀င္ေရာက္ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္လို႕ စာစီရမယ္။ သူလဲ ေထာင္၀င္စာ လာသူ မရွိပါဘူး။ နန္းနန္းေလး နာမည္အရင္းက နန္းခင္ခင္လွ တဲ့။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူတုိ႕ လြတ္ေနၿပီး သာမန္ဘ၀မွာပဲ ရပ္တည္ေနမလား။ ေတာ္လွန္ေရးပဲ ျပန္လုပ္ဦးမလား မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕ေတြဟာ လူမသိသူမသိ ဘ၀ေတြကို စေတးေနရတဲ့ လူေတြထဲမွာ ပါပါတယ္။ နာမည္မႀကီးပဲ ခုလို အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ဆယ္ခ်ီက်ေနသူေတြကို ၈၈ ၿပီးေတာ့ ေထာင္က်တဲ့အခါက်မွ က်မတို႕လို မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက ျမင္ဖူး ၾကားဖူးခဲ့ရတာပါ။ သူတို႕ကိုျမင္ရ ၾကားရ သိရတဲ့အခါမွာ က်မရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းပဲ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူး ဆုိတာထက္ ဆို႕ဆို႕နင့္နင့္ခံစားရတယ္။

ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ၂ ေယာက္လံုးနဲ႕ ဆံုခဲ့ရၿပီး က်မျပန္လြတ္ေတာ့ သူတို႕ကို ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးမွာ အစစ္ခံဖုိ႕ ေခၚထုတ္ရင္းက ျပန္လြတ္ခဲ့တာမို႕ က်န္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ယူလိုက္ပါလို႕ပဲ သတင္းပို႕ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႕လိုတာေလးေတြ ၀ယ္ႏုိင္ေအာင္ သူတို႕ကို ေပးဖို႕ အိမ္ကေန ၂ ရာတန္ေလးေတြ ေတာင္းထားတာကိုေတာင္ ပို႕မေပးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္တဲ့ အမ ၂ေယာက္ပါပဲ။ ပထမတခါ သူတုိ႕၀င္လာတုန္းက က်မတို႕က ႀကိဳဆိုသူေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ က်မ၀င္သြားေတာ့ သူတုိ႕က တဖန္ႀကိဳဆိုသူအျဖစ္ တာ၀န္ေက်ျပလိုက္တာကိုလဲ ခုခ်ိန္ထိ သတိရျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။

(ဆက္ရန္)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္