ဘေလာ့ထဲက အမွတ္တရမ်ား

အင္တာနက္ထဲက အတုအေယာင္ကမၻာလို႕ ေျပာခ်င္သလိုေျပာ…

အဲဒီေလာကႀကီးထဲ ယူတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာေတြ ရတတ္တာပါပဲ။

က်မကေတာ့ blog ဘေလာ့တခုလုပ္မိရင္း စာေတြေရးခ်င္တာ ေရးခဲ့တယ္။ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြ ၀င္ဖတ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ တကယ့္အျပင္မွာေတြ႕ဆံုရသလို ခင္မင္းရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ရင္း တေယာက္ရင္ဘတ္တေယာက္ျမင္တတ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ညီမေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးကို ရရွိေစခဲ့တယ္။

ေနာက္ facebook ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာ စာအုပ္ထဲ ၀င္လိုက္ျပန္ေတာ့လဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ျပန္ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလုိက္သလဲေနာ္။ အဲဒီထဲက အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြ ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္။

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္ ေခါင္းစဥ္(သို႕မဟုတ္) links to this post ကို ကလစ္ပါ။

အမွတ္တရ -တစ္

ဘေလာ့၀င္ဖတ္ရင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ငါသိပါတယ္။ အမမ်ားေရးေနတာလား အမကိုယ္တုိင္လား ဆိုၿပီး ဘေလာ့ေအာက္ေျခမွာ ထည့္ထားတဲ့ ဂ်ီေမးလ္ကေနတဆင့္ ဆက္သြယ္လာတဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ နာမည္ေက်ာ္ေတးေရးဆရာရဲ႕ ဇနီးက အံ့ၾသကုန္ႏုိင္ဘြယ္ ျပန္ေတြ႕ၾကရတာကို ေျပာျပတာေလးေတြမွာ ကိုယ္က စီးေမ်ာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။

အမရဲ႕ ဘေလာ့ကို သူငယ္ခ်င္းက ဖတ္ၾကည့္ပါလား သိပ္စိတ္၀င္စား ဖို႕ ေကာင္းတယ္ ေထာင္ထဲကအေၾကာင္း စစ္ေၾကာေရးက အေၾကာင္းေရးထားတာ ဆုိၿပီး လင့္ေလး လာေပးတာတဲ့။ ပုသိမ္ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ျမင္ကတည္းက စိတ္၀င္စားခ်က္က တထိုင္တည္း အားလံုး ၿပီးေအာင္ ဖတ္ခ်င္ေစခဲ့တယ္တဲ့။ ပုသိမ္ေထာင္နဲ႕ ပုသိမ္က သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ နာမည္ေတြ ဖတ္မိၿပီးဘေလာ့ ေခါင္းစဥ္ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ကာတြန္းေတြထဲက မီးသီးေလး လင္းလာတယ္ အမပဲ ဆိုတာမ်ိဳး စိတ္ထဲမွာ ကို သိလိုက္တယ္တဲ့။ ဒါနဲ႕ ေမလ္းမ်ား ေပးထားမလား လိုက္ရွာတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ရွာမေတြ႕ဘူးဆုိပဲ။ေနာက္ဆံုးမွ ေအာက္ဆံုးက ေမးလ္လိပ္စာကို ရလိုက္တာတဲ့။ ေဖ့ဘြတ္ထဲလဲ ရွာလိုက္တယ္။ kyi kyi khin is me. ဆုိတာေလးေတြ႕ေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီေပါ့။ ျပန္ေတြ႕ၾကေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းၿပီး ဖုန္းဆက္ စကားေျပာလုိက္မိတာ ၂ေယာက္လံုး ေရပက္မ၀င္ဘူး။ ပုသိမ္ေရႊျပည္သာေစ်းက ဆိုင္ခန္းေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ ခံုတန္းေလးမွာ ေျပာခဲ့သလို ဖုန္းထဲကေန ၂ေယာက္စလံုး တၿပိဳင္တည္း ေျပာေနခဲ့မိတာေတာင္ ရွိခဲ့တယ္။

သားတေယာက္နဲ႕ သူက တကုိယ္ေတာ္ရုန္းကန္္ျခင္း လုပ္ေနရင္း တေလာက ဖုန္းဆက္လာတယ္။ သူ႕မွာ အက်ိတ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႕ ခြဲထုတ္ဖုိ႕ လုပ္ေတာ့လဲ အေၾကာနဲ႕ မလြတ္လို႕ မခြဲရေသးဘူးတဲ့။ အဲဒါေတြ စစ္လုိက္ေဆးလိုက္ လုပ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီတဲ့။ ကင္ဆာက်ိတ္္လို႕ေတာင္ သူက ေျပာေနတယ္။ သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ မခံစားႏုိင္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ သူက ကေလးသာသာ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ အစတုန္းက ပံုေလးပဲ ျမင္ေယာင္တုန္း။ အရမ္း ရိုးရွင္းၿပီး စိတ္ခံစားခ်က္အတုိင္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တတ္တဲ့ သူ႕စိတ္ေလးက ခုေတာ့ လူႀကီးဆန္ဆန္၊ သားတေယာက္အေမဘ၀နဲ႕ သူခံစားေနတာ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တုိင္ လဲၿပိဳခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ေအးမေလးေရ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲ အရံႈးမေပးနဲ႕ ေတာင့္ထားလို႕ အားေပးခ်င္ပါတယ္။ 

၁၂ ရက္ေန႕က တယ္တယ္လြတ္ၿပီလားလို႕ သူလာေမးတယ္။ (က်မ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ အားလံုးက က်မအေဖကို က်မေခၚသလိုပဲ လိုက္ေခၚၾကတယ္။) ဖုန္းဆက္ဦးမယ္။ လူကုိယ္တုိင္လဲ သြားေတြ႕ခ်င္တယ္တဲ့။ 

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟိုတုန္းကလို တနဂၤေႏြေစ်းပိတ္ရက္တုိင္း သူတုိ႕ အိမ္မွာ စုဆံုၾကၿပီး တခုခု လုပ္စားၾကတာ။ ေစ်းဖြင့္ရက္ေတြတုိင္းလဲ ေန႕လည္ဘက္ေစ်းပါးခ်ိန္မွာ စုထုိင္ၿပီး စကားေျပာၾကတာ။ ဆိုးတုိင္ပင္ ေကာင္းတုိင္ပင္ ညီအမေတြလို ေနခဲ့ၾကတာကို ျပန္ၿပီးသတိရမိတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းကို ကိုယ္ေလွ်ာက္ၾကေတာ့ တေယာက္ တေနရာစီ ကြဲကြာခဲ့ၾကလို႕။ အဆက္အသြယ္ေတြျပတ္ သတင္းေတြျပတ္လို႕။ သူလဲ ဘ၀မွာ အဆိုးဆံုး အျဖစ္ေတြ အခက္ခဲ ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းေနႏိုင္ခဲ့ၿပီပဲ။ တကယ့္ကို လူလားေျမာက္တဲ့ ညီမတေယာက္အျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိခဲ့ရၿပီ။

ေအးမေလးေရ .. ဒီပို႕စ္ေလးကို ဖတ္မိရင္ ညီမကို ခ်စ္ခင္တဲ့ အမတေယာက္ ညီမအက်ိဳးကိုသာ လိုလားတဲ့ အမတေယာက္ ရွိေနေသးတယ္ဆုိတာ သိရင္ျဖင့္ ေက်နပ္လွပါၿပီ။ မိတ္ေဆြစစ္မိတ္ေဆြေကာင္းဆုိတာ အက်ိဳးစီးပြားေတြေပၚမွာ အေျခမခံဘူးဆိုတာ ေအးမေလး လဲ လက္ေတြ႕ သိေနတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ အားတင္းထားပါ။ အမေပးတဲ့ ေဆးနည္းျဖစ္တဲ့ အာလူးစိမ္းကို အရည္ညွစ္ၿပီး မနက္တခြက္ ညတခြက္ေသာက္ဖို႕ကိုလဲ မေမ့ပါနဲ႕။ ဘ၀ႀကီးကို အားနဲဲ႕ မာန္နဲ႕ ရင္ဆုိင္ပစ္လိုက္ပါ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္