Monday, November 17, 2008

ပို႕စ္အသစ္ မတက္ဖူး ဆုိရာ၀ယ္..

ပို႕စ္အသစ္မေရးလုိ႕ ဆိုၿပီး လာလာ ေျပာေနၾကသကိုး။ တကယ္က စာအေရးအသားနာမည္ႀကီး မဟုတ္တဲ့ ဘေလာ္ဂါတေယာက္အေနနဲ႕ မေရးျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာ စိတ္ထဲ အားနာေနတတ္ေပမယ့္ အဲလို လာလာၾကည့္လိမ့္မယ္လို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားမိပါဘူး။ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႕ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္သလို ၊ ကိုယ္သိပ္မႀကိဳက္တဲ့ ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲ။ ကိုယ္နဲ႕ အံ၀င္ဂြင္မက်တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေရာက္ေနရတဲ့ လူတေယာက္အေနနဲ႕ ေရးခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး ၀င္လာဖုိ႕ကိုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားေနရပါတယ္။ ေနာက္ ကုိယ့္အိမ္မွာ စာေရးရတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ ဧည့္သည္အျဖစ္ေနရတဲ့ ေနရာမွာ စာေရးရတာလဲ မတူပါဘူး။ အိမ္မွာဆိုရင္ အလုပ္မ်ားေနေတာင္မွ ခဏေလး ေရးမယ္ စိတ္ကူးလိုက္တာနဲ႕ တမ်က္ႏွာ ႏွစ္မ်က္ႏွာစာက ေရးျဖစ္ေပမယ့္ ခုက စိတ္ကူးၿပီးထုိင္ေနတာေတာင္ စကားလံုးေတြ႕ က်မလာဘူး။

ေနာက္ၿပီး ဒီေအာ္စလိုက ေဆးရံုရဲ႕ ျပင္ပလူနာဌာနကိုလည္း ၂ ခါေတာင္ ေရာက္ၿပီးၿပီ။ သိသာဆုိး၀ါးတဲ့ ေရာဂါႀကီးေတြမဟုတ္ေပမယ့္ လူတေယာက္ရဲ႕စိတ္ကို ဒုကၡေပးတဲ့ ေရာဂါေတြလဲ ျဖစ္တာမို႕ စိတ္ကလဲ မေကာင္းျဖစ္ရပါေသးတယ္။ ေဆးကုသစရိတ္ကို ရံုးကေပးတယ္ဆုိေပမယ့္ တခါသြားတာနဲ႕ သက္သာခ်င္တာလဲ အမွန္ပါ။ အခြင့္အေရးယူသလုိ ေတြးၾကျမင္ၾကမွာကိုလဲ မလိုခ်င္ဘူးေလ။ ကိုယ့္အိမ္မွာ ဆုိရင္ စိတ္က သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္မွာပဲလို႕လဲ အိမ္လြမ္းေ၀ဒနာက ျမင့္တက္လာပါေသးတယ္။

ဥေရာပေရာက္တုန္း တၿမိဳ႕ၿပီးတၿမိဳ႕ ၊တႏိုင္ငံၿပီး တႏိုင္ငံ လည္ပါလားလို႕ ဖိတ္ေခၚသူေတြ၊ အႀကံေပးသူေတြကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းနဲ႕ ဥေရာပရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြက ျပည္တြင္း ျပည္ပ အားလံုးေစ်းႀကီးေနတာမို႕ လည္ပတ္ခ်င္စိတ္ရွိေသာ္လည္း ခရီးစရိတ္က လခေျပာင္ကိန္းျမင္ေနပါသျဖင့္ အခက္ႀကံဳေနရပါေသးေၾကာင္းလဲ သိေစခ်င္ပါေသးတယ္။

ေနာက္ၿပီး အခုရက္ပိုင္း ၾကားေနရတဲ့ ေထာင္ခ်သတင္းေတြကိုလဲ သတင္းေတြ လုပ္ေနရင္း အသံေတြနားေထာင္ရင္း စိတ္ကထိခိုက္ခံစားရေသးတယ္။ နအဖက သူတုိ႕ကိုယ္တုိင္ အတည္ျပဳျပဌာန္းလိုက္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႕အညီ တရားစီရင္ေနတာမုိ႕ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒစိုးမိုးမႈနဲ႕ တရားစီရင္ေရး အာဏာကို ဘယ္လုိယံုၾကည္ရေတာ့မလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးကလဲ ေခါင္းထဲ၀င္ေနေသးတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနနဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္သင့္တယ္ ဆုိတဲ့အေတြးကို က်မျဖင့္ေတြးေတာင္ ေတြးလို႕မရခဲ့ဘူး။ အႏိုင္ရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ အမ်ားဆံုးပါတီက အစိုးရဖြဲ႕ခြင့္မရွိတဲ့။ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာမွာ ဥပေဒအရျပဌာန္းထားေသာလို႕ ေရွ႕ကခံထားတ့ဲ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ိဳးနဲ႕ ဘယ္လုိ စစ္အုပ္စုကို ျဖဳတ္ခ်မလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ပါလီမာန္ထဲ ၀င္ၿပီး ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ခ်င္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ လူေတြ အေနနဲ႕ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးေတြကို စစ္တပ္ကပဲ ယူမယ့္ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႕ သူတုိ႕ ခိုင္းတာပဲ လုပ္ရမယ့္ အေျခခံဥပေဒကို ဘယ္လုိယံုၾကည္ၾကမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ လုိက္ေလ်ာမႈေတြေပးၿပီး ေခါင္းငံု႕ခံမလဲ ၊ ဘယ္လိုအခြင့္အေရးေတြ ရယူၿပီး ျပည္သူေတြကို ေမ့သြားမလဲ လို႕ ေမးလုိက္ခ်င္စမ္းပါဘိေတာ့တယ္။

စိတ္ညစ္တာ အဲဒါေတြလဲပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Rest of your post

11 comments:

M.Y. said...

innnnn....
စိတ္
....ညစ္
............တယ္

ATN said...

တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးဗ်။
အေဖာ္ေတြရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ...
အားလံုး... စိတ္ညစ္ေနၾကတာပဲေလ...

လင္း said...

ပိသာခ်ိန္ေတြက မ်ားလြန္းလို ့ၾကားရတဲ့သူေတြမွာ အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ ပါဘဲ အမေရ။

:P said...

အစ္မေရ..
ကိုယ္မေရးရတိုင္း လာလာေအာ္မိတာေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေဆးရံုသြားရတယ္ဆို...က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါဦးးး

JulyDream said...

အရမ္း အရမ္းကို... ပိုက္ဆံေတြ သိပ္မစုနဲ႕အံုး။ စိတ္ညစ္တာ အဲဒါေတြလည္း ပါတယ္။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ကေမာင္ရင္ ကိုေအာင္သာငယ္ လင္း ဆင္ဒဏ္လား ကိုဂ်ဴလိုင္ ညစ္ေပမယ့္လဲ ဆက္လက္ရွင္သန္ရဦးမယ္ မဟုတ္လား..ပိုက္ပိုက္ကလဲ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းမွမဟုတ္ပဲေလ ရွိေကာငး္ ရွိေကာင္းကိုး။

ကုိေပါ said...

စိတ္ညစ္ရင္ ဂစ္တာတီးပါလား….ကမင္းၾကည္

ဂ်ဴနို said...

ဘယ္လို အခြင့္အေရးေတြ ရယူၿပီး ၿပည္သူေတြကို ေမ့သြားနိုင္မလဲ။
လူတိုင္းစဥ္းစားရမဲ့ ေမးခြန္းပဲ။
ကုသလို ့ရပါတယ္ဆိုတဲ့ေရာဂါတခုမွာ လူနာက ေရာဂါမေပ်ာက္နိုင္ၿဖစ္ေနရင္ မွားေနတာေတြရွိေနလို ့ပါ။
ေရာဂါအမည္ တပ္မွားတာလား။
ေဆးေပးတာမွားတာလား။
ေရာဂါလည္းမွန္ ေဆးလည္းမွန္ရင္ ေဆးမတိုးတာလားအၿပင္ ေဆးေကာေသာက္ရဲ ့လား။
ေဆးေတြကို မေသာက္ပဲ တမင္တကာ ေရာဂါေမြးထားတတ္တဲ့ လူနာေတြလည္း တစ္ကယ္ရွိလို ့ပါ။
စဥ္းစားစရာေတြပါပဲ။
အယ္ဇီ


p.s ေနရာေၿပာင္း ရာသီေၿပာင္းမို ့ေနမွာပါ။ အားတဲ့ခါ အခန္းမေအာင္းပါနဲ ့။ ေနေရာင္ရေအာင္ယူပါ။
လာလည္သြားတာေကာ ေကာ့မန္ ့ထားခဲ့တာေကာ ေက်းဇူးပါ။

Moe Cho Thinn said...

အမ
ေနေကာင္းေအာင္ ေနပါအုံး။ ဒါမွ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္လို႔ရမွာေပါ႔။ စာေရးတာ သူမ်ားေနရာမွာမို႔ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ကိုယ္႔အိမ္ေလာက္ေတာ႔ ဘယ္လြတ္လပ္မလဲေနာ္။
ေရးခ်င္မွ ေရး၊ ေနေကာင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ေတြလုပ္ေနတယ္ ဆိုရင္ ေက်နပ္ၿပီ။

စိတ္ညစ္တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး အမရယ္။ စိတ္ကုိ ကုန္သြားတာပါ။ တာေတလန္တို႔ အုပ္စုပါပဲ။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ကေပါ က်မ ဂစ္တာ မတီးတတ္ဘူးရွင့္။
ဂ်ဴႏုိ(အယ္ဇီ)ေရ မနက္ ၈ နာရီမိုးမလင္းခင္ ရံုးသြားသတဲ့ ေနာက္ ရံုးကျပန္ခ်ိန္ ၆ နာရီက မိုးခ်ဳပ္ေန ဟိဟိ ေနေရာင္လဲ မထိရေတာ့ပါဘူးကြယ္
ခ်ိဳသင္းေရ.. အားေပးေတာ့လဲ အားတက္သေပါ့ကြယ္...စိတ္ကုန္တာေတာ့ အမွန္ပဲ တာေတလန္အုပ္စုႀကီးကို မုန္းပါ့။

ခြန္ျမလိႈင္ said...

အမေရ.. က်န္းမာေရးေတာ့ ဂရုစိုက္ပါ။ ဒီမွာ အကို စိတ္ပူေနမယ္ .. စိတ္ညစ္စရာေတြ သိပ္မေတြးပါနဲ႕ အမရယ္.. အေမွာင္ဆံုး အခ်ိန္က လင္းခါနီး အခ်ိန္တဲ့.. လြတ္လပ္ေရး ရခါနီး ဂ်ပန္ေခတ္က အဲဒီအခ်ိန္အတြက္ အဆိုးဆုံး မဟုတ္လား...