က်မရဲ႕ ပီေအ

ဒီေန႕…
သီရိေဂဟာလို႕ လူေတြကတင္စားတတ္တဲ့ မိဘရင္ခြင္
ဇာတိေျမက အိမ္ကေလးကို မျပန္ျဖစ္တာ ၂၁ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့….နင့္အတြက္….
အိမ္မျပန္ျဖစ္တဲ့…… နင့္အတြက္ …..
ခ်စ္သူေရ…
အိမ္ပီသတဲ့ အိမ္တလံုးျဖစ္ေအာင္
တတ္ႏိုင္တဲ့အင္အားနဲ႕
ငါဖန္တီးေပးခ်င္တယ္။
ဒါဟာ သက္ေသျပစရာမလုိတဲ့ ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ပဲ ျဖစ္ရဲ႕။
ဒီအိမ္မွာ ေႏြးေထြးျခင္းရွိမယ္။
လံုၿခံဳျခင္းရွိမယ္။
တီတီတာတာ ပီယာ၀ါစ စကားလွေတြေခၽြမေနေပမယ့္
လိုအပ္ရင္ အသက္ပါေပးမယ့္ လက္တြဲေဖာ္မေဟသီက
အဆင္သင့္ရွိေနတယ္။
နင့္ဆီက ေပးႏုိင္တဲ့ အရာအားလံုးထဲက
ေအးျမတဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ မွန္ကန္ခိုင္မာတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကလြဲလို႕
ဘာဆိုဘာမွ မေတာင္းဆိုခ်င္ပါဘူး။
မေတာင္းဆိုခဲ့ဘူး။
ဘ၀မွာ လိုအပ္တာနဲ႕ လိုခ်င္တာကို
ခြဲျခားသိတတ္ဖို႕ သင္စရာမလိုပဲ ေနတတ္ခဲ့ပါၿပီ။
ေနတတ္ခဲ့ေလၿပီ။
ေကာင္းကင္တခုတည္းေအာက္မွာ ရွိေနေပမယ့္
တန္ဖိုးထားတာခ်င္းမတူညီတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထားေတြ
ကမၻာေျမႀကီးေပၚမွာ ေျခစံုရပ္ေနတာခ်င္းတူေပမယ့္
ေလွ်ာက္ရတဲ့ လမ္းေတြ မတူညီတတ္တဲ့ ဘ၀ေတြ..
ဒါေတြအားလံုးကို… အေတြ႕အႀကံဳေတြဆီက က်က္မွတ္ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ…
၄၃ ႏွစ္ျပည့္ ဒီေန႕မွာေတာ့..
နင့္ကိုအေလးထားျမတ္ႏုိးတဲ့
ခ်စ္ဇနီးနဲ႕ သားေလးတေယာက္က
ထမင္း၀ုိင္းျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနမယ္။
ကဲ.. ဘာလိုေသးလဲကြယ္..
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Rest of your post