Saturday, November 29, 2008

Ten Things I Hate About Myself

Tag ေတာ့လဲ ေရးတာေပါ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုနး္တဲ့အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ေရးပါ ဆိုပါလား။ tag ထားတာက ၂ ေယာက္။ Zerotrash နဲ႕ တူးတူးသာ ။ အားရဲ႕လားလို႕လဲ မေမးမျမန္း ။ tag ထားလိုက္ၾကတာ။ မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ tag ကေလးေတြ ေတာင္ ရွိေသး။ ဒါေပမယ့္ အရမး္ေနာက္က်ရင္လဲ မေရးခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ ခုေတာ့ သိပ္ေနာက္မက်ေသးဘူးထင္တာပဲ။ ၁၀ ခ်က္ ျပည့္မျပည့္ေတာ့ ခ်ေရးၾကည့္မွ သိမွာပဲ။ ခုပို႕စ္ကို တခါတည္း ေရးတင္ေနတာပါ။ ကုိယ့္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ ပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။
က်မ ကိုယ္တုိင္ မုန္းတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့..

၁) အခ်ိန္တိက်တာ ဂတိတည္တာကိုပဲ ႀကိဳက္ေနတာ….
( ကိုယ္တုိင္တေယာက္တည္းဆို ကိစၥမရွိေပမယ့္ သူမ်ားေတြကိုပါ အဲလုိျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ စိတ္ပင္ပန္းရတာေပါ့။)
၂) စကားေျပာႏုိင္လြန္းေနတာ…
( စကားမ်ားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္နဲ႕ရွိေနရင္ သူမ်ားပ်င္းေနမွာ စိုးလို႕ စကားေျပာေပးေနတာ ၊ တကယ္က စိတ္ထဲမွာ လံုး၀မေျပာခ်င္ဘူး)
၃)အရြဲ႕တုိက္တတ္တာ..
(တခါတေလ ကိုယ့္အတြက္ ဆံုးရံႈးႏုိင္တယ္ ဆိုတာ သိရက္နဲ႕ အရြဲ႕တုိက္လုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ပဲ ခံရတာေပါ့။)
၄)ကိုယ္တုိင္ ေသခ်ာ သိေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တခုခုကို လာျငင္းရင္ အေလွ်ာ့မေပးတတ္ပဲ အျငင္းသန္တာ…
( အဲဒီေတာ့ အေပါက္ဆုိးတယ္ ျဖစ္ေရာ)
၅) ကိုယ္သိေန တတ္ေနတဲ့အရာတခုကို သူမ်ားကိုလဲ သိေစ တတ္ေစခ်င္တာ…
( မေမးပဲ ေျပာျပတတ္လြန္းလို႕ တခ်ိဳ႕ေတြက ဆရာႀကီး လာလုပ္တယ္ထင္ၿပီး ေကာတာမ်ိဳး အေရးမစိုက္တာမ်ိဳးခံရေတာ့မွ မတီးပဲ မျမည္နဲ႕ ဆိုတဲ့ စကားကို နားလည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အက်င့္ကေတာ့ မေပ်ာက္ေသးဘူး)
၆)စိတ္ထက္ ပါးစပ္က ျမန္လြန္းေနတာ..
(ေျပာခ်င္တာ ေျပာပါေစ။ ခံမေျပာသင့္ဘူးလို႕ ဦးေႏွာက္က စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တာမၿပီးခင္ ပါးစပ္က ေျပာၿပီးေနၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ လူမုန္းမ်ားတာ)
၇)ကဗ်ာပဲ ဖတ္ဖတ္ ၀တၳဳပဲ ဖတ္ဖတ္ ရုပ္ရွင္ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ အငိုလြယ္တတ္တာ..
(ဒါကေတာ့ ခံစားလြယ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိသူ ေျပာရမယ္)
၈) ေဒါသႀကီးတတ္တာ..
(မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံတတ္တဲ့ေဒါသကို နံပါတ္စဥ္ေရၿပီး ေလွ်ာ့ခ်ေနတာ ခုထိမရေသး)
၉) သူမ်ားကို သိပ္ကူညီခ်င္တာ..
( တခုခု သူမ်ားအဆင္မေျပတာ ျမင္ေနၾကားေနရရင္ အကူအညီမေတာင္းပဲကို ေပးခ်င္ေနတာ။ အဲဒီအခါ တခ်ိဳ႕က သူတုိ႕ကို ႏွိမ္တယ္ ထင္သြားတတ္ျပန္ေရာ)
၁၀) အလုပ္ ေလာဘ ႀကီးတတ္တာ…
( ကိုယ္မရွိရင္မျဖစ္ေတာ့တဲ့အတုိင္း အလုပ္ကို သိမ္းႀကံဳး လုပ္ေနတတ္တာ၊ ဘယ္ေကာင္းမလဲေလ ။ အသာေနတတ္ေအာင္ ေနဖို႕ စက်င့္ေနၿပီ။)
ဆက္ေရးရင္ ရဦးမယ္.. သူတုိ႕က ၁၀ ခ်က္ပဲ ေရးဆိုလို႕ပါ။ တကယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို မႀကိဳက္လို႕ ႀကိဳးစားျပင္ေနရတဲ့ အခ်က္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ေခါင္းထဲေပၚလာတာေလးေတြပဲ ေရးလိုက္တာ..

ကဲ ... အေၾကြးေတာ့ ဆပ္ၿပီးေလၿပီ။ မည္သူ႕ကို ဆက္တက္ရမည္ စဥ္းစားေသာ္....
ဒီတခါေတာ့ ဆက္လက္ လက္ဆင့္မကမ္းေတာ့ပါဘူး။ (တကယ္က ကမ္းဖုိ႕ လူေတာင္မရွိေတာ့တာ..)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Thursday, November 27, 2008

အားက်မိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ၂ ေယာက္

ခုရက္ပိုင္းမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာေတြနဲ႕ ေတြ႕ႀကံဳရေပမယ့္ လုပ္စရာရွိတဲ့ အလုပ္ေတြကေတာ့ လုပ္ေနရတာပါပဲ။ ဘ၀ခရီး ဆိုတာကလည္း ဒါပဲမဟုတ္လား။ တာ၀န္ေတြ ၀တၱရားေတြၾကားထဲမွာ စိတ္ခံစားမႈဆိုတာကို ေမ့ထားႏုိင္ေအာင္ ေနတတ္ရမယ္ ဆုိပါေတာ့။

ဒီရက္အတြင္း ဆိုတာထက္ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၃ ကေန ၂၅ ရက္ေန႕ထိ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕ရဲ႕ ေတာင္ေပၚေဟာ္တယ္ေလးတခုမွာ ပဋိပကၡရပ္၀န္းထဲမွ အမ်ိ္ဳးသမီးမ်ား ညီလာခံတခု(Women in the land of Conflict ) ကိုသြားၿပီးတက္ေရာက္ သတင္းယူရတယ္။

ႏုိင္ငံတကာက အသားအေရာင္မ်ိဳးစံုနဲ႕ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေရးရာတက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူေတြကို ေတြ႕ရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အားတက္စရာပါပဲ။ ႏုိင္ငံစံုဆိုတာမွာ ရ၀မ္ဒါ။ ယူဂန္ဒါ။ ကိုဆိုဗို၊ ကိုလံဘီယာ၊ နီေပါ၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ အေရွ႕တီေမာ၊ ဇမ္ဘီယား။ ဂြမ္တီမာလာ၊ ဒိုမီနီကန္ ရီပတ္ဘလစ္၊ ဆူဒန္၊ ေတာင္အာဖရိက၊ လစ္ဗ်ား၊ အေနာက္ဥေရာပ ႏုိင္ငံစံု ေပါ့။

ဒီထဲမွာ က်မသေဘာက်တဲ့ ျပင္သစ္ကလူ႕အခြင့္အေရးဌာန ဆုိင္ရာ ၀န္ႀကီးကိုေတြ႕ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ သူ႕ကို က်မဘာလို႕သေဘာက်လဲဆိုေတာ့ သူ႕အသက္က ခုမွ ၃၂ ႏွစ္ မျပည့္ေသးဘူး ။ လာမယ့္ဒီဇင္ဘာမွ ျပည့္မွာ။ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ ၀န္ႀကီးျဖစ္တဲ့အထိ ျပည္သူ႕ေတြက သူ႕ကို ေထာက္ခံေရြးခ်ယ္ ခဲ့ၾကတာပဲေလ။ ၀န္ႀကီးျဖစ္ဖုိ႕က ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး ပါလီမာန္ထဲေရာက္ဖို႕ လုိေသးတယ္မဟုတ္လား။ ေနာက္သူက လူမည္းအမ်ိဳးသမီး။ နာမည္က Rama Yade တဲ့။ဘယ္ေလာက္စိတ္၀င္စားဖုိ႕ေကာင္းလဲ။ ျပင္သစ္မွာက ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနမွာ ဌာန ၄ ခုရွိတဲ့အနက္ သူက လူ႕အခြင့္အေရးဌာနဆုိင္ရာ၀န္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ သူ႕ပါတီကေတာ့ UMP party ပဲ။ စကားေျပာလဲ ေကာင္းပါ့။ သူေျပာတဲ့အထဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို နအဖက ဖမ္းထားတဲ့အေၾကာင္းလဲ ပါေသးတယ္။ သူ႕အေၾကာင္းအေသးစိတ္သိခ်င္ေသးရင္ေတာ့ ရွာဖတ္ၾကည့္ၾကေပါ့ေနာ္။

ေနာက္တေယာက္က ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ႏိုဘယ္လ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ရရွိထားတဲ့ ဂြမ္တီမာလာက Rigoberta Menchu Tum ။ သူကလဲ တမိသားစုလံုးအသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ကေန စိတ္ဓါတ္မက်ပဲ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့တာေလ။ လူမ်ိဳးတုန္းစစ္္ပြဲေတြထဲမွာ ဘ၀ကိုျမႈပ္ႏွံၿပီး တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို အေရးဆိုလႈပ္ရွားေပး ခဲ့သူ။ သူတတ္ႏုိင္သေလာက္ ကာကြယ္ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ သူစကားေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာလဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စြန္႕လႊတ္ရုန္းကန္ေနမႈဟာ အမ်ိဳးသမီးထုရဲ႕ ျပယုဂ္တခုပဲလို႕ သူက တင္စားသြားေသးတယ္။

သူ႕ကို က်မက အင္တာဗ်ဴး လိုက္ေမးေသးတယ္။ ဘားမား ဆုိတာနဲ႕ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေျပာတယ္။ ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္က သူဘ၀အတြက္ေတာ့ အေရးပါတဲ့ လူျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ေနာက္က်မက သူ႕ကို ခုတေလာ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ်တဲ့အထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကေလးအေမေတြလဲ ပါတယ္။ ဒါကိုေရာ ဘယ္လိုေျပာခ်င္လဲ ဆုိေတာ့ ဒါဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တခုလံုးအတြက္ အလြန္ရွက္ဖြယ္ပါပဲတဲ့။ ဒီလိုေတာင္းဆိုတာေတြဟာ သူတုိ႕မွာ ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ရွိတာပဲတဲ့။ အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္သူေတြကို ဆန္႕က်င္ႀကိဳးပမ္းရတဲ့လႈပ္ရွားမႈဟာ အလြန္ခက္ခဲ အေရးႀကီးပါတယ္လို႕လဲ ေျပာၾကားသြားပါေသးတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈမွာ သူ႕အေနနဲ႕ အာဏာမရွိတဲ့အတြက္ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္တာ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္တဲ့။

က်မျဖင့္သူေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ၀မ္းနည္းလြန္းလို႕ မ်က္ရည္ေတာင္ က်ခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႕အင္တာဗ်ဳးအျပည့္အစံုကို ဒီဗြီဘီ ေရဒီယိုမွာ ၂၇ ရက္ မနက္ပိုင္း အစီအစဥ္မွာ လႊင့္ထုတ္သြားပါတယ္။ နားဆင္ၾကည့္ပါဦး။ ဓါတ္ပံုကိုလည္း ဗီြဒီယိုက ျပန္ယူၿပီးရင္တင္ေပးပါဦးမယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Thursday, November 20, 2008

၀မ္းနည္းျခင္းမွတ္တမ္း

တကယ္ဆုိရင္ ဒီလိုစာမ်ိဳးမေရးခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ ေရးရလိမ့္မယ္လို႕လဲ ဘယ္တုန္းကမွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ မေတြးမိခဲ့ပါဘူး။
ခုေတာ့ ေရးျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့........

ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း(၈) ရဲ႕ အမာခံ ရဲေဘာ္တဦး၊ စာလဲ အေရးေကာင္းတဲ့ ဘေလာ္ဂါတဦး၊ ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစု(ျမန္မာႏုိင္ငံ) ရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႕၀င္ လုပ္ေတာ့ ဘေလာ့ဖက္ ေျခဦး မလွည့္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္ပိ ၊ ဒီၾကားထဲ ၀င္ေငြေလး ရေအာင္ ဘာသာျပန္အလုပ္ကလဲ လုပ္ရေသး ၊ ဒီလိုအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတဲ့ ၾကားကပဲ ေသရည္ေသရက္ကို ေပါင္းခံရည္လို႕ ေျပာၿပီး ႀကိဳက္ခဲ့ၾက။ သိပ္မၾကာေသးခင္ကပဲ ခ်စ္တဲ့ ကရင္မေလးနဲ႕ လက္ထပ္ပြဲ က်င္းပခဲ့ေသးတာ။

ခုေတာ့ ေနလလို႕ အေမက မွည့္ေပးထားတဲ့ ျမင့္ေအာင္တျဖစ္လဲ၊ ျမင့္ေဇ ျဖစ္ခဲ့ဘူးၿပီး ကဗ်ာေရးေတာ့ ပြင့္သစ္(ကရိန္ကန္) ။အေပါင္းအသင္းေတြ ေခၚေတာ့ ဂုရု ဆုိတဲ့ ရဲေဘာ္တေယာက္ ေတာ္လွန္ေရးခရီး မဆံုးခင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလၿပီ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၀ ရက္ မနက္ ၁ နာရီ ၂၀ ကတဲ့။
မာယာအြန္လိုင္းမဂၢဇင္းကေန ဒီပံုကို ယူထားတာပါ။
သူေရွာ္တာေတြ ရွိသလို ေတာ္တာေတြလဲ မ်ားပါေပ့။ စာအုပ္တအုပ္ကိုဘာသာျပန္ရင္ ေပါင္ေပၚမွာ ဘာသာျပန္ရမယ့္ အဂၤလိပ္စာအုပ္ကိုတင္ ၿပီးဖတ္ရင္း လက္က ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ဗမာလို ရုိက္ေနတာမ်ား စာသားေတြကေခ်ာေမြ႕လို႕ ။ ၿပီးေတာ့ ဗမာစာကို ဘာသာျပန္တာ ဗမာေတြ ဖတ္လို႕နားမလည္တတ္တဲ့ ဘာသာျပန္သူမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ သူဘာသာျပန္ရင္ ဖတ္ေနတဲ့သူ သိပ္ကို နားလည္လြယ္ေအာင္ ျပန္တတ္တယ္္။

တကယ္က ၈၈ ျဖစ္ေတာ့ သူက ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ပဲ ရွိေသးတာတဲ့။ သူဆယ္တန္းကို မေျဖလိုက္ရရွာဘူး။ ဒါေပမယ့္ေတာထဲက ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို ခပ္ငယ္ငယ္ေလး နဲ႕ ေရာက္လာၿပီး ေတာ္ရံုလူေတြေတာင္ မျဖတ္သန္းႏဳိင္တဲ့ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ မညည္းမညဴ ျဖတ္သန္းခဲ့တာကို သူေရးခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ေပၚက စာေတြက သက္ေသတည္ေနပါတယ္။
ေတာတြင္းက ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ စခန္းတေနရာမွာ

သူ႕ေမြ႕ေန႕တခုမွာ ၾကာဇံဟင္းခါးကို သူကိုယ္တုိင္ခ်က္ၿပီး အိုးလိုက္ မလာၿပီး ေကၽြးခဲ့တာေတြလဲ သတိရေသးတယ္။ ေယာက္်ားေလးေပမယ့္ မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္ ေကာင္းတာ စံတင္ေလာက္ရဲ႕။ အိမ္ကို ေရာက္လာရင္ အမဘာခ်က္လဲ ဆုိၿပီး ဟင္းႀကိဳက္ရင္ ၀င္စားတတ္တာ။ သူ အရက္ေသာက္လုိ႕ဆူရင္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဟုတ္ကဲ့ပါ လို႕ ေခါင္းညိတ္ေနတတ္တာ။ သူ႕ရဲ႕ ဘ၀အေကာင္းအဆုိးေတြကို လာလာ တုိင္ပင္တတ္တာေတြ ရည္းစားထားရင္ေတာင္ လာတုိင္ပင္တတ္ေပမယ့္ မိန္းမယူေတာ့ ျဗဳန္းစားႀကီး ယူခ်လာခဲ့တာ။ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ သူကို လက္ဖြဲ႕မယ့္လူေတြက သူလုိခ်င္တာကိုပဲ ေတာင္းခိုင္းၾကေတာ့ သူ႕မွာ ဘာေတာင္းရမယ္မသိ။ အိမ္ေထာင္တခုမွာ လိုအပ္တာ ဘာဆိုတာ မသိလုိ႕ လက္ဖြဲ႕ရမယ့္လူေတြက အားလံုးတိုင္ပင္ၿပီး နင္ကဘာ ငါက ဘာနဲ႕ သူ႕တုိ႕ အိမ္ေျပာင္းေတာ့ ပစၥည္းစံုစံုလင္လင္နဲ႕ ခ်မး္ေျမ႕တဲ့ မိသားစု ဘ၀ကို တည္ေဆာက္မယ္ႀကံခါမွ ဘယ္တုန္းက ရွိေနလဲ မသိတဲ့ ေသြးတုိးေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္သြား သတဲ့။ တကယ္က အဲဒီညေနက သူအရက္ေတာင္ မေသာက္ရေသးဘူးတ့ဲ။ ညေန ၅ နာရီမွာ မူးလဲၿပီး မနက္ ၁ နာရီ ၂၀ မွာ ကြယ္လြန္သြားၿပီတဲ့။ မျမန္လြန္းဘူးလား ။

သူ႕က်မွ ဘာလို႕ ေစာေစာ ေသရတာလဲ .. မတရားလိုက္တာေနာ္။

တကယ္ဆုိရင္ … ေထာင္က လြတ္လာတာ မၾကာေသးတဲ့ အေဖ့အတြက္ သူ႕သားႀကီး အသက္ရွင္ခြင့္ေလး ေပးေစခ်င္ေသးတယ္။
တကယ္ဆုိရင္… လက္ထပ္ေပါင္းသင္းခဲ့တာ မၾကာေသးတဲ့သူ႕ဇနီး ရုိးသားတဲ့ ကရင္မေလးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ ေပးေစခ်င္ေသးတယ္။
တကယ္ဆုိရင္… မိစၧာ စစ္အုပ္စုကိုျပဳတ္က်တဲ့ ထိ သူ႕ကို ရွိေနေစခ်င္ေသးတယ္။
တကယ္ဆုိရင္.. သူယံုၾကည္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ သူလုပ္ႏုိင္တာေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးဖုိ႕ အသက္ရွင္ေစခ်င္ေသးတယ္။
တကယ္ဆုိရင္္… အညတရ ရဲေဘာ္တေယာက္ေပမယ့့္ သူ ေခတ္ႀကီးကို သူႏုိင္သေလာက္ ကူထမ္း ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီ့အတြက္ အသက္ရွည္ ခြင့္ေလး ေပးေစခ်င္ေသးတယ္။
ရဲေဘာ္ဂုရုေရ.. အမျဖင့္ သတင္းၾကားရေတာ့ ၀မ္းနည္းလိုက္တာ။ တကယ္ဆုိ မေသေစခ်င္ေသးပါဘူး။ အမတုိ႕ ေရႊျပည္ႀကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျပန္ၾကမယ္လုိ႕ ေျပာခဲ့ၾကေသးတာပဲ။
အင္းေလ.. သြားရမယ့္လူခ်ည္းပါပဲ.. ေရွ႕ေနာက္ ကြာတာပဲ ရွိတဲ့ လမ္းမဟုတ္လား…
ဒါေပမယ့္လဲ … စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ႏွေျမာေနမိေသးတယ္။
သူ႕ဘေလာ့ေလးက ဒီမွာေလ…
သူ႕ဘ၀ေလးကို သူခ်ယ္မႈန္းသြားခဲ့ေသးတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ ေလ့လာၾကည့္ပါဦး ၊ သူဘယ္လုိလူဆိုတာကို။
ဂုရုတေယာက္ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ လုိ႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Monday, November 17, 2008

ပို႕စ္အသစ္ မတက္ဖူး ဆုိရာ၀ယ္..

ပို႕စ္အသစ္မေရးလုိ႕ ဆိုၿပီး လာလာ ေျပာေနၾကသကိုး။ တကယ္က စာအေရးအသားနာမည္ႀကီး မဟုတ္တဲ့ ဘေလာ္ဂါတေယာက္အေနနဲ႕ မေရးျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာ စိတ္ထဲ အားနာေနတတ္ေပမယ့္ အဲလို လာလာၾကည့္လိမ့္မယ္လို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားမိပါဘူး။ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႕ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္သလို ၊ ကိုယ္သိပ္မႀကိဳက္တဲ့ ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲ။ ကိုယ္နဲ႕ အံ၀င္ဂြင္မက်တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေရာက္ေနရတဲ့ လူတေယာက္အေနနဲ႕ ေရးခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး ၀င္လာဖုိ႕ကိုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားေနရပါတယ္။ ေနာက္ ကုိယ့္အိမ္မွာ စာေရးရတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ ဧည့္သည္အျဖစ္ေနရတဲ့ ေနရာမွာ စာေရးရတာလဲ မတူပါဘူး။ အိမ္မွာဆိုရင္ အလုပ္မ်ားေနေတာင္မွ ခဏေလး ေရးမယ္ စိတ္ကူးလိုက္တာနဲ႕ တမ်က္ႏွာ ႏွစ္မ်က္ႏွာစာက ေရးျဖစ္ေပမယ့္ ခုက စိတ္ကူးၿပီးထုိင္ေနတာေတာင္ စကားလံုးေတြ႕ က်မလာဘူး။

ေနာက္ၿပီး ဒီေအာ္စလိုက ေဆးရံုရဲ႕ ျပင္ပလူနာဌာနကိုလည္း ၂ ခါေတာင္ ေရာက္ၿပီးၿပီ။ သိသာဆုိး၀ါးတဲ့ ေရာဂါႀကီးေတြမဟုတ္ေပမယ့္ လူတေယာက္ရဲ႕စိတ္ကို ဒုကၡေပးတဲ့ ေရာဂါေတြလဲ ျဖစ္တာမို႕ စိတ္ကလဲ မေကာင္းျဖစ္ရပါေသးတယ္။ ေဆးကုသစရိတ္ကို ရံုးကေပးတယ္ဆုိေပမယ့္ တခါသြားတာနဲ႕ သက္သာခ်င္တာလဲ အမွန္ပါ။ အခြင့္အေရးယူသလုိ ေတြးၾကျမင္ၾကမွာကိုလဲ မလိုခ်င္ဘူးေလ။ ကိုယ့္အိမ္မွာ ဆုိရင္ စိတ္က သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္မွာပဲလို႕လဲ အိမ္လြမ္းေ၀ဒနာက ျမင့္တက္လာပါေသးတယ္။

ဥေရာပေရာက္တုန္း တၿမိဳ႕ၿပီးတၿမိဳ႕ ၊တႏိုင္ငံၿပီး တႏိုင္ငံ လည္ပါလားလို႕ ဖိတ္ေခၚသူေတြ၊ အႀကံေပးသူေတြကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းနဲ႕ ဥေရာပရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြက ျပည္တြင္း ျပည္ပ အားလံုးေစ်းႀကီးေနတာမို႕ လည္ပတ္ခ်င္စိတ္ရွိေသာ္လည္း ခရီးစရိတ္က လခေျပာင္ကိန္းျမင္ေနပါသျဖင့္ အခက္ႀကံဳေနရပါေသးေၾကာင္းလဲ သိေစခ်င္ပါေသးတယ္။

ေနာက္ၿပီး အခုရက္ပိုင္း ၾကားေနရတဲ့ ေထာင္ခ်သတင္းေတြကိုလဲ သတင္းေတြ လုပ္ေနရင္း အသံေတြနားေထာင္ရင္း စိတ္ကထိခိုက္ခံစားရေသးတယ္။ နအဖက သူတုိ႕ကိုယ္တုိင္ အတည္ျပဳျပဌာန္းလိုက္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႕အညီ တရားစီရင္ေနတာမုိ႕ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒစိုးမိုးမႈနဲ႕ တရားစီရင္ေရး အာဏာကို ဘယ္လုိယံုၾကည္ရေတာ့မလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးကလဲ ေခါင္းထဲ၀င္ေနေသးတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနနဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္သင့္တယ္ ဆုိတဲ့အေတြးကို က်မျဖင့္ေတြးေတာင္ ေတြးလို႕မရခဲ့ဘူး။ အႏိုင္ရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ အမ်ားဆံုးပါတီက အစိုးရဖြဲ႕ခြင့္မရွိတဲ့။ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာမွာ ဥပေဒအရျပဌာန္းထားေသာလို႕ ေရွ႕ကခံထားတ့ဲ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ိဳးနဲ႕ ဘယ္လုိ စစ္အုပ္စုကို ျဖဳတ္ခ်မလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ပါလီမာန္ထဲ ၀င္ၿပီး ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ခ်င္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ လူေတြ အေနနဲ႕ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးေတြကို စစ္တပ္ကပဲ ယူမယ့္ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႕ သူတုိ႕ ခိုင္းတာပဲ လုပ္ရမယ့္ အေျခခံဥပေဒကို ဘယ္လုိယံုၾကည္ၾကမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ လုိက္ေလ်ာမႈေတြေပးၿပီး ေခါင္းငံု႕ခံမလဲ ၊ ဘယ္လိုအခြင့္အေရးေတြ ရယူၿပီး ျပည္သူေတြကို ေမ့သြားမလဲ လို႕ ေမးလုိက္ခ်င္စမ္းပါဘိေတာ့တယ္။

စိတ္ညစ္တာ အဲဒါေတြလဲပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Rest of your post

Sunday, November 9, 2008

ခရီးသြား မွတ္တမ္း ၂

ဆြီဒင္ကို သြားခဲ့ရာ၀ယ္
သင္တန္းကို သြားတဲ့ လမ္းမွာျဖတ္ေနက် တံတားေပၚကေန ရိုက္ထားတာ


ဒီတခါသြားရတာက ဆြီဒင္ႏိုင္ငံကိုပါ။ သူတုိ႕ႏုိင္ငံက အႀကီးဆံုးေရဒီယို အသံလႊင့္လုပ္ငန္း လုပ္ေနတဲ့ SR radio station က ရံုးခြဲ ၂၅ ခုရွိတဲ့အထဲက Gavle ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕က ရံုးမွာ လက္ေတြ႕သင္တန္းသြားတက္ရတာေလ။ ၿမိဳ႕ကေလးကေန အနီးအနားၿမိဳ႕ေတြကိုလဲ သတင္းလိုက္တာမ်ိဳးေတြကို သြားရတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ မီဒီယာေတြက ေရဒီယိုေတြမွာလဲ သတင္းျဖစ္တဲ့ေနရာထိ သြားအင္တာဗ်ဳး ။ တခါတည္း တိုက္ရုိက္စေလာင္းကေနတင္ေပးၿပီး အသံလႊင့္တာေလ။ ေခတ္မီလိုက္တာဆုိၿပီး အားက်ခဲ့ရတယ္။ ရံုးမွာ စက္ကရိယာအျပည့္ပါတဲ့ ကားႀကီး ကားငယ္အသြယ္သြယ္ သတင္းေထာက္ေတြ သတင္းယူဖုိ႕ ကားငယ္အစင္းစင္းနဲ႕ ။

ေနာက္ ဆီြဒင္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ စေတာ့ဟုမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ SR ရံုးခ်ဳပ္ က သတင္းလႊင့္ပံုေတြ နည္းစနစ္ေတြ စက္ပစၥည္းေတြ ကို ေလ့လာခဲ့ရေသးတယ္။ ၀န္ထမ္းေပါင္း ရွစ္ ရာေက်ာ္ ရွိတဲ့ ေရဒီယိုစေတရွင္ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္ဆုိတာ ေျပာမျပတတ္ဘူး။ စေတာ့ဟုမ္းမွာပဲ ရွိေနတဲ့ ဆီြဒင္ရုပ္သံလႈိင္း ဆြီဒင္မွာ လူၾကည့္အမ်ားဆံုး SVT ( SVERIGES TELEVISION) ကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သတင္းေတြကို တုိက္ရုိက္လႊင့္တာ ။ အင္တာဗ်ဳး ဘယ္လိုရိုက္တယ္ ။ သတင္းေတြ ဘယ္လုိထုတ္လႊင့္တယ္ အစံုပါပဲ။ သူတုိ႕ရဲ႕ စတူဒီယိုခန္းေတြ၊ ဆက္တင္ေတြကလည္း အံ့မခန္းေပါ့။ သူ႕ဆီမွာလဲ ၀န္ထမ္းက တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေတာင္ရွိေနတာပဲ။

ကားေပၚကေနရိုက္ထားတဲ့ ဆီြဒင္ၿမိဳ႕တြင္းတေနရာ


ပါလီမာန္အေဆာက္အဦးေပါ့။ သင္တန္းခ်ိန္ၿပီးမွ လည္ရေတာ့ညေန ၄ နာရီခြဲေပမယ့္ ေမွာင္ေနၿပီ။


သြားခဲ့ရတဲ့ ေရဒီယို စင္တာ

ဒါကေတာ့ တီဗြီစေတရွင္အေဆာက္အဦး
အဲဒီတီဗြီသတင္းဌာနဖက္မွာ မီဒီယာရဲ႕ ကူးေျပာင္းတိုးတက္လာပံုကို ေသခ်ာရွင္းျပတဲ့အခါမ်ား က်မျဖင့္ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ ငါတုိ႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျပတ္က်န္ေနခဲ့ပါလား ။ လို႕ စိတ္ထဲမွာ အားငယ္ခ်င္သလိုလုိေတာင္ျဖစ္လာေသးတယ္။ analogue ကေန digital media ေျပာင္းလဲ လာပံုေတြ ။ တီဗြီတလံုးတည္းကုိ ဧည့္ခန္းမွာ မိသားစု ၀ိုင္းၾကည့္ေနရာကေန ကိုယ္ပိုင္ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေနရာေတြကေန ၾကည့္လို႕ရေနတာေတြ၊ ေနာက္ပိုင္း တီဗြီထုတ္လႊင့္တာကိုအင္တာနက္ ၀က္ဆိုဒ္ေတြကတဆင့္ ဘယ္ေနရာကမဆို လမ္းမေပၚမွာေတာင္ ဖုန္းကေနတဆင့္ ၾကည့္လို႕ ရေနတဲ့ထိ တုိးတက္လာတဲ့အေၾကာင္း၊ မီဒီယာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ အေရးပါမႈေတြကို သူတုိ႕ရဲ႕ တိုးတက္လာတဲ့ တုိင္းျပည္က အင္တာနက္သံုးစြဲမႈနဲ႕ ယွဥ္ၿပီး ရွင္းျပသြားလိုက္တာမ်ား ေကာင္းမွေကာင္း။
ဒီလို တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး တုိင္းျပည္က မီဒီယာေတြထဲမလဲ Publish Service သီးသန္႕ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ သတင္းဌာနေတြနဲ႕ Commarcial သတင္းဌာနေတြ ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ အစိုးရသတင္းဌာန ရပ္တည္ခ်က္ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ နားလည္သထက္နားလည္ ရွင္းသထက္ရွင္းေအာင္ ေစတနာပါပါနဲ႕ ရွင္းျပခဲ့ၾကတယ္။
ပင္စင္စား သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြရဲ႕ ကလပ္တခု

ဒီစႀကၤန္ေလး မလွဘူးလား။ အဲဒါ ေလဆိပ္နဲ႕ ဘူတာ ဆက္ထားတဲ့လမ္း

ေအာ္စလိုၿမိဳ႕ထဲ ေလဆိပ္ကအျပန္လမ္းမွာ ကားေပၚက ရိုက္လိုက္တာ ႏွင္းက်ေနဆဲေပါ့။


ေနာက္ဆြီဒင္ကို လွပတဲ့ ႏုိင္ငံအျဖစ္ သိထားေပမယ့္ ဒီေလာက္လွမယ္ မထင္ခဲ့ဘူး။ လိုက္ပို႕တဲ့ ဆြီဒင္ႏုိင္္ငံသားက စေတာ့ဟုမ္းၿမိဳ႕ နန္းေတာ္၊ ပါလီမာန္ အေဆာက္အဦေတြ၊ ဆိပ္ကမ္းေတြနဲ႕ လွပတဲ့ ၿမိဳ႕ကို သမိုင္းေတြနဲ႕ ရွင္းျပလို႕၊ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသည္ေတြအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ေစ်းဆိုင္ခ်ည္းပဲ ရွိေနတဲ့ လမ္းကေလးကလည္း ေလွ်ာက္လို႕ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ ရွည္လ်ား။ ေရာင္းခ်တဲ့ပစၥည္းေတြကလည္း အထိမ္းအမွတ္ေတြေရာ အသံုးအေဆာင္ အ၀တ္အစားအလွအပ မ်ားျပားတဲ့အျပင္ ေလွ်ာ့ေစ်းေတြနဲ႕ လူေတြကို ဆြဲေဆာင္လို႕။ ေစ်းေတြ ၀င္စပ္စုေတာ့လဲ ေနာ္ေ၀းထက္ သက္သာလို႕။ ေနာ္ေ၀းဆုိတာ ေတာသူေဌးၿမိဳ႕ကိုးလို႕ ေနာ္ေ၀းေနသူေတြကို စမိေသးေတာ့တယ္။

ေနာက္ ဆြီဒင္မွာပဲ ႏွင္းေတြက်တာကိုလဲ စျမင္ဖူးခဲ့တယ္။ ညေနဖက္ သင္တန္းကအျပန္ မိုးေတြ ရြာေနတယ္ဆိုၿပီး ထီးဖြင့္ေဆာင္း အျပင္ထြက္ၾကေတာ့ မိုးမဟုတ္ဘူးေလ ႏွင္းေတြက်ေနတာတဲ့။ အားပါး ေပ်ာ္စရာပဲ .. စႏိုးက ေသးေသးေလးေတြပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ေအးလိုက္တာ လို႕ ေျပာေနရင္းကပဲ လမ္းတေလွ်ာက္ ေလကတုိက္လြန္းလို႕ မနည္းထိန္းေနရတယ္။ ေဟာ္တယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မွန္ျပတင္းက ႏွင္းေတြ က်တာကို ၾကည့္ေနရတာ ေပ်ာ္စရာလိုလုိ လြမ္းစရာလိုလုိပဲ။
ေနာက္တေန႕ မနက္ ထေတာ့လဲ ႏွင္းေတြက်ေနတုန္းပဲ။ ဒီမနက္က်တဲ့ ႏွင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႀကီးႀကီးလို႕ ေျပာရမယ္။ လမ္းေတြေပၚမွာ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ကားေခါင္မိုးေတြေပၚမွာ ေရခဲ ထပ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႕။ သင္တန္းကို အသြားလမ္းတေလွ်ာက္ ႏွင္းေတြကို လက္နဲ႕ခံရင္း ခ်မ္းေအးတာေတြကို ေမ့သလိုေတာင္ျဖစ္တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့သင္တနး္ကလဲ အဲဒီေန႕ အျပင္ကေန တိုက္ရိုက္အသံလႊင့္တဲ့အစီအစဥ္ကို လိုက္ေလ့လာရမွာ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္းေပါ့။ ကား၂ စီးနဲ႕ ထြက္လာခဲ့ေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္လဲ ႏွင္းေတြနဲ႕ တခါမွမျမင္ဖူးတဲ့အာရွသူ အာရွသားမ်ား မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႕။

ေရာက္သြားတဲ့ေနရာက သက္ႀကီးရြယ္အို ပင္စင္စားေတြရဲ႕ ကလပ္။ သူတုိ႕ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြ သံလံုးေလးေတြပစ္ကစားတဲ့ ကစားနည္းကိုလဲ ၀င္ေဆာ့ၾက ေသးတယ္။ အေရာင္ပါတဲ့ ေဂၚလီအေသးေလးကို ၆ မီတာအထက္ အကြာအေ၀းထိပစ္၊ ေနာက္ အဲဒီေဂၚလီနဲ႕ အနီးဆံုးေရာက္ေအာင္ သံေဂၚလီလံုး ခပ္လတ္လတ္နဲ႕ တေယာက္ ၃ လံုးယူထားတဲ့ အဖြဲ႕၀င္ ၂ ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႕ ၂ဖြဲ႕ ၿပိဳင္ပစ္တဲ့ ကစားနည္းပဲ။ သူမ်ားသံလံုးက နီးေနရင္ ေ၀းသြားေအာင္ ကိုယ့္သံလံုးနဲ႕ တုိက္ထုတ္ သူ႕ေနရာ ကိုယ္ရေအာင္ယူ အဲလိုလုပ္တာပဲ။ အနီးဆံုးသံလံုး မ်ားတဲ့ အဖြဲ႕က ႏုိင္တာေပါ့၊

အဲဒီက တုိက္ရုိက္ အသံလႊင့္တာေတြ ေလ့လာေနတုန္း အျပင္မွာလဲ ႏွင္းေတြက က်လိုက္တာ လွမွလွ။ ဒါနဲ႕ အျပင္ကို ထြက္ၿပီး ႏွင္းေတြနဲ႕ ေပါက္တမ္းကစားၾကေသးတယ္။ ဓါတ္ပံုေတြလဲ ရိုက္ၾကေပါ့ေလ။ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီး စံုတြဲတခုကေမးတယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံက လာလဲတဲ့။ က်မတုိ႕ ဘားမားက လာပါတယ္ဆုိေတာ့ ဟိုမွာ ႏွင္းမရွိဘူးလားတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ က်မတို႕ ခုမွ ျမင္ဖူးတာဆုိေတာ့ ရယ္ၿပီး သယ္သြားေလတဲ့။ စေနေသးတယ္။ သူတုိ႕ႏုိင္ငံေတြက အသက္ႀကီးသူေတြကို စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကလပ္ေတြဖြဲ႕ေပးတယ္။ ေနာက္ က်န္းမာေရးကို အားလံုးတာ၀န္ယူေပးတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ အခု ေနာ္ေ၀ ၊ ဆြီဒင္ကလူေတြက ရတဲ့ လစာ အကုန္သံုးတာပဲ။ သူတို႕မွာ ေနာင္ေရး ဘာညာ အိုစာမင္းစာ စုစရာမလိုဘူး။ ႏုိင္ငံသားတုိင္းကို သူ႕အစိုးရက တာ၀န္ယူတာပဲ။ အဲဒီလိုျဖစ္ဖုိ႕ သူတုိ႕ အလုပ္လုပ္တုန္းကလဲ အခြန္ေသခ်ာေဆာင္ခဲ့ၾကတာကိုး။ အားက် အတုယူဖြယ္ရာ က်န္းမာေရးစနစ္ေတြပဲ။ ေမြးကတည္းက က်န္းမာေရးကို အခ်ိန္နဲ႕စစ္ေဆး၊ လိုအပ္တာ ေစာေစာကု၊ ဒီေတာ့ ဒီႏုိင္ငံေတြမွာ ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမားလဲ ေဆးရံုေတြမွာ သိပ္မေတြ႕မိပါဘူး။

ေနာက္ ေဟာလိုး၀င္းေဒးကိုလဲ ဆြီဒင္မွာပဲ ရွိေနတုန္း ႀကံဳခဲ့ရေသးတယ္။ က်မတို႕ဟိုတယ္နဲ႕ ကပ္ရပ္က ႏုိက္ကလပ္မွာ အဲဒီေန႕က တညလံုးဆူညံေနတာပဲကိုး။ ေသာၾကာေန႕နဲ႕လဲ တုိက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ စည္ကားဆူညံမူးေနလိုက္ၾကတာ မနက္က်ေတာ့ ဟုိတယ္အ၀င္တံခါးက မွန္လဲ ပင့္ကူအိမ္လို အက္ေၾကာင္းေတြ ဗရပြနဲ႕၊ အရွိန္မေသေသးပဲ ေနာက္ေန႕ ႏို၀င္ဘာ ၁ရက္ေန႕ စေနေန႕ညမွာလဲ သရဲႀကီးသရဲေလးေတြ ပံုစံေတြနဲ႕ လမ္းသလားေနလိုက္ၾကတာ အသည္းယားစရာပဲ။ ႀကိဳသာ သိမေနရင္ လန္႕ေသမယ့္ ပံုစံေတြနဲ႕ေလ။ ဟိုတယ္ မွန္ျပတင္းကေန လမ္းမေပၚထိုင္ၾကည့္ရင္း အပူအပင္ကင္းတဲ့ ဒီႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႕ ကိုယ့္တုိင္းျပည္က လူေတြရဲ႕ဘ၀ကို ယွဥ္ေတြးေနမိေသးတယ္။

ဆၤီြဒင္ႏုိင္ငံက လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုးေရခဲျပင္ေဟာ္ကီပြဲကိုလည္း သြားခဲ့ရေသးတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း တိုက္ရိုက္လႊင့္ထုတ္မႈအစီအစဥ္ကို ေလ့လာရန္ေပါ့။ အားလပ္ခ်ိန္ေပးခ်ိန္ အျပင္ခဏထြက္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြကို လာေမးတယ္တဲ့။ ဘယ္ႏုိင္ငံကလဲေပါ့။ ဘားမားဆိုတာနဲ႕ ေအာ္ မီဒီယာကလား ဆုိပဲ။ သူတုိ႕ ေဒသ ေရဒီယိုသတင္းထဲမွာ ပါတယ္ျဖစ္မယ္။ သိေနၾကတယ္။

အဲဒီမွာက်မတို႕ ႏုိင္ငံက ေဂါက္သီးရုိက္တဲ့လူေတြလိုပဲ စီးပြားေရး သမားေတြ ၊သတင္းသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အစုိးရ အရာရွိေတြ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာတဲ့ ေနရာလဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကစားကြင္းကို ျမင္ေနရတဲ့ ဒုတိယထပ္ေလာက္မွာ အခန္းေတြႀကိဳမွာၿပီး အစားအေသာက္နဲ႕ စကားလဲေျပာ ကစားၿပိဳင္ပြဲလဲ ၾကည့္ေပါ့။
က်မတို႕လဲ အခန္းတခန္းယူၿပီး ထမင္းစားၾကတယ္။ ေနာက္က်မွ အခန္းယူရေတာ့ တုိက္ရိုက္ၾကည့္လို႕ ရတဲ့ေနရာက အခန္းမရဘူး။ အဲဒီမွာ ေသာက္ဖုိ႕ ေရမွာေတာ့ သူတုိ႕ဆီက ေရဆိုတဲ့ ပုလင္းကို လာခ်ေတာ့ ေဆာ္ဒါေရပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါပဲ ေသာက္တာတဲ့။ ေရရိုးရိုးမွာလို႕ မရဘူး။ စူးရွရွ အရသာ မႀကိဳက္လို႕ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကလြဲရင္ ဘာဗူးေဖ်ာ္ရည္မွ မေသာက္တဲ့ က်မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ မ်ိဳခ်ရခက္တဲ့ေရပါပဲ။

ဒီႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ထမင္းစားရင္ ဇြန္းမပါပဲ ခရင္းနဲ႕ ဒါးနဲ႕ စားၾကတာပဲ။ သူတို႕က ေပါင္မုန္႕နဲ႕ အားလူးကို အဓိကစားတာကိုး။ ေရာက္ခါစကေတာ့ သိပ္မစားတတ္ဘူး ေနာက္ေတာ့လဲ ရသြားတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထမင္းမဟုတ္ေတာ့လဲ အာသာမေျပပါဘူး။
ဒါနဲ႕ ထမင္းပဲ စားခ်င္တယ္ ျဖစ္ၿပီး တရုပ္ဆုိင္တဆုိင္ကို သြားစားမိပါတယ္။ ထမင္းေၾကာ္တပြဲကို ၉၉ ခေရာင္းက်တယ္။ တရက္ပဲ သြားစားၿပီး ေနာက္ေန႕ေတြမေတာ့ မားမားေခါက္ဆြဲထုတ္ေတြနဲ႕ပဲ ေနလိုက္ရတယ္။ ညေနစာကို သင္တန္းက မေကၽြးဘူးေလ။

ဆြီဒင္ႏုိင္ငံသားေတြက ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံသားေတြေလာက္ မႏူးညံ့ဖူးလို႕ က်မက ခံစားရတယ္။ မ်က္ႏွာေပးေတြကို ေျပာတာပါ။ ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံအေၾကာင္း ေရးေတာ့မွပဲ ဒီအေၾကာင္းကို ေသခ်ာေရးျပပါဦးမယ္။

သင္တန္းကေန မျပန္ခင္ ေနာက္ဆံုးညက ဗီယက္နမ္ဆုိင္တခုမွာ ညစာအားလံုးသြားစားၾကတယ္။ အဲဒီဆုိင္က အခ်ိန္ပိုင္း စားပြဲထုိးမေလးက ဗီယက္နမ္ ႏုိင္ငံကေန ေရာက္လာၿပီး ဆီြဒင္မွာ ႏုိင္ငံေရး သိပၸံ အဓိကနဲ႕ တကၠသိုလ္တက္ေနသူတဲ့။ စကားေတြ အမ်ားႀကီး သူနဲ႕ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူကလဲ သူ႕ႏိုင္ငံကို အားမလုိအားမရျဖစ္ေနလို႕။ ဘားမားက ဘာစနစ္က်င့္သံုးလဲ တရုပ္နဲ႕ ေပါင္းေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္လားတဲ့ သူက ေမးတယ္။ ကလူသစ္ပို႕စ္ဖတ္မိေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို သတိရတယ္။

က်မတုိ႕ကို အစစစီစဥ္ေပးတဲ့ ဆီြဒင္ႏုိင္ငံသားသတင္းသမားကေတာ့ အားတင္းထားၾကတဲ့။ သူတုိ႕ႏဳိင္ငံလဲ တခ်ိန္က ခုလိုပဲ စစ္တပ္ကေန ဆႏၵျပတဲ့ ျပည္သူေတြကို ပစ္သတ္ခဲ့ဘူးတယ္ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစနစ္က ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့ၿပီတဲ့ေလ။ သူေျပာတုန္းက က်မၾကားလိုက္တာ ၁၉၃၁ ကလုိ႕ထင္တယ္။ အဲဒါကိုေသခ်ာမမွတ္မိလိုက္ဘူး။
ဆြီဒင္ေရာ ေနာ္ေ၀းေရာ အဂၤလိပ္လို ေကာင္းေကာင္းေျပာႏုိင္ၾကတယ္ ၊ နမူနာေပးရရင္ က်မတုိ႕ တုိင္းျပည္ထဲက ရခိုင္ေတြ မြန္ေတြ စသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားေတြက ဗမာစကားေျပာတတ္ၾကသလိုပဲေလ။ အသံထြက္ေတြကလဲ ဆင္တူေတြ သိပ္မကြဲျပားဘူး။
ဥပမာေျပာျပရရင္.. အဂၤလိပ္လို Room ကို ေနာ္ေ၀းေတြက Romလုိ႕ေပါင္းတယ္၊ ဆြီဒင္ေတြက Rum လို႕ေပါင္းတယ္ေလ။ သိပ္မထူးဘူး။

ဒီလိုနဲ႕ ေအာ္စလိုကို ျပန္လာၾကတာေပါ့။ ခရီးသြားမွတ္တမ္းက ကေဘာက္တ ကေဘာက္ခ်ာေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ စိ္တ္ထဲေပၚလာတာ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတာေလးေတြကို ကိုယ့္လိုပဲ ခင္တဲ့ လူေတြကို မွ်ေပးခ်င္စိတ္နဲ႕ ေရးလိုက္တာပါပဲ။ ေနာက္ထပ္ ေရးခ်င္တာရွိရင္လဲ ေရးဦးမယ္ေနာ္။
ဒီလိုနဲ႕ သင္တန္းခ်ိန္ကုန္ေတာ့လဲ ေအာ္စလိုကို ျပန္လာရၿပီေပါ့။
ဆြီဒင္အာလန္ဒါေလဆိပ္နဲ႕ မီးရထားဘူတာကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ လမ္းေလးက သိပ္လွတယ္။ အေရာင္စံုပါတဲ့ မွန္ေတြတပ္ထားေတာ့ ေနသာေနရင္ လမ္းကေလးက ကဗ်ာဆန္တယ္။

ဆြီဒင္ကေန ေအာ္စလိုျပန္လာေတာ့ ေအာ္စလိုမွာလဲ ႏွင္းေတြက်ေနတာပါပဲေလ။
ဥေရာပ ႏွင္းေတာထဲမွာ ခ်မ္းေအးသလို မိသားစုကိုပဲ လြမ္းေနရေတာ့ ေနလို႕မေပ်ာ္ပါဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္လဲ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ၊ ေတာ္ရာမွာ ေနရမယ္ ဆိုသကိုး။
(ဆက္ေရးဦးမယ္ေနာ္)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Monday, November 3, 2008

မကဒတ ႏွစ္ ၂၀


၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႕ ဆိုတာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္လုိ႕ ျပည္သူေတြက သိတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မကဒတ) ရဲ႕ အႏွစ္ ၂၀ ျပည့္ ေမြးေန႕ ။ တကယ္ဆုိ ဒီေမြးေန႔အတြက္ တခုခု ပို႕စ္တင္ေပးခဲ့ဖုိ႕ေတာင္ က်မက မေရးအားခဲ့၊ အင္တာနက္နဲ႕ေ၀းရာမွာ ေရာက္ေနခဲ့ရတယ္။ ခု အင္တာနက္ အဆင္ေျပတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ မကဒတနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ က်မရင္ထဲထိခိုက္ခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈေလးေတြ ရင္ဖြင့္ျပခ်င္တယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ကမၻာမွာ ေခတ္မစားေတာ့ဘူး.. ဒီလို ေနာက္ေက်ာက ေျပာေနဆဲကေန တဆင့္တက္ၿပီး ခုေနာက္ပိုင္းမွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအေပၚ တုိက္ခိုက္တဲ့ ႏွိမ့္ခ်တဲ့ စကားေတြကို တရား၀င္ေလလိႈင္းေတြကေန ေျပာၾကားတာ ၾကားမိလာတဲ့အခါ
…. ဘာ့ေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ေခတ္မစားဘူး မေအာင္ျမင္ဘူးလုိ႕ ေျပာၾကသလဲ။
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႕ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို ဘယ္လုိခြဲျခားနားလည္သလဲ။ တကယ့္ကို မကြဲျပားဘူးလား.
အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းလမ္းကေရာ ခု ေအာင္ျမင္ေနၿပီလား…
ေခတ္စားတဲ့ အလုပ္ေတြကိုပဲ လုိက္လုပ္ရမလား။ ေခတ္စားတယ္ ေခတ္မစားဘူးဆုိတာ နဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး သက္ဆုိင္ေနသလား။
ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္အဖြဲ႕မွ မေထာက္ခံဘူးလုိ႕ ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာႏိုင္သလဲ။
..
.
.
.


စဥ္းစားစရာေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာပါတယ္။
က်မက ဒီေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ မိသားစု၀င္အျဖစ္ ရွိေနတာမို႕လဲ ပိုလို႕ ေမးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီးထဲမွာ ဘယ္လိုအခန္းက႑ကမဆို ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သူ လႈပ္ရွားေနသူ အားလံုးကို ေလးစားတန္ဖိုးထားသင့္တာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကိုယ္လုပ္တာမွ အမွန္ ၊ ကိုယ္မလုပ္တဲ့ အလုပ္က အမွား ဒီလို ခပ္တိမ္တိမ္ေျပာဆုိေနသူေတြ ရွိေနတာကေတာ့ျဖင့္ ၀မ္းနည္းစရာလို႕ က်မအေနနဲ႕ခံစားရမိပါတယ္။ နည္းလမ္း ၃မ်ိဳးရွိရင္ ၃ မ်ိဳးလံုးနဲ႕ တုိက္ရမယ္ ၁၀ မ်ိဳးရွိရင္ ၁၀မ်ိဳးနဲ႕ တုိက္ရမယ္။ ဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳး ဘာ့ေၾကာင့္ မထားႏုိင္ၾကသလဲ။
ဘ၀ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ရင္းႏွီးထားတ့ဲ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ထဲက ရဲေဘာ္ေတြဟာလဲ အေကာင္းဆံုးဆုိတာေတြကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူ လူသားေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘာလုပ္ရင္ ဘယ္လမ္းေရာက္မယ္ ဘာေတြစြန္႕ရမယ္ ဘာေတြ ခံစားရမယ္ဆိုတာကိုလဲ သိနားလည္ၾကပါတယ္။

တစံုတေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ က်မနားနဲ႕ဆတ္ဆတ္ၾကားတဲ့ေနရာမွာ ေျပာေနတာက လက္နက္ကိုင္ တုိက္ေနတာ ဦးေဏွာက္မရွိလို႕ပါတဲ့။

ဆိုေတာ့ကာ… အၾကမ္းတမ္းဆံုးလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၾကတာ….
စြန္႕စားရမယ့္လမ္း ၊လူႀကိဳက္နည္းတဲ့လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၾကတာ……ကေတာ့ အသိဥာဏ္မရွိလုိ႕ရယ္ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာကို ေျပာခ်င္တာပါပဲ။ လူတခ်ိဳ႕ကို ေျပာခ်င္တာပါ။

က်မကေတာ့ လက္တြဲေဖာ္က စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ မကဒတ တပ္ရင္း (၈) ရဲ႕ တပ္ရင္းမႈး တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနဆဲ မို႕ သူတုိ႕ခံယူခ်က္ကို ယံုၾကည္ေလးစားသူလဲျဖစ္။ ပါရမီျဖည့္သူလဲ ျဖစ္ခ်င္သူမို႕ ဒီစာေလးကို အႏွစ္ ၂၀ ျပည့္မွာ အမွတ္တရ ေရးတာပါ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အေပၚ တာ၀န္ေက်ခဲ့တဲ့၊ လက္ရွိ တာ၀န္ယူေနတဲ့ သစၥာရွိ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္အားလံုးရဲ႕ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ေတြကို ေလးစားျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ အေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။
မကဒတ ၁၇ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕အတြက္ ၀တၳဳတိုေလးတပုဒ္ ေရးၿပီးတင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်စ္
သူ႕
ဒိုင္ယာရီ
လို႕ နာမည္ေပးထားပါတယ္ ။ ေနာက္ တပုဒ္အျဖစ္လည္း ေသာင္ရင္းျမစ္ရဲ႕တဖက္ကမ္းမွာ လုိ႕ တင္စားေရးခဲ့ပါေသးတယ္။ ျပန္လည္ ဖတ္ရႈ အားေပးၾကပါဦး။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္