ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား

ခုတေလာ လူနဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရား အေၾကာင္းကို က်မက သိပ္ကိုစိတ္၀င္စားေနခ်ိန္မွာ ခ်စ္မိတ္ေဆြေလး တေယာက္နဲ႕ အက်င့္စာရိတၱ ၊ အက်င့္သိကၡာ စသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေတြ တပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊

စကားေျပာျဖစ္ၾကစဥ္က လူသိမ်ားတဲ့ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္အတိအက်ေတြနဲ႕ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူေတြပဲ ျဖစ္ေနပါေစ၊ လူတေယာက္ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာ အဓိက ေစာင့္ထိန္းသင့္တဲ့ ကိုယ္က်င့္ တရားေတာ့ရွိသင့္တယ္လို႕ က်မတို႕ သေဘာတူ လို္က္ၾကပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုး ေစာင့္ထိန္းရမဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားကို ဘာသာတရားတိုင္းမွာ တားျမစ္ထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ (တနည္း) လူမႈေရးေဖာက္ျပန္မႈကို သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။


လူတေယာက္မွာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အဆင့္မွာပဲရွိေနပါေစ။ သူဟာ ဆင္းရဲသူလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ခ်မ္းသာသူလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ။ ေနာက္နာမည္ႀကီးသူ နာမည္မႀကီးသူ ။ ေအာင္ျမင္သူ ရံႈးနိမ့္မႈေတြ႕ေနသူ ဘယ္သူမဆိုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီသူဟာ အိမ္ေထာင္ေရး မေဖာက္ျပန္သူ ၊ လူမႈေရး မေဖာက္ျပန္သူဆိုရင္ အနည္းဆံုး သူ႕အိမ္သူ သူ႕အိမ္သား သူ႕သားသမီး သူ႕ေဆြမ်ိဳးေတြက ေလးစားလိမ့္မယ္။ ၿပီးကိုယ္တိုင္ လိပ္ျပာသန္႕သန္႕နဲ႕ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ သူ႕ဆီမွာ စိုးရြံ႕စိတ္ကို မေတြ႕ရဘူးေလ။ ဒါက အနိမ့္ဆံုး အဆင့္ကေန စဥ္းစားျဖစ္ၾကတာပါ။

ေနာက္တခါထပ္ေျပာျဖစ္တာက လူသာမန္မဟုတ္ပဲ လူထုက အသိအမွတ္ျပဳ ခ်စ္ခင္ ေလးစားသူ အဆင့္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း အဲဒီကိုယ္က်င့္တရားကို ပိုလို႕ အေလးထား သင့္တယ္္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္တည္း သေဘာတူေနတဲ့အခ်က္ ဆိုေတာ့ အျခားသူေတြကလည္း လက္မခံပဲ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလူသိမ်ား ေလးစားခံေနရသူ ေတြအေနနဲ႕ ကိုယ့္ကို အားက်အတု ယူႏိုင္ဖို႕ ကိုယ္တုိင္က ေစာင့္ထိန္းသင့္တာေတြကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းအားျဖင့္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပရမယ္လို႕ က်မတုိ႕က ခံယူထားလို႕ပါ။ လူနဲ႕ တိရိစၧာန္ ကြာျခားမႈက ဆင္ျခင္ဥာဏ္ပဲ မဟုတ္ပါ လား။ ဆင္ျခင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႕က လူတိုင္း မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ မေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့ မေရွာင္ လုိက္ႏိုင္ဘူးဆိုမ်ိဳးကို ၾကားေနရတာ မ်ားေနၿပီမဟုတ္ပါလား၊

ကိုယ္ဟာ လူသာမန္ထဲကေပမဲ့ လူတိုင္း မထိန္းသိမ္းႏိုင္တာကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္တယ္ ဆိုတာနဲ႕ အလႊာပါးပါးေလး တခု ျခားသြားပါၿပီ။ အဲဒါကေတာ့ စိတ္ဓါတ္ အဆင့္ျမင့္သြားတာပါပဲ၊
လူေတြကို အဓိက ခြဲျခား ကြဲျပားသြားေစတာကေတာ့ အဲဒီထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ့ ဆင္ျခင္တံု တရားပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ပညာဘယ္ေလာက္ တတ္တတ္ ဆင္ျခင္တံုတရား ကင္းမဲ့တဲ့အခါ တန္ဖိုးမရွိတဲ့လူ ျဖစ္သြားႏိုင္ ပါတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ က်မတို႕ ေျပာျဖစ္သြားတာက ဒီေန႕ေခတ္မွာ လူေတြဟာ ကိုယ္က်င့္တရားကို ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားမႈရွိတယ္ မရွိဘူး ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ဆက္လက္ ေရာက္ရွိသြားျပန္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ ဒီေန႕ေခတ္မွာေတာ့ အရင္ေခတ္ေလာက္ တန္ဖိုးထားမႈ မရွိဘူးလုိ႕ ထင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အရင္ ေခတ္ကဆိုရင္ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္သူေတြကို ပတ္၀န္းက်င္က ေရွာင္က်ဥ္တာ၊ မိဘျဖစ္ ေနရင္ သူ႕သားသမီးေတြပါ ေလာင္းရိပ္မိတတ္တာ (လူမွာအမ်ိဳး ၾကက္မွာ အရိုး၊ ငွက္ေပ်ာပင္ စိုက္ မိလိုက္ဖလိုက္) စသည္ျဖင့္ ခိုင္းႏႈိင္းတတ္ ၾကတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့တာေတြရွိေပမဲ့ ဒီေန႕ေခတ္ လူေတြမွာေတာ့ ဒါဟာ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာ၀ပဲ။ သူတို႕က အတင္းလိုက္ေနေတာ့ မေရွာင္ႏိုင္ ေတာ့တာ ျဖစ္မယ္ စသည္ျဖင့္ ေျဖေတြး ေပးၾကတယ္။ သူကေတာ့ အဆိုေတာ္ပဲ၊ သူကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားပဲ၊ သူက ပိုက္ဆံရွိ တာကိုး၊ သူကအာဏာရွိတယ္ေလ အစရွိသလုိ ဆင္ေျခ ေပါင္းစံုနဲ႕ ခြင့္လႊတ္တတ္ၾကတယ္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတရားဟာ ေကာင္းေပမဲ့ မေကာင္းတာကို မတားျမစ္ မပိတ္ပင္ပဲ ခြင့္လႊတ္တတ္ လာတာကေတာ့ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းပဲလို႕ ျမင္မိတဲ့ အေၾကာင္းလဲ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ေခတ္ႀကီးကိုက ဆုတ္ကပ္ကိုးလို႕ က်မသူငယ္ခ်င္းက ေျပာပါေသးတယ္။

အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေဒြးကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းရရွိလာပါတယ္။ ကဲ က်မတို႕ စမ္းသပ္လို႕ ရၿပီလို႕ စဥ္းစားမႈရွိလာပါတယ္။ လူအမ်ားစုက ဘာကို အေလးထားသလဲ၊ ကိုယ္က်င့္တရား ဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းဖို႕ လိုသလား။ ဘယ္လိုအေျခအေန အဆင့္အတန္းေတြက ေစာင့္ထိန္းဖို႕ လိုသလဲ။ စမ္းသပ္ဖို႕ ကြင္းတခုအျဖစ္ က်မတို႕ မေမဓါ၀ီဘေလာ့က ကြန္မန္႕ေတြကိုဖတ္ျဖစ္ရင္း စဥ္းစားမိတာပါ။ဒါေၾကာင့္ အထက္က ကြန္မန္႕ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္မွာ လူေကာင္းလူေတာ္ေတြခ်ည္းပဲ ေစာေစာစီးစီး ေခၚသြားတယ္ဆိုတဲ့ အဆိုတခုကို ေတြ႕ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ က်မက ကြန္မန္႕ ၀င္ေရးလိုက္ပါတယ္။ ေဒြးက လူေကာင္းလူေတာ္လားလို႕။

က်မစိတ္ထဲမွာ အခ်က္အလက္နဲ႕ လူေကာင္းလူေတာ္လို႕ သတ္မွတ္ရင္ သတ္မွတ္တယ္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို…..ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႕ ျပန္ေျဖလိမ့္မယ္လို႕ ေတြးထင္ထားတာ အမွန္ပါ။

အံ့ၾသဘြယ္ေကာင္းတာက ဘေလာ့ေလာကမွာ မယဥ္ေက်းတဲ့သူေတြ ဆဲဆိုရိုင္းစိုင္း တဲ့ သူေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတာပါပဲ။ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုျခင္းကို က်မတို႕ အမ်ားစု မယဥ္ပါး ေသးဘူး အက်င့္မျဖစ္ေသးဘူးလို႕လည္း ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ က်မေရးတဲ့ အထဲမွာ မိုက္ရိုင္းတဲ့ စကားလံုး မပါခဲ့တာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ က်မက ကိုယ္ဘယ္သူ ဆိုတာကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ျပထားပါေသးတယ္။ ဒါက ဘာကို ေဖၚျပခ်င္သလဲ ဆိုရင္ ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားကို ကိုယ္တာ၀န္ခံတယ္ ဆိုတာ ျပခ်င္လို႕ပါ။ ေနရာတကာမွာ စံေပတံ မထားလို႕ အခုလို စိတ္ဓါတ္ေတြ ၊ တာ၀န္ယူမႈေတြ နိမ့္က်ေနတဲ့ လူေတြမ်ား မ်ားလာတယ္ ဆိုတာလည္း ပုိၿပီးလက္ခံမႈ ျဖစ္လိုက္ရပါတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ တေနရာရာမွာ ေအာင္ျမင္မႈရလာခဲ့ရင္ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္ဖ်က္ခြင့္ လိုင္စင္လည္း အလုိအေလ်ာက္ ရရွိတယ္လို႕ သတ္မွတ္သူေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ထင္ထင္ရွားရွား ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႕လိုက္ရတာပါပဲ။

အမွားျပင္ဆင္ခြင့္နဲ႕ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ထပ္ႀကိဳးစားပိုင္ခြင့္ေတြဟာ အမွားမကင္းႏုိင္တဲ့ လူသားေတြေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြက္ မရွိမျဖစ္ကိုလိုအပ္ပါတယ္။ `မမွားေသာေရွ႕ေန၊ မေသေသာေဆးသမား´ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ ... မွားမိျခင္းဟာ ျပဳျပင္လုိ႕ မရႏုိင္တဲ့ အျပစ္အနာအဆာ မဟုတ္ပါဘူး။ မွားယြင္းမႈေတြမွာ သာယာၿပီး ျပင္ဆင္ဖို႕စိတ္ကူး မရွိေတာ့တာမ်ိဳးကသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုအေနနဲ႕ ခြင့္မျပဳသင့္တဲ့ အေနအထားတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။(ဘေလာ့တခုမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။)

အဲဒီအဆိုကို က်မက အရမ္းသေဘာက် ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္။ မွားခြင့္ရွိတယ္။ မွားမိတာနဲ႕ အဲဒီအမွားမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ မမွားရေတာ့ဘူး။ မမွားေအာင္ ထိန္းသိမ္းရေတာ့မယ္။ အသိဥာဏ္၊ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကို ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းလိုက္ႏိုင္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ လူေတာ္တင္ မကေတာ့ဘူး လူေကာင္းပါ ျဖစ္သြားပါၿပီ။

က်မကေတာ့ က်မ၀န္းက်င္မွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္ျပန္သူေတြ႕ခဲ့ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ မစဥ္းစားႏုိင္ေအာင္ ေဒါသ ထြက္မိပါတယ္။ ဒါက က်မနဲ႕ ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြ အသိပါ။ ေနာက္ျပီး …….လူေတြဟာ တေနရာမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္ဖ်က္မိသြားရင္( လူမႈေရးမွာ ေဖာက္ဖ်က္တယ္ ဆုိပါေတာ့)သူဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာလဲ ေဖာက္ျပန္ဖို႕ အမ်ားႀကီး အလားအလာ ရွိသြားၿပီ။ ႏိုင္ငံေရး ေျပာလို႕ မေရာေထြးပါနဲ႕ လို႕ ေျပာလာရင္လဲ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အားလံုးနဲ႕ ဆက္စပ္ေနပါတယ္လို႕လဲ တခါတည္း ေျဖေပးလုိက္ပါ့မယ္။

က်မတို႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ လူတိုင္းေန႕စဥ္အလုပ္ ေတြဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ ဆက္စပ္ေနပါတယ္တဲ့။ ႏုိင္ငံေရး ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ တည္ၿငိမ္ေနမွ ကိုယ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ေတြလည္း တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းသာယာ ပါလိမ့္မယ္တဲ့။

ဒီေတာ့ က်မကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္က်င့္တရားစံနဲ႕ တုိင္းတာၿပီး လူေတြကို ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတတ္ပါတယ္။ (ဒါေၾကာင့္လဲ အလိမ္အညာ ေဖာက္ျပန္ေရးသမား နအဖကို ေပါင္းလို႕ မရတာ ဒီေန႕ထိေပါ့။)

လြတ္လပ္စြာေတြးေတာခြင့္ လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ေတြကို ေလးစားသူမ်ားနဲ႕ က်မ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။