၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ မွာ ပို႕စ္ ၆၀ အတိျဖစ္ေအာင္ ဒီပို႕စ္ကိုေရးပါတယ္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ထက္ ေရးႏုိင္အားပိုနည္းသြားပါတယ္။ ၂၀၀၇ မွာ ပို႕စ္ ၉၉ ၊ ၂၀၀၈ မွာ ပို႕စ္ ၇၉ ၊ ၂၀၀၉ မွာ ပို႕စ္ ၅၉ ဆုိရင္ တႏွစ္ကို ပို႕စ္ေပါင္း ၂၀ တိတိ ေလ်ာ့နည္းလာတာမို႕ ဒီႏွစ္ အဲလို မျဖစ္ရေလေအာင္ ဒီပို႕စ္တခုကို အျမန္ဆံုး ႏွစ္မကူးမီ တင္တာေလ။
တကယ္က က်မ ဘေလာ့စလုပ္တုန္းက ၀တၴဳေလးေတြ ေရးတင္ထားမယ္ စိတ္ကူးဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ တကယ္တမ္းေရးျဖစ္ေတာ့ ဘေလာ့မဖြင့္ခင္ကေလာက္ေတာင္ မေရးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့လဲ ညႊန္းဆိုေလာက္ဖြယ္ လူေတြ ႏွစ္သက္တဲ့ ပို႕စ္မ်ိဳး မေရးႏုိင္တာကို အေသအခ်ာ ျမင္မိလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အိုးးး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္......... စကတည္းက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ေရးခ်င္လို႕ ဘေလာ့လုပ္တာပဲေလ လို႕ ေတြးၿပီး ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနဦးမွာပါပဲ။ ဘေလာ့ေလာကကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ ဆိုတာ တခါမွကို စိတ္မကူးမိေပါင္။ ခုေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့အသစ္ေတြထဲမွာ ဖတ္လို႕ေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ေတြဆိုတာ မ်ားလြန္းလို႕ ဖတ္ရသူေတာင္ လက္မလည္ႏုိင္ မ်က္စိမႏိုင္ ျဖစ္ေနရတာပဲ ။ ကိုယ္မေရးျဖစ္လဲ ဘယ္သူမွေတာ့ ေျပာမယ္ မထင္ေလ ။
မီဒီယာမွာ လုပ္တဲ့လူျဖစ္တာမို႕လဲ သတင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳသိသိ၊ အခ်က္အလက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ရရ ဘေလာ့မွာ သတင္းမတင္ပါဘူး။ ႏုိ႕မို႕ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ဘေလာ့ေရးတာႀကီး ျငိေနမွာ စိုးလြန္းလို႕ပါ။ ဒီေတာ့ ဟုိသတင္းတင္ပါလား ဒီသတင္းတင္ပါလား လာေျပာလဲ ကိုယ္ကေတာ့ မတင္ေပါင္။
ဘေလာ့တခုတည္း ရွိေနတုန္းက စာေတြ လည္ဖတ္ ကိုယ္လဲ စာေတြေရးနဲ႕ ညနက္ထိ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ရွိေနတတ္တဲ့ က်မက ေဖ့ဘြတ္လဲ အေကာင့္ဖြင့္ၿပီးေရာ ဂိမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ရျပန္တာမို႕ ည ၁ နာရီဆိုတာ အေစာဆံုး အိပ္ခ်ိန္ပါ။ ေအာ္.. ဟစ္တလာ တုိ႕ ေတာင္ တည ၄ နာရီပဲ အိပ္တာ ။ ကိုယ္က ၆ နာရီေလာက္ အိပ္ႏုိင္တာပဲ ေအးေဆးလို႕ အားေပးရင္း လယ္စိုက္၊ ေကာ္ဖီဆုိင္ဖြင့္ ၊ ငါးေမြး၊ ရိုလာကိုစတာကြင္းဖြင့္၊ ေဆးခန္းဖြင့္ ၊ ခ်စ္စရာ အေကာင္ေလးေမြးနဲ႕ လက္မလည္ႏုိင္ေအာင္ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနမိပါတယ္။ (ေဖ့ဘြတ္ထဲမွာ နာမည္အတုနဲ႕ ဓါတ္ပံုလဲ မတင္ ၊ ဘယ္သူပါလို႕လဲ မေျပာလာပဲ အတ္တဲ့ အတြက္ လက္မခံလို႕ ေစာ္ေစာ္ကားကား မုိက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ေျပာခဲ့သူ တခ်ိဳ႕က လြဲရင္ ေပ်ာ္စရာအေတာ္ေကာင္းတာပဲေနာ္)
အဲဒီဂိမ္းေတြ ေဆာ့ရင္း ဘ၀ဆိုတာ ဂိမ္းကစားသလိုပါပဲလို႕ ဘေလာ္ဂါ ကိုၿဖိဳးက ေျပာလာတာကိုလဲ စိတ္ပါလက္ပါ ေထာက္ခံထားပါတယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ ဇြဲသန္သန္ ခ်ီတက္ေနတဲ့ သူေတြ အတြက္ ပန္းတုိင္ဆိုတာ ေရာက္ကို ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာ ဂိမ္းက ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္လဲ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲသန္သန္နဲ႕ မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးူစားဖို႕ သံဓိဌာန္ကို ၂၀၁၀ အတြက္လဲ မေျပာင္းမလဲ ခ်မွတ္ထားဆဲပါ။ ၂၀၀၉အတြင္းမွာ ၂၀၀၈ ထက္စာရင္ ပိုစိတ္ရွည္လာတာ၊ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းလာတာ၊ နည္းနည္း၀ိတ္က်သြားတာေတြကို တုိးတက္မႈမွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္း ထားလိုက္ပါေတာ့မယ္။ ေတာ္ရံုတုိက္ခိုက္မႈမ်ိဳးကို ဘယ္လိုမွ မခံစားတတ္တဲ့ က်မကို ေခါင္းမာသူလို႕ သတ္မွတ္တာမ်ိဳးကိုလဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံတတ္ေနၿပီ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ လုပ္မယ္လို႕ ရည္မွန္းထားခ်က္ အမ်ားစုကို အေကာ္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သလို ရည္မွန္းထားၿပီး အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းထားရတဲ့ အလုပ္ေတြကိုလဲ ၂၀၁၀ မွာ အေလွ်ာ့မေပးပဲ ဆက္လုပ္ဦးမွာပဲ ဆုိတာ ၂၀၁၀ ကို ႀကိဳတင္ အသိေပးထားလိုက္ပါတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ဘူး ႏွစ္ေထာင့္တဆယ္…
ဖြင့္လာမယ့္ ႏွစ္သစ္တံခါး၀မွာ တုိ႕ေစာင့္ေနတယ္…
အားမာန္ျပင္းျပင္း ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႕ ရင္ဆုိင္ဖို႕ အသင့္ ….
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ထက္ ေရးႏုိင္အားပိုနည္းသြားပါတယ္။ ၂၀၀၇ မွာ ပို႕စ္ ၉၉ ၊ ၂၀၀၈ မွာ ပို႕စ္ ၇၉ ၊ ၂၀၀၉ မွာ ပို႕စ္ ၅၉ ဆုိရင္ တႏွစ္ကို ပို႕စ္ေပါင္း ၂၀ တိတိ ေလ်ာ့နည္းလာတာမို႕ ဒီႏွစ္ အဲလို မျဖစ္ရေလေအာင္ ဒီပို႕စ္တခုကို အျမန္ဆံုး ႏွစ္မကူးမီ တင္တာေလ။
တကယ္က က်မ ဘေလာ့စလုပ္တုန္းက ၀တၴဳေလးေတြ ေရးတင္ထားမယ္ စိတ္ကူးဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ တကယ္တမ္းေရးျဖစ္ေတာ့ ဘေလာ့မဖြင့္ခင္ကေလာက္ေတာင္ မေရးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့လဲ ညႊန္းဆိုေလာက္ဖြယ္ လူေတြ ႏွစ္သက္တဲ့ ပို႕စ္မ်ိဳး မေရးႏုိင္တာကို အေသအခ်ာ ျမင္မိလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အိုးးး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္......... စကတည္းက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ေရးခ်င္လို႕ ဘေလာ့လုပ္တာပဲေလ လို႕ ေတြးၿပီး ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနဦးမွာပါပဲ။ ဘေလာ့ေလာကကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ ဆိုတာ တခါမွကို စိတ္မကူးမိေပါင္။ ခုေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့အသစ္ေတြထဲမွာ ဖတ္လို႕ေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ေတြဆိုတာ မ်ားလြန္းလို႕ ဖတ္ရသူေတာင္ လက္မလည္ႏုိင္ မ်က္စိမႏိုင္ ျဖစ္ေနရတာပဲ ။ ကိုယ္မေရးျဖစ္လဲ ဘယ္သူမွေတာ့ ေျပာမယ္ မထင္ေလ ။
မီဒီယာမွာ လုပ္တဲ့လူျဖစ္တာမို႕လဲ သတင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳသိသိ၊ အခ်က္အလက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ရရ ဘေလာ့မွာ သတင္းမတင္ပါဘူး။ ႏုိ႕မို႕ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ ဘေလာ့ေရးတာႀကီး ျငိေနမွာ စိုးလြန္းလို႕ပါ။ ဒီေတာ့ ဟုိသတင္းတင္ပါလား ဒီသတင္းတင္ပါလား လာေျပာလဲ ကိုယ္ကေတာ့ မတင္ေပါင္။
ဘေလာ့တခုတည္း ရွိေနတုန္းက စာေတြ လည္ဖတ္ ကိုယ္လဲ စာေတြေရးနဲ႕ ညနက္ထိ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ရွိေနတတ္တဲ့ က်မက ေဖ့ဘြတ္လဲ အေကာင့္ဖြင့္ၿပီးေရာ ဂိမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ရျပန္တာမို႕ ည ၁ နာရီဆိုတာ အေစာဆံုး အိပ္ခ်ိန္ပါ။ ေအာ္.. ဟစ္တလာ တုိ႕ ေတာင္ တည ၄ နာရီပဲ အိပ္တာ ။ ကိုယ္က ၆ နာရီေလာက္ အိပ္ႏုိင္တာပဲ ေအးေဆးလို႕ အားေပးရင္း လယ္စိုက္၊ ေကာ္ဖီဆုိင္ဖြင့္ ၊ ငါးေမြး၊ ရိုလာကိုစတာကြင္းဖြင့္၊ ေဆးခန္းဖြင့္ ၊ ခ်စ္စရာ အေကာင္ေလးေမြးနဲ႕ လက္မလည္ႏုိင္ေအာင္ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနမိပါတယ္။ (ေဖ့ဘြတ္ထဲမွာ နာမည္အတုနဲ႕ ဓါတ္ပံုလဲ မတင္ ၊ ဘယ္သူပါလို႕လဲ မေျပာလာပဲ အတ္တဲ့ အတြက္ လက္မခံလို႕ ေစာ္ေစာ္ကားကား မုိက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ေျပာခဲ့သူ တခ်ိဳ႕က လြဲရင္ ေပ်ာ္စရာအေတာ္ေကာင္းတာပဲေနာ္)
အဲဒီဂိမ္းေတြ ေဆာ့ရင္း ဘ၀ဆိုတာ ဂိမ္းကစားသလိုပါပဲလို႕ ဘေလာ္ဂါ ကိုၿဖိဳးက ေျပာလာတာကိုလဲ စိတ္ပါလက္ပါ ေထာက္ခံထားပါတယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ ဇြဲသန္သန္ ခ်ီတက္ေနတဲ့ သူေတြ အတြက္ ပန္းတုိင္ဆိုတာ ေရာက္ကို ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာ ဂိမ္းက ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္လဲ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲသန္သန္နဲ႕ မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးူစားဖို႕ သံဓိဌာန္ကို ၂၀၁၀ အတြက္လဲ မေျပာင္းမလဲ ခ်မွတ္ထားဆဲပါ။ ၂၀၀၉အတြင္းမွာ ၂၀၀၈ ထက္စာရင္ ပိုစိတ္ရွည္လာတာ၊ ပိုၿပီး ယဥ္ေက်းလာတာ၊ နည္းနည္း၀ိတ္က်သြားတာေတြကို တုိးတက္မႈမွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္း ထားလိုက္ပါေတာ့မယ္။ ေတာ္ရံုတုိက္ခိုက္မႈမ်ိဳးကို ဘယ္လိုမွ မခံစားတတ္တဲ့ က်မကို ေခါင္းမာသူလို႕ သတ္မွတ္တာမ်ိဳးကိုလဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံတတ္ေနၿပီ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ လုပ္မယ္လို႕ ရည္မွန္းထားခ်က္ အမ်ားစုကို အေကာ္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သလို ရည္မွန္းထားၿပီး အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းထားရတဲ့ အလုပ္ေတြကိုလဲ ၂၀၁၀ မွာ အေလွ်ာ့မေပးပဲ ဆက္လုပ္ဦးမွာပဲ ဆုိတာ ၂၀၁၀ ကို ႀကိဳတင္ အသိေပးထားလိုက္ပါတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ဘူး ႏွစ္ေထာင့္တဆယ္…
ဖြင့္လာမယ့္ ႏွစ္သစ္တံခါး၀မွာ တုိ႕ေစာင့္ေနတယ္…
အားမာန္ျပင္းျပင္း ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႕ ရင္ဆုိင္ဖို႕ အသင့္ ….
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
