တိမ္ေရာင္စံုခ်ိန္မွာ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း )

အပိုင္း(၄)

အေမ ဆံုးၿပီးေတာ့ အေဖ့အတြက္ အေမေရးခဲ့တဲ့ စာေလးကိုသိမ္းထားရင္း အေဖရွိႏိုင္မယ့္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္က သတင္းေတြကို ရသေလာက္ စံုစမ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အဆက္အသြယ္နဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ တခုနဲ႕ ဆက္သြယ္မိ ပါတယ္။ သူတို႕အဖြဲ႕ထဲမွာ ပါ၀င္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက က်မအေဖကို သိတဲ့သူေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေဖ့ကို ရွာဖို႕ နယ္စပ္ေဒသကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။

က်မနယ္စပ္ စခန္းတခုေရာက္တဲ့အခါမွာ က်မအေဖ သတင္းကစံုစမ္းလို႕ မရေတာ့ျပန္ပါဘူး။ အဲဒီစခန္းတခုမွာ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ က်မအတူေနခဲ့ရတာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ စခန္းထဲက ေက်ာင္းကေလးမွာ စာသင္တဲ့ ဆရာမလုပ္ရင္းနဲ႕ အဲဒီစခန္းမွာပဲ က်မက လူ႕ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၀င္ ရဲေဘာ္တဦးနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ စခန္းေတြတခုၿပီးတခုု အေျခအေနေတြအရ ေျပာင္းေရႊ႕ ၾကရင္းနဲ႕ ထုိင္း ျမန္မာနယ္စပ္ကို ေရာက္ရွိ လာပါတယ္။ ေရာက္တဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ အေဖ့သတင္း ကို ၾကားလိုက္ ဆက္စံုစမ္းလုိက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားပါတယ္။ သိတဲ့လူေတြမ်ားေပမဲ့ မာနယ္ပေလာက်ၿပီး ကြဲသြားတာမို႕ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ ဆိုတာ မေျပာႏုိင္ၾကပါဘူး။


တေန႕ က်မစံုစမ္းေနတဲ့ က်မအေဖ ေနခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ နယ္စပ္ရြာေလးတရြာက လူတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူက က်မကို ျမင္တာနဲ႕ ဦးညိဳေမာင္ သမီးမဟုတ္လားလို႕ ေမးလာပါတယ္။ က်မက အေဖနဲ႕ အေတာ္တူတဲ့သမီးျဖစ္ပါတယ္။ က်မက ဟုတ္ပါတယ္ လို႕ ၀မ္းသာအားရ ဆိုေတာ့ သူက အားတုန္႕အားနာ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ တုန္႕ဆိုင္းဆိုင္းစကား ေျပာလာ ပါတယ္။ ဦးညိဳေမာင္ ဆံုးသြားၿပီ အမရယ္တဲ့။

က်မက အံ့အားတသင့္ သူ႕ကိုၾကည့္ေနေတာ့ သူကဆက္ေျပာျပပါတယ္။ ဦးေလးဆံုးခ်ိန္က မဲေဆာက္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ထိုင္းရဲေတြ အရမ္းဖမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့အမရယ္။ က်ေနာ္တို႕အားလံုး ေတာေတြထဲမွာ သြားပုန္းေနရတယ္။ ဦးေလးလဲ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ အတူ ပါလာတယ္ေလ။ ဦးေလးကို ၿမိဳ႕ေပၚမွာပဲ ေနခဲ့ဖို႕ေျပာေပမယ့္ သူက အလုပ္သမားေတြနဲ႕ပဲ အတူေနမယ္တဲ့။ ေတာထဲမွာ ငွက္ဖ်ားျဖစ္ေတာ့ ေဆးလဲမ၀ယ္ႏိုင္ ထမင္းလဲငတ္နဲ႕ အမရယ္။ ေနာက္က်ေနာ္တို႕ေတြ မျဖစ္ဘူး ေဆးခန္းေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ပို႕ရမယ္လို႕ တုိင္ပင္ၿပီး ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းကို သြားအပို႕ လမ္းမွာပဲ ဆံုးသြားတယ္ အမရယ္တဲ့။ ေသတဲ့ရက္ကို က်ေနာ္ အေသအခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး အမရယ္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ ေနာ္။ ဦေလးက လူေကာင္းပါအမရယ္။ က်ေနာ္တို႕ သူ႕အသက္ရွင္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာ ခုထိစိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး။ ဦးေလးသမီး စံုစမ္းေနတယ္လို႕ သတင္းရလို႕ က်ေနာ္ အမကို မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ ရွာၿပီး လာေျပာျပတာပါ။ ဦးေလးအတြက္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါ အမရယ္။

စကားေတြ မနားတမ္းေျပာရင္း သူက က်မကိုေတာင္းပန္ေနပါတယ္။ ေအာ္ အေဖ သူတို႕လို လူေကာင္းေတြ လက္ထဲမွာ ဆံုးပါးခဲ့ရတာမို႕ က်မ ေက်နပ္ပါတယ္အေဖ။ အေဖက ရန္သူ႕ လက္ေအာက္မွာ အႏွိပ္စက္ခံ ၊ အဖိႏွိပ္ခံ ေနရတဲ့ ဘ၀မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တာ မဟုတ္သလို ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြကို ေရာက္ရာေဒသက ကူညီဖို႕ ႀကိဳးစားေနရင္း အေဖကိုခ်စ္တဲ့ ေလးစားတဲ့ အေဖ့အလုပ္သမား ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ ေသအတူ ရွင္မကြာေနရင္း ကြယ္လြန္ခဲ့တာမို႕ သမီးေျဖသာ ပါတယ္ေနာ္ အေဖ။

အဲဒီ အလုပ္သမားေလးက ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ စာတေစာင္ကို က်မလက္ထဲ ထိုးထည့္ေပးရင္း အဲဒါဦးေလး လြယ္အိတ္ထဲမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ စာအိတ္ကေလးပါအမတဲ့။ က်မတို႕ အိမ္လိပ္စာေလး နဲ႕ အေဖ့ရဲ႕လက္ေရးကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီေမာင္ေလးက ဆက္ေျပာပါေသးတယ္။ စာကို စာတိုက္က မထည့္ရဲလို႕ သိမ္းထားတာ အမရဲ႕ ။ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္။

စာအိတ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးကို က်မဖြင့္လိုက္ေတာ့………

မခင္သစ္နဲ႕ သမီးသို႕
ဘ၀မွာ ေတြ႕ႀကံဳေတာ္စပ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့္ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြအတြက္
ကိုယ္မေက်ပြန္ခဲ့တဲ့ တာ၀န္ေတြ အတြက္ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။
ညိဳေမာင္

ရက္စြဲမဲ့ စာေလးက က်မကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အေဖက က်မတို႕ကို အျမဲသတိရေနခဲ့တာ လား။ က်မတို႕ကို ထားခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေနာင္တရေနခဲ့သလား။ အေမေသတာကို အေဖ သိသြားခဲ့ပါသလား။ အေဖ လိုခ်င္တဲ့ အေဖျမင္ခ်င္ တဲ့ တုိင္းျပည္အတြက္ အေဖ ေပးဆပ္ခဲ့မႈ ေတြ အတြက္ သမီးက ဂုဏ္ယူေနတာပါ အေဖ။ ဘယ္သူေတြ အသိအမွတ္ျပဳျပဳ မျပဳျပဳ ။ ရန္သူကို ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္လို အေျခအေနမွာမွ ဒူးမေထာက္ အညံ့မခံခဲ့တဲ့ အေဖဦးညိဳေမာင္ အတြက္ သမီးက အၿမဲ ဂုဏ္ယူေနတယ္ ဆိုတာကို အေဖ တမလြန္က သိပါေစေနာ္။

အခန္း(၅)

က်မဆီမွာ အေမနဲ႕ အေဖတို႕ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ေရးထားတဲ့ စာေလး ႏွစ္ေစာင္ ခုထိရွိပါေသးတယ္။ ဘ၀မွာ ကိုယ့္အတြက္ ဘာအခြင့္အေရးကိုမွ ရယူမသြားပဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စြန္႕လႊတ္သြားႏိုင္ တဲ့ က်မရဲ႕ မိဘေတြက က်မအတြက္ စံျပလူသားေတြ ပါပဲ။
…………………………….
………………………………………..
အေျခအေနေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွာ……….
ႏိုင္ငံေရး ရာသီေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွာ………….
သားႏွစ္ေယာက္ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ က်မတို႕ တမိသားစုလံုး ႏိုင္ငံေရးဒုကၡသည္အျဖစ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီး အခုလို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ေနပါၿပီ။

ဒါေပမဲ့……………..
က်မတို႕… ဒီကိုေရာက္လာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ…
က်မခ်စ္ရတဲ့ အေမ့အသက္…၊ အေဖ့အသက္…၊
ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြအသက္၊ ဘ၀၊ အနာဂါတ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ….
က်မမသိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအသက္၊ ဘ၀၊ အနာဂါတ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ……
အညတရ အမည္မသိသူေတြ အသက္၊ ဘ၀၊ အနာဂါတ္၊ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ…………
အားလံုး အားလံုးကို ရင္းခဲ့ရတယ္………….
အားလံုးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာကို
က်မသိေနတဲ့ေနာက္မွာေတာ့………
က်မေပ်ာ္ရႊင္ ႏိုင္ပါ့မလား။
အခုရရွိေနတဲ့ လံုျခံဳျပည့္စံုျခင္းကို….. က်မတပ္မက္ေနလို႕ ရပါေတာ့မလား။
က်မက ကိုယ္လြတ္ရုန္း ထြက္ေျပးခဲ့သူမ်ားလား………….
က်မ ခုလိုပဲ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြ၊ အိပ္မရတဲ့ ညေတြထဲမ်ား.. မ်ား...လာ……..
က်မနဲ႕ အတူေထာင္က်ဖက္ေတြ……..
က်မနဲ႕ အတူ ျပည္တြင္းကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ…….
ဆံုခဲ့ဘူးတဲ့ နယ္စပ္က ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ ဖိႏွိပ္ခံ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ………..
ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ က်ပ္တည္းလြန္းလို႕ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာေဖြ ေရာက္ရွိလာတဲ့ နယ္စပ္တေလ်ာက္က ကိုယ့္ႏိုင္ငံသား ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြ …
သူတို႕…သူတို႕ကို သတိမရတဲ့ေန႕ မရွိခဲ့သလို …..
က်မႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ ညေတြလည္း မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
က်မ ေနာင္တရေနသလား။ ကိုယ့္ကုိယ္ကို မေက်နပ္ျဖစ္ေနလား။
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းေတြနဲ႕ ကုိယ္တိုင္မေျဖရဲေတာ့တဲ့ ဘ၀ပါ။
၁၉ ႏွစ္ဆုိတာ သမုိင္းထဲမွာ လွ်က္တျပက္ ၊ စာေၾကာင္းတေၾကာင္းတည္းနဲ႕ ေဖာ္ျပလို႕ ရပါတယ္။ က်မတို႕ ျပည္သူေတြ ဘ၀ေတြမွာေတာ့ ၁၉ ႏွစ္အတြင္းမွာ………..


အခန္း(၆)

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ ၊ မင္းေရးက်ယ္တဲ့။
အခ်ိန္အခါအလိုက္ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဆင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲတတ္တယ္ဆိုရင္………..
တိမ္ေရာင္စံုခ်ိန္ေတြ ျမင္ရတဲ့အခ်ိန္………
တေန႕ေန႕…………..
အဲဒီတေန႕ေန႕မွာ………………….
က်မတို႕ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္
အနာဂါတ္ေရႊျပည္ႀကီးကို ေရာက္ကို ေရာက္လာမွာပါလို႕ …………..
(ခုခ်ိန္မွာ) ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ က်မက
ေမွ်ာ္လင့္ တမ္းတေနတယ္ဆိုရင္လည္း………..
လြန္လြန္းေနမလား။ ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္
(ေထာင္က်ေဖာ္၊ နယ္စပ္ခရီးတေထာက္မွ ရဲေဘာ္ရဲဖက္၊ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ တေယာက္ရဲ႕ ဘ၀တစိတ္တပိုင္းကို ခံစားေရးဖြဲ႕ ေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါသည္)