Friday, August 31, 2007

အႀကိဳက္ဆံုးပို႕စ္(၅) ပုဒ္

ေမာင္ရန္နဲ႕ လင္းလက္တို႕က Tag လိုက္ျပန္တယ္၊ ကိုယ္တင္ထားတဲ့ ပို႕စ္ေတြထဲက အႀကိဳက္ဆံုး ၅ ခုေရြးေပးရမယ္တဲ့၊ ကိုယ္ေရးခ်င္လို႕ ေရးတင္တယ္ ဆိုကတည္းက ႀကိဳက္လို႕ေပါ့ေနာ္၊ အဲဒါကို ေရြးခိုင္းတာကေတာ့ ဘယ္သားသမီးကို အခ်စ္ဆံုးလဲ ေမးသလိုျဖစ္ေနၿပီ၊ ခက္ပါေလ့၊ ၿပီးေတာ့ က်မဘေလာ့မွာကလည္း ေကာမန္႕မ်ားတဲ့ ပို႕စ္ တခုမွ မရွိ ဟိဟိ။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အကုန္လံုး ႀကိဳက္၊ ေရးၿပီးသား မတင္ရေသး တာေတြလဲ ႀကိဳက္မွႀကိဳက္၊အင္း ဒါမဲ့ေပါ့ေလ….ေပါ့ေလ….

အေရြးခက္ခက္ထဲက လက္တြဲေဖာ္ကို ေရြးထားလိုက္ရသလို ေရြးလိုက္ရေပၿပီေပါ့၊

ကိုင္းလာေလ့…….

၁။ ခ်စ္သူ႕ဒိုင္ယာရီ

ဒီ၀တၳဳတိုေလးကေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ အစစ္အမွန္ ၂ ခုကို ေရာယွက္ထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အခ်စ္ကေလးေတြ အေၾကာင္းေပါ့၊ မဖတ္ရေသးသူေတြ ဖတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္၊

၂။အကယ္စင္္စစ္မ်ားနဲ႕အခ်စ္

ကဗ်ာက ေရးခဲတဲ့ ဘာသာစကားတခုပါ။ အဲဒီကဗ်ာေရးခ်ိန္က ခ်စ္သူ႕ဒိုင္ယာရီထဲကလို လက္တြဲေဖာ္ ေနာက္ကို လုိက္လာရင္း အဆင္မေျပမႈေတြ အမ်ားႀကီးကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ထက္ ပိုလို႕ ႀကံဳလာတဲ့ အခ်ိန္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးရင္း ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးမို႕ တန္ဖိုးထားမိတာပါ၊

အထက္ပါ ၂ ပုဒ္ကေတာ့ ႀကိဳက္လြန္းလို႕ ဘေလာ့စလုပ္ကတည္းက ဒီႏွစ္ပုဒ္ကို ပထမ ဦးစားေပး တင္ထားလိုက္တာပါ၊

၃။ သူမတို႕မွတ္တမ္း

အဲ…ဒီတပုဒ္လည္း ကဗ်ာကိုပဲ ေရြးပါတယ္၊ဇာတ္ခံုတခုေနာက္ကြယ္က ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြကို အေလးအျမတ္ျပဳဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတဲ့ တခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြကို ေတြ႕ရတိုင္း ခံစားရတဲ့အတြက္ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးမိတာပါ၊ တကယ္အမွန္တကယ္ ရွိေနတဲ့ သူမေတြအတြက္ မွတ္တမ္းတခု အျဖစ္ ထင္က်န္ရစ္ေစခ်င္လို႕ပါ။

၄။ တိမ္ေရာင္စံုခ်ိန္

အေျပာင္းအလဲေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၁၉ ႏွစ္တာ အတြင္းက မိသားစုေလးတခုကို ကိုယ္စားျပဳ ေရးဖြဲ႕ထားေပမဲ့ တကယ့္အျပင္မွာ မိသားစုမ်ားစြာဟာ ဒီ့ထက္မကတဲ့ ဒုကၡေတြကို ရင္ဆိုင္ေနရဆဲ ဆိုတာ… က်မက မေမ့ေစခ်င္လို႕ ေရးဖြဲ႕ လိုက္ပါတယ္၊( ဒီရသစာစုကို က်မေရးစဥ္က မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ေရးခဲ့ရတာပါ။)

၅။ သမီးဖတ္ဖို႕စာ

က်မသားေလး ၂လခြဲကို ခြဲခြာလို႕ ေထာက္လွမ္းေရး ဖမ္းဆီးခံရခ်ိန္ ကို္ယ္ေတြ႕အျဖစ္ေလးကို သတိရ…….၊

နီလာသိန္း ဆိုတာ က်မနဲ႕ အင္မတန္ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ၉၅၊၉၆ အတူလႈပ္ရွားခဲ့ပံုေတြကို သတိရ……

သူနဲ႕ သူ႕သမီးေလးပံုေတြပါတဲ့ ဗြီဒီယိုဖိုင္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း…..
ကိုယ္စား ခံစားလို႕ ေရးဖြဲ႕လိုက္တာပါ၊

အခ်ိန္အခါအရ ႏွစ္သက္သူမ်ားတဲ့ ရသစာစုေလးလဲ ျဖစ္တာမို႕ ဒီစာရင္းထဲ ထည့္လိုက္တာပါ၊

တကယ္ေတာ့ က်မစာတုိင္းကို ရင္ထဲက ခံစားရမွ ေရးခဲ့တာမို႕ တမ်ိဳးစီမွာ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇ၀င္၊ အဲဒီအခ်ိန္က ခံစားခ်က္၊ မွ်ေ၀ေပးခ်င္တာေတြ ရွိတဲ့အျပင္ ဒီစနစ္ႀကီးရဲ႕ မွားယြင္းမႈေတြေနာက္ကေန ရင္းႏွီးေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ အညတရဘ၀ အျဖစ္သနစ္ေတြကို စာဖတ္သူမ်ား ရခ်င္တာပါပဲ၊

က်န္တဲ့ ပို႕စ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေသာင္ရင္းျမစ္ရဲ႕ တဖက္ကမ္းမွာ၊ မဟူရာညထဲက လိုမ်ိဳး ရသစာစုေတြ ကိုလည္း သံေယာဇဥ္ မျပတ္သလို မတင္ရေသးတဲ့ ပို႕စ္ေတြမွာလည္း အႀကိဳက္္ဆံုးေတြ ရွိေသးတယ္ လို႕ ႀကိဳတင္ေၾကာ္ျငာ ထားလိုက္ပါတယ္။
(မသိမသာနဲ႕ ၇ ခုေျပာထားလိုက္မိၿပီ)

ကိုယ္ကေန ဘယ္သူ႕ကို ျပန္တက္ရမယ္ စဥ္းစားတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရးၿပီးေနၿပီ၊ မေရးရေသးသူမ်ားထဲက ကိုေမာင္ရင္၊ ကိုထိုက္၊ ကိုဖိုးေဇ၊ မသဒၵါ ေနာက္ဆံုး ဘေလာ့မွာပို႕စ္အသစ္ အၿမဲတင္ေနေပမဲ့ အခုတေလာ ေရျခားေျမျခား ခရီးသြားက ဒီေန႕ျပန္ေရာက္မဲ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုတဲ့ စိုး၀ွက္တို႕ကို ဆက္လက္ တက္လိုက္ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Wednesday, August 29, 2007

သူဘယ္သူလဲ?



ေက်းဇူးၿပဳၿပီး လက္ဆင့္ကမ္း ရွာေဖြ သတင္းေပးၾကပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပသူမ်ားကို အခုလို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖမ္းဆီးသတဲ့။

Monday, August 27, 2007

သမီးဖတ္ဖို႕စာ

သမီးေလးေရ…………

ေမေမ့ႏို႕ေတြ တင္းလို႕ …..

ဒီအခ်ိန္ဆို သမီးေလး ႏို႕ဆာေနေလာက္ၿပီ….

သမီးေရ… စကားေျပာတတ္မယ္ ဆိုရင္ ေမေမ့ဘာေၾကာင့္သမီးေလးနဲ႕ေ၀းရာကို ေျပးပုန္းေနရတယ္ ဆိုတာ ေမးလာမယ္ထင္ပါရဲ႕…

တကယ္ေတာ့ သမီးေလးေရ ၄ လေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးတဲ့ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးကို

ေမေမ ဘယ္ခြဲရက္မွာလဲကြယ္… သမီးကို ၄ လခြဲ ျပည့္တာနဲ႕ ကာကြယ္္ေဆး ဒုတိယအႀကိမ္ ထိုးေပးရဦးမယ္ ဆိုတာလဲ ေမေမ သတိရေနမိတယ္…

သမီးမွာ ေမေမ့ကိုယ္စား ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနမယ့္ အဖိုးအဖြားေတြ ဦးႀကီး ေဒၚေလးေတြ ရွိေနေပမယ့္လို႕ သမီးေလးကို ေမေမ့ႏို႕ခ်ဳို ကိုယ္တိုင္ခ်ီေပြ႕လို႕ လာေရာက္ တိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္…

သမီးေလးေရ…

ေမေမ့ကို အျပစ္တင္ေနေလမလား….

သမီးႀကီးလာတဲ့ တေန႕မွာ သမီးရဲ႕ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမက ဘာ့ေၾကာင့္သမီးေလးကို တေယာက္တည္း ခြဲထားရစ္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္… သမီးေလးရယ္…

ခုေတာ့ သမီးအတြက္ ျပည့္စံုျခင္း၊ လံုျခံဳျခင္းေတြ ပူပန္စရာမလိုတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာမို႕ ေမေမနဲ႕ သမီးေဖေဖက ေနာက္ဆံမတင္းပဲ ထားရက္ခဲ့ရတာပါကြယ္…

တကယ္ေတာ့သမီးေလးေရ…

ေဖေဖနဲ႕ ေမေမတို႕ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့ရာ..

ေမေမတို႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးလွတဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ႀကီးမွာ ေမေမတို႕လို သမီးတို႕လို ျပည့္စံုမႈမရွိတဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့၊ ေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈမရွိတဲ့ ျပည္သူျပည္သား ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာကို ေဖေဖနဲ႕ ေမေမတုိ႕ သိရွိၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ …

ေမေမတို႕ ဘ၀ေတြအတြက္ သာမက အဲဒီအဖိႏွိပ္ခံ၊ အေျခခံလူတန္းစား……ေတြ

မနက္စာၿပီးရင္ ညေနစာကို ပူပင္ေနရတဲ့ ေမေမတို႕ ခ်စ္တဲ့မိခင္ႏိုင္ငံႀကီးထဲက ခ်စ္လွစြာေသာ ညီအကို ေမာင္ႏွမ တေျမထဲေန တေရထဲေသာက္ေတြ……..အတြက္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးရဦးမယ္လို႕ စဥ္းစားမိခဲ့ၾကတယ္ေလ…

သမီးေလးတေယာက္အတြက္…ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး..လား လို႕… သမီးကေမးခ်င္ေနမလား..

သမီးအတြက္လည္း ပါတာေပါ့သမီးေလးေရ..

ေမေမတို႕အခုလုပ္ေနတာေတြအားလံုးက သမီးအပါအ၀င္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္....

ေမေမတို႕လို ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့…

မတည္ၿငိမ္တဲ့ ပညာေရး စနစ္ရဲ႕ေအာက္မွာ….

ကိုယ္ပိုင္ဦးေႏွာက္ထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဖန္တီးမႈေတြ…..

ဘယ္သူ႕ကိုမွ မထိခိုက္တဲ့အေတြးအေခၚေတြကိုေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေခၚခြင့္ ဖန္တီးခြင့္ မရွိတဲ့….

ဘာဆိုဘာမွ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈမလုပ္ႏုိင္ေအာင္ အေၾကာက္တရားေတြ ဖန္တီးလို႕ … ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္းမဲ့ေအာင္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့…….

ခုလို စစ္အာဏာရွင္ စနစ္္ဆိုးႀကီးေအာက္မွာ သမီးတို႕မ်ိဳးဆက္ကို ဆက္လက္ မရွင္သန္ေစခ်င္ဘူးေလ…

သမီးေလးေရ…

လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႕…

ကမၻာႀကီးကို ရြာႀကီးတရြာလို သေဘာထားလို႕ …

ပညာအတတ္ေတြကို လိုသေလာက္..အတားအဆီးမဲ႕ ရွာေဖြ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္မယ့္…

လူကို လူလို တန္ဖိုးထား ဆက္ဆံမယ့္…

ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို တိုးတက္ဖို႕ နဲ႕ ကိုယ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္မဲ့သူေတြကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကသာ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ခြင့္ရွိတဲ့….

ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး…သာယာ၀ေျပာတဲ့ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာပဲ…

သမီးတို႕ မ်ိဳးဆက္ေတြကို.. ေမေမခ်စ္တဲ့သမီးေလးကို…. ႀကီးျပင္းေစခ်င္တယ္။

ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႕ သယံဇာတေတြ ေပါမ်ားၾကြယ္လွတဲ့ ေမေမတို႕ တုိင္းျပည္မွာ…

ဘာေၾကာင့္ ဆင္းရဲမြဲေတေနရတာလဲ ဆိုတာကို ေမေမတို႕ သိတဲ့ေန႕က စလို႕ …

ဒီလိုဘ၀ေတြက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ တာ၀န္ထမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့ သမီးေရ…

သမီးကိုထားခဲ့တာကလည္း ေမေမ့အတၱလို႕ သမီးေလးက ဆိုဦးမလားကြယ္….

ေမေမ့အတၱေတြ အားလံုး .. ေမေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားလံုး….

သမီးရဲ႕ ..အနာဂတ္ေပၚမွာ စုပံုထားခဲ့ လို႕ပါ…လို႕.. ေမေမက သမီးေလးကို ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္….

သမီးေရ…

တကယ္လို႕မ်ား ေမေမ့ကို ဖမ္းမိသြားလို႕ သမီးကို ခြဲထားရစ္ခဲ့ရမယ္ဆုိရင္…

ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီး သမီးေလးကို လြမ္းရင္း ေမေမ ငိုေနရဦးမွာပါ…

ေမေမ့ကို စိတ္မနာပါနဲ႕သမီးေရ….

ေမေမေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လမ္းမွာ …

နစ္နာမႈေတြ အမ်ားဆံုးက သမီးေလးျဖစ္ေနတာ….

ေႏြးေထြးတဲ့ ေမေမ့ရင္ခြင္နဲ႕ သမီးအတြက္ ခုခ်ိန္မွာ အာဟာရအျဖစ္ဆံုး ႏို႕ခ်ိဳေသာက္သံုးခြင့္ကိုပါ စြန္႕လႊတ္ခဲ့ရတာက သမီးေလးျဖစ္ေနတာ........

သမီးကို ေမေမေတာင္းပန္ပါတယ္… ႀကိဳတင္ၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္….သမီးေရ………

၄ လစြန္းစြန္းသာ ရွိေသးတဲ့ သမီးကို စြန္႕ထားခဲ့တဲ့အတြက္…

အင္မတန္ေခါင္းမာတဲ့ အေမလို႕မ်ား သမီးထင္မလားဟင္….

တကယ္ေတာ့ ေမေမက သိပ္..ခံစားလြယ္သူပါသမီးရယ္….

အခုဆို သမီးႏို႕စို႕ခ်ိန္…. သမီးေလးကို သိပ္ခ်ိန္… သမီးေလးကို ရႈးတည္ခ်ိန္ …

ဒီလိုနဲ႕ ေရွာင္ပုန္းေနရတဲ့ ေမေမ့ဘ၀မွာ အခ်ိန္တိုင္း.. သမီး….ေရ ….လို႕…

တမ္းတေနပါတယ္….

သမီးေလးေရ….


(၂၂.၈.၀၇ ေန႕က ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ အတြက္ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ဖမ္းဆီးမႈေအာက္မွ ေရွာင္တိမ္းေနရသူ နီလာႏွင့္တကြ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ႕လိုက္ပါတယ္)

Saturday, August 25, 2007

လူရွင္သခ်ိဳင္းမ်ားအေႀကာင္း(၂)


အဖမ္းမခံရခင္ တစ္ရက္အလို
(ဃ)
ဆရာေတာ္ဦးေရ၀တဆီက အျပန္မွာေတာ့ ေဒါပံုၿမိဳ႔နယ္ကသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္၀ဏၰ ရဲ႔အိမ္ကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာ္၀ဏၰရဲ့ အိမ္ကက်ေနာ့္ရဲ႔ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္ ဆိုလည္းမမွားဘူး။ ေက်ာ္၀ဏၰက စက္မႈုတကၠသိုလ္တက္ခြင့္ရေနပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားေတြကို အဂၤလိပ္စာသင္ျပေနတဲ့ ဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သလို၊ ဗမာ့လူငယ္ မ်ား အစည္းအရံုး(ဗလစ)၊ ယခင္ အာရွလူငယ္အဖြဲ႔မွ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး လည္းျဖစ္ ပါတယ္။

သူကအသန္႔အျပန္႔ အလြန္ႀကိဳက္္ပါတယ္။ လူကေတာ့ အသားမဲလို႔ မီးျပတ္ရင္သြားပဲ ျမင္ရတယ္လို႔ က်ြန္ေတာ္တို႔က ေနာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူလမ္းေလ်ာက္ရင္ ပခံုးကို တဖက္ေစာင္းၿပီး ေလွ်ာက္တတ္လို႔ က်ေနာ္ တို႔က“ဖရိမ္”လို႔ေခၚႀကပါတယ္။ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္၀ဏၰက (၂)ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူနဲ႔ ေနာက္တေယာက္ က ပဲခူးက ေက်ာ္၀ဏၰပါ။ သူကိုေတာ့ အားလံုးက ဖရိမ္လို႔ ေခၚၿပီး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ ကိုေတာ့ ပဲခူးက ေက်ာ္၀ဏၰလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။

တစ္ခါက ေထာင္ထဲမွာ ဖရိမ္ကို အေဆာင္မွူး ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က ေခၚၿပီး ေထာင္နံပါတ္ႀကီးမွာ သူ႔ နာမည္ကို ေရးတဲ့အခါ “ေက်ာ္၀န” လို႔စာလံုးေပါင္းေတာ့ သူက ဆရာ က်ေနာ္နာမည္က “နႀကီးႏွစ္လံုးဆင့္ ေပါင္းတဲ့ ဏႀကီးပါ” လို႔ျပန္ေျပာပါတယ္။ ၀န္ထမ္း ကလည္း ရွက္ၿပီး ငါလည္းမေပါင္းတတ္ဘူး။ “မင္းနာမည္ မင္းဖာသာ ေပါင္း” လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္ ေက်ာ္၀ဏၰအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ သူ႔ညီမျဖစ္သူ ပပက “ေက်ာ္၀ဏၰ ညက အိမ္ျပန္မအိပ္ဘူး” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီကေန႔ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း ထြက္မွာမို႔ မေန႔ညက သူ႔တပည့္ ေက်ာင္းသားေလးေတြနဲ႔ အတူသြားအိပ္တယ္လို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီမွာပဲေရခ်ိဳး၊ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ေက်ာ္၀ဏၰနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ေသးတာ ေၾကာင့္ သူျပန္လာရင္ ဒီေန႔ ေန႔လည္ တစ္နာရီေလာက္ လွည္းတန္း စံရိပ္ၿငိမ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို လာခဲ႔ဖို႔မွာၿပီး ေဒါပံုရွိ ေက်ာ္၀ဏၰအိမ္ကေန ျပန္ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။

ၿမိဳ႔ထဲဖက္ကိုသြားဖို႔ ဦးတည္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ထဲကိုေရာက္ေတာ့ လမ္း၃၀မွာေနတဲ့ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္း ဘုန္းဘုန္း(ဘုန္းျမင့္ထြန္း) ရဲ့အိမ္ကို ဦးတည္လိုက္ ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းဆိုတာ သံုးေရာင္ျခယ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္အဖြဲ႔ကပါ။ သူ႔အိမ္ကိုေတာ့ ၿမိဳ႔လည္ေခါင္က သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္တစ္ခုလ႔ို က်ေနာ္တို႔က နာမည္ ေပးထားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔အိမ္က စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္လႈုပ္ရွားေနတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဆံုတတ္တဲ့ေနရာ တစ္ခုျဖစ္လို႔ပါပဲ။

ဆံုဆည္းဖို႔တင္မဟုတ္ပဲ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ ကိုယ္႔အိမ္ကိုယ္ျပန္လို႔ မရေတာ့တဲ့ ေနရာမဲ့ သြားတဲ့သူေတြအတြက္လည္း သူ႔အိမ္ေရာက္သြားရင္ေတာ့ သူတတ္ႏိုင္သ၍ ေကၽြးးေမြး ဧည့္ခံတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လို ေက်ာင္းသားေတြကို သူတို႔ မိသားစုက ကူညီခဲ့တာေၾကာင့္လည္း န၀တရဲ့ အၿငိဳးႀကီးကို ယေန႔တိုင္ ခံစားေနရရွာေလရဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ဘုန္းဘုန္းအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ သူအိပ္ရာကမထေသးပဲ ကုတင္ေပၚမွာ ပိုးလိုးပက္လက္ အိပ္ေပ်ာ္ ေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဧည့္သည္ေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔အိမ္မွာေရာက္ရွိေနပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ေရာက္ေနသူကေတာ့ရကီၡး(ညီေထြးခိုင္)နဲ႔ ကိုစိန္လႈိင္တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုစိန္လႈိင္ကေ တြ႔ေတြ႔ခ်င္း…
“ေမာင္ရင္တို႔ ၾကားၿပီးၿပီးလား” လို႔ စၿပီးေမးပါတယ္။ က်ေနာ္က“ဘာျဖစ္လို႔လည္း” လို႔ ေမးလိုက္ ပါတယ္။
“သားညႊန္ဦးနဲ႔ ကိုေအာင္ထြန္းတို႔ကို ညကတၿပိဳင္နက္ထဲ ဖမ္းသြားၾကတယ္။”

“ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္။ ညက ၁၂နာရီေလာက္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ စစ္တပ္က ကိုေအာင္ထြန္းနဲ႔ သားညႊန္ဦးတို႔ အိမ္ေတြကို တစ္ေနရာစီခြဲၿပီး တၿပိဳင္တည္းဖမ္းသြားၾကတယ္။ ကိုေအာင္ထြန္း အိမ္က ၀ရမ္းပါလား၊ ဖမ္း၀ရမ္းမပါရင္ မလိုက္ ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔ သူ႔အိမ္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ေတြစကားမ်ားၾကေသးတယ္”
လို႔ဘုန္းဘုန္းကေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ညကကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကိုၿဖိဳးနဲ႔ ကိုသက္ေထြးတို႔ ဆံုၾကပံု၊ က်ေနာ္တို႔သံုးေယာက္လံုး ကပ္သီေလးလြတ္သြားၿပီး အဖမ္းမခံ လိုက္ရပံု တို႔ပံုကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ န၀တက (၉၉၉)အံုႀကြမႈ႕ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ တပ္ဦးအဖြဲ႔၀င္ေတြကို ႏွိမ္နင္းဖမ္းဆီးၿပီး၊ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔ (ဗကသ) ေက်ာင္းသားေတြကို တစ္ခ်ိန္တည္း၊ တစ္ၿပိဳင္တည္းဖမ္းဆီး လာတဲ့ေျခလွမ္းပဲလို႔ က်ေနာ္က ထပ္ေျပာလိုက္ ပါတယ္။

ကိုစိန္လိႈင္က…
ဒို႔တေတြ သတိရွိရွိေနဖို႔ ေကာင္းၿပီေနာ္။ ကိုယ္လည္း ေရွာင္ေတာ့မယ္။”
“မင္းတို႔လည္းဒီ ဘုန္းဘုန္းတို႔အိမ္မလာၾကရင္ ေကာင္းမယ္”
လို႔ေျပာပါတယ္။ ကိုရကီၡးကေတာ့
“ေအး…အားလံုး နည္းနည္းေလး ေရွာင္ေနၾကရင္ ေကာင္းမယ္”
လို႔၀င္ေျပာၿပီး ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔ လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ အေအးမိၿပီး ေခ်ာင္းဆိုးေနတဲ့ပံုပါပဲ။ ေမာင္ဘုန္းကေတာ့ က်ေနာ့္ကို စိုးရိမ္တယ္ထင္ပါရဲ့။

“ေဟ့ေကာင္။ ငါတို႔ေတြ ေဒၚေအာင္စုၾကည္နဲ႔ အင္းေလးဖက္ကို စည္းရုံးေရး ဆင္းတုန္းက အင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားက ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေအာင္ သကၤန္းစ အနီေလးေတြေပးတယ္။ (အဲဒီသကၤန္းစ အနီေလးေတြမွာ ေဂါပကအဖြဲရံုးရဲ့ တံဆိပ္တံုးေလး ေတြ ရိုက္ထားတာ သတိထားမိပါတယ္) မင္းလည္း အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ေဆာင္ထားေပါ့”
ဆိုၿပီးက်ေနာ့္ကို အဲဒီသကၤန္းစတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ လည္း အခ်ိန္ မရွိေတာ့လို႔ လွည္းတန္းမွာ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြက ၿမိဳ႔နယ္ကိုယ္စားလွယ္ ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲရွိရာ ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာကိုသြားဖို႔ ေျပာေတာ့ အားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ကို မသြားဖို႔ ၀ိုင္းတားၾကပါတယ္။
“ေဟ့ေကာင္…မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္”
“အဖမ္းအဆီးေတြ မ်ားေနတယ္”
“အစည္းအေ၀းမလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္”
“ဖ်က္လိုက္…မသြားပါနဲ႔”
၀ိုင္းၿပီးတားၾကတဲ့ အသံေတြကို လ်စ္လ်ဳရွုၿပီး က်ေနာ္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ မသြားရင္မျဖစ္တဲ့ ကိစၥရွိေနတာ ေၾကာင့္ အေျခခံပညာေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ေနရာကို က်ေနာ္ေရာက္ ေအာင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီတခါ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီးရင္ ဆရာေတာ္ဦးေရ၀တနဲ႔ မႏၱေလး လိုက္သြား မယ္လို႔ လမ္းမွာေတြးလာ ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကို န၀တ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက လက္ဦးမႈ ရယူသြားခဲ့ပါတယ္။

အခန္း(၂)

သေျပမွာ အဖမ္းခံရၿပီ
(က)
ဒီေန႔ၿမိဳ႔ နယ္အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္မယ့္ ေနရာက ရန္ကင္းဖက္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတခုမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြ အစည္းအေ၀းလုပ္မယ့္ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းနဲ႔ လွည္းတန္း၊ စံရိပ္ၿငိမ္က သေျပလက္ဘက္ ရည္ဆိုင္ မွာ ေနရာခြဲၿပီး ခ်ိန္းထားပါတယ္။ဘုန္းဘုန္းတို႔ ေတြအားလံုး ၀ိုင္းတားေနတဲ့ၾကားကပဲ လွည္းတန္းဖက္ကို က်ေနာ္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ စံရိပ္ၿငိမ္ပါလားလို႔ ကားစပယ္ယာရဲ့ ေမးသံေၾကာင့္ မွတ္တိုင္ပါတယ္ လို႔ေျဖလိုက္ၿပီး ကားျပတင္းေပါက္ကေန တဆင့္ ရန္ကုန္-အင္းစိန္လမ္းမေပၚက သေျပ လၻက္ရည္ဆိုင္ထဲကို ေ၀့၀ဲၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

လူငယ္အေယာက္(၂၀)ေက်ာ္ေလာက္ ဟိုစားပြဲ၊ ဒီစားပြဲေတြမွာ အသီးသီး ထိုင္ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္လည္းကားေပၚကဆင္းၿပီး ဆိုင္ထဲက စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ ၿမိဳ႔နယ္က ယဥ္ေထြးကိုေတြ႔ေတာ့ “ရဲေမာ္ထူးအေၾကာင္း ဘာၾကားေသးလဲ” လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္။ ရဲေမာ္ထူး အဖမ္းခံရေၾကာင္း ယဥ္ေထြးကေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္က“သားညႊန္ဦးနဲ႔ ကိုေအာင္ထြန္းတို႔ကိုေတာ့ မေန႔ညက အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ ငါတို႔ေတာင္ ကံေကာင္းလို႔ အဖမ္းမခံရတာ”

အဲဒီအခ်ိန္ မွာပဲ ဆိုင္ရဲ့ ဘယ္နဲ႔ညာ အသီးသီးကေန ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ရဲေတြ ဆိုင္ထဲကို ၀င္လာၾက ပါတယ္။ “ငါတို႔လည္း ျမန္ျမန္ေျခရာ ေဖ်ာက္ရေအာင္။ အစည္းအေ၀း လုပ္မယ့္ေနရာ သြားၾကစို႔” လို႔ေျပာဖို႔အလုပ္မွာပဲ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ဆိုင္ထဲက လူေတြအားလံုးကို နာမည္ေတြ လိုက္ေမးတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႔ကိုလွမ္း ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ တီအီး၁၁စစ္ကားတစီး၊ ရဲကားတစီးနဲ႔ ဟိုင္းလက္ကား တစီးတို႔ ဆိုင္ပိတ္္ရပ္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက စားပြဲမွာ ထိုင္ေနသူေတြကို မင္းနာမည္ ဘယ္လို ေခၚလည္း လို႔ေမးၿပီး သူတို႔ လက္ထဲ မွာကိုင္ထားတဲ့ စာအုပ္ထဲက နာမည္ေတြနဲ႔ တိုက္စစ္ ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ နာမည္ အရင္းေတြမေျပာပဲ ပါးစပ္ထဲ ေတြ႔ကရာ နာမည္ေတြကို ေျပာၾကလို႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြဟာ အျပန္အလွန္ တေယာက္ ခ်င္း စစ္ေဆးျပန္တယ္။

“မင္းတို႔နာမည္ေတြ မွန္မွန္ေျပာေနာ္၊ သိလို႔ကေတာ့ နာၿပီသာမွတ္။ ထြက္ေျပးမယ္လို႔ လည္းမႀကိဳးစားနဲ႔။ မပစ္ရဲ ဘူးလို႔ ထင္ရင္ ထြက္ေျပးၾကည့္ေပါ့”
ဆိုၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အဆက္မျပတ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနပါတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဆိုင္ရွင္အပါအ၀င္ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြပါ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ ေနႀကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သေျပ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ရဲ့ေဘးကပ္ရဲ့က အိမ္ဟာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ကမာရြတ္ၿမိဳ႔နယ္ရံုးခြဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုင္ျပင္ပကေန ၀ိုင္းၾကည့္ေနသူေတြ တျဖည္းျဖည္း မ်ားျပားလာၿပီး “ေက်ာင္းသား ေတြကိုဖမ္းေနၾကတာ” ဆိုတဲ့ ေလသံေတြ မ်ားျပားဆူညံလာခ်ိန္မွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး တေယာက္က သူတို႔ထဲက အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္လို႔ ထင္ရသူကို “သူတို႔ေတြကို ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ဆရာ”လို႔ေမးလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဖမ္းဆီးမႈရဲ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက သူ႔လက္ထဲက စာအုပ္အနီေလးကို ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့

“ရွုပ္တယ္။ အကုန္လံုး ကားေပၚတင္” လို႔ အမိန္႔ေပးၿပီး ဟိုင္းလတ္ကားေပၚကို က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား(၃၀)ခန္႔ကို ကားေပၚတက္ခိုင္းပါတယ္။ ၿပီေတာ့ အျပင္ဖက္က အေပါက္၀ မွာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ရဲေတြက ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ လႈိုင္နယ္ ထဲသို႔ ကားကို ေမာင္းသြားခဲ႔ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဟိုင္းလတ္ ကားေနာက္မွာ သံဆူးႀကိဳးေခြနဲ႔ စက္ေသနတ္တင္ထားတဲ့ တီအီး ၁၁ စစ္ကားတစီး လိုက္ပါလာ ပါတယ္။

လိႈင္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကေန တေယာက္ခ်င္း ဆင္းခိုင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး အႏွံ့ စစ္ေဆးရွာေဖြၿပီး ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေတြကို စတင္ေမးျမန္း ပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔ရဲ့နာမည္ေတြကို အမွန္အတိုင္း မေျပာႀကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အျခားနာမည္တခုကို ေျပာၿပီး လိမ္ေျပာလိုက္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္လြယ္ထားတဲ့အိတ္ကို ရွာေဖြခ်ိန္မွာေတာ့ ကံဆိုးစြာပဲ ဒိုင္ယာ ရီစာအုပ္ထဲက ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္ျပား ထြက္က်သြားပါတယ္။

ဒါ မင္းစိစစ္ေရးကဒ္ျပားမဟုတ္လား လို႔ေမးတာေႀကာင့္ က်ေနာ္လည္း ျငင္းလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ “မင္းကားေပၚ ျပန္တက္” ဆိုတဲ့အသံၾကားလို႔ ကားေပၚကေန ေခါင္းငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရဲေက်ာ္စြာ(ကတံုးနဲ႔) ျပန္တက္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

သူလည္း သူ႔ရဲ့ေက်ာင္းသားကဒ္ကို ေထာက္လွမ္းေရးက ေတြ႔သြားလို႔ ကားေပၚ တက္ခိုင္းခံရတာပါ။ က်န္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ နာမည္လိမ္စာ ယူၿပီး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ရဲေက်ာ္စြာက ဗိုလ္တေထာင္ အထက(၂)က ေက်ာင္းသားတစ္ဦးပါ။ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႔နယ္က အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အကိုျဖစ္သူ ကိုဘဘ ႀကီး(ခ) ကိုမင္းေအာင္ဟာ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ အေရးအခင္း ကာလက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လံုျခံဳေရးကိုယူရတဲ့ သံုးေရာင္ျခယ္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔က ျဖစ္ပါတယ္။ ၈၈ အေရးအခင္းမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားခဲ့ လို႔ န၀တစစ္ေထာက္လွွွွမ္းေရးရဲ့ ဖမ္းဆီးမႈကိုခံခဲ့ရပါတယ္။

အင္းစိန္၊ သာယာ၀တီအက်ဥ္းေထာင္ေတြကေန ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ သူတို႔ရဲ့ မိဘေတြက ရဲေက်ာ္စြာတို႔ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကို သာသနာ့ေဘာင္ကုိ ၀င္ေစခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ ညီအကို(၂)ေယာက္ သဃၤန္းစည္းသာသနာ့ေဘာင္၀င္တုန္း အစည္း အေ၀းတစ္ခုမွာ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႔နယ္က ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔သာ ေတြ႔ရၿပီး ၿမိဳ႔နယ္ တာ၀န္ခံနဲ႔ မေတြ႔ေတာ့ ရဲေက်ာ္စြာအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
သူသဃၤန္း၀တ္ေနတာကို သိရေတာ့ က်ေနာ္ရယ္၊ တရုတ္ႀကီး(ခ)တင္ေရႊရယ္ ႏွစ္ေယာက္သား သူရွိတဲ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို လိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ရဲေက်ာ္စြာ။ မင္းမရွိလို႔တိုင္းနဲ႔ မင္းတို႔ၿမိဳ႔နယ္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတယ္။ လွုပ္ရွားမႈေတြရွိလို႔ မင္းတို႔ ၿမိဳ႔နယ္မွာ မင္းမရွိလို႔ မျဖစ္ဘူး”စသည္ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္စြာ တစ္ေယာက္ ရက္မေစ့ခင္မွာပဲ သဃၤန္းခၽြတ္ခဲ့ပါတယ္။

လူ႔ေဘာင္ကို ကူးေျပာင္းၿပီး ေနာက္တေန႔ ပူပူေႏြးေႏြးမွာပဲ က်ေနာ္နဲ႔အတူ အဖမ္းခ့ဲ ရတာပါ။ ရဲေက်ာ္စြာဟာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အတူတူ ေထာင္က်ခဲ့ၿပီး၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ျပင္ပမွာ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲ ကို ၀င္ေရာက္ေျဖဆိုခဲ့ၿပီး၊ ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠသိုလ္ကို တက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲေက်ာ္စြာ ဟာ ၁၉၉၆ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရး လွုပ္ရွားမႈုမွာ တက္တက္ ႂကြႂကြ ပါ၀င္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ့ ဖမ္းဆီးမႈ ကိုျပန္လည္ခံခဲ့ရၿပီး ေထာင္ဒဏ္ (၁၉)ႏွစ္ ခ်မွတ္ ခံခဲ့ရပါတယ္။)
ဆက္ရန္...

တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႕ ဒါဖတ္စို႕


အမွည့္ေခၽြတိုက္ပြဲ လက္စြဲ
တာ၀န္သိ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တဦးခ်င္းအေနနဲ႕ ဖက္ဆစ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ဖို႕ ဘာလုပ္ႏုိင္မလဲ…

ဒါကို အရင္ဖတ္ပါ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္ တို႕ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က မတရားတဲ့ အမိန္႕အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရဖီဆန္ၾက ဆိုတဲ့ တိုက္ပြဲနည္းပရိယာယ္လမ္းစဥ္ကို တရား၀င္ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။(ဒီလမ္းစဥ္ကို ယခုတိုင္ မပယ္ဖ်က္ေသးပါ)

ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တဲ့၊ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတုိင္း အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး၊ လူငယ္၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၀န္ထမ္းအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံအာဏာကို မတရားရယူထားတဲ့ ဖက္ဆစ္ေတြကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၊ အေျခအေန ေပးသေလာက္ ဖီဆန္တိုက္ပြဲ ၀င္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္က စၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ အေရးနဲ႕ တိုင္းရင္းသား တန္းတူေရး ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲႀကီးထဲမွာ တတပ္တအား ပါ၀င္ႏုိင္ဖို႕ အခုလုိ အမွည့္ေခၽြ တိုက္ပြဲနည္းလမ္းေတြကို မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္ဥပေဒေဘာင္နည္းလမ္းေတြ ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ (သို႕ေသာ္ ေထာင္တန္းက် ၊ ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ ခံရႏိုင္တဲ့ ) ဥပေဒျပင္ပနည္းလမ္းေတြ၊ အသက္ေငြေၾကးနဲ႕ အခ်ိန္အပါအ၀င္ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈ ႀကီးမားတဲ့ စစ္ေရးနည္းလမ္းေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာသံတမန္ေရးနယ္ပယ္က စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕ ဒဏ္ခတ္ေရးနည္းလမ္းေတြ စသျဖင့္ ဘက္ေပါင္းစံုက ကိုယ္သန္ရာကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေနၾကပါတယ္။ သာမာန္ျပည္သူျပည္သားေတြ အေနနဲ႕ အဲဒါေတြ မလုပ္ႏိုင္ေပမဲ့ လုပ္ႏိုင္တာေတြ ရွိပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ အစိုးရတရပ္ရဲ႕ မရွိမျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားနဲ႕ စီးပြားေရး အေျခခံအေဆာက္အအံုကို သြက္ခ်ာပါဒလိုက္သြားေအာင္ လုပ္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္၊ ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ စက္ယႏၱရားေတြ ၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္၊ ေရယာဥ္ေတြ ၊ ရံုးဌာနေတြ၊ စက္ရံုအေဆာက္အဦးေတြ၊ လမ္းတံတား မီးလိုင္းမီးတိုင္၊ ပိုက္လိုင္းေတြကို သာမာန္အိမ္သံုးကရိယာ တန္္ဆာပလာေတြ အသံုးျပဳၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိလုပ္္ဖု္ိ႔ဆုိတာ နည္းသိရင္ အင္မတန္လြယ္ပါတယ္။ လက္ႏွက္ခဲယမ္းလည္း မလို၊ ေငြကုန္ ေၾကးက်လည္း မရိွ၊ အခ်ိန္လည္းမကုန္၊ ကိုယ့္အတြက္လည္း အေတာ္ေလး အႏၱရာယ္ ကင္းပါတယ္။(ဖက္ဆစ္အစုိးရေအာက္မွာ ဘယ္သူမွေတာ့ ရာႏူန္းျပည့္ အႏၱရာယ္ မကင္းနုိင္ပါ) ယခုေဖၚျပပါ အမွည့္ေျခြတုိက္ပဲြ နည္းနာေတြဟာ သာမန္အိမ္သုံးပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ ကပ္ေက်း၊ ပုလင္း၊ ၀က္အူလွည့္၊ မီးျခစ္စတာေတြနဲ႔ လုုပ္ႏိူင္တဲ့နည္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုလည္း မေတာ္တဆ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရစရာမရိွ၊ အဆင့္ျမင့္ကြ်မ္းက်င္မွုလည္း မလုိပါ။

ဒါေတြကို ဘယ္သူနဲ႔မွ တုိင္ပင္ညိွႏိူင္းစရာ မလုိ၊ စီမံခ်က္ၾကီး ဆဲြစရာမလုိဘဲ ကိုယ္တေယာက္ တည္း လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ တေယာက္တည္း နဲ႔ တုိက္ပဲြမ်ိဳးစုံ ဆင္ႏြဲလို႔ ရတယ္။ ကိုယ္ညဏ္ရိွရင္ ရိွသလုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး တီထြင္ဆန္းသစ္ျပီး ပိုထိေရာက္ေအာင္ လုပ္လုိ႔လည္းရတယ္။ ဒါေတြကို လုပ္ရင္ တတ္ႏုိင္သမွ် မေတာ္တဆမွုပုံစံ၊ အလုိအေလွ်ာက္ပုံစံ ေပါက္ေအာင္ လုပ္တာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘာဘဲေျပာေျပာ တုိက္ပဲြတို႔ရဲ ႔ သဘာ၀အတုိင္း လုိအပ္တဲ့သတိေတာ့ ထားရပါမယ္။ သိပ္ကို လုိအပ္မွသာ တျခားတေယာက္နဲ႔ တြဲလုပ္တာ၊ တျခားတေယာက္ကို ကင္းေစာင့္ခုိင္းတာ၊ အသိေပးတာ လုပ္ပါ။ ဒီလက္စဲြစာအုပ္မွာ ေဖၚျပထားတာေတြဟာ တဦးခ်င္း ဆင္ႏြဲရတဲ့ အမွည့္ေျခြတုိက္ပဲြ အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ၿပီး အလြန္ဆုံးအားျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္ထက္ ပုိမလိုအပ္ပါ၊

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ ႔ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံမွာ ျပည္သူျပည္သားတုိင္း တတ္အားသေရြ ႔ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲဖုိ႔ လိုပါတယ္။

ျမန္မာျပည္သားအားလုံး ေအာင္ျမင္စြာ အမွည့္ေျခြႏုိင္ပါေစ..။

မွတ္ခ်က္
ဤလက္စြဲစာအုပ္မွာ နီကာရာဂြာေတာ္လွန္ေရးအတြက္ CIAမွ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီေသာ လက္စဲြစာအုပ္ကို အေျခခံပါသည္။
(စာအုပ္လိုခ်င္သူမ်ားအေနျဖင့္ က်မအီးေမးလ္သို႕ ဆက္သြယ္မွာၾကားႏိုင္ပါသည္၊ PDF file ႏွင့္ ျဖစ္ပါသည္။ရရွိလွ်င္ တတ္ႏိုင္သမွ် လက္ဆင့္ကမ္းေစလိုပါသည္။)


Wednesday, August 22, 2007

ျပည္သူ႕တိုက္ပြဲ စေလၿပီ

Power of Protest (for Our future )

သူမတို႕ေတြလည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ ၾကပါတယ္။


ဒီလို တရားေဟာၾကပါတယ္။


ဒီလို ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္။


ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႕ ဒီလို လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။

၂၀၀၇ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန႕ လွည္းတန္းမွ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲကို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားအုပ္စုမွ နီလာသိန္း၊ မမီးမီး။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ မျဖဴျဖဴသင္း၊ ေနာ္အုန္းလွတို႕ ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္လို႕ သတင္းရပါတယ္၊

၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ေက်ညာခ်က္

၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားဆက္ ေက်ာင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ား ဖမ္းဆီးျခင္းႏွင့္ ပါတ္သက္၍ သေဘာထား ေၾကျငာခ်က္

၂၂ ရက္၊ ၾသဂုတ္လ ၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္
ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရးမ်ား ထြန္းကားႏုိင္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ႀကိဳးပမ္းရာ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းႏို္င္ေရး ႏွင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး အေပၚတြင္ အေျခခံ၍

၁။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းလမ္းျဖင့္ အေျဖရွာေရး
၂။ ၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္အေပၚ တြင္ အေျခခံေရး၊
၃။ ဒီမုိကေရစီကုိ ဦးတည္ေသာ ေျဖရွင္းမႈျဖစ္ေရး၊
ဟူေသာ အေျခခံမူ ၃ ရပ္ေပၚ တြင္ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

ယခု ၂၁ ရက္၊ ၾသဂုတ္လ၊၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ညသန္းေခါင္၌ နအဖ စစ္အစုိးရမွ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဒီမုိကေရစီေရး ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားအား မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိဘဲ ေနအိမ္မ်ား၌ ၀င္ေရာက္ ရွာေဖြျခင္း၊ ဖမ္းဆီးျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းႏုိင္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ အေပၚတြင္ ႏုိင္ငံေရးအရ အၾကမ္းဖက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ဖမ္းဆီးျခင္းအား ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား မ်ား မွ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ ရွဳံ႕ခ်သည္။

ကုိမင္းကုိႏုိင္၊ ကုိမင္းေဇယ်ာ၊ ကုိကုိႀကီးတုိ႔အပါအ၀င္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ဒီမုိကေရစီေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားအား ခၽြင္းခ်က္မရွိ အျမန္ဆံုးျပန္လႊတ္ေပးရန္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ လက္ရွိ ႀကဳံေတြ႔ေနရေသာ စီးပြားေရး ႏုိင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းမ်ားကုိ အျမန္ဆံုးေျဖရွင္းေပးရန္ နအဖ စစ္အစုိးရအား အေလးအနက္ေတာင္းဆုိလုိက္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ရဟန္းရွင္လူမိဘျပည္သူ အေပါင္းႏွင့္ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသား အေပါင္းကလည္း ျမန္မာျပည္ဒီမုိကေရစီထြန္းကားေရးက်ဳိးပမ္းမႈ အေပၚတြင္ ထက္သန္ညီညာစြာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏွင့္ အတူရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား
( မွတ္ခ်က္ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ လက္ခံရရွိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ )

Tuesday, August 21, 2007

“လူရွင္သခ်ိဳင္းမ်ားအေႀကာင္း”(၁)


အခန္း(၁)

ေက်ာင္းသားထုညီလာခံ
(က)
အခ်ိန္ကာလက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ထဲမွာေပါ႔။ ေမလက စစ္အစိုးရက က်င္းပေပးတဲ့ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ အေျဖထြက္လို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ ခ်ိန္ခြင္ အေလးသာ ေနခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ရာသီဥတုေတြထဲက မိုးတြင္း ကာလဟာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႔ သေကၤတလကၡဏာတစ္ခုလို႔ ဆိုရမလိုပါပဲ။

မိုးတြင္းကာလနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ န၀တ စစ္အစိုးရရဲ့ ညွင္းပမ္း၊ ႏွိပ္စက္၊ ဖမ္းဆီးမႈေၾကာင့္ မင္းကိုႏိုင္အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား အမ်ားအျပား ဖမ္းဆီးခံေနရသလို၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ေတြကို မခံရပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ နယ္စပ္ေဒသမ်ားဆီကို တိမ္းေရွာင္သြားၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား မ်ားလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။

ျပန္္႔ႀကဲေနတဲ႔ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ရန္ကုန္မ်က္ႏွာစာမွာ စုစည္းႏိုင္ဖို႔ အတြက္ မႏၱေလးၿမိဳ႔ ေလးျပင္ေလးရပ္ သံဃာသမဂၢီအဖြဲ႔ ဥကၠဌ ဦးေရ၀တႏွင့္ ဗကသ(အထက္ဗမာျပည္) မွေက်ာင္းသား၊ လူငယ္ကိုယ္စား လွယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မိုးေက်ာ္ဦး၊ ကိုစန္းယု၊ ကိုမင္းမင္းဦး၊ မခင္ဥမၼာျမင့္၊ မျမင့္ျမင့္ခိုင္ စတဲဲ့မႏၱေလးက ေက်ာင္းသား ထုမ်ားရဲ့ ပံ့ပိုး၊ ကူညီ၊ ႀကိဳးပမ္းမွုျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ ရွိေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ား စုစည္းကာ က်စ္လစ္ခိုင္မာေသာ ဗမာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ေအာက္ဗမာျပည္) ကို ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္း၍ ဗမာႏိုင္လံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားထု ညီလာခံႀကီးကို ၁၉၉၀ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၂၈)ရက္ေန႔မွ ဇူလိုင္လ(၂)ရက္ေန႔ အထိ မႏၱေလးၿမိဳ႔ ျမေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တုိက္မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီညီလာခံႀကီးကေနၿပီး ေက်ာင္သားထုမွ ေတာင္းဆိုခ်က္(၆)ခ်က္၊ အတည္ျပဳခ်က္ (၃)ရပ္၊ ေရွ႔လုပ္ငန္းစဥ္ (၃)ရပ္ ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထဲကပါ၀င္တဲ့အခ်က္ (၁)ခ်က္ ကေတာ့ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ၁၉၆၀ခုႏွစ္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ဆဌမအႀကိမ္ေက်ာင္းသားထု ညီလာခံႀကီးကေန အတည္ျပဳခ်မွတ္ထားခဲ့တဲ့ မူ(၅)ခ်က္ကို ဆက္လက္ ကိုင္ဆြဲၿပီး အထက္ဗမာျပည္ ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ေအာက္ဗမာျပည္ေက်ာင္းသားမ်ား ဟန္ခ်က္ညီညီပူးေပါင္းၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ပြဲ၀င္သြားဖို႔ ေက်ာင္းသားထုက သံဓိဌာန္ေတြ ခ်မွတ္ခဲ႔တယ္။

အဲဒီေနရာမွာ ဗကသအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ခ်မွတ္ထားတဲ့မူ(၅)ခ်က္ကေတာ့--------
(၁)။ ေက်ာင္းသားထုအခြင့္အေရးကာကြယ္ေရး
(၂)။ ဒီမိုကေရစီပညာေရး
(၃)။ ဒီမိုကေရစီေရး
(၄)။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး
(၅)။ အမ်ိဳးသားေရး ---တို႔ပဲျဖစ္တယ္။

အကသတို႔ရဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ျဖဳတ္ပြဲ
(ခ)
၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား ျပန္ဖြင့္တဲ့အခါၾကေတာ့ စစ္အစိုုးရကေနၿပီး ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မပတ္သက္ရဘူးလို႔ ေျပာဆိုျပီးေတာ့ သူတို႔ စစ္အစိုးရရဲ႔ ေပၚလစီျဖစ္တဲ့ ဒို႔တာ၀န္အေရး(၃)ပါး ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာရွိတဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြအႏွံ႔ လိုက္လံတပ္ဆင္ ၾကတယ္။

ေက်ာင္းေတြအႏွံ႔ စည္းရံုးေရးေတြျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြကိုမေက်နပ္ၾကတဲ့ အေျခခံ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြဟာ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး စတဲၿမိဳ႔ႀကီးေတြမွာ စစ္အစိုးရရဲ့ ဒို႔တာ၀န္ အေရး(၃)ပါးဆိုင္းဘုတ္ ျဖဳတ္ခ်ပြဲေတြ၊ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးပြဲေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႔မွာဆိုရင္ ဗိုလ္တေထာင္အမွတ္(၅)နဲ႔ အမွတ္(၆) အထက္တန္း ေက်ာင္းေတြမွာ စစ္အစိုးရရဲ့ ဒို႔တာ၀န္အေရး(၃)ပါး ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ကို ေက်ာင္းသားေတြပဲ ရိုက္ခ်ိဳး၊ ဖ်က္ဆီး၊ ျဖဳတ္ခ်မႈေတြ အရွိန္မျပတ္ ္ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကသလုိ၊ မႏၱေလးၿမိဳ႔မွာလည္းပဲ အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ခုမွာဆိုရင္ ေက်ာင္း၀င္း အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ မဆလ အစိုးရရဲ့အလံကို အလံတိုင္ကေန ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တယ္။

ၿပီးေတာ့ အဲဒီအလံကို ေျခေထာက္မွာခ်ည္ၿပီး စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ ခရိုင္ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ(အေျခခံပညာ) ေက်ာင္းသူေလး တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ မေနဆုလိႈုင္ဟာ ေက်ာင္းကေန ထုတ္ပယ္ခံခဲ့ရတယ္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဒီလို အလားတူျဖစ္ရပ္ေတြဟာ ရန္ကုန္တိုင္း အတြင္းမွာရွိတဲ့ ၿမိဳနယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ပုဇြန္ေတာင္၊ ပန္းဘဲတန္း၊ လသာ၊ ဒဂံု၊ လမ္းမေတာ္၊ ၾကည္ျမင့္တိုင္၊ အလံု၊ လႈိင္၊ ေဒါပံုအစရွိတဲ့ ၿမိဳနယ္ေတြမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

ကမာရြတ္ၿမိဳ႔နယ္ အမွတ္(၅)အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာဆိုရင္ က်ားေလး ဆိုသည့္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးမွ ဦးေဆာင္ၿပီး ဒို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး ဆိုင္းဘုတ္ ကို ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းကေန ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဆိုင္းဘုတ္ကို မီးရိႈ႕တဲ့အထိ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႔နယ္မွာဆိုရင္လည္း အဲဒီဆိုင္းဘုတ္ကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေက်ာင္းအဆင္းမွာ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက “လူေတြအားလံုး ဗကပ၊ ေခြးေတြအားလံုး န၀တ”လုိ႔ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီလုိ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ တစ္ေယာက္ ၾကားတဲ့အခါမွာ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ၿပီး ဆရာအတတ္သင္သိပၸံေက်ာင္းက ဆရာ၊ဆရာမေတြကို ေခၚယူၿပီး ဒါေတြဟာဆရာ၊ ဆရာမေတြ မဆံုးမလို႔ ျဖစ္ရတာဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မႏၱေလးၿမိဳ႕က အမွတ္(၉)၊ အမွတ္(၁)နဲ႔ အျခားေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း ၿမိဳ႔လယ္ေခါင္က ေစ်းခ်ိဳနာရီစင္နား တ၀ိုက္မွာ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္တ့ဲ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား၊ ဆႏၵျပမႈ မ်ား ႀကိဳၾကားျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတဲ့ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဟာလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႔လည္ေခါင္မွာရွိတဲ့ ဂႏၶီ ခန္းမမွာစုၿပီး ေၾကျငာခ်က္ ၁/၉၀ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေၾကျငာခ်က္ထဲမွာ ရက္ေပါင္း(၃၀)အတြင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးရန္ န၀တအစိုးရ အား ေတာင္းဆိုထားသလို အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာရွိၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကလည္း အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာလႊဲေပးဖို႔ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ၀င္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အခ်ိန္ လည္းျဖစ္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္မွာလည္း(၉၉၉ဆုိတဲ႔-ကုိးသံုးလံုးေန႔) ၁၉၉၀ျပည့္၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၉ရက္ေန႔မွာ လွုပ္ရွားမႈတခု ျပဳလုပ္ဖို႔ တပ္ဦးအဖြဲ႔မ်ားကလည္း တပ္လွန္႔ထားၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ (၈၈၈၈)ႏွစ္ပတ္လည္ (၂)ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားမွာ မႏၱေလးၿမိဳ႔အတြင္း သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းေလာင္းပြဲမွာ စစ္အစိုးရက ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းတာေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ ေတြရဲ႕ ေဒါသယမ္းအိုးဟာ ေပါက္ကြဲေတာ့မယ့္ အေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ဒါေႀကာင့္ န၀တက လူဖမ္းပြဲႀကီးကို တၿပိဳင္နက္ စတင္ပါေတာ့တယ္။

တိမ္းေရွာင္ၿပီ

(ဂ)
က်ေနာ္အဖမ္းမခံရမီ တပတ္ေလာက္အလိုမွာပဲ ၿမို႔နယ္အသီးသီးက လႈပ္ရွားၾကတဲ့ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကို န၀တ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက စတင္ ဖမ္းဆီးတာေတြ ျပဳလုပ္ေနပါၿပီ။ ေဒါပံု ၿမိဳ႔နယ္၊ ဒဂံုၿမို႔နယ္၊ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႔နယ္ေတြက အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ (၉၉၉)လွုပ္ရွားမႈုကို ဦးေဆာင္မယ့္ တပ္ဦးကရဲေဘာ္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ အရင္သူတို႔က အင္းစိန္သီးသန္႔ အက်ဥ္းေထာင္မွာ ေရာက္ရွိေနခဲ့တယ္။ ဖမ္းဆီးမႈေတြ မ်ားလာတာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ လံုျခံဳတဲ့ေနရာ ေတြမွာ ခိုေအာင္းဖို႔ ေနရာရွာႀကရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဘုရားတရား အရိပ္ဟာလည္း လံုျခံဳမႈ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ တစ္ရက္မွာ က်ေနာ္ ေရွာင္တိမ္းေနက်ျဖစ္တဲ့ ကမာရြတ္လွည္းတန္း ဂံုးဆင္းနားက အိမ္မွာ သြားအိပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ က်ေနာ္အဖမ္းမခံရခင္ တစ္ရက္အလိုမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္အိပ္မဲ့ အိမ္မွာ (ရကသ)က ကိုၿဖိဳး(ၿဖိဳးမင္းသိန္း) (ယခု ေတာင္ငူေထာင္မွာ ေထာင္ဒဏ္ (၁၄)ႏွစ္က်ခံေနရသူ)နဲ႔ ၾကည့္ျမင္ေကာလိပ္က ကိုသက္ေထြး တို႔နဲ႔ ဆံုျဖစ္ၾကပါတယ္။
ကိုၿဖိဳးက က်ေနာ့္ကို “မင္းသတိထားေနဦးေနာ္၊ ရဲေမာ္ထူး တေယာက္ ေပ်ာက္ေနတယ္ ၾကားတယ္။ မင္းနဲ႔ဲ႕႕ဲဲ႕ေကာေတြ႔ ျဖစ္ေသးသလား”လို႔ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း
မေတြ႔ဘူး၊ တစ္ေနရာမွာပဲ ပုန္းေနသလား၊ ဖမ္းပဲေခၚသြားၿပီလား မသိေသးပါဘူး။ သတင္းၾကားရင္ က်ေနာ္ေျပာပါ့မယ္”
ကၽြန္ေတာ္ ေျဖလိုက္ေတာ့ ကိုၿဖိဳးကပဲဆက္ၿပီး “ေမာင္ရင့္ကို မႏၱေလးက ဦးေရ၀တက ေတြ႔ခ်င္လို႔တဲ့ စာလည္း ေပးလိုက္တယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၿပီး သြားလိုက္ပါဦး”ဆိုၿပီး စာကိုထုတ္ေပးတယ္။ စာကေတာ့ မႏၱေလးၿမိဳ႔ မွာ(၈၈၈၈) ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔က စစ္အစိုးရက ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ကိစၥနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ကို အကူအညီ ေတာင္းထားတဲ့ စာပါ။

စာကို အိတ္ထဲျပန္ထည့္ၿပီး အိမ္ရွင္ကေကၽြးတဲ့ ၀က္ေခါင္းသုတ္နဲ႔ ထမင္းကို က်ေနာ္တို႔ (၃)ဦးသား စားေသာက္ၾကပါတယ္။ စားေသာက္ၿပီးအိပ္ဖို႔ ေနရာအတြက္ ျပင္ဆင္တုန္းမွာပဲ အိမ္ရွင္က
ဟဲ့၊ နင္တို႔ဒီအိမ္မွာ အိပ္တာ စိတ္မခ်ရဘူး။ အိမ္နဲ႔ကပ္ရပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သြားအိပ္။ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္။ အဲဒီမွာစိတ္ခ်ရတယ္။ မနက္က်ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ မႏိုးခင္ ငါတို႔အိမ္ျပန္လာအိပ္ၾက” ဆိုၿပီး အိမ္ရွင္လုပ္သူက က်ေနာ္တို႔ကို တဖြဖြမွာပါတယ္။

ေက်ာခ်စရာေနရာ တစ္ေနရာလံုျခံဳရင္ ၿပီးတာပါပဲဗ်ာ” လို႔က်ေနာ္တို႔ ျပန္ေျပာၿပီး အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ လိုက္ပို႔တဲ့ အိမ္နားက ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းမွာ စတည္းခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ လူစိမ္း၀င္ရင္ ေအာ္တတ္လို႔ ေခြးေတြထက္ စိတ္ခ်မႈုရွိတဲ့ ငန္းေတြ ေမြးထားတယ္။ အဲဒီ တစ္ညေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အိပ္ၿပီး ေနာက္တေန႔ အာရုဏ္ဆြမ္း မကပ္ခင္ ေက်ာင္းတိုက္ကေန အသာေလး ထလာခဲ့ၾကတယ္။

က်ေနာ္တို႔ တည္းတဲ့အိမ္ကို အိပ္ေရးမ၀ေသးတဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ၀င္သြားတဲ့အခါမွာ တစ္အိမ္လံုးမွာရွိတဲ့ သူေတြအားလံုး ျပဴးတူးၿပဲတဲမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူက
နင္တို႔ ဒီအိမ္ကို မလာၾကနဲ႔ေတာ့။ ညက ေထာက္လွမ္းေရးက သတင္း အတိအက် ရထားလို႔ နင္တို႔ကို လာရွာတယ္။ ညက နင္တို႔အ၀င္အထြက္ပဲ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ရဲေတြ၊ ရ၀တေတြ တအိမ္လံုးကို ပိတ္ရွာၾကတာ။ နင္တို႔ကိုမေတ႔ြလို႔ ေဒါပြၿပီး အိမ္ထဲမွာ အိပ္ေနတဲ့ သူေတြ အားလံုးကိုထခိုင္း၊ သူတို႔ စစ္ဖိနပ္ေတြနဲ႔ ျခင္ေထာင္ေတြကို ကန္ၿပီးရွာၾကေလရဲ့။ သတင္းအတိအက် ရၿပီးမွ နင္တို႔ကို မေတြ႔တဲ့အတြက္ နင္တို႔ ဘယ္သြားလည္းလို႔ ေမးတယ္။ တစ္အိမ္လံုးက ဘယ္သူမွ မလာဘူးလို႔ ေျဖတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ေထာက္လွမ္းေရးက မိလုိ႔ကေတာ့ကြာ၊ တစ္အိမ္လံုးကို ဖမ္းၿပီး အေရခြံခြာပစ္မယ္လို႔ က်ိန္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေအာက္ေကာ၊ အိမ္ေနာက္ေဖးေကာ၊ အိမ္သာပါ ေနရာအႏွံ႔လိုက္ရွာျပန္တယ္။ သတင္း အတိအက် ရထားရဲ့သားနဲ႔ လြတ္သြားတာ နာတယ္ကြာလို႔ေျပာၿပီး မိလို႔ ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း မလြယ္ဘူးသာမွတ္လို႔ ႀကိမ္းၿပီးျပန္သြားတယ္္” အိမ္ရွင္ျဖစ္သူက မ်က္ႏွာမွာ ေသြးမရွိေတာ့ပဲ တုန္တုန္ရီရီ ေျပာျပပါတယ္။

ညက အိပ္ေရးမ၀လုိ႔ ဒီမနက္မွာ တေရးေလာက္ ျပန္အိပ္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားတဲ့ စိတ္ကူးကို ဖ်က္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ကဗ်ာကသီသစ္ၿပီး သံုးေယာက္သား အျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ လွည္းတန္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ကိုၿဖိဳးနဲ႔ ကိုသက္ေထြးတို႔ကို “ခင္ဗ်ားတို႔လို ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ေပါင္းအိပ္ရင္ က်ေနာ္တို႔လို ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အညတရေကာင္ေတြပါ ေထာင္က်ေနပါဦးမယ္”လို႔ ေနာက္လိုက္ေတာ့ ကိုၿဖိဳးက “ေဟ့ေကာင္ ..မင္းမေမ့ပါနဲ႔ ေနာ္။ လစ္သင့္ရင္လစ္ေတာ့” လို႔ျပန္ေျပာၿပီး လမ္းခြဲခဲ့ႀကပါတယ္။ လစ္ေတာ့ လစ္ခ်င္ေပမယ့္ ခ်ိန္းထားတဲ့ ကိစၥေတြက ရွိေသးေတာ့ ဦးေရ၀တနဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကိုသြားဖို႔ ျပင္လိုက္ ပါတယ္။ တာေမြဘက္မွာ ဦးရ၀တနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ဆရာေတာ္ အကူအညီ ေတာင္းထားတဲ့ ကိစၥအတြက္ အစီအစဥ္ေတြ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ တနလၤာ ေန႔မွာျပန္ဆံုဖို႔ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာ ျပန္သတ္မွတ္ၿပီး က်ေနာ္ျပန္လာခဲ့တယ္။
ဆက္ရန္.....

Monday, August 20, 2007

“လူရွင္သခ်ိဳင္းမ်ားအေႀကာင္း”(မိတ္ဆက္)


ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုေနလင္းရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ဖတ္ရႈခံစားေပးေစခ်င္လို႕ ဒီစာအုပ္ကို မွ်ေ၀ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္က က်မတို႕ တုိင္းျပည္မွာ လူ႕အခြင့္အေရးအတြက္၊ အနာဂါတ္ျမန္မာျပည္အတြက္ စြန္႕လႊတ္တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း စစ္အုပ္စုကို ဆန္႕က်င္သူေတြ ရရွိခံစားရတဲ့ ဆုလာဒ္ဆိုတာကို နားလည္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်မတို႕ ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးမေထာက္ အရႈံးမေပးဘူး ဆိုတာကိုလည္း ခံစားရရွိေစပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္လႊာ
“လူရွင္သခ်ိဳင္းမ်ားအေႀကာင္း” အမည္ရွိ က်ေနာ္႔၏ေထာင္တြင္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳ မ်ားအေႀကာင္း ေရးသားထား သည့္ စာအုပ္အား စီစဥ္ထုတ္ေ၀ေပးေသာ ႏိုင္ငံျခား ေရးရာေကာ္မတီ၊ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အား လည္းေကာင္း၊ ယင္းစာအုပ္အတြက္ မအားလပ္သည့္ႀကားမွ အမွာစာေရးသား ေပးသည့္ ဆရာဦးတင့္ေဇာ္အား လည္းေကာင္း၊ ယခုစာအုပ္အတြင္း၌ သက္ဆိုင္သည့္ အခန္းက႑မ်ား၌ ၄င္းတို႔၏ ေထာင္အေတြအႀကံဳ မ်ားအား ၀င္ေရာက္ကူညီ ေရးသားေပးၾကသည့္ ကိုသားညြန္႔ဦး၊ ကိုေဌးေအာင္၊ ကိုဘုန္းျမင့္ထြန္း ႏွင့္ ကိုစည္သူထြ႗္အားလည္းေကာင္း၊ စာအုပ္အား ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ေပးသည့္ ကိုေမာင္ေမာင္ေထြးအား လည္းေကာင္း၊ စာအုပ္အတြက္ လိုအပ္သည့္ ပန္းခ်ီပံုမ်ား ေရးဆြဲသည့္ ကိုေက်ာ္၀င္းအား လည္းေကာင္း၊ မ်က္ႏွာဖံုးဒီဇိုင္းအား ေရးဆြဲေပးသည့္ ကိုအိမ္ေဒါင္းနီအား လည္းေကာင္း၊ ဤစာအုပ္ ေရးသားထုတ္ေ၀ႏိုင္ရန္အတြက္ အဖက္ဖက္မွ ၀ိုင္း၀န္းကူညီပံ့ပိုးၾကသူမ်ား အားလံုးအား ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိပါသည္။
ေနလင္း (အ-က-သ)

ဆရာ႔ ဥေယ်ာဇဥ္
၁၉၈၈ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကာလႏွင့္ ရွစ္ေလးလံုးကို ေသြးေခ်ာင္းစီး သတ္ျဖတ္ၿဖိဳခြဲ အာဏာသိမ္း လိုက္ေသာ န၀တစစ္အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရးလွုပ္ရွားမွု တေလ်ာက္လံုးတြင္ အေျခခံ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၊ အတိုေကာက္အားျဖင့္ အကသသည္ အတက္ႂကြဆံုးေသာ အဖြ႔ဲအစည္း ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္း န၀တ၊ နအဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္၌ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းခံရသူမ်ားထဲတြင္ အကသႏွင့္ ပတ္သက္သူမ်ားမွာ အမ်ားအျပားပါ၀င္ေနသည္။

ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢမွ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သမဂၢနာမည္ကိုခံထားေသာ္လည္း လူမွဳ႔ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ အေပ်ာ္အပါးအစီစဥ္မ်ားကိုသာ အာရံုစူးစိုက္ခဲ့သျဖင့္ ၁၉၂၃ခုႏွစ္မွ စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္သမဂၢကို လူမွဳ႔ေရးအသင္းအဖြဲ႔ အျဖစ္သာ မွတ္တမ္းတင္ထားၾကသည္။

ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ရွိသည့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢကို ၁၉၃၁ခုႏွစ္ တြင္စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ သည္၊ ေက်ာင္းသားထုထဲတြင္ သမဂၢသည္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပက္သက္သင့္၊ မသင့္ ျငင္းခံုမႈ ႏွစ္အတန္ၾကာ ျဖစ္ပြား ခဲ့ၿပီးမွ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ၊ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႔ ပါ၀င္ေသာႏိုင္ငံ အမ်ားအျပားရွိ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားကို ေလ့လာၿပီးမွ ေက်ာင္းသားသမဂၢသည္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ဖို႔လိုအပ္သည္၊ သို႔မွသာ တိုင္းျပည္အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေသာအဖြဲ႔ျဖစ္မည္ဆိုၿပီး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (တကသ)(Rangoon University Students Union)(RUSU) ဖ႔ြဲစည္းပံုကိုေရးဆြဲကာ ေက်ာင္းသားထု အစည္းအေ၀းမွ အတည္ျပဳၿပီးမွ တကသကိုစတင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

၁၉၃၅-၃၆ ခုႏွစ္တြင္ တကသ ဥကၠဌ ကိုႏုႏွင့္ အိုးေ၀မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္း တို႔ကို တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္မ်ားက အေရးယူသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ (၁၉၂၀ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ပထမအၾကိမ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ဟု ေခၚသည္။)

ဒုတိယအႀကိမ္ေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ သပိတ္စခန္းကို ေရႊတိဂံုဘုရား အလယ္ပစၥယံ တစ္ေနရာတြင္ထားခဲ့၏။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သပိတ္စခန္းတြင္ လုပ္ကိုင္စရာမ်ားကို အထက္တန္း ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကသာ လာေရာက္ ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားသာ မပါ၀င္ပါက သပိတ္ေကာ္မတီ၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား အခက္ေတြ႔ဘို႔ေသခ်ာသည္။ သပိတ္ကို လူထု ေထာက္ခံမႈရေအာင္ စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္ရာတြင္လည္း အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပါ၀င္မႈႈကအဓိက ျဖစ္ခဲ့ သည္။

ဒုတိယအႀကိမ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္၏ အေတြ႔အႀကံဳကိုယူၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ား ဖြဲ႕စည္းဖို႔လိုအပ္သည္ဟု သေဘာတူဆံုးျဖတ္ကာ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၌ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား ဖြဲ႔စည္းၾကသည္။ ၿဗိတိသွ် အစိုးရကလည္း ခြင့္ျပဳထားခဲ့သည္။ ၁၉၃၆-၃၇ခုႏွစ္ထဲတြင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အစည္းေ၀းကို က်င္းပၿပီး ဗမာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ (ဗကသ)ကို စတင္ဖြဲ႔စည္း လိုက္ႀကသည္။ ပထမဆံုး ဥကၠဌအျဖစ္ ကိုလွေမာင္ကို ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ ႀကသည္။ ေနာက္တႏွစ္တြင္ ကိုေအာင္ဆန္း ဥကၠဌ ျဖစ္လာ သည္။

အဖြဲခ်ဳပ္ကို ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ(ဗကသ) (All Burma Students' Union) ဟုေခၚသည္။ ေက်ာင္းတေက်ာင္းခ်င္းအလိုက္၊ ၿမိဳ႔နယ္သမဂၢ၊ ခရိုင္သမဂၢစသည္ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ဖြဲ႔စည္းသည္။ သမဂၢနာမည္ မ်ားကို ဥပမာအားျဖင့္ ဗိုလ္တေထာင္အထက္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢဟု ေက်ာင္းအမည္တပ္၍ ေခၚျခင္းမွ အစျပဳၿပီး ၿမိဳ႔နယ္အမည္၊ ခရိုင္တပ္၍ အဆင့္ဆင့္ ေခၚဆိုၾကသည္။ ထိုသမဂၢမ်ားသည္ အေျခခံပညာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢျဖစ္ ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က အေျခခံဟူေသာ အမည္ကို အသံုးျပဳျခင္းမရွိခဲ့။

ဗကသတြင္ တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေကာလိပ္သမဂၢမ်ားသည္ အဖြဲ႔၀င္မဟုတ္ၾက။ ဗကသသည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အဖြဲ႔ျဖစ္ရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္သမဂၢမ်ား ပါ၀င္ လာႏိုင္ေအာင္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒ ျပင္ဆင္မႈရွိရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး ၁၉၅၁-၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္) All Burma Fedreation of Students' Union(ABSFU)
ဟုအမည္ေျပာင္းခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ တကၠသိုလ္သမဂၢမ်ားသည္ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ တရား၀င္အဖြဲ႔ျဖစ္ဖို႔အတြက္ သက္ဆိုင္ရာ သမဂၢမ်ား၏ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို ေျပာင္းရဦးမည္ျဖစ္ရာ လက္ေတြ႔တြင္ျပင္ဆင္ရ ခက္ခဲသျဖင့္ ဖဲ႔ြစည္းပံုစည္းမ်ဥ္း ျပင္ဆင္မႈမ်ား ယေန႕တိုင္ ၿပီးဆံုးျခင္းမရွိေသးပါ။ ဗကသတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ ဥကၠဌကိုသက္၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈးကိုတင္ထြန္းတို႔မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း တကသကိုယ္စား မဟုတ္ပဲ တစ္ဦးခ်င္းအေန တင္ေျမွာက္ခံၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၏ ပညာေရးကို တကၠသိုလ္ပညာေရးဟုေခၚေသာ အထက္တန္း ပညာႏွင့္ ေရာေထြးမႈ ျဖစ္ေလ့ရွိျခင္းေၾကာင့္ အေျခခံပညာအထက္တန္းဟု အသံုးျပဳရန္ အႀကံဥာဏ္ကို ေက်ာင္းသားမ်ားက စတင္ ေပးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္၊ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္းက သန္႔ရွင္း ဖဆပလအစိုးရ လက္ထက္ တကသ အေဆာက္အဦး အစည္းအေ၀းခန္းမတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ “ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ ”တြင္ စတင္အႀကံေပးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွ ထြက္ေပၚလာေသာ စာတမ္းမ်ားသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏အစိုးရ အဖြဲ႔ကပင္ ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာခဲ့ရသည္အထိ ျပည့္စံုခဲ့သည္။ အဆင့္ျမင့္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ ၿပးီဆံုး၍တစ္လေက်ာ္အၾကာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္းေခါင္ေဆာင္ေသာ စစ္တပ္က ဦးႏုကိုုအၾကပ္ကိုင္ၿပီး အိမ္ေစာင့္အစုိးရ ဖြဲ႔ခဲ့သျဖင့္ ထိုပညာေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွ ခ်မွတ္ေသာ စာတမ္းမ်ားမွာ လ်စ္လ်ဴျပဳျခင္း ခံသြားရသည္။ ထိုစာတမ္းထဲမွာ အခ်က္အလက္ တခ်ိဳ႕ကို မဆလလက္ထက္တြင္ ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာညီညီက ၁၉၆၄ခုႏွစ္၌စတင္ေသာ ပညာေရး စနစ္သစ္တြင္ ယူသံုးခဲ့ရာမွ အေျခခံပညာေရး၊ အေျခခံပညာအထက္တန္း စသည့္ အသံုးႏံႈးမ်ား ေခတ္စား လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

၁၉၈၈ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၂၈ရက္ေန႔က ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ကို တကသအေဆာက္အဦးေဟာင္း ေနရာတြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီးေနာက္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားက မိမိတို႔ေက်ာင္းအလိုက္၊ ၿမိဳ႔နယ္အ လိုက္သမဂၢ ဖြဲ႔စည္းလိုက္ေသာအခါ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ(အကသ)အမည္ကို သံုးခဲ့ၾကရာမွ ယေန႔ အကသ အဖြဲ႔မ်ား ေပၚေပါက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တင္ျပလိုေသာ သမိုင္းအတိုခ်ဳပ္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အကသ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ၁၉၃၆-၃၇ ခုႏွစ္ ကတည္းက ေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ကိုယ္တိုင္ဦးစီးဖြဲ႔ စည္းခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္။ အကသသည္ နံမည္သာ အသစ္တခုျဖစ္ ေနေသာ္လည္း စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္မွာ ၾကာျမင့္ လွပါၿပီ။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ အဆင့္ဆင့္တြင္ တက္ႂကြပါ၀င္ခဲ့ၾကေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္ခဲ့သည္။

၁၉၄၁ခုႏွစ္က ဗမာလြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (BIA)ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္က ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္၀င္အခ်ိဳ႕ႏွင္႔ အရာရွိမ်ား အမ်ားစုတို႔မွာ အကသ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အကသအဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဤဗကသမိုင္းအစပိုင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာခြင့္ရသူမ်ားအဖို႔ ဤအခ်က္ပို၍ ထင္ရွားလာပါလိမ့္မည္။ အကသသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ အေရးပါေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။ (BIA) တပ္မေတာ္ေပါက္ဖြား ရာတြင္ အေျခခံဇစ္ျမစ္လည္းျဖစ္သည္။

၁၉၈၈ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းမႈ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ န၀တလက္ထက္တြင္ အကသမ်ားဖြဲ႔စည္းျခင္း၊ လႈပ္ရွားျခင္း မ်ားကို ၾကားရသိရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ျမန္မာသမိုင္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားျခင္း တခုအျဖစ္ နားလည္ပါသည္။ သမိုင္းေပးတာ၀န္ကို လူငယ္ေလးမ်ား စြန္႔စြန္႔စားစား ထမ္းေဆာင္ၾကျခင္းဟု ျမင္ပါသည္၊၊ အေျခခံ ပညာေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္၍ ႏိုင္ငံေရးအသိေတာ့ အားနည္းမႈရွိမည္။ ထိုေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အခက္အခဲ ရွိမည္ဟုလည္း ေမ်ာ္မွန္းထားခဲ႔သည္။

အကသ စည္းရံုးေရး လုပ္ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔ႀကံဳဆံုရေသာအခါ အခ်ိဳ႔မွာကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထား သည္ထက္ ႏိုင္ငံေရးအားေကာင္းသည္၊ ခံယူခ်က္ျပတ္သားသည္။ ဇြဲ၊ သတၱိ ျပင္းထန္သည္။

အကသေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သို႔ တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရၿပီး တာ၀န္ယူခဲ႔ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ထဲမွတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ကိုေနလင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလအတြင္းက စတင္ေတြ႔ဆံုခဲ႔ သည္။ သူအဖမ္းခံရၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား၊ ေထာင္မႈးေထာင္ၾကပ္ ေထာင္၀ါဒါမ်ား၏ ၫွင္းပမ္းပံုမ်ားကို ၾကားရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ရင္တြင္းမွာ ပူျပင္းစြာခံစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဦးေႏွာက္ေၾကာမ်ား ျပတ္ထြက္ မတတ္တင္းမာသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ေတြ႔ခံစားခ်က္ႏွင့္ ႏႈိင္းစာၾကည့္ရင္း ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်ည္း မိသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ၁၉၅၆-၅၇ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ၁၉၅၈ခုႏွစ္ မွစ၍ တကၠသိုလ္ဆရာအျဖစ္ ငါးႏွစ္တိုင္ေအာင္ အမႈထမ္းခဲ့ၿပီးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ နီးစပ္လြန္းသည္ဆိုၿပီး မဆလက ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပးျခင္းေတာ့မလုပ္ပဲ ေထာင္ထဲမွာ ၉ႏွစ္နီးပါးထားသည္။ ၫွင္းပမ္း ႏွိပ္စက္သည္။ ကိုကိုးကၽြန္းသို႔ပို႔သည္။

အေျခခံပညာအထက္တန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္တြင္ အဖမ္းခံရသျဖင့္ ကိုေနလင္း အဖမ္းခံရသည့္ အရြယ္မွာ ငယ္လြန္းလွသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ၫွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈ႔မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ဆိုးသည္။ ဒါကိုျပည္သူေတြ သိေစခ်င္သည္။ ကမၻာကသိေစခ်င္သည္။

ပါးကြက္အာဏာသားတို႔၏ ညွင္းပန္းႏွိက္စက္မႈကိုသာမက လူငယ္ေလး ကိုေနလင္းႏွင့္ သူ႔လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက ္မ်ား ရင္ဆိုုင္ၾကပံု၊ ေတြးေခၚၾကပံု၊ ခိုင္မာျပတ္သားၾကပံု၊ စည္းလံုးၾကပံု၊ ခံႏိုင္ရည္၊ ဇြဲ၊ သတၱိရိွပံုႏွင့္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း လွေသာ အခက္အခဲမ်ား ရင္ဆိုင္ရပံုမ်ားကို ျမန္မာျပည္သူမ်ားႏွင့္ ကမၻာမွ ပို၍သိေစခ်င္သည္။

ဤစာအုပ္တြင္ ကိုေနလင္း၏ တင္ျပထားခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားႏွင့္ကမၻာမွ စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား အတြက္သာမက စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ ခ်ဳပ္ကိုင္အသံုးခ်မႈကို ခံေနၾကရေသာ ရိုးသားသည့္ တပ္မေတာ၊္ တပ္မွဳး၊ တပ္သားအေနျဖင့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂါတ္အတြင္း မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာႀကံ ေတြးေတာၾကရာ၌ မ်ားစြာအက်ိဳးျပဳႏိုင္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။

စာေရးသူေျပာခ်င္တဲ့စကား


ကၽြန္ေတာ္ေထာင္က ထြက္လာကတည္းက န၀တလက္ထက္မွာ ေထာင္က်ခံရခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမား ေတြအေၾကာင္း၊ န၀တလက္ထက္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ား အေၾကာင္းေတြကို ျပင္ပကမၻာ ရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြကို ေျပာျပခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ အေျခအေနမေပးခဲ့ပါ။

ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ျမန္မာျပည္ကထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာအခ်ိန္၊ ေငြေၾကးအခက္ အခဲေတြနဲ႔ အစစအရာရာ မျပည့္စံုခဲ့တာေၾကာင့္လည္း စာအုပ္ထုတ္ေ၀ဖို႔ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၉၆-၉၇ ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ န၀တလက္ထက္အက်ဥ္းေထာင္မ်ား အေၾကာင္းနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ကို၀င္းႏိုင္ဦး ေရးသားခဲ့တဲ့ (Cries from Insein)စာအုပ္ထြက္ေပၚလာခဲ့၍ ဖတ္ရွုခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ႀကံဳေတြ႔ ခံစားခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ထုတ္ေဖာ္ဖြင့္ဟဖို႔ ပိုၿပီးစိတ္အား ထက္သန္လာခဲ့တယ္။

က်ေနာ္ေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း န၀တလက္ထက္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားေတြရဲ႔ ဆိုး၀ါးျပင္းထန္လွတဲ့ ဘ၀ေတြအေၾကာင္း ဂဃနဏသိရွိသူေတြ၊ နားလည္သူေတြ မေတြ႔ရပါဘူး။ စစ္အစိုးရအက်ဥ္းေထာင္ကေန လြတ္ေျမာက္လာတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ သူတို႔ရင္ဆိုင္ ႀကံဳခဲ့တာေတြ ဖြင့္ခ်ဖို႔အတြက္ မ်ားစြာအခက္အခဲ ရွိခဲ့ပါသည္။

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားဆိုရင္ ေထာင္ထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနရတယ္၊ စားရတယ္လို႔ သေဘာေပါက္ ထားၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ႏုနယ္လွတဲ့ ဘ၀ေတြကို ရင္းၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားေတြအေၾကာင္း၊ ဆိုးရြားလွတဲ့ န၀တအက်ဥ္းေထာင္ေတြအေၾကာင္း အမွန္အတိုင္းေတြ႔ရွိရေလေအာင္ အခုလို စာအုပ္တအုပ္အေနနဲ႔ ျပဳစုေရးသား ထုတ္ေ၀ရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနစဥ္ က်ေနာ္႔အိမ္မွာ ေထာင္၀င္စာအတြက္ မပူမပင္ရေသာ္လည္း က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြ ထဲကျဖစ္ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ကြက္ထဲက က်ေနာ္႔ကို ခင္မင္တဲ့မိတ္ေဆြေတြထဲကျဖစ္ေစ၊ က်ေနာ္႔ယံုၾကည္ခ်က္ အတြက္ အားေပးစကားတခြန္းၾကားရစဥ္ အတိုင္းမသိ က်ေနာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ လမ္းေတြအတြက္ ခြန္အားသစ္ေတြ တိုးခဲ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမား ဘ၀နဲ႔ ေထာင္အေၾကာင္းကို စာဖတ္သူေတြနားလည္စြာျဖင့္ ဖတ္ရွုၿပီးတဲ့အခါ ယခုထက္ထိ ျမန္မာျပည္ စစ္အစိုးရ အက်ဥ္းေထာင္ ေတြထဲမွာ ယံုႀကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ဘ၀ကိုစြန္႔လႊတ္ေနၾကတဲ႔ ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ ေက်ာင္းသား လူငယ္ မ်ား၊ အလႊာေပါင္းစံုမွ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ရင္း ေထာင္က်ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အေပၚ စာနာနားလည္ၿပီး တက္ႏိုင္တဲ့ေထာင့္တေနရာေလးက စကားေလးတခြန္းနဲ႔ ပဲျဖစ္ေစ၊ အားေပးကူညီမႈ တစ္ခုခုနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ကူညီေထာက္ခံ သြားေစဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း ဒီစာအုပ္ ကို ေရးသားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ယခု စာအုပ္တြင္ပါ၀င္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ား အားလံုးနဲ႔ပက္သက္ၿပီး တာ၀န္ယူေၾကာင္း ေျပာၾကား လိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ႀကံဳခံစားခဲ့ရတာကို ေရးသားထားျခင္းျဖစ္၍ ျပည့္စံုမည္ဟုမခံယူပါ။ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိမည္ဆိုသည္ကိုလည္း ရိုးရိုးသားသား ၀န္ခံေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

“အားမေလ်ာ့နဲ႔။ ဆက္သာလုပ္။ ငါတို႔အျမဲအားေပးေနမယ္”ဆိုသည့္ အသံမ်ားသည္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ က်ေနာ္ၾကားခဲ့ရစဥ္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အားအင္မ်ား အစစ္အမွန္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ထပ္မံေျပာခ်င္ ပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားမ်ား အျမဲလုိ ေတာင့္တသည္မွာ သူတို႔ကို ေထာက္ခံအားေပးသည့္ လူထု၏ သေဘာထား၊ လူထု၏ အသံမ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္၊၊

မာတိကာ
အေၾကာင္းအရာ စာမ်က္ႏွာ
ေက်းဇူးတင္လႊာ---------------------------------------------- (၅)
ဆရာ့ရဲ့ ဥေယ်ာဇဥ္ ---------------------------------------------- (၇)
စာေရးသူေျပာခ်င္တဲ့စကား------------------------------------------ (၁၃)
အခန္း(၁)
(က) ေက်ာင္းသားထု ညီလာခံ ------------------------------------- (၁၅)
(ခ) အကသ တို႔ရဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ျဖဳတ္ပြဲ -----------------------------------(၁၆)
(ဂ)တိမ္းေရွာင္ၿပီး ------------------------------------------------------(၁၇)
(ဃ)မဖမ္းမခံရခင္ တစ္ရက္အလို --------------------------------------- (၁၉)
အခန္း(၂)
(က) သေျပမွာ အဖမ္းခံရၿပီး ----------------------------------------------(၂၂)
(ခ) စစ္ေၾကာေရးကို ျဖတ္သန္းစဥ္ ----------------------------------------(၂၄)
(ဂ) နံရံေတြေပၚက ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ----------------------------------- (၂၉)
(ဃ) အိမ္သာထဲက ေသာက္ေရ ----------------------------------------- (၃၂)
(င)ေယာက္ဖကို ၾကက္ဥတိုက္ျခင္း ---------------------------------------(၃၄)
(စ) အမႈတြဲေတြနဲ႔ အတူအခ်ဳပ္သို႔ ---------------------------------------- (၃၉)
အခန္း(၃)
(က) အခ်ဳပ္ေထာင္မွာလူစံုၿပီ --------------------------------------------(၄၂)
(ခ) စတီး၀ပ္မွာ ရံုးထုတ္တဲ့ေန႔ ----------------------------------------- (၄၄)
(ဂ) ၅(ည)ေတြကို ခိုးမႈပုဒ္မတပ္ေတာ့ ----------------------------------(၄၇)
(ဃ) ျခင္ေထာင္ေတြ၊ ေမြ႔ယာေတြရတဲ့ေထာင္ -------------------------(၄၉)
(င)ဘ၀သံသရာနဲ႔ ၅(ည)ေတြဘ၀--------------------------------------(၅၀)
(စ) ရမန္ယူၿပီး -------------------------------------------------------- (၅၂)
(ဆ) စစ္ခံုရံုးမွာ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ ----------------------------(၅၃)
အခန္း(၄)
(က) အပ္ထည္အလုပ္ခံရျခင္း -----------------------------------------(၅၅)
(ခ) က်ီးကန္းမ်ိဳးေတြရဲ့ ေတာင္ယာေလဘာ အန္တုပြဲ ----------------------------(၅၇)
(ဂ) စစ္ေခြးတိုက္က ငရဲခန္း -------------------------------------- (၅၉)
(ဃ) စစ္ေခြးတိုက္မွာ ေန႔စဥ္ ---------------------------------------- (၆၃)
(င)စစ္ေခြးတိုက္က အျပန္ ----------------------------------------------- (၆၆)

အေၾကာင္းအရာ စာမ်က္ႏွာ
အခန္း(၅)
(က) မစားသင့္တဲ့ အသီးစားမိလို႔ --------------------------------- (၆၈)
(ခ) ေထာင္တြင္း နိစၥဓူ၀ ----------------------------------------- (၆၉)
(ဂ) အားလံုးေကာင္းပါတယ္ ဆရာႀကီး --------------------------------(၇၂)
(ဃ) အိုးစားအေၾကာင္း၊ ၿဂိဳလ္အေၾကာင္း ---------------------------------- (၇၃)
(င)ၿဂိဳလ္ဖမ္းနည္း ----------------------------------------------------------(၇၅)
(စ) ၿဂိဳလ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျခင္း -------------------------------------------------(၇၇)
အခန္း(၆)
(က) ေထာင္တြင္းဗိုလ္လုပြဲ ----------------------------------------------- (၈၀)
(ခ) သြားနာေနလို႔ လူသတ္တာ---------------------------------------------- (၈၂)
(ဂ) ႀကိဳးမိန္႔နဲ႔မေသပဲ ေပါက္ျပားနဲ႔ ေသရသူ --------------------------------------(၈၅)
အခန္း(၇)
(က) ေထာင္ေဆးရံုဆိုသည္မွာ ------------------------------------------- (၉၀)
(ခ) လူသတ္ဆရာ၀န္ -----------------------------------(၉၃)
အခန္း(၈)
(က) အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီေရာဂါ ပိုးပ်ံံ႔ႏွံ႔ပံု --------------------------------(၉၆)
(ခ) ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ရဲ့ဘိန္းစခန္း ---------------------------------------(၉၈)
အခန္း(၉)
(က) ကြပ္စိပ္ဆရာ မဟာဘုတ္ -----------------------------------(၁၀၁)
(ခ)ေထာင္အတြင္း ဘုရားတည္ --------------------------------------(၁၀၃)
(ဂ) ေရဒီယို၀ယ္ေပးမိလို႔ ေထာင္က်လာတာ --------------------------------(၁၀၅)
(ဃ) ေထာင္တြင္းေငြေၾကး လဲလွယ္စနစ္ ------------------------------------ (၁၀၆)
(င)ေထာင္စာရင္းေတြခိုးထုတ္ေတာ့ -------------------------------------- (၁၀၈)
အခန္း(၁၀)
(က) ေထာင္ေျပာင္းၿပီး --------------------------------------(၁၁၅)
(ခ) သရက္ေထာင္အသြား လမ္းခရီးမွာ ---------------------------------------(၁၂၂)
(ဂ) ဟင္းေကာင္းလို႔ထမင္းေတာင္းတာ -------------------------(၁၂၆)
(ဃ) ေထာင္တရားစီရင္ခန္း ----------------------------------------------(၁၂၉)
အခန္း(၁၁)
(က)ေထာင္၀င္စာတိုက္ပြဲ ------------------------------------------------------(၁၃၁)
(ခ) ေထာင္၀င္စာပံုစံတိုက္ပြဲ -------------------------------------------------(၁၃၇)
အေၾကာင္းအရာ စာမ်က္ႏွာ
အခန္း(၁၂)
(က) သရက္ေထာင္တြင္း သက္ေသထြက္ဆိုခ်က္ ---------------------------------(၁၄၂)
(ခ) အညာခရီး -----------------------------------------(၁၅၅)
အခန္း(၁၃)
(က) ေထာင္တြင္းသတင္းစာ၊ အတိုအထြာ
------------------------------------(၁၆၇)
(ခ) ကိုအိုက္ကို ေသဆံုးမႈ ----------------------------------------(၁၆၉)
အခန္း(၁၄)
(က) ရွားရွားပါးပါး ေခါင္းျဖတ္သတ္မႈ -----------------------------------------(၁၇၄)
(ခ) အမ်ိဳးသားညီလာခံနဲ႔ တိုက္ပိတ္ဒဏ္--------------------------------------(၁၇၆)
အခန္း(၁၅)
တြဲဖက္ေထာင္သံတိုင္ၾကားက --------------------------------------- (၁၈၄)
အခန္း(၁၆)
ေဒါနေတာင္မွာ ေနတဲ့ ေတာင္ေပၚသားေတြ -------------------------------(၁၉၁)
အခန္း(၁၇)
ပိဋိကတ္ကိုဖ်က္တဲ့ ႂကြက္စုတ္ -----------------------------------(၂၀၁)
အခန္း(၁၈)
က်ေနာ္သိခဲ့ဖူးတဲ့ သူေတြထဲက အမွတ္တရမိတ္ေဆြမ်ား
(က) ဦးအုန္းျမင့္ (သခင္ဦးအုန္းျမင့္၊ တိုးတက္ေရး ) ------------------------------------(၂၁၃)
(ခ) ဦးစိန္လွ(ဗိုလ္စိန္သံမဏိ) ------------------------------------------(၂၁၅)
(ဂ) ဆရာေတာ္ဦးေရ၀တ --------------------------------------------------(၂၁၆)
(ဃ) ရဲေက်ာ္စြာ ----------------------------------------------------------(၂၂၄)
အခန္း(၁၉)
(က) သရက္ေထာင္က လြတ္တဲ့ေန႔ --------------------------------------------(၂၂၆)
(ခ) ထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာၿပီ----------------------------------------------------------(၂၂၇)
မွတ္တမ္းဓာတ္ပံု -------------------------------------- (၂၃၀)
သရက္အက်ဥ္းေထာင္ပံု -----------------------------------(၂၃၁)
သရက္အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေရဆြဲေလဘာ ပန္းခ်ီပံု ---------------------------(၂၃၂)
သရက္အက်ဥ္းေထာင္၏ အေဆာင္ပန္းခ်ီပံု ---------------------------------(၂၃၃)
တိုက္ပံုစံမ်ား -----------------------------------------(၂၃၄)

ထပ္ဆင့္ ေ၀မွ်သူ
ခင္မင္းေဇာ္

အန္တီစု ကိုယ္တိုင္ေရး ကဗ်ာမ်ား

အန္တီစုရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး ျမန္မာကဗ်ာတပုဒ္ကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးပါတယ္။
အင္တာနက္ေပၚက ၾကမ္းတမ္းယုတ္ညံ့ေသာ စကားမ်ား သံုးစြဲၾကကုန္ေသာ မသူေတာ္ အေပါင္းတို႕ ၊ စစ္မွန္ေသာ စံျပထိုက္ေသာ စိတ္ဓါတ္ကို အတုယူၾကပါကုန္ေလာ့။ မိမိကိုယ္ကိုပင္ မေလးစားႏိုင္ေသာ အျဖစ္သို႕ မေရာက္ရွိရန္ ကိုယ္တုိင္ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

မိခင္၏ ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေျဖပါအံ့

သည္းစြာေသာအနာကို ကုစားပါအ့ံ
သမီး၏လံု႕လ၀ီရီယျဖင့္ နာလန္ထူပါေစအံ့...

ေမြးေက်းဇူးကို မသိတတ္ေသာ
ထိုသူတို႕အား
သိနားလည္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းကို
သမီးအားေပးပါေလ...

ေတြ႕ရအံ့ေသာ ေဘးရန္တို႕ကို
သမီးထီမည္မဟုတ္...

တဘ၀တြင္ တခါသာေသရသည္ျဖစ္၍
အဘယ္နည္းႏွင့္ေသရသည္ျဖစ္ေစ
သမီး၌မထူးျခား...

သမီး၏ စိတ္ကူးတို႕သည္
အကယ္အျဖစ္သို႕ ေရာက္ေသာအခ်ိန္တြင္
အသင္တို႕သည္လည္း ေပ်ာ္ျမဴးၾကရမည္...

အျခားအျခားေသာ သူတို႕၏
ရႈတ္ခ်ျခင္း
ကဲ့ရဲ႕ျခင္း
မုန္းတီးရြံွရွာျခင္း
နာမည္ဖ်က္ျခင္းတို႕ကို
သမီး အလ်ဥ္း ဂရုမျပဳ...

မိခင္ထံမွွ ဒါမွငါ့သမီး ဟူေသာ
က်ဳးရင့္သံကိုသာ ေတာင့္တပါ၏...

ေလာကတြင္ မိခင္၏ေက်းဇူးကို
အသိတတ္ဆံုးသမီး ျဖစ္ရပါလို၏။ ။

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

Saturday, August 18, 2007

ဦးၾကည္ေမာင္ အမွတ္တရ


ဘဘဦးၾကည္ေမာင္အတြက္ အမွတ္တရ စာတပုဒ္ေရးမယ္ ႀကံေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲေဘာ္ရဲဘက္တဦးျဖစ္တဲ့ ျမေၾကးမံု က ဘဘအတြက္ အထူးျပဳေရးထားတဲ့ စာတပုဒ္ကို ဘယ္လိုမွ မေက်ာ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိလို႕ အခု သူ႕ရဲ႕ သူရဲေကာင္းသို႕ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း ဆိုတဲ့ ရသစာစုေလး ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီစာကို ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံမွာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ က လႊင့္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ မွ်ေ၀ခံစား ၾကည့္ေပးပါ။

သူရဲေကာင္းသို႔ ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္ျခင္း

သူရဲေကာင္းတေယာက္ကို ဆုံးရႈံးလုိက္ရတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ အေမွာင္ထုထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လုိ႔ ၊၊
ဒီ့ထက္ဆက္ျပီး ကံဆုိးစရာ မက်န္ေတာ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ကို စာနာျခင္း၊ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေတာင္တန္းၾကီးေတြ တဖက္ကေန ေငးေနမိတယ္၊၊ သူရင္ဆုိင္လုိက္ရတဲ့ အဆုံးအရႈံး ဘယ္ေလာက္ ႀကီးတယ္ဆုိတာ တျခား ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြလုိပဲ သမီး နားလည္ေပးနုိင္တယ္ေလ၊၊

ဘဘ ကြယ္လြန္ျပီဆုိတဲ့ သတင္းကို ရလုိက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ ျပိဳးျပက္လုိ႔ ေလညင္း ေျဖးေျဖးခ်င္းတိုက္ေနတဲ့ အရမ္းလွတဲ့ ညတညပါ၊၊ လြန္ခဲ့တဲ့ လေပါင္းမ်ားစြာက ဘဘ သမီးတုိ႔ကို အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးခဲ့တာ ဒီလုိညမ်ိဳးေပါ့၊၊ အႏုပညာသမား စစ္သားႀကီးတေယာက္ လူ႔ေလာကထဲက ထြက္သြားတဲ့သတင္းကို ဘဘအင္မတန္ ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးတတ္တဲ့ ဒီလုိညမ်ိဳးမွာပဲ သမီးလက္ခံလုိက္ရတယ္၊၊

ဒုဗိုလ္မွဴးၾကီးၾကည္ေမာင္ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ ေန႔လယ္က ဆုံးသြားၿပီ ဆုိတဲ့သတင္း ျပန္႔သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘဘနဲ႔ မုိင္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေ၀းေနတဲ့ ေနရာတခုမွာ သမီးေရာက္ေနတယ္၊၊ သမီးအိပ္မက္ထဲမွာစိတ္ကူးယဥ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာက လူၾကီးေတြ မ်က္စိမမိွတ္ခင္ လြတ္လပ္တဲ့ႏုိင္ငံတခုကို ျမင္သြားရေစခ်င္တာ၊၊ ခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ နတ္သမီးပုံျပင္ တပုဒ္လုိ မလွခဲ့ပါလား ၊၊

၁၉၃၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလး ေမာင္ၾကည္ေမာင္ဘ၀နဲ႔ စခဲ့တဲ့ ႏွစ္(၆၀) ေက်ာ္ ႏုိင္ငံေရးခရီး အဆုံးသတ္ သြားျပီေပါ့၊၊ ဘဘ အႏွစ္ႏွစ္အလလ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ပင္နီအကၤ်ီေလး တထည္ကေတာ့ ဘဘမိသားစုဆီမွာ က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္၊၊ ဆယ္စုႏွစ္ေျခာက္ခု ေက်ာ္ခဲ့ျပီဆုိေတာ့ အေရာင္ေတြမွိန္လုိ႔ အသားေတြေတာင္ ေဆြးေကာင္းေဆြးေနမယ့္ ပင္နီအကၤ်ီေလးတထည္ ၊၊

၁၉၃၈ ခုႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ အတြင္း၀န္ရုံးကို ၀ိုင္းၾကတုန္းက အလံကိုင္ျပီး တက္လာတဲ့ ဆံပင္တုိတုိ မ်က္ႏွာႏုႏုုေက်ာင္းသားေလးကို သမီးစိတ္ထဲမွာ ျမင္ေယာင္တယ္၊၊ ေခါင္းကို အရိုက္ခံရလုိ႔ လဲက်သြားတဲ့ ဂ်င္ဆင္ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ေက်ာ္ကို သူေျပးေပြ႔လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ၀တ္ထားတဲ့ ပင္နီအကၤ်ီ ကလည္း နံပါတ္တုတ္စာမိလုိ႔ စုတ္ျပတ္ျပဲက်ျပီး တကိုယ္လုံးလည္း နာေနျပီ၊၊ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ လဲေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဟာ ေနာက္နာရီပုိင္း အတြင္း ေဆးရုံၾကီးမွာ ကြယ္လြန္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာေရာ၊ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္တဲ့အခါ ဒီလမ္းဟာ က်ဆုံးသူသူငယ္ခ်င္းရဲ႕နာမည္ကို စြဲျပီး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းလုိ႔ ျဖစ္လာမယ္ဆုိတာေရာ၊ ေနာင္(၅၂)ႏွစ္ၾကာရင္ သူဟာ အႏိူင္ရပါတီရဲ႕အၾကီးအကဲ တေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ဒီ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းမွာ ေအာင္ပဲြခံမိန္႔ခြန္းတခုကို ေပးရလိမ့္မယ္ ဆုိတာကိုေရာ ဘာမွမသိေသးတဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္၊၊

ေနာင္တခ်ိန္မွာ သမိုင္းစာအုပ္ေတြထဲ ၀င္ေရာက္သြားၾကမယ့္ သူရဲေကာင္းမ်ားစြာကို ေက်ာင္းေနဖက္အျဖစ္ ဆုံဆည္းခဲ့ရတဲ့ ဘဘဟာ ျမန္မာျပည္အေပၚ ရူးရူးမုိက္မိုက္ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း စိတ္လုိလက္ရရိွတုိင္း ျပန္ေျပာျပတတ္တယ္၊၊

ေခါင္းတုံးဆံေတာက္နဲ႔ ပင္နီအကၤ်ီ ခ်ည္ၾကမ္းပုဆုိးနဲ႔၊ ျပည္တြင္းျဖစ္ခုံဖိနပ္ကို အၿမဲစီးတတ္တဲ့ ဂ်ပ္ဆင္ ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ေက်ာ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (ဂ)ရက္ေန႔မွာ ဤေန႔သည္ ငါတုိ႔ အရွင္ႏွစ္ပါး ပါေတာ္မူေသာေန႔ ျဖစ္သည္၊၊ သတိရၾကပါ ဆုိတဲ့ စာတန္းကို သူ႔အခန္း၀မွာ ကပ္ျပီး တေနကုန္ အခန္းေအာင္း ေနတတ္တဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္၊၊

ေယာလုံခ်ည္တပတ္ႏြမ္းနဲ႔ လမ္းသြားရင္ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွမၾကည့္ဘဲ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ စိုက္စုိက္စိုက္စိုက္ သြားတတ္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေယာက္ မ်က္ႏွာ မလန္းမဆန္းျဖစ္ေနတာ သတိထားမိရင္ေတာ့ ခ်က္ျခင္း ျပန္လွည့္လာျပီးခင္ဗ်ား ဘာအခက္အခဲရိွလဲ၊ ဘိုင္က်ေနရင္ က်ေနာ့္မွာ ပုိက္ဆံအနည္းအက်ဥ္း ရိွပါေသးတယ္လုိ႔ ဒဲ့ဒိုးၾကီး ဖြင့္ေမးတတ္တဲ့ ကိုေအာင္ဆန္း၊၊

ေရႊတိဂုံဘုရားၾကီးကို လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႔က အိမ္တအိမ္မွာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတေယာက္ ကြယ္လြန္သြားတာကို ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတိမထားမိလုိက္ဘူး၊၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔မွာဘဲ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရဲ႔ ရုံးခန္းထဲကို ေက်ာင္းသားတေယာက္ ၀င္လာခဲ့တယ္၊၊ ေအးေဆး တည္ျငိမ္သေလာက္ အၿမဲ စာအုပ္နဲ႔မ်က္ႏွာ အပ္ေနတတ္တဲ့၊ စကားနည္းလွတဲ့ ဒီေက်ာင္းသားဟာ မ်က္ႏွာျဖဴ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို ရင္ဆုိင္ေတြ႔ျပီး သြားေလသူ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနာက္ဆုံး ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ရဲ႔ အဂၢမေဟသီ မိဖုရားေခါင္ၾကီး စုဖုရားလတ္ ဒီေန႔ဘဲ နတ္ရြာစံခဲ့ျပီမုိ႔ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ေပးဖုိ႔ အေရးဆုိေတာ့တယ္၊၊ ပဥၥမေျမာက္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ရဲ႔ အင္ပါယာပိုင္နက္ထဲမွာ ေရာက္ေနခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံငယ္တခုက ေက်ာင္းသားကေလးက သူတို႔ ႏုိင္ငံကို ေနာက္ဆုံးအုပ္ခ်ဴပ္သြားခဲ့တဲ့ သူတုိ႔ဘုရင္ရဲ႔ မိဖုရားအတြက္ တုိင္းျပည္ကိုယ္စား လာအေရးဆုိတာကို အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳး ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္လုိက္သလဲဆုိတာ ဘဘတုိ႔ လူၾကီးေတြေျပာမျပခဲ့ရင္ သမီးတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ခန္႔မွန္းသိႏိုင္မွာလဲ၊၊

သူအုပ္ခ်ဴပ္တဲ့ေက်ာင္းမွာ ဒီလုိေက်ာင္းသားမ်ိဴးရိွေနတာကို အားရဂုဏ္ယူတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဒီေန႔ေက်ာင္းပိတ္ေပးဖို႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး သေဘာတူလိုက္တယ္တဲ့၊၊ ဒီေက်ာင္းသားဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ သံအမတ္ၾကီးဦးအုန္းအျဖစ္ ထင္ရွားလာတယ္ ဆိုတာ ဆက္ျပီး သိလုိက္ရေတာ့ သမီး မအ့ံၾသေတာ့ပါဘူး၊၊ ဒီလုိလူမ်ိဴးေတြ ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဟာ တခ်ိန္မွာ ဦးၾကည္ေမာင္ျဖစ္လာမယ့္ လူငယ္ေလးတေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္တာလည္း သမီး မအ့ံၾသေတာ့ပါဘူး၊၊

ျမန္မာျပည္ၾကီးရဲ႔ အလွဆုံးေန႔ေတြတုန္းက ဘဘရုပ္ပုံလႊာကို သမီးသတိရတယ္၊၊ ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္ျပီးစ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ဂႏီၶခန္းမမွာ အစည္းအေ၀းလုပ္ၾကတုန္းကေလ၊၊

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းထဲကို လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ ၀င္ လာတုိင္း လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း နဲ႔ အားေပးေနၾကတဲ့ လူထုၾကီး၊၊ လုံျခံဳေရးတာ၀န္ယူေပးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ လူအုပ္ၾကီးဆီက တညီတညြတ္တည္း အားေပးေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ၾကက္သီးထစရာ အသံေတြ၊၊

လုပ္စရာရိွတာ ရဲရဲလုပ္
ေျပာစရာရိွတာ ရဲရဲေျပာ
ေတာင္းစရာရိွတာ ရဲရဲေတာင္း
အဖဲြ႔ခ်ဴပ္ေနာက္မွာ လူထုရိွတယ္
အဖဲြ႔ခ်ဴပ္ေနာက္မွာ လူထုရိွတယ္

တုတ္ေကာက္ကို အားျပဳျပီး ကားေပၚက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းလာတဲ့ မုိးကုတ္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာဦးအုန္းေမာင္ကို ေက်ာင္းသားေတြက အေျပးအလႊား ၀ိုင္းတြဲၾကတယ္၊၊ ရွမ္း၀တ္စုံနဲ႔ ရွမ္းေခါင္းေပါင္း ေပါင္းထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ကေတာ့ တညီတညြတ္တည္းလွေနတဲ့ လူထုၾကီးကို သူက ျပန္ဓါတ္ပုံ ရုိက္ေနတယ္၊၊ ဟုတ္တယ္ ဒီအခ်ိန္မွာ အလွဆုံးဟာ လူထုၾကီးပဲ၊၊ တိုင္းျပည္ လြတ္ေျမာက္ ရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြျပီး အႏိုင္ရ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ စုေ၀းရာကို အားေပးေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ေရာက္လာၾကတဲ့ လူထုပရိသတ္၊၊

လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားျပီး လုံျခံဳေရးတာ၀န္ယူေပးေနတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြေနတဲ့ ပရိသတ္ကို ထိန္းေပး ေနတဲ့ သံဃာေတြနဲ႔ လူအုပ္ႀကီးဆီက ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေတြ ၾကားထဲကေန ဗဟန္း အမွတ္(၂) မဲဆႏၵနယ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ၾကည္ေမာင္ဟာ ပရိသတ္ကို လက္ေ၀ွ႔ရမ္း ႏွုတ္ဆက္ျပီး ဂႏီၶခန္းမနား ေလွ်ာက္လာတယ္၊၊ ဘဘရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက လူတုိင္းခ်ီးမြမ္းၾကတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ဦးၾကည္ေမာင္အျပံဳးနဲ႔၊၊ ေအးခ်မ္း သန္႔စင္တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ လူေတြကို ၾကင္နာတတ္တဲ့ ဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္း အဖိုးၾကီးတေယာက္ရဲ႔အၿပံဳး၊၊ အၿပံဳးလွိဳင္းေၾကာင့္ တြန္႔ေနတဲ့ပါးေရေတြက ထင္းလို႔၊၊ က်ိဳးတဲ့ေနရာ က်ိဳး၊ က်န္တဲ့ ေနရာက်န္ေနတဲ့ သြားေတြက ဘဘျပံဳးလုိက္တုိင္း ေဖြးကနဲေပၚလုိ႔၊၊

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္(၅၀)ေက်ာ္က ဒီလမ္းေပၚမွာ နံရိုးေတြေၾကမတတ္ အရိုက္ခံခဲ့ရဖူးတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသား ကေလးဟာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ေသြးေတြစြန္းခဲ့တဲ့ လမ္းေပၚမွာပဲ ေအာင္ပဲြခံလူထုေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တေက်ာ့ျပန္ ေလ်ာက္လာခဲ့တယ္၊၊

က်ေနာ္တုိ႔ကို အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရင္ ဘယ္အခ်ိန္ အစုိးရဖဲြ႔ႏုိင္မလဲ၊၊ အခုခ်က္ျခင္းဖဲြ႔ႏုိင္တယ္၊၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘယ္အခ်ိန္လႊတ္ေပးမလဲ အခုခ်က္ျခင္း လႊတ္ေပးမယ္ ဆုိတဲ့ ရဲရဲေတာက္မိန္႔ခြန္းကို ေျပာသြားတဲ့(၇၀)ေက်ာ္ အဘိုးၾကီးကို ပူပူေႏြးေႏြး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေကာင္းခ်ီးေပးၾကတယ္၊၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ဦးတင္ဦး အဖမ္းခံထားရတဲ့အခ်ိန္မွာ အဖဲြ႔ကို ေလထဲမိုးထဲ မုန္တုိင္းထဲကေန ေရြးေကာက္ပဲြ အႏုိင္ရတဲ့အထိ ဦးေဆာင္ေပးသြားတဲ့ အဘိုးၾကီး၊၊ အတြင္းအျပင္ဖိအားနဲ႔ အတုိက္အခိုက္ ေပါင္းစုံၾကားမွာ လူထုအတြက္ လုပ္စရာရိွတာကို ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ေပးသြားတဲ့အဘုိးၾကီးဟာ ေအာင္ပဲြရေခါင္းေဆာင္ဘ၀ မွာလည္း အပုတ္ခတ္ အတုိက္အခိုက္ခံေနရခ်ိန္ဘ၀နဲ႔ ဘာမွမကြာဘူး၊၊ ေလာကဓံကို ေနာေၾကေနျပီျဖစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႔ နာမည္ေက်ာ္အျပံဳးနဲ႔၊၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ေတြကို ထပ္ထပ္ႀကံဳခဲ့ရၿပီးတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုတုိ႔ရဲ႔ ရင့္က်က္ျခင္းနဲ႔၊၊

အႏုိင္ရပါတီရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ကို ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္က အေမးအေျဖလုပ္ေတာ့ ေသြးညီွနဲ႔မျပယ္ေသးတဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူသတ္ပဲြကိစၥကို ဘယ္လုိသေဘာထားမလဲ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္၊၊ခင္ညြန္႔၊ ႏ်ဴရင္ဘတ္စစ္ခုံရုံး ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခုဟာ သူရဲေဘာနည္းလွတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဴပ္ခင္ညြန္႔ကို အိေျႏၵမေဆာင္ႏုိင္ ေအာင္ အထိတ္ထိတ္ အလန္႔လန္႔ ျဖစ္သြားခဲ့ရတာ တတုိင္းျပည္လုံး ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္၊၊

ဒါေပမယ့္ ၾကာၾကာမရယ္ႏိုင္ဘူး၊၊ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ျပန္ရန္ေထာင္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ရဲ႕ မာရသြန္မိန္႔ခြန္း ရွည္ႀကီးနဲ႔ ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ပဲ ဘဘႏွစ္(၂၀)က်သြားခဲ့ရတယ္၊၊ ႏိႈင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္ သုခမိန္ဆိုသလို အင္မတန္ ႏႈတ္လွ်ာ ထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့ ဘဘဟာ စစ္တပ္က အရပ္သားျပည္သူေတြကို ေသြးေခ်ာင္းစီးေအာင္ သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အတြက္ အခဲမေၾကႏုိင္တဲ့စိတ္ကိုေတာ့ လူရိုးၾကီးပီပီ ၾကာၾကာ ဖုံးမထားႏုိင္ခဲ့တာ သမီးနားလည္ပါတယ္၊၊ ဆုံးရွံဴးခဲ့ရတဲ့ လူ႔အသက္ေတြအတြက္၊ ညိႈးႏြမ္းက်ဆင္းခဲ့ရတဲ့ တခါက ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ဗိုလ္မွဴးၾကီးေဟာင္း ၾကည္ေမာင္ဟာ တရားမွ်တမႈကို ျပန္အလုိရိွမွန္း သမီးတုိ႔ ရိပ္မိၾကတယ္ေလ၊၊

အင္းစိန္ေထာင္ထဲက လုံးခ်င္းအိမ္ကေလးတလုံးစီမွာ အက်ဥ္းစံဘ၀ကို လက္တဲြျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတဲ့ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦးၾကည္ေမာင္ဆိုတဲ့ စစ္သားေဟာင္းႀကီး ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို သမီး ျပန္သတိရတယ္၊၊ အဘိုးႀကီး ႏွစ္ေယာက္သား ပန္းပင္ေတြကိုၾကည့္လုိက္၊ ေရေလာင္းလုိက္နဲ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ လွမ္းစကား လက္ဆုံ က်ႏိုင္ဖုိ႔ အေၾကာင္းရွာၾကတာေတြ၊ တေယာက္လုိအပ္ခ်က္တေယာက္ အျပန္အလွန္ ျဖည့္တင္း ကူညီေပး ၾကတာေတြ၊ ေထာင္၀င္စာမွာပါလာတဲ့ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြကို ကိုယ္မစားရေသးခင္ တေယာက္ဆီ တေယာက္ အရင္ဆုံး လွမ္းပို႔တတ္တာေလးေတြ၊ ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ ပီညဲရုိး အဘိုးႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ေထာင္ထဲလာေတြ႔ေတာ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္အစအနေတြနဲ႔ ရက္ထားတဲ့ ေထာင္တြင္းျဖစ္ ယပ္ေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ရလုိ႔ ေထာင္ပိုင္က အထိတ္တလန္႔ လုိက္သိမ္းတဲ့အခါ သဲ သဲႏုိင္လြန္းတဲ့ဲ့ ေကာင္ေတြကြာ လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ျပီး ခြက္ထုိးခြက္လန္ ရယ္ခဲ့ရတာေတြ၊၊

ဘဘကြယ္လြန္ေတာ့ အက်ယ္ခ်ဴပ္ခံေနရတဲ့ ဘဘဦးတင္ဦး စ်ာပနတက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေပမယ့္ ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး၊၊ ဇဲြနပဲ ေကာင္းသေလာက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္လည္း ႀကီးလြန္းလွတဲ့ ဘဘသူငယ္ခ်င္း ဗိုလ္ခ်ဴပ္ႀကီးဟာ က်န္ရစ္သူ မိသားစုကို အားေပးစကားေျပာဖုိ႔ မရမကအေရးဆုိျပီး ဘဘအိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္၊၊ အေစာင့္အၾကပ္ေတြ ျခံရံျပီး အိမ္ထဲ၀င္ လာမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ႀကီးသူရတင္ဦးကို သမီးစိတ္ထဲက ျမင္ေယာင္အားက် မိပါရဲ႔၊၊ ကိုယ္တုိင္က တႏွစ္ေက်ာ္ အက်ယ္ခ်ဴပ္ခံေနရတဲ့ အက်ဥ္းသား အဘိုးၾကီးက စိတ္အားမငယ္တဲ့အျပင္ သြားေလသူ သူ႔ရဲေဘာ္ရဲ႕ မိသားစုကို အိမ္လာေတြ႔ျပီး အားေပးသြားသတဲ့ေလ၊၊

တုိင္းျပည္နဲ႔အမွန္တရားကို ေလာကဓံေပါင္းစုံၾကားက ေခါင္းမာမာနဲ႔ ခ်စ္သြားခဲ့တဲ့ ဘဘကို ေက်းဇူးအရမ္း တင္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ စကားကလဲြရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတေယာက္ အေနနဲ႔ ဒီထက္သမီး ဘာမွ ဆက္မေျပာတတ္ ေတာ့ပါဘူး၊၊ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြအေပၚမွာ အၿပံဳးမပ်က္ ခြင့္လႊတ္နားလည္ ေပးႏုိင္သမွ် အတြက္ေရာ၊ လူတုိင္း အေပၚ ႏုိင္ငံတခုအေပၚ ေကာင္းလြန္းခဲ့တာေတြ အတြက္ေရာ ေက်းဇူးစကားေျပာရင္း ဘဘမရိွျခင္းဟာ ျမန္မာျပည္ အတြက္ အဆုံးအရံွဴး အရမ္းႀကီးခဲ့ျပီဆိုတာ ၀န္ခံပါရေစေတာ့ ၊၊

(ျမေၾကးမုံ)
(၂၀၀၄၊ဒီဗီြဘီ)

ဦးၾကည္ေမာင္ ကြယ္လြန္ျခင္း (၃) ႏွစ္ျပည့္

ဦးၾကည္ေမာင္(ဘယ္ဖက္မွ)

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဒုဥကၠဌေဟာင္း ဦးၾကည္ေမာင္ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း


ၾသဂတ္စ္လဟာ ခ်စ္သူခင္သူ တန္ဘိုးရွိသူေတြကို ေသမင္းကေခၚတဲ့လလို႕ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခု ၾသဂတ္စ္ ၁၉ ရက္ေန႕ ဆိုရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဴပ္ ဒုဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႈးႀကီးေဟာင္း သီရိပ်ံခ်ီဦးၾကည္ေမာင္္ ကြယ္လြန္ခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘဘ ဦးၾကည္ေမာင္လို႕ လူငယ္ေတြက ခ်စ္ခင္စြာ ေခၚဆိုခဲ့တဲ့ ဦးၾကည္ေမာင္ကို ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႕မွာ အဖဦးဖိုးသိန္း၊ အမိေဒၚေငြခင္ တို႕မွ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၃၆ မွာ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၃၈ တတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ မွာ ပါ၀င္ခဲ့၊ ၁၉၄၁ မွာ ဘီေအ ေနာက္ဆံုးတန္းကို မေျဖဆိုေတာ့ပဲ ဘီအိုင္ေအတပ္ကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၄၃ မွ ၁၉၄၅ ထိ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ စစ္တကၠသိုလ္တခုတြင္ အပတ္စဥ္ (၅၇) သင္တန္းၿပီးဆံုးသည္ ထိ သင္တန္းတက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၅ တြင္ သနက သို႕၄င္း၊ ၁၉၄၈ တြင္ တပ္ရင္းမႈး ၊ ၁၉၅၁ တြင္ ေျမာက္ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဴပ္ ေမၿမိဳ႕စစ္ဦးစီးပထမတန္း၊ ၁၉၅၃ တြင္ တပ္မဟာ(၇) တပ္မဟာမႈး၊ ၁၉၅၅၊ ၅၆ တြင္ အေမရိကန္ စစ္တကၠသိုလ္သို႕ သင္တန္း တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၁၉၆၀ တြင္ ေနျပည္ေတာ္စစ္ဌာနခ်ဳပ္(ရန္ကုန္)တိုင္းမႈး၊ ၁၉၆၂ တြင္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ၀င္၊ ၁၉၆၂ ၊ ၆၃ တြင္ အေနာက္ေတာင္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဴပ္ တိုင္းမႈး အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့၊ စစ္တပ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကို ခြဲျခားသိျမင္သူ ျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းျခင္းကို အျပင္းအထန္ ဆန္႕က်င္ခဲ့တဲ့အျပင္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ႀကီးမႈးက်င္းပသည့္ ဒူးယား ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသို႕ မတက္ေရာက္ခဲ့ပဲ အမိန္႕အာဏာဖီဆန္ခဲ့သျဖင့္ အၿငိမ္းစားေပးျခင္း ခံရပါတယ္။

၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ ျပည္သူဖက္မွ ရပ္တည္ခဲ့၊ ေနာက္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ပါတီစံုအေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္(၂) မွ ပါ၀င္ယွဥ္ခဲ့ရာ မဲရာခိုင္ႏႈန္း(၇၃.၁၇) ျဖင့္ အေရြးခ်ယ္ခံ ခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၉၀ ၊ ဇူလိုင္ (၂၈၊၂၉) တြင္က်င္းပသည့္ ဂႏၶီခန္းမအစည္းအေ၀း ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ဂႏၶီအစည္းအေ၀းအၿပီးစစ္အုပ္စုမွ ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္(၂၀) ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၄ ရက္တြင္ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။

စစ္တပ္မွ အၿငိမ္းစားယူၿပီးေနာက္ ၂၅ ႏွစ္အတြင္း ေလးႀကိမ္အဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး ေထာင္ ၂ ႀကိမ္က်ခဲ့ရာ ေထာင္တြင္ စုစုေပါင္း (၇) ႏွစ္ေနခဲ့ရတယ္္။

ဦးေႏွာက္ကိုပို႕ေပးတဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ ၅၀ ရာႏႈန္းပဲ အလုပ္လုပ္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို စာေပသင္ၾကားေပးျခင္းကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၄ ၊ ၈၊ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ မြန္းလြဲ (၁၂း၁၅) မွာ ေရႊေတာင္ၾကား(၁) ရပ္ကြက္၊ ကေမၻာဇ ရိပ္သာလမ္းမွာရွိတဲ့ ဘဘေနထုိင္ရာအမွတ္(၂၄) ေနအိမ္မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Thursday, August 16, 2007

ေဒၚစုရဲ႕ ေဆာင္းပါးမ်ား

ကၽြႏု္ပ္တို႔အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ

မိမိတို႔ႏိိုင္ငံသားမ်ားကို ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားမႈမ်ား၏ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရရွိေရးသည္ အစိုးရေကာင္းတစ္ရပ္ ေပၚထြန္းေရးကို ဦးတည္သည့္ ပထမဦးဆံုး လိုအပ္ခ်က္၊ အဆင့္တခုမွ်သာ ျဖစ္သည္ဟုနားလည္ၾကသည္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစုႏွစ္၏ ကုန္ဆံုးခါနီးတြင္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း၌ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾကသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ ႏိုင္ငံကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ အႏွစ္ငါးဆယ္ေျမာက္ အခ်ိန္အခါသမယဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ လာၿပီးျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ စစ္မွန္ေသာ အစိုးရ ေကာင္းတခု ျဖစ္ထြန္း ေပၚေပါက္လာေရး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္မွ် ခရီးေရာက္ေနသည္ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကရမည့္ အခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေနပါၿပီ၊ အစိုးရေကာင္းမရွိသည့္ ႏိုင္ငံတခုသည္ လြတ္လပ္၍ ဖြံ႔ျဖဳိးတိုးတက္လ်က္ ရွိေနေသာ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ၀င့္ထည္စြာ ေနရာယူႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားသည္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္မွ တိုင္းတပါးလူမ်ဳိးျခား၏ စိုးမိုး အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ခံခဲ့ၾကရစဥ္ ကာလကထက္ မိမိတို႔ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္မႈတို႔ ပိုမိုကန္႔သတ္ျခင္းခံရသည္ကို ႀကဳံၾကရ၏။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရသည္ႏွင့္ အစိုးရေကာင္းတခု ျဖစ္ေပၚလာမည္ဟု အေသအခ်ာ မတြက္ဆႏိုင္သည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည့္ အမွန္တရားျဖစ္ေပသည္။
အစိုးရေကာင္းဟူသည္ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ရလဒ္သက္သက္ မဟုတ္ပါ။ အစိုးရ ေကာင္းတခုေပၚေပါက္ရန္အေရးမွာ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းတရပ္အတြင္း အေျခခံတန္ဖိုး မ်ားႏွင့္ ခြဲျခား၍မရႏိုင္္ေလာက္ေအာင္ တသားတည္း ဆက္စပ္ေနပါသည္။ ႏိုင္ငံတခု ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရာတြင္ လူ႔တန္ဘိုးကို ျမင့္မားတိုးတက္လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္ျခင္းမရွိလွ်င္ လြတ္လပ္ေရး ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံသားမ်ားအဖို႔ ပိုမိုျပည့္စံုသည့္ဘ၀ ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးဟု သတ္မွတ္လို႔ ရႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကို ရာစုႏွစ္တ၀က္တိုင္ေအာင္ ရရွိေနၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အစိုးရေကာင္းျဖစ္ ေရးဟူသည့္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္က မပီျပင္သည့္ အနာဂတ္မွာ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ ေမွ်ာ္မွန္းလို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၀ိုးတ၀ါးရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္ၿပီး တိမ္သလႅာ ဖံုးလႊမ္းေနသည္။

“အမွန္တကယ္ေတာ့ စံထားရမည့္အစုိးရ ဆိုတာ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္မႈ အနည္းဆံုး ျဖစ္ရမယ္၊ျပည္သူလူထု ဘာတခုမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ခ်န္မထားတာကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုိ႔ မေခၚဘူး။ ဒါဟာ ငါတို႔လက္ရွိ အဆင့္အတန္း အတိုင္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခံ အဆင့္ပဲ” ဟု ဂႏၵီႀကီးက ေရးသားခဲ့ဖူးပါသည္။
အထက္ပါစာသားကို ၁၉၂၅ ခုႏွစ္တြင္ ေရးသားခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏လက္ရွိ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ ဆီေလ်ာ္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေအာက္တြင္ ေရာက္ရွိေနရၿပီး မိမိတို႔၏ ကိုုယ္ပိုင္အစိုးရအဖြဲ႔ထဲတြင္ ၀င္ေရာက္ တာ၀န္ယူရန္ အခန္းက႑ဆို၍ ဘာတစ္ခုမွ အပ္ႏွင္းျခင္း မခံရေသာ စစ္အစိုးရေအာက္တြင္ ျပားျပား၀ပ္ေနရသည္။ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အေျခအေနကို ရွင္းလင္း ေဖာ္ျပရာတြင္ “ထိန္းသိမ္းေစာင့္ ေရွာက္ခံထားရသည္” ဟူေသာစကားကို အသံုးျပဳျခင္းသည္ မေပ်ာ့လြန္းေပဘူးလားဟု ေမးခြန္း ထုတ္ႏိုင္ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္မွာ ေလးဆယ္ကိုးႏွစ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း က်မတို႔တေတြမွာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရသည့္ ႏိုင္ငံတခုဘ၀မွာပင္ ရွိေနပါေသးသည္။

အသိဉာဏ္ႏွင့္စိတ္ဓါတ္တို႔ လြတ္လပ္မႈမရွိလွ်င္ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္မႈ ဟူသည္ ရွိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ျပည္သူလူထု၏ အသိဉာဏ္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္တို႔ အျပည့္အ၀ ဖြံ႔ျဖဳိး ရွင္သန္လာႏိုင္သည့္ အေနထားတခုသို႔ ေရာက္ရွိလာႏိုင္ေစရန္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးေရးသည္ တာ၀န္ရွိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူမ်ား ထမ္းရြက္ရမည့္ ၀တၱရားပင္ျဖစ္သည္။

ျပည္သူလူထုအေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ အေရးပါအရာေရာက္မႈ ဂုဏ္သိကၡာအေပၚ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်မႈမ်ား တိုးပြားလာေစရန္ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္မွ သာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆိုသည္မွာ အဓိပၸာယ္ရွိေပမည္။ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းျခင္းခံရၿပီး မိမိတို႔၏ဘ၀ အနာဂတ္အေရးကို ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ မရွိရရွာေသာ ျပည္သူလူထုမ်ဳိးကို ေပၚေပါက္ေစသည့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ်ဳိးသည္ အသက္ေသြး ေခြၽးေျမာက္မ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံ ေပးဆပ္္ၿပီးမွ ရခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရးႀကဳိးပမ္းလႈပ္ရွားမႈကို သစၥာေဖာက္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္။

အမိႏုိင္ငံေတာ္လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ မိမိတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိး ခ်မ္းသာႏွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကရန္မွာ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ဳိးဆက္အဆင့္ဆင့္ တုိ႔၏ တာ၀န္၀တၱရားတစ္ရပ္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ အထူးအခြင့္အေရး တရပ္လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။ ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ႔စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ ၿဖဳိဖ်က္ခဲ့ၾကသူမ်ားထက္၊ ယေန႔ လူငယ္မ်ား ထမ္းရြက္ ၾကရမည့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားက ပို၍ ခက္ခဲသည္ဟု ေျပာႏုိင္ပါသည္။

တိုင္းတပါးလူမ်ဳိးျခားကို ဦးတည္ဆန္႔က်င္ရသည့္ ရုန္းကန္မႈမ်ားတြင္ ျပႆနာ မွာျပတ္သားရွင္းလင္းလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိ်ဳးတူ လူမႈအသိုက္အ၀န္း တခုတည္းအတြင္း ရွိ အျပဳသေဘာမေဆာင္ေသာ အင္အားစု မ်ားကို ဦးတည္ဆန္႔က်င္ရသည့္ ရုန္းကန္ ႀကဳိးပမ္းမႈမ်ားတြင္မူ သံသယမ်ား၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာမ်ား တျဖည္းျဖည္း စိမ့္၀င္လာတတ္ပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ ပို၍ ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ေကာင္းေသာ ကမၻာတခု ျဖစ္လာရန္ ႀကဳိးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာ လူငယ္ထ ုအေနျဖင့္ မိမိတို႔လူေဘာင္ အဖြဲ႔အစည္း၏ တန္ဘိုးထားမႈမ်ားႏွင့္အတူ မိမိတုိ႔၏ ကိုယ္ပိုင္ရည္ရြယ္ခ်က္ အေၾကာင္းရင္းခံတိုိ႔ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပန္လွန္သုံးသပ္ရန္ လိုအပ္လွေပသည္။ အၿမဲတေစ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျခင္း သာလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ လြတ္လပ္မႈကို မည္ကဲ့သို႔ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး မည္ကဲ့သို႔ အေကာင္းဆုံး အသုံးခ် ႏိုင္မည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ ႏိုင္ေပမည္။

လြတ္ေျမာက္ျခင္းဆိုသည္မွာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ပင္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္၀က္က အသက္ရွင္ ေနထိုင္သူမ်ားႏွင့္ စာလွ်င္ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ားမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ နယ္ပယ္မ်ားပ္ို၍ က်ယ္ျပန္႔လာသည္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ေရးသည္ အလြန္အေရး ႀကီးလွ၏။ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ တကိုယ္ေရ အက်ိဳးစီပါြး အတြက္သာ ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေျမ႔မႈ လမ္းကိုေရြးခ်ယ္မည္ေလာ။ ပြင့္လင္းတဲ့ ႏွလုံးသားႏွင့္ စာနာစိတ္ကုိ အရင္းတည္ၿပီး အျခားသူမ်ားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ ၀ိုင္း၀န္းၾကမည္ေလာ။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါသည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ ကမၻာေျမႀကီး အေျခအျမစ္ကစ၍ ေျပာင္းလဲသြားေစၿပီး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးမည့္ ရာစုႏွစ္တစ္ခုတြင္ က်မ တို႔တေတြပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကရမယ့္ အခ်ိန္မေ၀းေတာ့ပါ။ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုတြင္ လူသားအားလုံးအတြက္ ပို၍ႀကီးမားေသာ လုံၿခံဳမႈႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းေျမ႔မႈမ်ားကို ေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခု ဖန္တီးရန္ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထူးျခားသည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါသည္၊၊

တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ထိုေခတ္သည္ တရားမွ်တ သနားၾကင္နာတတ္ျခင္း အင္အားစုမ်ားကို မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ နင္းေျခပစ္ရန္ အစြန္းေရာက္ရုပ္၀ါဒအား ထင္ရာ စိုင္းဖို႔ရာ လႊတ္ေပးလိုက္ေသာ ကာလတစ္ခုလို ျဖစ္သြား ႏိုင္ပါသည္။ မည့္သည့္လမ္းသို႔ လိုက္မည္ကို က်မတို႔ေရြးခ်ယ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းတို႔ကို အလင္းေရာင္ေပး၍ ေရွ ့ေဆာင္လမ္းျပရန္ အနာဂတ္မွာ အစဥ္အလာအရ ႀကီးျမတ္ေသာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ရွိေနသည့္အခ်က္ သည္ အိႏိၵယႏုိင္ငံက လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာပင္ျဖစ္ပါသည္။

အေကာင္းဆုံး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုံစံံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂႏၶီႀကီးရဲ ့အဆိုအမိန္႔ ကို တဖန္ျပန္၍ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပရပါလွ်င္“တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ဆြာရာ႕ဂ်္(ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး) ဆိုတာ လူနည္းစုက လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကိုယူလို႔ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အပ္ႏွင္းထားတဲ့လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို တလဲြတေခ်ာ္ ေဖာက္ဖ်က္ အသုံးခ်တာကို ေတြ႔ရတာနဲ႔ အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္းဆန္႔က်င္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္ခြင္ ့ရယူ ပိုင္ဆိုင္ထားတာကို ေခၚတယ္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကို စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း သတ္မွတ္ေပးၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္တတ္တဲ့ စြမ္းပကား ေမြးျမဴတတ္လာေအာင္ ျပည္သူလူထုကို ပညာေပးျခင္းနဲ႔ ဆြာရာ့ဂ်္ကို ရယူႏိုင္ေအာင္ ႀကဳိးပမ္းရမွာ ျဖစ္တယ္” ျဖဴစင္ေသာကေလးမ်ား၏ အာသာဆႏၵျပင္းျပသည့္ သႏိၷဌာန္တို႔ ပိုင္ဆိုင္၍ ႏွလုံးရည္ျပည့္၀စြာျဖင့္ တရားမွ်တျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္းတို႔အတြက္ မိမိတို႔ဘ၀ကို ျမွဳပ္ႏွံသြားၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အေမြကို ဆက္ခံရသည့္ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ႏွင့္ ထိုက္တန္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခု ဖန္တီးရာ၌ ပညာေရးသည္ အခရာက်လွပါသည္။

ပညာေရးသည္ သမ႐ုိးက်ေက်ာင္းေနျခင္း သက္သက္ကိုသာ ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ပါ၊၊ သိနားလည္ၿပီးေသာ ကိစၥမ်ားကိုသာမက မသိနားမလည္ေသးေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကိုပါ ေအာင္ျမင္စြာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ေက်ာ္လႊားႏုိင္သည့္ သတၱိႏွင့္ စိတ္ဓါတ္အင္အား ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေပးျခင္းကို ဆိုလိုသည္။

အတိတ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္သုံးသပ္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စုံၿပီး လက္ရွိအေျခအေနကို ရဲရဲ၀ံ့၀့ံ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွသာလွ်င္ က်မတို႔အတြက္သာမက လာမည့္ မ်ိဳးဆက္အဆင့္ဆင့္ တို႕အတြက္ပါ သဟဇာတျဖစ္မည့္ အနာဂတ္ကို တည္ေဆာက္္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ကန္႔သတ္နယ္ျခားမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္သည့္ ခိုင္မာလွေသာ တန္ဖိုးထား ေလးစားစရာမ်ား ရွိပါသည္။ က်မတို႔ ေခတ္ကာလအတြက္ ရွာေဖြ ေဖၚထုတ္ ေပးႏိုင္သည့္ အႏွစ္သာရ တန္ဖိုးမ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ ကမၻာႀကီးအား မိမိတို႔၏ ဘ၀နံနက္ခင္း လန္းဆန္းမႈကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစမည့္ ပုံသ႑ာန္ေပၚေပါက္ေစရန္ စိတ္အား ထက္သန္ေနေသာ လူငယ္ထုအတြက္ ဤကဲ့သို႔ ရွာေဖြေဖၚထုတ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္သည္ စိန္ေခၚမႈတရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

လူငယ္မ်ားတြင္ မိမိတို႔ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႔အစည္းအတြက္ တသသ မွတ္တမ္းတင္ က်န္ရစ္ရေလာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ေသာ ျပဳိင္ဘက္ကင္းသည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႔ေနရပါသည္။ ထက္သန္္ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵတက္ႂကြစြာျဖင့္ ဤအခြင့္အေရးမ်ိဳးကို လက္မလြတ္တမ္း အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ၾကဘို႔ လူငယ္မ်ား ကို တိုက္တြန္း လိုက္ပါသည္။ အခြင့္အလမ္းေတြ လက္လြတ္သြားျခင္းသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အတြက္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံမ်ားဆယ္စုႏွစ္ မ်ားႏွင့္ ခ်ီ၍ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္ပါသည္။

ပြင့္လင္းေသာႏွလံုးသားႏွင့္ အတူ အႀကံသစ္ဉာဏ္သစ္ေတြကို လက္ခံရန္ အဆင္သင့္ရွိေသာ ခံယူခ်က္ မ်ားျဖင့္ ရာစုႏွစ္သစ္ကို ေမွ်ာ္မွန္း တမ္းတေနၾကေသာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားသည္ မိမိႏွင့္ မိမိျပည္သူ ျပည္သား မ်ားအတြက္ မွ်သာမက လူသား မ်ားအားလုံးအတြက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ ဘ၀တည္ေဆာက္ရန္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ကမၻာႀကီးသည္ ရာစုႏွစ္သစ္ တစ္ခုကို ေျပာင္းလဲေတာ့မည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဘ၀ကို အစပ်ိဳးႏိုင္ျခင္းမွာ ကံေကာင္း လွေပသည္။ အနာဂတ္ကို လူငယ္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ လြန္စြာမွ သင့္ေလ်ာ္ ပါသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံႏွင့္ ကမၻာတစ္၀ွမ္းမွ လူငယ္မ်ားကို မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္ႏွင့္ ရာစုသစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႔ ႏိုင္ၾကပါေစ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ ရွိႏိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သလိုက္ပါသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

Wednesday, August 15, 2007

ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္ျခင္း (၃) ႏွစ္ျပည့္

က်မရဲ႕ ဘေလာ့ကိုစတိုင္ေျပာင္းရန္ ကလိမိလို႕ ပို႕စ္အသစ္တင္မရ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ထူးအိမ္သင္ ရဲ႕ ကြယ္လြန္ျခင္း (၃) ႏွစ္ျပည့္သြားခဲ့ပါတယ္။ သတိတရေရးမယ္လို႕ မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မသူငယ္ခ်င္းဆီမွာ ရွိေနတဲ့၊ လူတိုင္းမွာ ရွိႏို္င္ခဲတဲ့ လံု႕လနဲ႕ ဇြဲကို အသိအမွတ္ျပဳစရာ တခုကို သတိရမိၿပီး ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။

အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္ရယ္လို႕ မျဖစ္ခင္အခ်ိန္က…
ကိုသွ်ပ္လို႕ သူကဗ်ာေရးတဲ့ ကေလာင္နာမည္ သွ်ပ္မႈးေက်ာ္ကို အဖ်ားဆြတ္ေခၚၾကတဲ့ ပုသိမ္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြပါ။


ပုသိမ္ေကာလိပ္မွာ ၈၈ မေရာက္ခင္ကာလေတြကေပါ့……..။ ေမာင္မယ္သစ္လြင္ ႀကိဳဆိုပြဲ၊ ေက်ာင္းပိတ္ခါနီး ႏႈတ္ဆက္ပြဲေတြမွာ အဆိုအတီး ၀ါသနာရွင္ေတြကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးတတ္တဲ့ ၀ါသနာရွင္ဆရာ ဆရာမေတြကလည္း မ်ားမွမ်ား၊ တီး၀ိုင္းေတြနဲ႕ စတိတ္ရႈိး ကေတာ့ ဘယ္ေမဂ်ာမဆို ပါမွ၊ ေမဂ်ာေတြကလည္း အၿပိဳင္အဆိုင္အႏို္င္…. ဆိုေတာ့ ……. က်မတို႕ရဲ႕ ဂီတဆရာႀကီး ကိုသွ်ပ္က ေမဂ်ာေပါင္းစံုက စတိတ္ရႈိးေတြမွာ ေဘ့စ္ဂစ္တာတီးလို႕ ..
နာမည္ႀကီးေပါ့………

သီခ်င္းတိုက္တဲ့အခါ အသံကိုအရင္စစ္ၿပီး ဆိုလို႕ဘယ္လိုမွ ကီးမ၀င္ဘူးဆို မဆိုပါနဲ႕လို႕ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ ေျပာတတ္တဲ့သူ…။ အသံစစ္လို႕ ေအာင္ၿပီဆိုေတာ့ သီခ်င္းတိုက္ ေနတုန္း အခ်ိန္မွာလည္း အ၀င္အထြက္ အသက္ခိုးရႈတာက အစ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပး။ သီခ်င္းတပုဒ္ကို ေက်ညက္ေနေအာင္ တုိက္ေပးတတ္သူ၊ အထပ္ထပ္အခါခါ တိုက္ေပးလြန္းလို႕ ငိုရတဲ့သူေတြ၊ မဆိုေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ထြက္သြားတဲ့သူေတြနဲ႕ ကိုသွ်ပ္က နာမည္ႀကီးပါပဲ။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းသိသြားရင္ သူ႕ရဲ႕ေစတနာကို နားလည္လာၾကတာပါပဲ။ က်မဆို ပထမႏွစ္မွသည္ ေနာက္ဆံုးဖိုင္နယ္ထိ သူေရြးေပးတဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႕ စင္ေပၚတက္ေအာ္ခဲ့သူပါ။ တလေလာက္ႀကိဳတိုက္တာ၊ တခါတိုက္ရင္ အနည္းဆံုး ၅ ေခါက္ေလာက္ကို ၂ ခါ ဆိုရတာ…….ခဏခဏတိုက္ရလို႕ မဆိုေတာ့ဘူး မ်က္ရည္က်ေျပာတဲ့ အခါေတြမွာေတာ့ စင္ေပၚမွာ နင္အရွက္မကြဲေအာင္ လုပ္ေပးေနတာေလ။ ေစတနာကို မသိဘူးတဲ့။ က်မက စိတ္ေျပၿပီး ျပန္တိုက္၊ မရရင္ မရတဲ့ ေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ သူက ဆုိျပ… ျပန္တိုက္လိုက္ၾက၊ အဲဒါ သီခ်င္းတုိက္တဲ့ ဖိုးဆိုခ်င္ မဆိုခ်င္တုိင္းကိုပါ။ ဒီလုိနဲ႕ တကယ့္ရႈိးေန႕ေတြမွာေတာ့ သူက မုဒ္အျပည့္နဲ႕ တီးေတာ့တာပါပဲ။

ဒုတိယႏွစ္တုန္းက သီခ်င္းတုိက္တဲ့အခါမွာ စကားအၿမဲမ်ားၿပီး ခဏခဏျပန္တိုက္ရတဲ့ သီခ်င္းက စင္ေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး ဆိုႏိုင္လို႕တဲ့ ကိုသွ်ပ္က နင္အေကာင္းဆံုးပဲ အဲဒီေန႕က နင္အေကာင္းဆံုးပဲ ဆိုတာကို တဖြဖြေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ သူသင္ေပးတဲ့ သူေရြးေပးတဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႕ က်မက ဟန္က်ပန္က် ေမဂ်ာအဆိုေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

က်မေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ေက်ာင္းသား ၁၅၀၊ ၂၀၀ ေလာက္ၾကည့္တဲ့ပြဲမ်ိဳးကိုေတာင္ သူက ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက် ျဖစ္ေစခ်င္သူ၊ ျပင္ဆင္တတ္သူ ဆိုတာပါပဲ။ ဂီတေလာကမွာ နာမည္ႀကီး ျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးစလြယ္ မလုပ္တတ္တာ သူေရးတဲ့ သီခ်င္းေတြ သူ႕စီးရီးေခြေတြ၊ သူ႕စတိတ္ရႈိးေတြမွာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ပါးစပ္ဆိုး သူအျဖစ္ လူေျပာမ်ားေပမဲ့ သူရဲ႕စိတ္ရင္းက ေစတနာအျပည့္နဲ႕ဆုိတာ ဆက္ဆံဖူး သူေတြ သိၾကပါတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ မလိမ္ညာတတ္တာ၊ ဘယ္သူ႕အေပၚမွ အေကာက္မႀကံတတ္တာ၊ သူရာေမဓရကို ခ်ိဳးဖ်က္ထားေပမဲ့ က်န္တဲ့ ကံေလးပါးကို လံုၿခံဳေအာင္ထိန္းႏိုင္တာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ က်မက အၿမဲေျပာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအရက္ကိုပါ ျဖတ္လိုက္ၿပီးေရာ ဆိုေတာ့ လူဆိုတာ နည္းနည္း အျပစ္ကေလး ေတာ့့ရွိေအာင္ လုပ္ထားမွတဲ့။ စင္းလံုးေခ်ာဆိုတာ မရွိဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အနည္းဆံုး အျပစ္ကို က်ဳးလြန္ထားတာတဲ့။ ေကာင္းပါေလရဲ႕ ဘာစင္းလံုးေခ်ာလို႕လဲ ကိုသွ်ပ္က။ အရပ္ကလည္းပု ရုပ္ကလည္း ဆိုးေသးလို႕ က်မက ခံေျပာေနက်ပါ။

အခုေတာ့ က်မစသလိုနဲ႕ အတည္ေျပာတတ္တဲ့ အရပ္ပု အရုပ္ဆုိး အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္က ဂီတမွာ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပါရမီရွင္… ၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ အတြက္ အမ်ားမုိးခါးေရကို မေသာက္တတ္ခဲ့သူ….၊ ေသဆံုးခ်ိန္ထိ ျပည္သူ႕ဖက္က ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ခဲ့သူ ……..

လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္က သူကြန္လြန္သြားၿပီလို႕ သတင္းၾကားလိုက္ေတာ့ ႏွေျမာတသစြာ ခံစားလိုက္ရေပမယ့္ အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စ်ာပနပြဲကို မတက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာ၊ ေနာက္ သူနဲ႕ပတ္သက္လို႕ အမွတ္တရစာအုပ္ တအုပ္ထုတ္မယ္လို႕ ကဗ်ာဆရာ မင္းထက္ေမာင္က အမွတ္တရ စကားေတြ လိုက္စုေနတာ၊ မင္းထက္ေမာင္ဆိုတာ တၿမိဳ႕တည္းသား အေၾကာင္းသိ ကဗ်ာဆရာမို႕ က်မကို လာေရးခိုင္းခဲ့တာ ၊ ခုထိ အဲဒီစာအုပ္ ထုတ္ေ၀တယ္ မၾကားရေသးတာ၊
အင္း…….. သတိရစရာေတြခ်ည္းပါပဲ ကိုသွ်ပ္ေရ………

ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့ဆိုေပမယ့္ က်မတို႕ကေတာ့ ခုထိ တုိက္ဆိုင္တာေတြ ေတြ႕မိတိုင္း သတိရေနတုန္းပါ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

Saturday, August 11, 2007

တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ


စာေရးဆရာ တာရာမင္းေ၀ေခၚ ေရႊဘုန္းလူရဲ႕ စ်ာပနကို သူငယ္ခ်င္းတစု ပို႕ေပးတဲ့ ပန္းျခင္းတခု၊ သူ႕အတြက္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္က ေရးသားေပးတဲ့ စာပိုဒ္ေလး တပုဒ္ကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေရႊဘုန္းနဲ႕ က်မက အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း မျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ သူ႕အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က က်မအခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း တေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က သူ႕အက်ိဳးအတြက္လည္း မဟုတ္၊ က်မအက်ိဳးအတြက္လည္း မဟုတ္တဲ့ အလုပ္တခု မွာ သေဘာထား ကြဲခဲ့ၾကၿပီး စကားမေျပာျဖစ္ ေတာ့ေပမယ့္ သူ႕နဲ႕ က်မက လမ္းေၾကာင္း တခုတည္းမွာ အတူ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူ႕စာအုပ္ေတြ နာမည္ႀကီးလာေတာ့..... သူအိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ေတာ့......၊ သူသားေလး တေယာက္ရလာေတာ့........... အခ်ိန္တိုင္းမွာ က်မတို႕ မနီးမေ၀း.........။
သူကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းၾကားေတာ့ က်မက စာခ်ေရးဖို႕ အင္အားမရွိေတာ့ပါဘူး။ အင္မတန္ ရိုးသားတဲ့ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာ ပံုပန္းသ႑ာန္၊ အားမနာတတ္တဲ့ သူအက်င့္ေတြကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ သူ လာလာအိပ္တတ္တဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ၊ သူ လာလာေနတတ္တဲ့ က်မသူငယ္ခ်င္း စာေပထုတ္ေ၀ေရး ရံုးတခုမွာ သူ႕အရိပ္ေတြ ရွိေနဦးမွာပါ။ သူနဲ႕ ေထာင္ထဲမွာ အတူေနခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြထဲက က်မခင္တဲ့ ရဲေဘာ္တေယာက္ ဆံုးသြားတယ္ သတင္းၾကားေတာ့ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ေရႊဘုန္းကို သတိရသြားမိေသးတာ ကလည္း နိမိတ္ေလမ်ားလား။
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ တေယာက္အျဖစ္ အၿမဲသတိရေနေတာ့မွာပါ။ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ။


သရက္ေထာင္မွ အမွတ္တရ

၈၈ မ်ိဳးဆက္တို႕ရဲ႕ အမွတ္တရ

သမိုင္းက ေပးအပ္လာတဲ့ တာ၀န္ကို သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။