Wednesday, August 29, 2012

သမီးေက်ာင္းတက္ခ်င္ေသးတယ္

 ေရႊေတာက ေရႊအေမာမ်ား


သမီးတုိ႕ေနတာက ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္ အေရွ႕ဘက္ တူးကုန္းအုပ္စု အထဲမွာ ပါတဲ့ မိုးထိမိုးမိေတာင္ က ေရႊေတြ တူးတဲ့ေနရာေပါ့။ သမီးေဖေဖတို႕ကိုေတာ့ အင္းလုပ္သားေတြလို႕ ေခၚၾကတယ္။ ေရႊတူးေပမယ့္ သမီးတုိ႕အိမ္မွာ ေရႊနဲ႕ တူတာ တခုမွမရွိပါဘူး။ သမီးညီမေလးကေတာင္ ေရႊျမင္ဖူးခ်င္လို႕ ဆိုၿပီးေမေမ့ကို ေျပာေသးတာပဲ။

ဒီေနရာက အရင္တုန္းက ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ေရႊတူးတာလို႕ ေျပာတယ္။ ေဖေဖ့ကို ေမးေတာ့ ကေနဒါႏုိင္ငံက အုိင္ဗင္ဟိုးကုမၸဏီလို႕ ေျပာတာပဲ။ သမီးမွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဒီမွာပဲ သမီးတို႕ေနခဲ့တာလို႕မွတ္မိေနတာပဲ။ ေက်ာင္းလဲ ဒီမွာ ရွိတဲ့ေက်ာင္းကိုပဲ တက္တာ။ ေဖေဖတုိဘ၀နဲ႕ သမီးတို႕ လူျဖစ္ခဲ့ရတာပဲေလ။
အဲဒီေဖေဖတို႕ဘ၀ သမီးတို႕ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲ ဖုိ႕ ၂၀၁၁ခုႏွစ္က အစျပဳခဲ့တယ္လုိ႕ အဲဒီတုန္းက မသိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။သမီးမွတ္မိသေလာက္ အစကေန ျပန္ေျပာျပရရင္ေတာ့…

အမ်ိဳးသားေရး ႀကိဳးစားေပး
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္းမွာ အမ်ိဳးသားႀကီးပြားတုိးတက္ေရးကုမၸဏီလီမီတက္ ကေန သမီးတို႕ ရွိေနတဲ့ ေဖေဖတုိ႕ အလုပ္လုပ္တဲ့ မိုးထိမိုးမိေတာင္က ေရႊလုပ္ကြက္ေတြကို တူးေဖာ္လုပ္ကိုင္ခြင့္လိုင္စင္ရခဲ့တယ္တဲ့။
အဲဒီေဒသမွာ ေရႊမိုးယံကုမၸဏီ၊ ေၾကာင္နက္မင္းကုမၸဏီ၊ ျမန္မာစန္းသီေအာင္ကုမၸဏီ ဆိုတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးပိုင္ ကုမၸဏီေတြ လဲ တျခားေတာင္ေၾကာ တျခား လုပ္ကြက္ေတြမွာ တၿပိဳင္တည္း လုပ္ကိုင္ခြင့္လိုင္စင္ေတြ ရခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးတုိ႕ေနတဲ့ မိုးထိမိုးမိေဒသကေရႊလုပ္ကြက္ကသာ ေရႊအမ်ားဆံုးထြက္တဲ့ လုပ္ကြက္ဆုိတာ ဒီမွာ ရွိတဲ့ လူတုိင္း သိပါတယ္။

ေဖေဖတို႕ ကေတာ့ အမ်ိဳးသားႀကိးပြားတုိးတက္ေရး ဆုိတဲ့ နာမည္ၾကားတာနဲ႕ ေလးစားခ်စ္ခင္ ေနခဲ့ၾကတာပဲေနာ္။ အဲဒီကုမၸဏီက သူတုိ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရတာနဲ႕ မိက္ဖက္ကုမၸဏီေတြ လက္ခံေတာ့ ေဖေဖတုိ႕က ေလးစားေနၾကေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီမိတ္ဖက္ကုမၸဏီေတြရဲ႕ တာ၀န္ခံမႈနဲ႕ အင္းပိုင္ေတြ စက္ပိုင္ေတြကိုလဲ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းလုပ္ၾကဖို႕ လက္ကမ္းေခၚေနတယ္ဆုိတာကို ေဖေဖတုိ႕ရဲ႕ ညဦးေရေႏြးၾကမ္းစကား၀ိုင္းေတြေဘးက ေငးေမာရင္း သမီးေတာင္ ၾကားမိၿပီးေပ်ာ္ေနေသးတယ္။ ဒီလိုပူးေပါင္းလုပ္တဲ့အခါ ခံစားခြင့္ေတြ ပူးေပါင္းလုပ္မယ့္ ကာလသက္တမ္းေတြကို ႏႈတ္ကတိနဲ႕ပဲ ေျပာဆိုခဲ့ၾကတာ။ ေနာက္ ကုမၸဏီအမွတ္တံဆိပ္နဲ႕ အဲဒီက လုပ္ငန္းေကာ္မတီလူႀကီးေတြရဲ႕ လက္မွတ္ေတြနဲ႕ ကုမၸဏီနာမည္ပါတဲ့ လုိင္စင္ကိုလဲ ေဖေဖတုိ႕ ရခဲ့ၾကတယ္ေလ။
အစတုန္းက ေဖေဖတုိ႕ကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ ၅ ႏွစ္အနည္းဆံုးလုပ္ခြင့္ရမယ္လုိ႕ ေျပာခဲ့တာေၾကာင့္ အင္းပိုင္စက္ပိုင္ေတြက ေငြရင္းေငြႏွီးထပ္ထည့္ စက္ေတြ ထပ္ဆင္နဲ႕ လုပ္ကြက္ထဲမွာ ေန႕မအားညမအား အမ်ိးသား ႀကီးပြားတုိးတက္ၾကဖုိ႕ေပါ့ေနာ္။

ဒါေပမယ့္လဲ ေဖေဖေရ… အခ်ိန္ ၇ လေလာက္မွာ လုပ္ကြက္ေတြကေန ေအာင္ျမင္တဲ့ အင္းေတြ ေပၚလာေတာ့ အမ်ိဳးသားႀကီးပြားတုိးတက္ေရးကုမၸဏီက အခ်ိဳးေျပာင္းလာတယ္မဟုတ္လား။ လုပ္ငန္းေတြကို ခ်က္ခ်င္းရပ္၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တာေတြ ခ်က္ခ်င္းရပ္လုိ႕ အမိန္႕ေပးခဲ့ေတာ့တယ္။
ကန္ထရိုက္ရအမ်ိဳးသားႀကီးပြားတုိးတက္ေရးကုမၸဏီဟာ ကတိစကားမတည္ေတာ့ဘူး။ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံၿပီး အက်ိဳးအျမတ္စတင္ရရွိခ်ိန္က်ေတာ့မွ အေသးစားလုပ္ငန္းကေန အႀကီးစားလုပ္ငန္းကို ေျပာင္းလဲမွာျဖစ္လို႕ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ ရပ္ဆိုင္းခိုင္းခဲ့ေလၿပီ။ ေဖေဖတုိ႕ ၿငိမ္သက္ဆြံ႕အသြားခဲ့ရတာေပါ့။

(Win- Win )၀င္း၀င္း ျဖစ္ရမယ္တဲ့

ဒီအမိန္ေၾကာင့္ ဇံုေတြအသီးသီးက အင္းလုပ္သားေတြ စုရံုးခဲ့ၾကတယ္၊ ပင္မစခန္းႀကီးမွာ လူေတြ ေသာင္းခ်ီေရာက္လာၾကတယ္။ ညိႈႏိႈင္းေျဖရွင္းေပးဖို႕ ေၾကြးေၾကာ္ဆႏၵျပၾကတယ္။ ၇လ ပဲ လုပ္ရေသးတဲ့လုပ္ငန္းခြင္ကေန ဒီတုိင္းရပ္တန္႕ထြက္ခြာေပးဖုိ႕ ဘယ္သူက လက္ခံပါ့မလဲ။ အမ်ိဳးသားႀကီးပြားတုိးတက္ေရးကုမၸဏီဘက္က ဦးေဆာင္ေျဖရွင္းေပးမယ့္လူက စီမံကိန္း ညႊန္ၾကားေရးမွဴးဒါရိုက္တာ တဲ့ ။ သူက စစ္တပ္အၿငိမ္းစားတဦးလဲ ျဖစ္ေသးတယ္တဲ့။ သူေျပာတာက ႏုိင္ငံေတာ္ကေန ဓါတ္သတၱဳအႀကီးစာထုတ္လုပ္ခြင့္ဥပေဒအရ အေသးစားနဲ႕ လက္လုပ္လက္စား ထုတ္ခြင့္မျပဳေတာ့တာေၾကာင့္ လိုင္စင္စာခ်ဳပ္အားလံုးပ်က္ျပယ္ၿပီတဲ့။
ဒါဟာ ေျဖရွင္းေပးတာလား သူႏုိင္ကိုယ္ႏုိင္ ၀င္း၀င္းေပၚလစီလား သမီး မသိေတာ့ဘူး ေဖေဖ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊလုပ္သားေတြ အားလံုးမေက်နပ္ၾကေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႕ ရပ္ရမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လိုနစ္နာေၾကးေတြ ေပးမွာလဲ ေမးရေတာ့မယ္ မဟုတ္လား ေဖေဖ။ ဒါနဲ႕ပဲ မိုးထိမိုးမိေဒသက အေသးစား ေရႊလုပ္ငန္းသမားေတြနဲ႕ မီွခိုလုပ္သားေတြအေနနဲ႕ ေသာင္းခ်ီရွိေနတာမို႕ ခုလိုရပ္တန္႕လိုက္တာနဲ႕ အားလံုး ၿပီးသြားမလား ။ ဘယ္လိုစီစဥ္ၾကမွာလဲ ။ ဒါေတြကို ဘာလို႕ မေတြးေတာ ထားၾကသလဲ လို႕ ကုမၸဏီ လူႀကီးေတြကို ေမးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရႊလုပ္သားေတြက လိုအပ္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ ၆ခ်က္ကို ေတာင္းဆိုလုိက္ၾကေတာ့တယ္။

အင္း၊ အယ္တာေတြကို အရင္အတုိင္း လုပ္ခြင့္၊ ဇုန္ေတြမွာရွွိတဲ့ ေက်ာ္ႀကိတ္စက္ေတြကုိလဲ ႀကိတ္ခြဲခြင့္ျပဳဖို႕။
ထံုႀကီးေတာင္ေဒသရွိ ေရႊလုပ္သားေတြကိုလဲ အရင္အတုိင္း အစုခြဲစားခြင့္ျပဳဖုိ႕။ အင္း၊ အယ္တာေတြအတြက္ နစ္နာေၾကးေပးဖို႕။ လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားတဲ့ အတြင္း အေသးစားေရႊလုပ္ငန္းေတြနဲ႕ မွီခိုလုပ္သားေတြကို နစ္နာေၾကးေပးဖို႕။ ေနာက္ဆံုးကေတာ့ အခုေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အျပန္အလွန္ညိွႏိႈ္င္းၿပီး သေဘာတူလက္မွတ္ထိုး စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဖို႕ဆုိတာေတြ ပါ၀င္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေပါ့။ ဒါေတြကို ညိႈႏိႈင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ေလးပင္အင္းလို အေသးစားလုပ္ငန္းေတြကို လံုး၀ ခြင့္မျပဳ၊ ၿဗံဳးေက်ာက္ ႀကိတ္စက္ေတြကို လံုး၀ခြင့္မျပဳ၊ ၿဗံဳေက်ာက္ႀကိတ္စက္တန္းဖိုးေတြကိုေတာ့ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ တကယ္က အက္တာေဖာက္လည္း အင္းကိုေတာ့ တူးရမွာပဲ ဆုိတာနဲ႕ အက္တာထဲမွာ ေရႊေၾကာေတြ႕ရင္ အဲဒီေနရာကို အင္းအျဖစ္ မျဖစ္မေနေဖာက္ရတယ္ဆိုတာ ရွင္းလင္းျပေပမယ့္ လက္မခံပဲ အက္တာေတြ အင္းေတြကို လမ္းမလြတ္လို႕ ဆိုၿပီး ဘူဒိုဇာနဲ႕ ထုိးခ်ခဲ့တယ္မဟုတ္လား ေဖေဖ။

အားလံုးကို ျဖတ္မယ့္ ျဖတ္ေလးျဖတ္ပံုစံ
ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန႕ထိ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြလဲ အေကာင္အထည္ေဖၚမလာတဲ့ အျပင္ ေတာင္ေပၚတက္လာမယ့္ ကား လူ နဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ အားလံုးကို ကန္႕သတ္လိုက္ပါတယ္။ ဇြန္ ၆ ရက္ေန႕ကတည္းက သားငါး ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေစ်းသည္ေတြထဲမွာ သူတို႕ ကုမၸဏီကို သြင္းမယ့္လူေတြကိုပဲ တက္ခြင့္ျပဳၿပီး က်န္တဲ့ ေရႊလုပ္သားေတြအတြက္ ေရာင္းခ်ဖို႕ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူးေလ။

ဒီမိုင္းဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ အႀကီးဆံုးမိုင္းတြင္းတဲ့ ေျပာၾကတယ္။ တလကို ေရႊစင္ ၇၃ ပိႆာ အစိုးရကို ေပးေဆာင္ရမွာမို႕ ေခတ္မွီစက္ႀကီးေတြနဲ႕ အႀကီးစား ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္မယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဇံု ၈ တခုတည္းက တေန႕ အနည္းဆံုး ေရႊသံုးပိႆာ ထြက္ေနတာ မိုင္းက လူတုိင္း သိ။ ေရႊလုပ္သားတုိင္း သိပါတယ္။ ဒီေျမဒီေရမွာ လုပ္လိုက္လာခဲ့တဲ့ လူေတြဟာ ဒီေျမဒီေရကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္ၿပီးသားပါ။ ဒီလို ကၽြမ္းက်င္တဲ့ေဒသခံေရႊလုပ္သားေတြကို ေမာင္းထုတ္ၿပီး၊ ေအာက္ေျခအင္းပိုင္ အင္းေခါင္းေတြရဲ႕ သိန္းဆယ္ခ်ီတဲ့ ရင္းႏွီးမႈေတြကို ျဗဳန္းစားႀကီး ရပ္တန္႕ခိုင္းေစမႈဟာ အႏိုင္က်င့္တာပါပဲ။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံသား အေသးစား လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို အေျခခိုင္ေအာင္ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မရွိပဲ ႀကီးႏုိင္ ငယ္ညွင္းလုပ္ရပ္ကို လုပ္လုိက္တာပါပဲ။ ေဖေဖတုိ႕ ဒါကို ဘယ္လိုရင္ဆုိင္ၾကမွာလဲ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကလဲ ။
သမီးတုိ႕ ေက်ာင္းတက္ဖို႕အတြက္ မိဘေတြ အလုပ္ရွိဖို႕ လိုပါတယ္။ အခုေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ဇြန္လဆန္းမွာ ဒီကိစၥျဖစ္ေတာ့ ဘယ္ကေလးမွ ေက်ာင္းမအပ္ႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ ဘ၀ေရွ႕ေရးႀကီးက ဒီလိုနဲ႕ ရပ္သြားရမလား။ ထြက္သြားဆုိတာနဲ႕ ထြက္၊ ရပ္ဆိုတာနဲ႕ ရပ္လိုက္ရမလား။ အံၾကိတ္ေနတဲ့ ေဖေဖတို႕ ေရႊလုပ္သားေတြကို သမီးျမင္ရတာ ငိုခ်င္တယ္ေဖေဖ။

ေျခလွ်င္ခ်ီတက္ေလွ်ာက္ၾကမယ္


မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွာေတာ့ မိုးထိမိုးမိေတာင္ေပၚကေန မုိင္ေပါင္း ၁၀၅ မိုင္ေ၀းတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ထိ လူအင္အား သံုးေထာင္ေလာက္က လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႕ စိတ္ထဲမွာ မတရားတဲ့ ဆက္ဆံမႈေတြအတြက္ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖရွင္းေသးသေရြ႕ ေနျပည္ေတာ္ထိ ခ်ီတက္ၾကဖို႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၾကတယ္။ ေန႕ဘက္မွာ ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ခ်ီတက္မယ္၊ ညဘက္မွာ နားၾကမယ္ေပါ့။ ဒီလူေတြထဲမွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကေလးသူငယ္ေတြလဲ ပါၾကတယ္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မရမခ်င္းေနျပည္ေတာ္ထိ ေရာက္ေအာင္ခ်ီတက္ၾကမယ္ဆိုၿပီး သစၥာျပဳၾကတယ္။ ေနာက္ ေတာင္ေပၚမွာပဲ အားလံုးသရဏဂံုတင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေဖေဖနဲ႕ တူတူ သမီးလဲ လိုက္ခဲ့မယ္ဆုိေတာ့ ေခါင္းညိတ္တဲ့ ေဖေဖ့မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕။


လူအုပ္ႀကီးဟာ တလွမ္းခ်င္း တေရြ႕ေရြ႕ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတာ မိုင္သံုးဆယ္ခရီးကို ေပါက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ညဘက္ေရာက္လာတဲ့အတြက္ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နဲ႕ ငါးမုိင္အကြာမွာ ရွိတဲ့ ေရႊျမင္တင္ေတာင္ေပၚမွာ တညနားခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္မွာပဲ လံုထိန္းေတြနဲ႕ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ ရဲေတြ ေရာက္လာၿပီး ဘယ္မွခရီးဆက္မရေအာင္ ၀င္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ အားလံုးကို တားဆီး ပိတ္ဆို႕ထားလုိက္ေတာ့တယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႕၊ လက္နက္အျပည့္အစံုနဲ႕ ရဲေတြက တေန႕ထက္တေန႕ ပိုတုိးခ်လာတယ္၊ သမီးတုိ႕ သြားမရေတာ့ သမီးတုိ႕ဆီလာတဲ့လူေတြကိုလဲ တားဆီးပိတ္ပင္ေနျပန္တယ္။ 

သမီးတို႕ကို ကူညီေနတဲ့ တဦးခ်င္းလူေတြ အဖြဲ႕အစည္းလိုက္လူေတြ ေနာက္ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႕ေတြ …။ သူတုိ႕ကို ျမင္ရေတာ့ အားလံုးလဲ အားတက္ခဲ့ၾကတယ္။ တားဆီးပိတ္ဆို႕ထားတဲ့ လူေတြကို ေဆြးေႏြးၿပီး အစားအစာနဲ႕ ေရမျပတ္လပ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေပးၾကတယ္၊ သမီးတုိ႕ မိုးထိမိုးမိေတာင္က ေရႊလုပ္သားေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို သူတုိ႕က နားလည္အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ သမီးတုိ႕နဲ႕ တူတူရပ္တည္ေပးတဲ့လူေတြ ရွိတယ္ဆုိေတာ့ ၀မ္းသားလို႕ မဆံုးေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႕က ေျပာျပၾကတယ္၊ သမီးတုိ႕ ႏုိင္ငံမွာ လယ္ေျမေတြအသိမ္းခံၾကရတဲ့ လယ္သမားေတြအေၾကာင္း၊ လုပ္အားခနိမ့္ပါးလြန္းလို႕ ဆႏၵျပေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြအေၾကာင္း။ မတရားအမိန္႕ခ်ခံထားရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ အေၾကာင္း၊ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ မလာလြန္းလို႕ ဖေယာင္းတုိင္မီးထြန္း ဆႏၵျပေနတဲ့ လႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္း… သမီးသိလာခဲ့ရၿပီ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတြ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ကိုယ္တုိင္က မေတာင္းဆိုပဲနဲ႕ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္သူကမွ လာေပးမယ္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကိုပါ ေဖေဖ။

သေဘာတူခ်က္ေတြ … သို႕ေသာ္

အဲဒီေတာင္ေပၚမွာပဲ ေဖေဖတုိ႕ ညိႈႏိႈင္းေဆြးေႏြးၾကၿပီး ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႕မွာေတာ့ အေျခခံ အက်ဆံုး ေတာင္းဆိုခ်က္ ၆ ခ်က္ကို ကုမၸဏီဘက္က ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကၿပီေနာ္။ ခ်ီတက္ဆႏၵျပမွာကို ပိတ္ဆို႕ထားခံရတဲ့ ေရႊျမင္တင္ေတာင္ ေစတီေတာ္ရွိရာမွာ လံုၿခံဳေရးေ စာင့္ၾကည့္ေ န သူေတြ ေရွ႕ေမွာက္မွာပဲ သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ ေဖေဖတုိ႕ေတာင္းတဲ့ ေရႊတြင္းလုပ္သားေတြ အင္းနဲ႕ အက္တာေတြကို ေနာက္ထပ္တႏွစ္ ဆက္လုပ္ခြင့္၊ အဲဒီတႏွစ္အတြင္း လုပ္သား လုပ္အားေကာင္းလာရင္ အေျခအေန တုိးတက္လာရင ္ေနာက္ႏွစ္ေတြ ဆက္လုပ္ခြင့္၊ နစ္နာေၾကးေတြ ေပးဖို႕ စတဲ့အခ်က္ေတြကို သေဘာတူခဲ့ တာေနာ္။
ဒါေပမယ့္လဲ အခု ၾသဂုတ္လထိ စာခ်ဳပ္ပါအခ်က္ေတြကို မလုပ္ေပးတဲ့အျပင္ ေရႊလုပ္သားေတြကို ဖမ္းဆီးတာ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ လုပ္ၿပီး အမိန္႕အမ်ဳိးမ်ိဳးထုတ္ျပန္ပါေလေတာ့တယ္၊ အခုေတာ့ သမီးတို႕ကို စီးပြားေရး ကုမၸဏီနဲ႕ အာဏာပိုင္ေတြပူးေပါင္းလိမ္လည္ခဲ့တာ ျဖစ္ေနၿပီ ေဖေဖ၊

သမီးသိတာက အစိုးရဆိုတာ ျပည္သူလူထုဘက္ကေန ျပည္သူလူထုအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႕ ဆို။ အခု ေတာ့ သမီးလက္ေတြ႕ ျမင္ရ သိလုိက္ရတာကေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြကပါ သမီးတုိ႕ဘက္မွာ မရွိဘူးဆိုတာပါပဲေနာ္၊ သူုတို႕ ကိုယ္တုိင္ ခ်ဳပ္ဆိုေပးတဲ့ စာခ်ဳပ္ကို ေဖာက္ဖ်က္ေနတဲ့ ကုမၸဏီကို ဘာလို႕ ကာကြယ္ေပးေနရလဲ။ ဒီလိုေဖာက္ဖ်က္မႈကို ဘာလို႕ အေရးတယူေျဖရွင္းမေပးတာလဲ။ သမီးေတာ့ အံံ့ၾသၿပီးရင္း အံ့ၾသတာပဲ ေဖေဖ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အခု တက္လာတဲ့ သမတႀကီးဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို ၀တ္စံုပဲ ေျပာင္းတာ ။ ဘာမွမေျပာင္းဘူးလို႕ ေျပာသံၾကားခဲ့တာထင္တယ္ေနာ္၊ ေဖေဖတုိ႕ထဲက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေနျပည္ေတာ္က ၀န္ႀကီးဆီထိ သြားညိႈႏိႈင္းတာလဲ အဆင္မေျပဘူးဆို။ သမီးတုိ႕ ဘယ္လိုဆက္ေနရမွာလဲေဖေဖ။ သမီးတုိ႕ ေက်ာင္းေတြ ဆက္တက္ခ်င္ေသးတယ္၊ အတန္းေတြ အမ်ားႀကီးရခ်င္တယ္၊ ေနာက္ မနက္ထမင္း ညထမင္းကို ငပိရည္ တုိ႕စရာနဲ႕ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပံုမွန္စားေနခြင့္ရခ်င္ေသးတယ္၊ ေနာက ္သမီးတုိ႕ အိမ္လို႕ ေခၚရမယ့္ အိပ္စရာ ေနရာ ေက်ာတခင္းစာေလးဆီကို ေက်ာင္းကအျပန္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္လာခ်င္တယ္ေဖေဖ၊
ဒီအတြက္ သမီးတို႕ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ။ ဘာေတြ ႀကိဳးစားရမလဲ၊ ဘယ္သူ႕ကို ေျပာရမလဲ။
ေဖေဖ.... သမီးေက်ာင္းတက္ခ်င္ေသးတယ္။        ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
(ခင္မင္းေဇာ္)
မိုးထိမိုးမိေတာင္ေပၚက ေရႊလုပ္သားေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ထုတ္ျပန္ေက်ညာခ်က္မ်ားကို ဖတ္ရႈခံစားေရးဖြဲ႕ ထားတာမုိ႕ အမွားအယြင္း ရွိခဲ့ရင္ က်မေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါသည္)
ေခတ္ေမာင္းလစဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၁) အမွတ္ (၄) တြင္ ေဖၚျပပါရွိၿပီး။

4 comments:

Thandar Lwin said...

ဖတ္ရတာ ၀မ္းနည္း လိုက္တာ အမ ..ဇုန္ ၈ တခုထဲ ကေတာင္ တေန႕ ၃ ပိႆာ ဆို အဲဒီ ဇုန္ကတင္ တလ အစိုးရ ကို ေပး၇မွာ ထက္ပိုထြက္ေနၿပိ ေနာ္....

Burman Managers,Engineers and Scientists said...
This comment has been removed by the author.
Burman Managers,Engineers and Scientists said...

မခင္မင္းေဇာ္ေရ။
ေက်းဇူးမ်ားစြာ တင္ပါတယ္။ ရမည္းသင္းက ကၽႊန္ေတာ့္ ေမြးရပ္ဇာတိပါ။ ေရႊထြက္ေနခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း တေထာင္ မနူဟာမင္း (သူရီရ ကုမာရ= Suria Kumara) ႏွင့္ အေနာ္ရထာ ေခၚ အနုရထာ Anurhddha မင္း တို ့ လက္ထက္ထဲကပါ။ ရမည္းသင္းျမိဳ့ နာမည္ကိုက မြန္နာ ရာမန္(Raman) ပါ။ မြန္ဘာသာ စကား ႏွင့္ “ရမည္” လို ့ေရး တဲ့ အတြက္ ဗမာေတြက “ရမည္း” လို ့ ဖတ္ရာက ရမည္းသင္းျဖစ္လာတာပါ။ အဲ့ဒီေရႊထြက္ရာ အရပ္ေန ေပါင္းေလာင္း-စစ္ေတာင္းျမစ္ထဲ ပါသြား ျပီး စစ္ေတာင္းျမစ္ဝ သထံုျမိဳ့ နားမွာ နံဳးတင္ျပီး သဲေသာင္မွာ ေရႊၽမႈံေတြႀကဲထား သလို ျဖစ္ေနခဲ့ လို ့ သထံု ကို သုဝဏၰဘုမိၼ ဆူဝဏၰာဘူ မီ=Suvannabuhmi လို ့ေခၚခဲ့တာျခစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရမည္းသင္းေဒသကို သုဝဏၰဘုမိၼ ဆူဝဏၰာဘူ မီ=Suvannabuhmiလို ့ေခၚသင့္တာပါ။ ထားပါေတာ့ ေရႊဗမာေပါ့ဗ်ာ။ ခက္တာက ဗမာ့ေျမ၊ ဗမာ့ေရ၊ ဗမာ့ေရႊကို ဗမာေတြ မပိုင္ေတာ့ တာပါဘဲ။ အျပည့္ အစံုကို ဝန္ဇင္းမင္းရာဇာ ဘေလာ့ဂ္မွာ ဖတ္ပါ။
http://wunzinminraja.blogspot.sg
Ing Weber

Burman Managers,Engineers and Scientists said...

http://wunzinminraja.blogspot.sg